The Exception (2016)

Deels opgenomen in België, Zottegem en Gent om precies te zijn.

Ah Jai Courtney genot, dan weet je al dat het een waardeloze film gaat worden.

Sobere maar doeltreffende verzets-romance, uitstekend vormgegeven en geacteerd met een glansrol voor de (ex)Keizer. Complimenten voor de casting vanwege het strikken van de kijker (die aanvankelijk denkt dat 'de vijandige soldaat' een enge nazi is)

Zelden zo'n hoop flauwekul bij elkaar gezien.

Voor de geïnteresseerden:

Museum Huis Doorn; behalve op maandag dagelijks geopend -13 u/ 17 u- .

{ om 13 u 30 word er een Duitstalige rondleiding aangeboden } !!

Zaten een aantal goede elementen in. O.a de onderlinge spanningen tussen de nazi's die enigszins een identiteitscrisis teweeg bracht onder een aantal bewoners/bezoekers van de villa. Verder trekt de film traag voorbij en zijn de scenes allesbehalve indrukwekkend. Het had veel spectaculairder gekund. Hierboven las ik ergens het woord 'sober'. Doeltreffende omschrijving als je het mij vraagt. Ik zou er de begrippen 'karig' en 'keurig binnen de lijntjes' aan toe willen voegen. Had allemaal wat boeiender gekund . De keuze voor het gebruik maken van zo weinig locaties en omgevingsbeelden heeft het wat mij betreft ook niet goed gedaan. Had wat minder claustrofobisch gemogen.

Nipte voldoende.

Heeft iemand info over wanneer deze film (al dan niet) in België en/of Nederland uitkomt?

Een onwaarschijnlijke oorlogsromance die plaatsvindt aan het Hof van de in ballingschap levende keizer Wilhelm II. Hoe verzin je het. Hier is een stevige mindset nodig. Dat lukt deels en met moeite.
En, als je de historie dan uiteindelijk laat voor wat ie is, hou je bovendien niet eens een heel bijzonder verhaaltje over.
Waarom de romance in de setting van de hofhouding van Wilhem II moet plaatvinden, is me trouwens nog steeds een raadsel. Moet wel zeggen dat de setting de sfeer van de film wel ten goede komt. De interieurs zien er goed uit. Het stijve protocol voelt als een harnas. En de Kaiser die wel heel aimabel wordt voorgesteld en als een soort grootvader wakend en wijs aanwezig is, straalt een soort charme uit die zich welwillend naar de kijker uitstrekt. Het zijn die dingen die bijdragen aan de bereidheid om aan inleving te doen. Helaas lukt dat uiteindelijk maar in beperkte mate. 't blijft allemaal net ietsjes te onwaarschijnlijk.
Trage film. Weinig beweging. Weinig actie. Typische acteerfilm. Wat mij betreft vallen slechts twee acteurs positief op. Plummer als de Kaiser en Eddie Marsan in een kleine maar indrukwekkende rol als Himmler op bezoek bij de keizer. Een bezoek dat historisch correct is, dacht ik. Ik meen me trouwens te herinneren dat het Himmler in werkelijkheid om de kunstwerken uit Huis Doorn te doen was. In de film komt dat aspect van het bezoek niet naar voren.
Ok. Nog even terug naar de film. Behalve van de romantiek moet de film het hebben van spanning. En met de spanningsopbouw lukt het ook al niet erg goed. Dat komt deels door het magere acteerwerk en deels doordat de scènes (hoewel sfeervol) niet heel indringend zijn. De film trekt als een gespeelde documentaire aan je voorbij. Het leeft niet. Het raakt niet. Het blijft afstandelijk.
Nee, geen bijzonder enerverende film.

Ondanks dat deze Oorlog / Drama (met inderdaad ook Romantiek) film natuurlijk niet op waarheid is berust, heb ik me er nog best mee weten te vermaken en moest ik soms zelfs lachen, zoals het moment dat Heinrich Himmler (gespeeld door Eddie Marsan) de deur van de slaapkamer openmaakt en je dan op de achtergrond een hoertje ziet, die zich begint aan te kleden Sowieso had deze film wel een licht erotische toontje, want er werd best veel in gevreeën en daarbij zijn ook een keer de borsten van de mooie Lily James (in de rol van Mieke de Jong) te bewonderen.

