Kickboxer (1989)

Heb ik het toch mis.

Gelet op het eindgevecht had eigenlijk deze film Blood Sport moeten heten. Het verhaal is ook niet veel anders.

Het acteerwerk van Van Damme is nog niet eens het slechtste, dat is de afgrijselijk slordige dubbing. Verder valt op dat de heren in het eindgevecht met een reetveter lopen. Zodat de bilspieren van Jean Claude nog wat beter uitkomen? Dit zal misschien wel een geliefde film zijn in de gay scene. Dat matje van Alexio zal hier en daar ook op de lachspieren werken.

Lekkere eighties soundtrack hoewel het wat dertien in een dozijn is. Maar muziek is essentieel voor een goeie vechtfilm. Mooie scenes van de harde training van Kurt. Dennis Chan speelt ook een leuke en belangrijke rol. Het flinterdunne verhaaltje is natuurlijk niet belangrijk en gelukkig is de film zelfbewust genoeg om niet teveel hooi op de vork te nemen, het gaat om het knokken en de hier en daar fraaie omgeving. Opvallend is dat Tong Po "zichzelf" speelt volgens de credits maar wel iemand verkracht en nog iemand levenslang kreupel maakt. Echt een angstaanjagende indruk maken kan hij niet maar die rotkop is voldoende.

Helemaal niet onaardig maar ergens snap ik wel dat dit genre film een beetje failliet geraakt is. Elke variant volgt min of meer hetzelfde patroon.

Oude van Damme films tonen hun kwaliteit vooral in de geweldige gevechten. Want van Damme mag dan wel geen Marlon Brando zijn qua acting skills, als hij los gaat in de ring is het altijd een genot om naar te kijken. Eén van de redenen dat ik zijn film Bloodsport nog regelmatig terugkijk.

Echter, in Kickboxer is het allemaal vrij tam. Er wordt relatief weinig gevochten, en een groot deel van het verhaal staat in dienst van zijn training en een ongeloofwaardige romance. En dat terwijl er zoveel badguys zijn om eens flink aan te pakken, want het hele dorp wordt geterroriseerd. Op wat kleine knokpartijen op een markt en in een lokale kroeg na, blijft het daarbij. Toch een gemiste kans, want het hele sentimentele verhaal omtrent zijn nieuwe familie wordt nergens geloofwaardig.

Pluspunten zijn de mooie beelden van zijn training, hoewel een aantal ervan rechtstreeks uit Bloodsport lijken te komen. En het eindgevecht is natuurlijk erg episch, in die ondergrondse tombe.

2,5*

Eerst een oprechte vraag: hoe is Van Damme ooit zo'n populair acteur geworden? Acteren kan die niet, en uitstraling heeft hij ook niet. Er zullen vast veel meer spierbonken te vinden zijn die op die vlakken beter scoren. Toch is Van Damme een grote naam geworden. Ik weet dat dus oprecht niet.

Enfin, het filmpje zelf dan. Lekker fout, en zowel in beeld als geluid zo'n typische 80s vibe. De film is niet goed, maar wel redelijk uit te zitten, al zit er werkelijk niets verrassends of bijzonders in. Maar och, soms moet je ook niet meer eisen. 2,5*.

Eens

Oneens. En dat vond de rest van de wereld eind jaren 80 klaarblijkelijk ook.

Gasten als Stallone, Schwarzenegger, Lundgren en Van Damme belichaamden de tijdgeest vd 80's: helden in gezonde, opgepompte, ingeoliede lichamen (aerobics, martial arts en bodybuilding waren echte trends) die korte metten maakten met het Amerikaanse traumatische Vietnamverleden en de heersende Koude Oorlog.

Toen Bloodsport en Kickboxer in de videotheken verschenen huurden mijn broertje en ik (9 en 10 jaar oud destijds) die tapes een keer of 100. Tijdens de film beeld stilzetten, moves bestuderen en imiteren, sparren met elkaar.... In principe waren die gasten de Spidermans van onze tijd.... We kregen in die tijd ook beide een Rambo-mes van onze ouders inclusief slijpsteen, visdraad/wurgdraad en (ik meen) lucifers, vermoedelijk omdat Rambo destijds ook als tekenfilmserie (geen grap) werd uitgezonden. Dat ze allemaal niet konden acteren boeide ons niet (viel ons niet eens op). Konden onze andere helden (Bruce Lee, Steven Seagal, Chuck Norris en Charles Bronson) ook niet.

