Head (1968)

Meer dan 4 jaar geleden dacht ik waarschijnlijk dat 3 sterren een dikke voldoende betekende voor een film. Nu weet ik wel beter.

Na hem herzien te hebben, kan ik niet anders concluderen dat Head een meesterwerk in absurdisme is. Een bombardement van visuele grappen en vondsten, met The Monkees als middelpunt. Af en toe had ik het idee dat ik naar een langere aflevering van Monty Python zat the kijken, alleen dan Amerikaans.

Dat de Monkees (ondanks hun TV-carrière) niet echt goed acteren, hoort erbij. Het rommelige in hun acteerwerk past precies in de rommelige sfeer die in de film zit. Zo rommelig zelf, dat het niet in een plot samen te vatten is.

The Monkees rennen over een brug, springen in het water en we zien allemaal sketches, waarna de Monkees weer gaan rennen en weer in het water springen. Tja, inderdaad een vreemd plot.

Ik kan nu niet anders dan deze film een dikke 4,5 geven, want dit is briljant. Elke film waarin Frank Zappa met een pratende koe loopt, Victor Mature roos heeft in de vorm van The Monkees en waarin de band hun "gemaakte" image (alleen Michael Nesmith was muzikant, de rest van de band waren acteurs die gekozen werden om de serie aantrekkelijker te maken) in de zeik neemt is voor mij top!

4,5*

"The Monkees is the crazieeest people"

Morgen te zien in Melkweg Cinema.

Net als Yellow Submarine is dit een erg afwisselende geslaagde muziekfilm van een band die niet zo serieus genomen wil worden en behoorlijk artestiek en creatief is.

Erg leuke chaotische boy band movie, die al de draak steekt met het fenomeen voordat het een fenomeen werd.

Leuk, leuk, leuk! 4*