In dit verhaal draait het om de jonge Duitse kapitein Stefan Brandt (gespeeld door Jai Courtney) met een verleden, die probeert uit te vogelen of het Nederlandse verzet een spion geplaatst heeft in het huis van Keizer Wilhelm II (gespeeld door Christopher Plummer). Tijdens dit onderzoek raakt hij verliefd op de jonge vrouw Mieke de Jong (gespeeld door Lily James), die een bediende is van Keizer Wilhelm II.

Ondanks dat het verhaal zich afspeelt in Nederland en waarbij het draait om de in ballingschap zijnde Duitse keizer Wilhelm II, was de voertaal gewoon Engels en dat kwam best vreemd over als bekende Duitsers (zoals Kaiser Wilhelm II en Heinrich Himmler) aan het woord waren. Het grotendeels verzonnen verhaal wist mij in ieder geval wel te vermaken en keek zich ook wel lekker weg. Dat laatste komt mede door de cast, die best verdienstelijk speelt en dan heb ik het vooral over de hoofdrolspelers in het verhaal, te weten Jai Courtney (in de rol van de Duitse Kapitein Stefan Brandt, die verliefd raakt op bediende Mieke de Jong), Christopher Plummer (in de rol van Duitse keizer Wilhelm II, die in Nederland in Huis Doorn te Utrecht in ballingschap leeft, samen met zijn vrouw Hermine), Lily James (in de rol van bediende Mieke de Jong, die Joods is en tevens een Engelse spion is) en Janet McTeer (in de rol van prinses Hermine, die de vrouw is van keizer Wilhelm II en die hoopt dat haar man weer keizer van Duitsland mag worden).

Het verhaal is best sfeervol verfilmd en er gebeurt ook eigenlijk genoeg waardoor het interessant blijft en bepaalde dialogen waren ook best interessant, zoals de dialoog van Heinrich Himmler tijdens een diner, waarbij hij zegt:

Ik was onlangs bij een demonstratie in het laboratorium in Potsdam, waar tien gehandicapte kinderen een rode ballon kregen om mee te spelen, en in het hart geïnjecteerd werden met een oplossing van geconcentreerd fenol. De kinderen lijken in hun slaap te zijn overleden, maar de dokter en zijn assistent die beide zeer bekwaam zijn, konden maar tien doen per minuut. Dus ik vrees dat het nauwelijks praktisch is op de schaal die we uiteindelijk nodig hebben.

Het einde van het verhaal was best leuk verzonnen, waarbij het alleen de vraag is of Stefan Brandt het uiteindelijk ook overleeft heeft. Al met al best een vermakelijke Oorlog / Drama film, die zich ook best lekker wegkijkt en met circa 100 minuten ook niet al te lang duurt.

Een oninteressante film met een mager verhaaltje dat niet echt weet te boeien. Aan de cast heeft het niet gelegen want die doet het gewoon goed. Ook ziet het er allemaal netjes uit maar het is niet genoeg, als het verhaal niet boeit blijft er gewoon te weinig van over. Ik verloor dan ook regelmatig de aandacht. Richting het einde komt er iets meer vaart in en wordt het wel iets beter maar dat was wat mij betreft te laat.

Niet bepaald bijzonder. Film die qua inhoud en aankleding ook al pakweg twintig tot dertig jaar geleden gemaakt had kunnen zijn. Soort romantisch getinte oorlogsfilm zonder al te veel opsmuk. Als je er in slaagt niet al te kritisch te kijken(jazeker, ook hier praten Duitsers onderling vloeiend Engels) heb je wellicht een leuke avond met dit degelijk gebeuren, waarin vooral de aanwezigheid (en borsten) van rijzende ster James de grootste aantrekkingskracht zal vormen. Tegenspeler Courtney is geen groot acteur, lijkt nergens op een Duitse soldaat met gewetensbezwaren(het meisje of de vaderlandsliefde?) maar toont door een overdaad aan spiermassa meer gelijkenis met een moderne Amerikaanse sportschool bezoeker. Gelukkig is Plummer ook aanwezig om met zijn ogen dicht een geloofwaardige Keizer Wilhelm neer te zetten en levert karakteracteur Marsan een vakkundige prestatie als Himmler. Tegen het eind vliegt het qua geloofwaardigheid wat uit de bocht(zou iemand als Brandt echt zomaar gewetenloos zijn strijdmakkers neerschieten?, hoe waarschijnlijk is het dat een man als Wilhelm bijna lacherig meehelpt om tegenstandster Mieke te laten ontsnappen?), maar het pleit misschien voor de film dat je daar al kijkend weinig erg in hebt. Leuk dat deze prent zich in Nederland afspeelt, en ijzersterk dat de makers de dwang om landschappen met molens te filmen konden onderdrukken, want van zo'n filmniveau is The Exception eigenlijk wel. Met wat goede wil een kleine voldoende(drie sterren).

