Around the World in Eighty Days (1956)

Een filmpje uit de middenmoot. Enerzijds doet het overkomen als een geweldig epos. David Niven speelt met succes de hoofdrol als Britse avonturier en miljonair. Alleen is dat niet echt spannend om een dikke drie uur vol te houden. De film kabbelt leuk en rustig verder, maar had gerust wat korter gemogen. En zoals gezegd worden de stereotypen wel echt in de verf gezet. Een hele reeks Engelse kolonies en dan de slechte indianen uit de VS. Dat maakt dat de film wel eens leuk om te zien is, maar zeker geen aanrader. Maak het een uur korter, zet er een paar liedjes in en je hebt een typische Disneyfilm.

Als kind zag ik deze film al eens en vond ik hem geweldig. Nooit geweten dat ik als kind zo'n enorm concetratievermogen had, want nu had ik bij vlagen moeite er doorheen te komen. Is dit de traagste winnaar van de Oscar voor Beste Film? Oké, Lawrence of Arabia vliegt ook niet in een razend tempo voorbij, maar die heeft tenminste nog een esthetische traagheid. Maar Around the World heeft momenten die niet vooruit te branden zijn.

Na een 7 minuten durend onzinnig proloog over de grootsheid van Jules Verne en de ontwikkeling van filmtechnieken (waarin we zelfs nog een groot stuk van Voyage Dans la Lune van Melies te zien krijgen) begint de film en dat gedeelte is nog best aardig. De snobistische Britten worden leuk gepersifleert en er zit een heerlijk absurde dialoog over ijs in drankjes in. De tocht begint ook leuk met die vlucht met de luchtballon. Maar zodra Fogg voet zet op de Europese bodem (Spanje om precies te zijn) gaat het mis. We worden gedwongen naar lange flamengoscènes te kijken en als die voorbij zijn mogen we Passepartout zien stierenvechten (acteur Cantonflas was hier namelijk goed in, dus moest dat ook op film vastgelegd worden). Nou vond ik dit gevecht al vanaf begin af aan niet boeiend, maar Passepartout verlaat ook nog eens twee maal de ring om vervolgens weer opnieuw te beginnen. Vanaf hier begon ik te vermoeden dat de film nooit meer tempo zou krijgen.

En dat deed het ook niet. Het is uiteindelijk een vrij saaie travelogue. Erg veel beelden van Fogg, Passepartout en later ook nog een zeer slecht gecaste Shirley MacLaine als Indiase prinses die door een landschap reizen zonder dat er iets gebeurt. De beelden zijn mooi geschoten, maar ik zou er regelmatig veel voor over hebben om ook iets in die beelden te zien gebeuren. Nooit gedacht dat een wereldreis zo doods zou zijn. Er zitten wel wat avontuurlijke scènes in, maar die zijn ondermaats en de pogingen tot humor zijn vooral flauw helaas. Een vorm van drama of karakterontwikkeling ontbreekt volledig. De film komt eigenlijk alleen echt tot leven als we weer even terugkeren naar de mannen in Brittanië die met Fogg de weddenschap hebben aangegaan. Daar werkt de humor nog wel.

Verder blijft alleen nog het cameospotten over. De meeste lijken er helaas vooral in te zitten om maar weer een naam aan de credits toe te kunnen voegen (figuren als Buster Keaton, Peter Lorre, Fernandel en een knipper-met-je-ogen-en-je-mist-hem-rol van Frank Sinatra voegen weinig toe), maar sommige zijn vermakelijk, met Marlene Dietrich en George Raft als hoogtepunt. Van de hoofdfiguren vond ik alleen Niven vermakelijk als Fogg. In mijn herrinnering was Cantinflas geweldig als Passepartout, maar nu vind ik hem vooral flauw.

