The Grass Is Greener (1960)

Na deze film gezien te hebben dacht ik mijn mening klaar te hebben. Duidelijk een bagger film ondanks Cary Grant en Robert Mitchum. Maar na verloop van tijd, zonder hem zelfs nog een keer gezien te hebben, is dit een film die me is bijgebleven. Daarom zie ik mij genoodzaakt mijn stem te verhogen van 2.5* naar 3.5*.

Verfilmd toneel met vrijwel uitsluitend dialoog. De sterrencast grijpt dat aan om als het ware een onderlinge acteerwedstrijd te houden. Die wordt op punten gewonnen door Jean Simmons, omdat zij voor de grappigste inbreng mag zorgen. De spitse dialogen zijn bij tijd en wijle heel erg vermakelijk, maar onvoldoende om deze verder nogal statische film naar een hoog niveau te tillen.

Hugh Williams en Margaret Vyner bewerkte hun toneelstuk tot filmscenario, maar wisten zich niet van het origineel los te maken. Met als gevolg een film waarin ruim anderhalf uur non-stop geklets wordt. Regisseur Stanley Donnen heeft nog geprobeerd om het geheel als een screwball comedy te regisseren, maar de dialogen misten daarvoor de kwaliteit. Het resultaat is een film, waarin te veel gepraat wordt en waarin te weinig gebeurt.

Aardige film waarin een Engels echtpaar hun royale huis open stelt voor het betalende publiek. Duidelijk gebaseerd op een toneelstuk (lange scenes en dialoog gedreven). De romance tussen Deborah Kerr en Robert Mitchum komt ongeloofwaardig over en het duurt even voordat de film goed op gang is. Maar wel genoeg vermakelijke momenten zoals de split-screen scene. Ook de leuke openingcredits verdienen een vermelding.

De dialogen zijn aardig maar het verhaal is soms te bizar en ongeloofwaardig voor woorden , dat begint al met de
ongeloofwaardige romance tussen Deborah Kerr en Robert Mitchum die uit het niets lijkt te komen .
Als Grant daarna hen min of meer betrapt reageert hij op een nogal extreem onverschillige manier alsof er niks aan de hand is .en ze hebben notabene 2 kinderen ook nog .
Op zich past dat wel bij veel van de rollen die hij speelt ( altijd de gentleman) maar hier word het na verloop van tijd nogal irritant en frustrerend om aan te zien , er is zelfs geen moment te bespeuren dat hij ook maar enigsins boos is op zijn vrouw die gewoon voor zijn ogen overspel heeft gepleegd maar hij vind zijn chivalry belangrijker .
Het telefoongesprek in het begin met de splitscreen is wel grappig gedaan dat wel ,