Os Mutantes (1998)

Heel overtuigende film. De lotgevallen van straatkinderen in Portugal worden soms komisch, soms tragisch uitgebeeld. Een heel natuurlijke film, die bijna ongemerkt onder je huid gaat zitten.

Net als Villaverde’s Transe (2006) een verbijsterende film, weliswaar niet zo gruwelijk maar dat hoeft van mij ook niet. Deze film over verdwaalde en in de steek gelaten straatkinderen in Lissabon bevat sowieso genoeg heftige beelden. Vooral de bevalling van Andreia in het tankstation hakt er nogal in. Geweldige, emotierijke rol van Ana Moreira, die ook al een indrukwekkende hoofdrol speelde het eerder vermelde Transe.

Een natuurlijke film zou ik dit alleszins niet noemen (en ook niet komisch), zeker niet dertien jaar geleden; vijftien dagen later zou ik twaalf kaarsjes uitblazen. Eerder gekunsteld en gestileerd, waarin het soms echt te ver doorschiet. Meestal kan het mij niet kunstzinnig genoeg zijn, maar hier wringt het soms, ongeveer wat Mochizuki Rokuro bij Transe schrijft. Het is vooral geweldig experimenteel geschoten, maar de film is me ook wel erg neerslachtig. De bevalling in de wc van een pompstation is een voorbeeld van waar de artistieke pretenties vloeken met het grauwe realisme. Maar met name bij het moment dat Ricardo door een groep mannen wordt gedood had ik het even gehad. Dat voelde zo geforceerd aan. Deze scènes (aan het einde van de film) halen mijn waardering naar beneden, maar omdat het merendeel fantastisch is blijft er nog steeds een bovengemiddeld cijfer over. Het ingetogen slotakkoord met vervolgens een prachtig gevoelig nummer over de aftiteling is bovendien wel weer helemaal raak.