Toch wel vreemd als ik dan op IMDB lees dat deze film nog altijd het record houd als dé film waarvoor de meeste kostuums gemaakt zijn, waar misschien de meeste figuranten ooit gebruikt zijn (ik zag cultregisseur Jess Franco ook als extra gecredit staan), ongetwijfeld ook een cameorecord heeft en die over het algemeen gezien wordt als een van Hollywoods meest grootste filmonderneming (qua formaat, niet qua kwaliteit). Erg veel heeft het niet opgeleverd. Around the World is vooral gedateerd en volgens mij de enige grote Hollywoodblockbuster die zichzelf duidelijk profileert als avonturenfilm en vervolgens probeert zo min mogelijk spektakel te tonen.

2*

Lekkere film met David Niven zoals we hem kennen. 3,5*

gewoon een goede film ook mooi in beeld gebracht en de muziek zeer passend

Zeer vermakelijke avontuur door verschillende landen met hun culturen.

Muziek is prachtig erbij en past bij alles van landschappen en de gebeurtenissen.

Acteurs zijn goed in hun rol, en de komische dingen waren ook prima.

3,5 ster

Wij vonden het het een goede film.

Wij vonden gewoon dat hij te lang duurde.

Lijkt me geweldig.

Deze film viel mij op door prachtige omgevingen, wijde shots en mooie zonsondergangen. De film voelt helemaal niet zo oud aan. Natuurlijk bestaat de film zelf uit uitgekauwde stereotypes en het acteren is soms een beetje over the top, maar ik heb me vermaakt met deze prima verfilming die de essentie raakt van Verne's verhaal. Ik kan alleen maar tot een hoge score komen voor deze film.

Een lange zit maar best vermakelijk.

Het is ook niet niks, een hele reis rond de wereld, dus dat de film drie uur duurt, valt op zich best wat voor te zeggen. De zeven minuten lange inleiding van de film had voor mij niet zo gehoeven. Daarna komt de film lekker op gang. Het tempo is aan de lage kant, maar desondanks valt er voldoende te beleven.

Vooral de landen waar ze langs komen worden er op een leuke en vaak ook erg kleurrijke manier uitgelicht. Niven vond ik redelijk, maar het is vooral Cantinflas, die het erg leuk doet als hulpje Passepartout.

Wat verder opvalt is dat er een hoop cameo´s van bekende acteurs en actrices inzitten. Verder is het vooral vermakelijk en charmant. Het oogt soms ook wat knullig, ik zag bij een Indianenaanval pijlen op iemand afketsen, maar tegelijktijd is dat ook wel weer grappig. Hoogtepunt was voor mij trouwens het bezoek aan Spanje.

Een Oscar is wel wat teveel van het goede voor deze film. Er heeft ongetwijfeld enorm veel tijd gezeten in het maken van de film, dat zie je er ook wel aan af. Maar dat maakt de film nog niet gelijk Oscarwaardig. Maar goed ik heb weleens slechtere films gezien die een Oscar hebben gewonnen, dus zo erg is het nu ook allemaal weer niet.

3,0*

Vrij lange avonturenfilm (ruim drie uur!) naar het welbekende boek van Jules Verne. Sommige scenes worden erg lang uitgesponnen en halen het tempo nogal uit de film. Wel is alles best knap en overtuigend gemaakt, dat maakt de film alsnog redelijk om te zien. David Niven als typische hooghartige Brit vond ik wel oke neergezet, alleen die Passepartout vond ik kinderachtig en irritant. Was ie ook zo in het boek?

Around the World in Eighty Days is een leuke film met een goede rol van David Niven als Phileas Fogg.

Phileas Fogg is in deze film echt een English gentelman. David Niven speelt hem echt heel erg goed. Ook heel erg goed was Cantinflas als Passepartout. Passepartout. is de butler van Fogg en de onhandigheid van Passepartout is af en toe erg grappig maar soms was Passepartout ook een beetje irritant. De bijrollen in deze film zijn goed gecast. Ik heb geen slechte acteer prestatie kunnen ontdekken in deze film

Er zitten in deze film een paar goede actie scenes, zeker voor die tijd ( 1956 ). We krijgen o,a een stieren gevecht in Spanje te zien , en de beste actie scene was de scene dat de indianen de trein aanvielen. Dat was een hele goede scene.