Ik kan er inmiddels weer echt van genieten (kon ik toen ik me hier inschreef niet), vooral ook omdat de films van die gasten deels komedies voor me zijn geworden. En dan is er natuurlijk het jeugdsentiment.

Mening blijft hetzelfde. Een tien jaar later kan ik nog steeds genieten van deze fantastische jaren 80 bagger. Waardeloos acteerwerk, een belachelijk dom plot, hilarisch kickboxwerk, een stuitend arrogante broer die een synoniem staat voor amateurisme. Niks klopt aan de film en alles is dom. Die training in het park. Dat kan echt niet. En dat je dan echte voorbijgangers op de achtergrond ziet meegluren: genieten geblazen. Vooral wanneer van Damme zijn hilarisch slechte dancemoves toont weet je dat het niet beter kan worden dan dit. Wellicht dat de film nog meer baat had gehad bij een volledig zelfbewuste uitstraling. Soms weet ik nou niet of ze door hebben gehad dat ze waardeloze troep maakten. Een zelfbewuste knipoog a la Commando had de film legendarisch kunnen maken....

Verhoging naar 3 sterren vanwege het sentiment en het feit dat alles in de film gewoon te belachelijk voor woorden is. Als je het leven te serieus neemt kan deze film op alle vlakken afgebrand worden. Met een beetje zelfspot, humor en gevoel voor de brakke jaren 80 kan je dit soort films ook beter waarderen. Want er zitten genoeg dingen in die anno 2020 echt niet meer kunnen. De film is een product van de jaren 80 en dat zie je aan alles af.

Super leuke actiefilm van JCVD. Heb deze film wel 10 keer gezien.

Mjah.

Misschien niet zo slim om deze zo kort na Ong-bak te kijken, het verschil tussen beide films is echt enorm. Maar eigenlijk spiegelt deze zich maar aan de Shaw Bros film, met een intro die leidt tot wraak, een hoop training in het middenstuk en dan uiteindelijk de final battle. Zo hebben ze er daar in Hong Kong tientallen gemaakt.

Probleem is dat deze film echt nergens in uitblinkt, integendeel. De martial arts is best suf, de gevechten zijn erg matig geschoten en slecht geëdit, de trainingen zijn ook niet bepaald leuk, acteerwerk is echt ondermaats, de finale is niet cool en het cultureel toerisme (met de Thaise mensen als halve barbaren) is redelijk triest.

Wat rest er dan nog? Het geraamte van een film die normaal gezien best aangenaam is, gesteld dat het klassieke genrewerk en beetje deftig uitgevoerd wordt. Maar de regisseurs tonen zich geweldig onkundig en ook JCVD bakt er niet veel van. Zal wel jeugdsentiment zijn voor velen, maar deze steekt schril af tegen de massas aan betere films in het genre.

1.5*

“You must learn to be faster than any punch or kick, that way won't get hit.”

Kickboxer is een echte Jean-Claude Van Damme film. Eerst wat drama of een tegenslag, dan de training, om uiteindelijk natuurlijk te overwinnen. Kickboxer is meer een vechtfilm zoals Bloodsport en Lionheart, dan Van Damme's latere actiefilms. Niets mis mee, hoewel het eindgevecht wel een beetje een anticlimax is. Gelukkig zit er ook wat humor in de film, en de trainingsscènes leveren wat aardige momenten op.

Voorop staat dat ik een gigantische jaren 80 actiefilm liefhebber ben, maar Van Damme staat wel vrij onderaan dat lijstje met favoriete actiehelden uit die periode. De man kan niet acteren en bezit nauwelijks enig charisma. Stallone was cool, Schwarzenegger geestig, Willis een bad ass. Van Damme? Die mist dat gewoon. Dan blijft over dat hij fysiek wel imposant is en prima kan vechten. Gelukkig lijkt hij dit zelf ook wel hier te snappen, want zijn rol is niet veel meer dan een paar lachwekkende slow motion kreten en een prima pak rammel dat hij uit mag delen aan de kolossale Tong Po.