Alleen nog te kijken voor de bevallige Lily James.

Aardige film over de laatste Duitse keizer die na de eerste wereldoorlog al jaren in ballingschap leeft. Een onderhoudend verhaal dat zich afspeelt tijdens de tweede wereldoorlog. De film ziet er goed uit en ook de casting is prima. De liefdesrelatie had wat beter uitgewerkt mogen worden, voornamelijk omdat deze niet echt geloofwaardig is.

Prima film wat mij betreft. Waarom kunnen wij zoiets niet maken? Het is tenslotte onze geschiedenis: 1918, Wilhelm II aan de grens, eerst in Amerongen, daarna in Doorn, waar later de halve Europese adel op visite komt, inclusief Juliana en Bernhard. Al is deze film niet in Nederland en in Doorn opgenomen. Vraag me af waarom niet. Maar het vervangende kasteel en de poortgebouwen (in België?) kunnen prima voor Huis Doorn doorgaan.

Zoals iemand hier al schreef (niet letten op al die zure commentaren) uitstekend gecast, geacteerd en cinematografisch om door een ringetje te halen. Het verhaal zit goed in elkaar, is onderhoudend, afwisselend en spannend bij vlagen. Heb me er prima mee vermaakt. Misschien een tikje te braaf, maar het moet binnen z'n context wel geloofwaardig blijven. Christopher Plummer zet een uitstekende Wilhelm II neer, met precies die warrigheid en charme die nodig was. Zelfs de gelijkenis is treffend. Mooi ook de gespannen relatie tussen prinses Hermine (een kenau) en adjudant Sigur von Ilsemann, die ook in werkelijkheid niet door een deur konden.

En dan natuurlijk Lily James. Wat een stuk zeg. Kende haar niet. Maar een koppie waar ik m'n ogen niet vanaf kon houden. Van de rest trouwens ook niet. Begreep dat het de eerst keer was dat ze uit de kleren ging. Feest voor ons. Jammer alleen de karikatuur die van Himmler is gemaakt, een soort dwerg met zijn rare bloempotkapsel en te grote jas. Hij krijgt ook nog eens de verkeerde tekst mee. Als hij keizer Wilhelm bedankt voor de gastvrijheid namens de Duitse nazipartij NSDAP, noemt hij die de Nationaal Socialistische Democratische Arbeiders Partij. Ik kon m'n oren niet geloven. Dat moet natuurlijk zijn Nationaal Socialistische Duitse Arbeiders Partij. De nazi's deden niet aan democratie. En Himmler zou zeker niet in gezelschap spreken over de gruwelen waar de SS mee bezig was.

En nu iedereen naar Huis Doorn. Kijken hoe het er echt uit ziet. Ook met een fantastisch park. Alleen geen vijver om de eendjes te voeren...

Ik vond het een film die je meteen pakte bij het begin. Bleef spannend met veel romantiek erin. Vond de film zeker goed overkomen en goed gemaakt. Ondanks weinig geschut een goede oorlogsfilm.

Romantische spionagefilm aan het hof van keizer Wilhelm II in ballingschap. Feiten en fictie zijn op kunstige wijze met elkaar verweven. Neem daarbij het degelijke acteerwerk — i.h.b. Christopher Plummer is op dreef— en je heb een onderhoudend geheel. Een interessante, op sommige momenten charmante film over donkere tijden.

Fantastisch hoor al die Engels sprekende Duitsers.

Maar om het een extra realistisch tintje te geven doen ze dat dan wel met een irritant Duits accent.

De Kaiser hakt hout, en wacht op een uitnodiging om terug te gaan naar Duitsland.

Af en toe best interessant, in de sfeertekening van het hof in ballingschap. Of het echt zo toeging, wellicht, misschien ook niet - ik geloof er wel wat van eigenlijk. Jammer wel dat het romantische spionageplotje wat suf is. En Jai Courtney is pijnlijk miscast, al ligt dat misschien aan mij. Plummer is wel een genot om te zien, en hij zet een fraaie Kaiser neer. En Eddie Marsan als Himmler. En ja, Lily James doet geen pijn aan m'n ogen, maar haar rol is met die van Courtney wel het zwakke punt in de film.