De muziek in deze film van Victor Young vond ik ook erg goed. De muziek past heel erg goed bij de scenes.

De film is grappig en vermakelijk om te zien. Maar de film duurt wel te lang. De film komt erg traag op gang. Als de reis om de wereld eenmaal is begonnen gaat het tempo wel wat omhoog maar er blijven stukken inzitten die wat te lang duren. Het eind van de film is een klein beetje een anti climax. Ook kwam het einde wel heel plots. De film sluit niet netjes af.

Maar dit zijn eigenlijk maar wat schoonheidsfoutjes. IK heb me bij deze film ondanks dat die erg lang duurde mij heel erg vermaakt.

4 sterren voor deze film.

Het is wel jammer dat een klassieker als deze toch een beetje in de vergetelheid is geraakt. Als familiefilm toch goed geschikt, zeker als je je fantasie erbij gebruikt.

De speelduur heeft mij er ook lang van weerhouden om hem nog eens te zien. In dezelfde tijd kan ik twee andere films kijken.

De versie met Pierce Brosnan heb ik nog niet zo lang geleden gezien. Maar die haalt het toch niet bij deze. Nog maar te zwijgen over die van Jackie Chan.

Aangezien ik toch al wist hoe het afliep, hoef je alleen maar te focussen op hoe ze één en ander hebben neergezet. De eerste twintig minuten zijn te verwaarlozen, waarna het avontuur kan beginnen. De film is op bepaalde momenten veel te langdradig maar op andere momenten schieten ze toch weer door het verhaal. Die luchtballon zweeft veel te vlug door de lucht, maar alleen al dat gedeelte, is al veel beter gedaan, dan in die miniserie met Pierce Brosnan. Deze film is gewoon veel vrolijker en amusanter. De film oogt wel minder gehaast, wat een vreemde kanttekening is, maar kan te maken hebben met 1956, en in die tijd waren mensen nog niet zo gestresst, laat staan de tijd waarin de film zich afspeelt. David Niven is gewoon perfect als deftige, hoffelijke Engelsman, terwijl Cantinflas als Passepartout ook vaak wel grappig is. Veel humor en veel gastrollen, o.a. een zeer geestige rol van Red Skelton in het Amerika-gedeelte. Voor oudere users, dan wel zij die veel films kijken zullen die cameo's vooral zin hebben. De vaak schitterende, adembenemende (natuur)beelden zijn goed gecombineerd met het verhaal. Waardoor je toch vaak het gevoel hebt mee te reizen, rond de wereld. Ook mooie muziek erbij van Victor Young. Het is jammer van de lengte, dat wel. Maar ga hem zeker nog eens kijken. 3.0/4.0

Tegenvallende film waarbij het me na een tijdje duidelijk werd hoe ze die 188 minuten bij elkaar wisten te fietsen: heel veel natuurbeelden en plaatselijke gebruiken - dieptepunt was het walgelijke stierenvechten. Niet onvermakelijk, maar gewoon... traag! En niet zo grappig.

2,5*

Ik keek hier wel naar uit als brakke zaterdagmiddagfilm, maar ik heb 'm binnen een klein uurtje afgezet. Het is, in ieder geval het eerste uur, een aaneenschakeling van de grootste cliche-ideeen die je van de bezochte landen kan bedenken, wat een verschrikkelijke ergernis. Gaan we naar Spanje? Laten we iedereen moeilijk druk praten, uitgebreid flamengo laten dansen en gaan stierenvechten. Zo stereotiep dat Bassie en Adriaan zich er voor zouden schamen. Passepartout was ook tenenkrommend. Het beloofde in ieder geval zo weinig goeds dat ik besloten heb dat ik mijn tijd wel beter kan besteden dan nog twee uur naar meer kleuterstereotyperingen van India, Japan, Amerika of waar die lui ook heengaan te kijken.

