The Burning Moon (1992)

Een jaar geleden begon ik me te verdiepen in heftige films/gore films en kwam deze tegen in een lijst van gorefilms maar besloot hem maar niet te kopen, nu een jaar later leek het mij toch een leuke film en heb ik hem maar gekocht en ik moet zeggen dat deze echt zijn geld wel waard is!

In het begin wordt de kijker blootgesteld aan zeer slecht acteerwerk wat aan de ene kant wel weer grappig is en aan de andere kant weer niet maarja dit soort films kijk je niet voor het acteerwerk maar voor de gore.

Na een kwartiertje begint het eerste verhaal :Julia's love, waarin julia verliefd wordt, echter weet ze niet dat hij een psychopaat is, het verhaal begint wat zwak met de ontsnapping van de moordenaar,de moorden die hij tijdens de ontsnapping maakt zijn zo goor nog niet ik had toch iets meer bloed verwacht, waarnaar de moordenaar haar huis berijkt wordt het pas echt leuk en komt de gore eindelijk aan de pas,het brandende lijk was wel hard.

3,5* voor dit verhaaltje.

Het tweede verhaaltje : de reinheid was een stuk beter en een stuk bloederiger, de laatste tien minuten van dit verhaal krijg je te zien hoe de hel er ongeveer uit zou zien een vrij bizarre scene maar o zo geweldig bloedbad.

4,5* niks op aan te merken (acteerwerk is niet geweldig maar ach) en verder ook niet veel over te zeggen.

Binnen kort maar ook even wat andere werken van deze man bekijken, deze film is een aanrader voor liefhebbers van splatter/underground films.

Het acteerwerk stelt niet veel voor , net als het geluid ,maar beiden komen wel vermakelijk over. De verhalen zijn best ok waarvan ik de tweede het beste vind. Er komen ook heerlijke harde scènes voor in beiden gedeeltes (brandende lijk in het eerste gedeelte) met de hel op het einde als toppunt. Ook zeer gruwelijke martelscène uitgevoerd door geniaal uitziende wezens.
Film verveelde nooit en was erg vermakelijk. (t.o.v. sommige andere underground splatterfilms)

Daarnaast vond ik het geheel ook wel sfeervol.

Bwa, ik vond er niet zoveel aan. Ik ben verbaasd dat de film in 1997 is gemaakt, 1957 had me logischer geleken gezien de effecten. Het eerste deel van de film vond ik nog het beste (beste acteerwerk van de film komt ook vanuit de moordenaar). Tweede deel eerder wat saai en die hel waar iedereen het hier over heeft vond ik maar bagger.

Minder dan z'n debuut.... maar uiteraard een Duits splatter meesterwerkje! Met name het tweede verhaal is geweldig. Niet alleen staat het bol van de simpele acteurs (vele malen erger dan het eerste verhaaltje), maar qua effecten gaat hij hier richting het niveau van Premutos. Dat is duidelijk een film die in het verlengde van deze is gemaakt. Hoe hij een kelder ombouwt tot een ware splatter hel, waar lichaamsdelen te pas en te onpas rondvliegen en hoofden op de meest sadastische manieren aan gort worden geschoten, geslagen en geboord. Ittenbach zelf ditmaal alleen in een rolletje voor de wrap-around story, maar hij zal nog lang bijblijven dankzij die epische oorbel Zou hij zichzelf nog terug willen zien?!

Hehe, dit is toch hele andere koek dan Troll 2. Deze Duitse low-budget splatter horror is een vroege film van Olaf Ittenbach, die eerder tijdens deze challenge een legende in het genre genoemd werd (door jeroentjuhhhh volgens mij). Ik kende de beste man helemaal niet eigenlijk, en ook het genre ben ik niet echt bekend mee. Hoe dan ook, dit was behoorlijk vermakelijk. Verhaal is er eigenlijk alleen maar als kapstok om een hoop brute moorden aan op te hangen, acteerwerk is matigjes (al is het ordes van grootte beter dan bij Troll 2), en het is aan te zien dat het low-budget is, maar dat maakt allemaal niet uit. Het kijkt behoorlijk lekker weg, en er zit een bepaald soort lichtvoetigheid, pulpsfeer en fijne donkere humor in. Lichtvoetigheid klinkt misschien raar voor een film waarbij er zoveel op los gemoord wordt, wat ik bedoel is dat het niet het soort nare grimmigheid heeft die films als Angst en Henry: Portrait of a Serial Killer wel hebben. Bijvoorbeeld, die liefdesscene met huppelende herdershonden en bloemetjesweiden die op een gegeven moment opeens tussendoor komt is hilarisch. En het is verbazend wat een hopen bloed, kills en afgehakte ledematen die Itterbach voor een schijntje op het scherm weet te toveren. De lol is er aan af te zien - dit was een experimentje voor mij, maar een geslaagde. Voor herhaling vatbaar, die Ittenbach.