Kickboxer is niet echt jeugdsentiment van me, heb de film vroeger geloof ik wel eens gezien maar heb er geen herinneringen meer aan totdat ik de film maar eens op Netflix aangezet heb. Het is niet veel meer dan Karate Kid met bruter geweld. Broerlief raakt verlamd (met een lachwekkend stukje drama bij van Damme haha) en er moet dus wraak genomen worden. We zien vooral een lange training (met die kokosnoten vond ik wel weer grappig) en een eindgevecht die ondanks de voorspelbaarheid wel amusant was. Toch deed het me allemaal vrij weinig, maar heb ik me wel redelijk vermaakt met de film.

2,5*

En van Damme? Die kon daadwerkelijk vechten. Zijn high kicks zijn er niet bij verzonnen of zo. Veel titels gewonnen en Steven Seagal heeft elke kans die ie ook kreeg gegrepen om vooral níet met van Damme te vechten (nadat ie hem uitdaagde). En je ziet het ook echt in de vechtscenes in zijn films. Dus leuk dat die andere gasten een beetje cool en badass doen, maar jcvd veegt echt de vloer met die gasten aan.

Alleen boeit het niet zo wie er in het echt van wie wint, aangezien ze toch niet met elkaar gaan vechten. Wat wel boeit is wie de beste films aflevert. En dan staat van Damme aardig onderaan, samen met Seagal. Was ik ook niet zo kapot van. Maar allemaal hebben ze wel een paar aardige films gemaakt en mannen als Stallone, Schwarzegger en Willis zelfs heel veel memorabele films.

Nou voor vechtfilmliefhebbers is het natuurlijk wel behoorlijk belangrijk dat het er wel echt uitziet alsof iemand daadwerkelijk kan vechten.

Precies. Als je een vechtfilm kijkt helpt het nogal of de hoofdrolspeler kan vechten of niet. Of jij denkt dat het makkelijk te acteren is dat je kan vechten, als je niet kan vechten dus ja, dat boeit wel. Je ziet het terug in zijn films, wat direct de grootste plus is in een jcvd flick...

Van Damme is atletischer dan de rest ja. Maar het maakt zijn films niet veel interessanter. Acteren kan je leren. De rest slaat en trapt ook vrij aardig.

Chow Yun-Fat was de grootste Hong Kong actiester in de jaren 80 en 90. Zijn films hebben meer geld opgeleverd dan die van Donnie Yen en Jet Li samen. Hij heeft geen vechtsportachtergrond maar is een dusdanig veelzijdig acteur dat hij de bedachte vechtchoreografie geloofwaardig op film kan overbrengen.

Het blijft toch duidelijk een pré dat je als Material Arts acteur daadwerkelijk moves hebt. Atletischer... je zegt het alsof het een detail is. Vechtsporten zijn een atletische prestatie, dus wel zo fijn als je dat hebt in een vechtsportfilm. Geldt ook voor alle HK grootheden. Bruce Lee, Jackie Chan en Jet Li waren ook allemaal daadwerkelijk bedreven in Chinese vechtsporten. Je kunt net doen alsof of het zo monteren dat je er weinig van ziet. Maar het is beter als je het kunt. Als ze een voetbalfilm maken die echt goed de acties wil laten zien moet je in de eerste plaats toch echt iemand hebben die kan voetballen. Zitten genoeg prima acteurs tussen. Chow Yun-Fat lost het om die reden meestal met kogels op.

Bruce Willis, Schwarzenegger en Stallone lossen het ook voornamelijk met kogels op. Je hebt uiteraard een punt maar voor een film staat voorop dat je ten eerste goed kunt acteren. Seagal, Van Damme en ook Chuck Norris zijn goede vechters maar gemankeerde acteurs. Rocky 1 t/4 zijn beter dan 5 en 6 omdat de tegenstanders van Rocky in de eerste 4 door acteurs gespeeld werden. Die uit 5 en 6 waren echte boksers en acteerde zo slecht dat een lijk uit Baantjer nog meer gevoel in zijn spel legt.