Weer een oude film die van de lijst kan. Het is iedere keer hetzelfde als je hem na lange tijd weer eens ziet bevalt hij (vrij) goed maar als je hem na niet zo'n lange tijd weer eens op zet is er bijna geen bal meer aan.

Hij is erg gedateerd, dat heb je toch al gauw met die avonturen/science fiction-films van vroeger. De tijd heeft hem ingehaald. Was destijds een enorm succes, zowel de film als de muziek. Hij had een heel stuk korter gemoeten of als afwisseling wat liedjes tussendoor. Cantinflas zorgt voor de komische noot, sommige gedeelten blijven visueel mooi om te zien, een aantal gedeelten zijn grappig, zoals in de luchtballon en het Amerika-gedeelte. En de muziek van Victor Young blijft prachtig en zorgt eveneens voor de vrolijke noot.

Uit de tijd dat reizen nog avontuurlijk was al blijven bepaalde gedeelten toch ook wel weer actueel. David Niven is goed gekozen als Engelse gentleman maar ben er toch ook nooit zo van weg geweest. En Shirley Maclaine komt ook niet zo goed uit de verf. Hiermee is weer een stukje jeugdsentiment weg. 3.0

In mijn jeugd diverse keren gezien en me toen prima vermaakt, heb onlangs de film weer eens gezien en blijf er bij dat deze film prima vermaak is, niets meer en niets minder. Dat de film destijds de Oscar kreeg voor beste film komt waarschijnlijk omdat de film een langgerekte reisfolder is. In mijn ogen had Niven ook een Oscar moeten krijgen, met zijn spel draagt hij de film. Uiteraard waren de vijftiger jaren de jaren van de dure producties en dat is in deze film goed te zien, tegenwoordig zorgen computers voor al die prachtige locaties, toen moesten ze reizen. gelukkig hebben ze voor de bijrollen ook nog een aantal van die typische Britse acteurs gepakt zoals Morley en Gielgud, dan houdt je toch een beetje dat onderkoelde, stiff upper lip gevoel welke bij deze film horen en verwordt de film niet tot een soort slapstick.

De hele film moet je uiteraard in de context van de jaren '50 plaatsen. Voor die tijd zal het de bom zijn geweest. Nu stoorde ik me echter best aan de amateuristische momenten. Heb me over het meeste heen kunnen zetten.

De film op zichzelf was amusant het meeste wat je kan verwachten bij een wereldreis komt er wel in voor.

Het einde frustreerde me mateloos...

Heheh, bepaald niet cultureel de meest politiek correcte avonturenfilm, maar verder toch wel erg vermakelijk.

Lekker over de hele wereld reizen tegen de tijd. Niks mis mee. En een fijne sterrencast.

Onderhoudende en vermakelijke avonturenfilm naar het verhaal van Jules Verne. Hoewel er hier en daar wat minder interessante momenten tussen zitten en de film best iets korter had gekund, gaat het nergens echt vervelen. Sommige personages worden nogal als karikaturen neergezet, maar daar valt best doorheen te kijken. David Niven zet een prima rol neer als Phileas Fogg. Verder zijn er nog enkele opvallende cameo's, enkele zeer aardige shots en een goed passende soundtrack.

Ben niet zo enthousiast over deze avonturenfilm. Het uitgangspunt is natuurlijk wel leuk en Niven en Cantinflas doen hun best, maar de uitvoering vond ik vaak wat saai. Veel nogal clichématige couleur locale, begeleid door bekende deuntjes waarbij het tot in den treure ingezette Britannia Rules The Waves me danig begon te vervelen. Wel een paar scenes die ik dan wel kon waarderen, zoals het decadente geëmmer op de herenclub, het fietstochtje van Passepartout, de Spaanse dans en het stukje in Japan, maar daartegenover staan te veel saaie en langgerekte stukken zoals het stierengevecht, de bevrijding van de prinses en het gedoe met de indianen zodat de balans op het eind toch net negatief uitslaat.