Wereldwijd zerker niet de enige maar Europees was (is?) hij toch de enige echte, en vooral de eerste, grootmeester van de gore FX. Is trouwens als jonge teener al met dit vak begonnen.

Als je deze kon smaken dan is No Reason ook zeker wat voor jou. Net als al zijn werkjes lekker gore maar vooral hier meer budget en bijgevolg iest beter acteerwerk

Cool, zal zeker nog wel meer van 'm checken. No Reason komt op de watchlist, Boeikens

Heb deze film gisteravond gekeken. Was overgezet van VHS met engelse ondertiteling. Magere verhalen maar met inderdaad veel gore. Gewoon lekkere pulp horror. wat voor de liefhebber lekker weg kijkt. Van mij een 3.0

No-budget Films van Olaf Ittenbach kenmerken zich vooral door één ding;de dialogen en het acteren zijn lachwekkend slecht. Het maakt zelfs bijna niet uit welk jaar een film van hem komt. Behalve dan dat de aankleding wat veranderd en je kan zien hoe groot het budget moet zijn geweest. In de drie jaar na zijn eerste film is er dan ook niet heel veel veranderd.

Deze film is eigenlijk anthologie die uit twee verhalen bestaat, beide worden door een opstandige en aan drugsverslaafde tiener (Olaf Ittenbach) verteld aan zijn jongere zusje voordat ze gaat slapen. Het eerste verhaal met als titel "Julia’s Love" gaat over het meisje Julia, die een blind date heeft met een seriemoordenaar. Het tweede verhaal, "The Purity," gaat over een moordlustige priester die uiteindelijk in de hel terecht komt voor zijn daden.

Alhoewel er misschien iets meer aandacht was voor de verhalen, draait alles om de gore. En die is zoals vanouds. Ittenbach is en blijft de Duitse keizer van de (underground) Gore. Met elk verhaal en elke moord wordt er één tandje opgeschakeld; Kelen worden doorgesneden, afgehakte ledematen, headshots en zelfs een kijkje in de hel waar helemaal los wordt gegaan!

De undergroundhorror-liefhebbers worden op hun wenken bediend met deze typische Ittenbach, lachwekkend slecht, soms best wel goed, maar altijd overtreffen met top bloederigheid.

Mijn eerste Ittenbach. Of het naar meer smaakt weet ik nog niet. De film is van 1992 maar ziet er een stuk ouder uit. Het gedeelte dat voorafgaat aan het het moment dat broer aan zus zijn slaapverhaaltjes gaat vertellen is niet bijster interessant maar is dus blijkbaar nodig als introductie. Het eerste verhaal vond ik ook meteen het leukste, een jonge man die omwille van een dramatische gebeurtenis in zijn jeugd is uitgegroeid tot een seriemoordenaar. Dit is niet meer dan een slasher maar dan wel erg grafisch. Zonder meer fun.

Het tweede verhaal over de moordlustige priester poogt blijkbaar een of andere moraal mee te gevenvermoord een onschuldige en gij zult vreselijke pijn lijden in de hel. Het wordt een heel stuk minder boeiend gebracht ondanks erg bloederige taferelen in de hel aan het einde. Filmen van mannenkonten (en een pijnlijke afwezigheid aan vrouwelijk naakt) vind ik ook niet bepaald plezierig.

Ach sowieso ga ik er nog een kijken want ik heb No Reason op mijn kijklijst staan.

Voor de horrorchallenge is SOV een categorie, en niet mijn favoriete. Maar dit huzarenstukje is wel mijn favoriete van wat ik tot nog toe heb gezien.