Precies mijn punt dus. Had een vrij korte film geweest als ze die Tong Po overhoop hadden geknald (met zo'n grote gun uit Eraser of zo) in de ring. Mooi voor niets je schenen op betonnen palen getraind. Het ging over het onderscheidend vermogen van Jcvd en dat heeft ie toch echt. Voor een goede vechtfilm moet je kunnen vechten. Die atletische prestatie is echt niet te onderschatten. Die andere films zijn ook vaak tof hoor, maar het is vooral wat anders.

Dan had het dus daarna een spannende actiefilm geweest over van Damme die moet overleven in de Thaise bajes zoals zijn latere film In Hell, wat ik een van zijn betere films vind.

Ja, maar dan zeg je dus dat je geen trek hebt in een vechtfilm. Bruce Lee werd ook in de eerste plaats uitgekozen om zijn vechtskills. Hij had zeker charisma, maar een briljant acteur is hij niet. We hadden ook Brad Pitt in de ring kunnen zetten. Goede acteur, dat vechten is toch maar bijzaak ...

Omdat ik het belangrijk vind dat in een film in eerste plaats dat iemand een beetje kan acteren heb ik geen trek in een vechtfilm? Als ik een echt gevecht wil zien kijk ik wel UFC. In een film is het zaak dat het geloofwaardig gespeeld wordt omdat film, ook een vechtfilm, meer is dan een potje knokken. Stallone is ook geen echte Green Beret geweest maar speelde Rambo wel goed.

Maar wat doe je dan in deze discussie? Als je toch niet van vechtfilms houdt zal het allemaal wel ja.

Als jij dat eruit haalt, prima hoor! Ik zal me verder niet meer met deze discussie bemoeien.

Top klassieker!

100% The Muscles from Brussels!

Geweldige vecht scenes en goed in beeld gebracht.

Ook een redelijk verhaal, al deed het sterk aan Rocky denken.

Van JCVD hoef je geen acteerprestaties te verwachten, dat is bekend en kan dus ook niet tegenvallen.

In vergelijking met nu zijn het er ook maar weinig die dit 30 jaar geleden echt goed konden, maar een vergelijking mag je naar mijn mening dan ook niet maken. De tijd was totaal anders, simpeler en trager.

Wat je wel kan verwachten van JCVD is een bonk spieren en veel actie. Met name zijn martial-arts zijn altijd geweldig en vanzelfsprekend erg geloofwaardig!

Bij kickboxer is echt genieten van zijn kunsten.

8-

3,5 *

Deze samen met Bloodsport is zn beste en bekendste film.

DIt is vooral zo'n verhaal waar het trainen en dan de climax naar het eindgevecht toe mij is bij gebleven.

You bleed like mylee .... LOL

Als kind deze film tig keer gezien. (MIjn zus was verliefd op Vandamme en toegegeven hij ziet er wel goed uit hier imo).

Echt jeugdsentiment.

Tong Po had duidelijk geld ingezet op Van Damme. Wel heel grappig hoe Van Damme hem omver stompt en dan terwijl Tong Po nog achterover sukkelt met een brul naar zijn eigen vuist staat te kijken.

“I tell them you say they no good fighters... and that their mothers have sex with mules.”

Ik heb als persoon best een zwak voor dit soort films. Ik hou er wel van, niet een al te moeilijk verhaal, prima concept en lekker veel actie. Ook kon ik nu eindelijk deze legendarische vechtfilm ‘Kickboxer’ kijken, die ik vast wel eens eerder heb gezien maar wat ik me nu niet meer kan huigen. Ook ‘Van Damme’ is een acteur die ik nog niet zo veel heb gezien, en ik ken hem maar al te goed. Ik mag nog vele films van hem zien en daar heb ik wel zin in, vind het altijd wel leuk. Maar ook bij mij schieten er bepaalde vragen door het hoofd, gezien het punt hoe hij ooit zo is doorgebroken want naast een paar mooie vecht trucjes is het niet heel bijzonder. Al maakt dat niet meer uit nu, want ik kan achteraf toch nog wel genieten van hem.