Vreemd: ik heb een ex rental vhs tape en deze duurt 134 min in totaal. Het was lang genoeg.

Ice my Lord?

Ice?! Certainly not! What do I look like, a polarbear?

Film waaraan ik begon met de veronderstelling deze al eens gezien te hebben, om op het einde tot de slotsom te komen dat het waarschijnlijk de miniserie met Pierce Brosnan betreft. Reeds jaren heb ik Rond De Wereld In 80 Dagen van Ravensburger, een uitermate leuk spel waar overigens veel van het verhaal te herkennen valt, zo ook de tekeningen op het spelbord.

Toch steekt de prent niet echt vlot en vanzelfsprekend van wal, is daar zelfs even twijfel wat dit nu is met de monoloog over Jules Verne als verteller en diens eerste verhalen op het witte doek. Iets waarvan de toegevoegde waarde een beetje raden is. Desondanks gaat de film zelf daarna van start met een braaf beeld van de onvermurwbare aristocratie. Een beetje humor en sarcasme zit er echter wel in verscholen. Fogg gaat een bijzondere weddenschap aan en is al snel onderweg, iets dat goed lijkt te doen, was het niet dat in de culturele rondreis, waar de film snel in verandert, er weliswaar veel oog is voor cultuur, kunst en gewoontes, deze scènes ook vaak veel te lang duren. Neem bijvoorbeeld de flamenco scene en het stierenvechten. Eenmaal onderweg gaat het wel weer en valt vooral de goedlachse Paspartou op. Zo nu en dan heeft de film hele aardige momenten, vooral prachtige natuurshots, maar wordt het als kijker nooit heel spannend in een reis die eerder voelt als culturele rondreis dan spannende weddenschap. De zogenaamde bemoeienis en sabotage van Fix lijken ook meer achtergrond dan serieus.

De uiteindelijke ontknoping is redelijk voorspelbaar te noemen met de tijdzone, en de acte de présence bij de club is dan wel weer grappig. Vooral het verschijnen van een dame in de herenclub, begroet als het einde van de wereld, lijkt vol sarcasme richting de omhooggevallen, volgevreten, saaie en vastgeroeste high society die vooral goed zijn in veroordelen. Eindresultaat is niet super, maar aardig voor een keer, iets dat veelal aan tempo en lengte ligt en het feit dat de film iedere vorm van spanning ontbeert.

Een te lange zit en ook nog eens niet heel boeiend om te volgen .

Toch een iets te laag gemiddelde vind ik hier. Goed, het is naar huidige maatstaven op vele vlakken ouderwets, maar daar zit zeker ook wel een positieve kant aan. Je moet er waarschijnlijk wel van houden: ondanks de eloquente, typisch Britse dialogen aan het begin komt er een nadruk op natuurbeelden en lange, bijna Bollywood-eske performance segmenten. Die Cantinflas excelleert daarin, ik had nooit van de man gehoord, maar hij was blijkbaar de Charlie Chaplin van de Spaanstalige filmwereld.

Curieus trouwens is de gesproken introductie, voordat het verhaal echt van start gaat - net als bij Ten Commandments uit hetzelfde jaar. Was dat een (korte) trend destijds?

Dit is één van de beste en meest prestigieuze versies van Jules Vernes werk, vol bekende muzikale deuntjes die je kunt meefluiten, en met een hoop cameo's. Er werd veel moeite gestoken om in alle landen waar ze voorbij reizen, ter plaatse te gaan filmen waardoor dit voor zijn tijd een dure film was. Het resultaat is een episodische maar toch sprankelende avonturenkomedie die me helemaal wist te ontspannen. Niven als perfectionist Phileas Fogg is een perfecte karikatuur van de stijve Brit. Maar Catinflas als de trouwe Passepartout mag ook niet vergeten worden. De reis brengt hen door een wereld die in deze tijd bijna helemaal Britse kolonie was. Ook een wereld waarin Indianen afmaken een nationale sport was. Eén van de weinige tegenvallende scènes is die in Spanje waar we eerst op flamenco getrakteerd worden en daarna op een corrida. Veel te lang! Ook van de overval van de Sioux op de passagierstrein werd een lange actiescène in elkaar gezet. Maar in zijn geheel is dit een klassieke avonturenfilm die helemaal de moeite was.

2 dvd met Nederlandse ondertitels, van Warner Brothers. Op dvd 1 staan outtakes en een verhelderend intro door Robert Osborne, dit was één van zijn lievelingsfilms. Over totstandkoming film, over Todd, Niven wilde de rol graag spelen, Cantiflas was bekende Mexicaanse (komische) acteur en van MacLaine was dit pas de derde film. Disc 1 eindigt als ze op weg zijn naar San Francisco. Op disc 2 gaan ze hiermee verder. Hier staan ook nog wat extra's op World van Michael Todd en intro L.A. première...

Best leuke film hoor. Vorige keer ging het niet zo goed. Was het een drama, want dat had gekund gezien de onvermijdelijke tegenslagen, dan had ik hem waarschijnlijk gelaten voor wat het is. Maar nu weer bekeken en verdient wel een plaatsje in mijn favorietenlijst, ook al is het niet van begin tot eind even geweldig. Dit keer de film verdeeld over twee dagen en volgende keer dan ook maar zo doen.

Een mooie, vrolijke en amusante film, semi reisverslag die wel in twee uur had gekund. De film begint zelf met een vrij lang intro over Jules Verne en kan eventueel overgeslagen net zoals het gedeelte in de club. Cantiflas als Passepartout vindt als bediende werk bij Fogg (Niven). Fogg gaat weddenschap aan en hiermee kan het avontuur beginnen.

Zowel Niven, waarvan ik vooraf meende te stijf en Cantiflas misschien wel irritant, vallen beide reuze mee en is het vooral de lange speelduur die tegenstaat (maar door er hier en daar wat sneller door heen te gaan kan dit wel worden bekort). Robert Morley (African Queen, Murder at the gallop...,) één van de hoge heren van de club speelt slechts een kleine, niet al te opvallende rol. Zowel hij als Niven zijn geen favoriete acteurs maar heb er verder ook niet zoveel moeite mee met hun manier van spelen, wat dat is vaak deftig. De gedateerdheid valt mee. In 1956 was hij eigenlijk al gedateerd want het verhaal speelt zich af in 1872.



Op weg naar station cameo van Fernandel als koetsier.

Luchtballongedeelte wordt passend en prachtig muzikaal ondersteund door Victor Young. Spanje, eerst dat dansen daarna stierenvechten niet zo interessant. Dit is alleen zodat Fogg een boot krijgt om naar Marseille te kunnen. (Fogg wordt gevolgd door detective, door vermoeden hij is een oplichter, waarvan in begin sprake is). Daarna India, Bombay, hier wordt het komisch met koe, daarna schitterend treingedeelte maar met tempel voegt niet zoveel toe dan dat MacLaine in de film komt, ze is een Indiase prinses maar opgevoed in Engeland. (Hiermee slaat Fogg uiteindelijk wel twee vliegen in één klap.) Daarna HongKong. Passepartout wordt door de detective belazerd en reist zo alleen naar Yokohama waar hij eerder aankomt dan Fogg en de prinses. Yokohama gedeelte duurt wat te lang. Waarna ze herenigd worden en naar San Francisco reizen. Vanwege verkiezingen druk gedeelte bovendien verandert de film in klucht, veel cameo-rollen Skelton, Dietrich, Raft en Sinatra. Vervolgens Wild West taferelen die eigenlijk nergens op slaan. Al hebben ze dat met de trein over de brug toch heel leuk gemaakt. Na de indianen wordt het weer leuker en rustiger vanaf het gedeelte met radarboot wordt het zelfs erg leuk tot het einde van de film. Wel wordt het verhaal gerekt om het spannend te maken. Eerst naar Liverpool, daar wordt Fogg opgepakt door detective. Blijkt vergissing. Daarna komen ze aan in Londen en blijkt het niet al zondag te zijn maar pas zaterdag waardoor weddenschap net wordt gewonnen.. Met datum blijft toch een staaltje van goed verhaal schrijven.