Toch is ‘Kickboxer’ ook niet zo’n spektakel als wat er altijd wordt geroepen over deze film. En wellicht dat mijn verwachtingen in deze film iets te hoog hebben gelegen dan dat we daadwerkelijk te zien kregen. Neemt niet weg dat de film vrij kort duurt wat best lekker is, omdat hij al om al snel wegkijkt. Met maar een ander halfuur zijn we er ook wel zo doorheen, dat mag ook wel omdat de acteerprestaties echt om te huilen zijn van zowel Van Damme als de rest van de cast. De Thaise vechtkunst komt overigens wel leuk naar boven, en de vechtscènes en ook de training is leuk om te zien en vooral te volgen.

Want dat we hier spreken over een b-film dan is daar niks over gelogen. De eighties druipt ervan af, door voornamelijk de kledij en hoe ‘Dennis Alexio’ er uit zag die het helaas ook niet verder heeft geschopt in de filmwereld na deze actieprent. Het verhaal is ook erg laag waar we twee broers volgen waarvan eentje moet vechten in een Thaise vechtwedstrijd en hier vervolgens verlamd door raakt. ‘Kurt’ (Van Damme) besluit het op te nemen tegen deze meestervechter maar kan zelf niet goed vechten, hij gaat op training bij ‘Xian Chow’ die hem de fijne kneepjes van het vak leert. Na de training gaat hij het gevecht aan die hij na wat meer motivatie weet te winnen en daarna eindigt de film vrij snel, er wordt ook niet meer poespas aan toegevoegd wat ik zelf fijn vond.

Zeker wel een vermakelijke film over het algemeen en ‘Jean-Claude Van Damme’ doet het matig in mijn ogen, waar je ziet dat hij op het beginpunt van zijn ‘carrière’ stond. Vechtscenes in overvloed die leuk zijn en niet te langdradig duren, hoewel we voor het eindgevecht wel bijna 10 minuten stil zitten, het is best te doen. De B klasse druipt er van af, dat was ook wel te verwachten.

3.0*

Mylee... gooooood fuck!

Achterlijke dialogen en acteerwerk nul komma nul, maar het blijft samen met Bloodsport en Death Warrant een betere Van Damme-film mede dankzij de goed in beeld gebrachte vecht- en trainingscènes. Hij kent er wel wat van hoor. Kickboxer leent veel van Karate Kid. Mister Miyagi vind ik leuker dan Master Xian. De finale met Tong Po is een gewaardeerd hoogtepunt.

Ik was er bang voor dat deze film de tijd des tijds niet had overleeft. Maar hij was gewoon heerlijk. Leuk en goed verhaal. Uiteraard een beetje oubollig gefilmd, maar dat mocht bij de pret niet drukken.

JCVD is niet de beste acteur, maar in sommige films valt hij nog best mee. Na zijn eerste grote rol in Bloodsport wordt hij opnieuw opgevoerd als vechtersbaas met de nodige spierballen. 'Opgevoerd' omdat je het zeker geen acteren kan noemen. Bij de latere films weet hij zich toch wat meer thuis te voelen in de filmwereld.

In Kickboxer lijkt Van Damme met zijn zijstreep en lichtgebruinde huid op Ken van Barbie, maar dan op steroïden. Het verhaal is een houterige versie van Karate Kid. Wie houdt van het genre, zal hier wel van genieten. Maar echt goed is het niet. De nodige knokpartijen en clichés, meer is het niet.

Zo lang geleden, pure nostalgie!!

Tong Po. Het meest memorabele van deze film. Eigenlijk een 'reboot' van Bloodsport; vechttoernooi, wraak, één eindbaas. In tegenstelling tot Bloodsport zijn de gevechten wel prima gefilmd. Wellicht zijn dit de invloeden van Van Damme, die de gevechtschoreografie voor zijn rekening nam.

Ook weer een heerlijke nostalgische reis, die destijds indruk maakte door de prima gevechten.