Epische Oscarwinnaar.

Around the World in Eighty Days was een film die ik regelmatig op televisie voorbij heb zien komen, maar nooit echt de motivatie had om de film ook daadwerkelijk op te pikken. Toen de film nog een keer voorbijkwam, ben ik toch maar overstag gegaan. Het uiteindelijke resultaat bleek tegen verwachtingen in ook nog best mee te vallen.

Wat vooral opvalt zijn de cameratechnieken die soms worden ingezet om het als geheel wat vlotter te maken. Zo wordt er weleens een camera op een fiets of kar geplakt. Tegenwoordig niet echt iets waar we nog van opkijken, maar voor een film uit de jaren '50 vind ik dat een stuk indrukwekkender om te zien. Om te bedenken dat de film maar een budget van 6 miljoen had. Uiteraard had geld toen een andere waarde, maar ik blijf het indrukwekkend vinden.

Regisseur Anderson haalt verder uit met kolossaal opgebouwde setpieces. Vrijwel in elk dorp waar het groepje komt vindt er een groots evenement plaats. Het jammere is dat de luchtballon in het begin daarvan de meest boeiende is. Vervolgens is het leuk dat de film een grote variatie aan locaties kent, maar daar houdt het wel zo'n beetje op. Na enige tijd slipt het gevoel dat de heren op groots avontuur zijn er wel uit.

Zodra de film ook daadwerkelijk voorspelbaar begint te worden, beginnen de 188 minuten wel wat te wegen. Wat ik ook minder kon waarderen, was het feit dat de muziek van de film erg misplaatst aanvoelt. Nu zit je naar een film te kijken die technisch zijn tijd vooruit is, maar qua toonzetting nog steeds in de jaren '20 klemzit. Lijkt me dat de regisseur moeite had om van het tijdperk los te komen.

Voor de status en de prijzen die het gewonnen heeft is de film leuk om eens te bekijken. Het duurt alleen wel lang en erg vernieuwend is het niet, buiten het concept dat ze de wereld overreizen. Maar dat hebben ze daadwerkelijk niet gedaan, aangezien de meeste sets gewoon netjes zijn opgebouwd in eigen studio. Ik zal de film waarschijnlijk voor een groot deel snel weer vergeten.

Niet zozeer mijn favoriete film. Een veelwinnaar destijds. Een film die deed wegdromen van avontuurlijke reizen en gebeurtenissen. Maar drie uur was voor mij toch wel een erg lange zit. Een film met een bombastische insteek met alle deuntjes. Vandaar ook de herkenbaarheid en het succes van de film wellicht.

De ballonvaart en de treinritten, die hadden uiteraard wel iets. Reizen hebben mensen altijd al gefascineerd. De weg en de dromen naar het onbekende. Die indianengevechten waren voor mij niet nodig en waren erg stereotiep, maar we moeten dat wellicht in de tijdscontext van toen zien.

Dat hoogdravende Brits kon ik nu ook minder appreciëren. Nogal stijfjes en weinig vlot, houterig zelfs bij momenten. De film heeft zeker zijn charmes, maar heeft voor mij de tand des tijd niet geheel doorstaan.