Twilight's Last Gleaming (1977)

Leuke jaren 70 thriller die wel iets te lang duurt aangezien er weinig actie in zit. In de climax Wordt er gebruik gemaakt van split screen,soms wel 4 , en dat heeft wel wat. Spanning loopt langzaam op, Lancaster is goed, gaat idd over bezetting van militaire basis met kernwapens en president wordt later in de film uitgekozen als gijzelaar. Hoe dat afloopt? Gaat dat zien! Heb DVD in japan gekocht!!! Wellicht nu ook elders verkrijgbaar.

Heerlijk, lekker twee-en-een-half uur durende 70's-thriller die ik nog nooit had gezien.

Burt Lancaster, Richard Widmark, Charles Durning, Roscoe Lee Brown, Joseph Cotten, thema-song van Billy Preston, splitscreens tot 4 scenes tegelijkertijd in beeld, Robert Aldrich als regisseur, gemaakt in samenwerking met de toen op hun hoogtepunt zijnde Bavaria Studios, flinke politieke boodschap over de werking van het systeem en nucleaire wapens om het helemaal compleet te maken.

En o ja dan vergeet ik nog de coole look van heel die Silo 3.

Beetje teveel geloof in de status van de Amerikaanse president (en achteraf hadden ze beter Ronald Reagan kunnen inhuren ) en ja bepaalde scenes zagen we al vaker en er zijn jaren 70 thrillers met betere plots, maar spannend vanaf de eerste seconde.

Wat konden ze goed thrillers maken in die jaren, tegenwoordig is het helaas allemaal teveel gevuld met aktiescenes en wisecracks.

Een sterke thriller die 3 jaar te laat is gemaakt, want het Amerikaanse publiek zat niet te wachten op een kritische, cynische blik op de politieke elite. Charles Durning is David T. Stevens, een Amerikaanse president à la Jimmy Carter die voor het blok wordt gezet wanneer generaal Lawrence Dell [Burt Lancaster] met drie handlangers [Paul Winfield, Burt Young en Bill Walker] niet alleen raketbasis weet binnen te dringen, maar ook de middelen blijkt te hebben om negen kernraketten te lanceren. Dell eist dat Stevens de inhoud van een geheim document via een TV-uitzending deelt met het publiek. Wanneer Stevens het document vindt is het zeer geschokt over de inhoud, alsmede over het feit dat hij niet op de hoogte was, maar hij beseft zich ook welke enorme consequenties het delen van die informatie heeft. Terwijl hij met behulp van legeroverste Generaal McKenzie [Richard Widmark] en zijn staf de mogelijkheden bespreekt, verhoogt Dell de druk door te dreigen te raketten te lanceren.

Robert Aldrich maakt effect gebruik van split-screen in een thriller die goed is geschreven en waarin hij en Lancaster hun liberale politieke ideeën ruim baan geven. Overigens de politieke retoriek bepaald niet uit de lucht gegrepen, aangezien Henry Kissinger [die van 1961 tot 1977 een dominante figuur zijn in de Amerikaanse politiek] als in 1958 openlijk pleitte voor 'Limited War' als onderdeel van de buitenlandse politiek! Een spannende thriller met sterke vertolkingen van met name Lancaster en Durning die weliswaar iets korter had gekund, maar Aldrich weet de spanning op cruciale momenten dusdanig op te bouwen naar de finale dat het de moeite van het wachten meer dan waard is.

kon zo al raden wat ze van planwaren te doen. want de waarheid neen die mag niet openbaar gemaakt worden. en een president na hem komt er weer een andere dus iedereen is vervangbaar. was niet slecht maar vond hem toch niet echt overdreven als je zo films kent dan weet je toch hoe het afloopt

Goede thriller met de oude ervaren acteurs als Lancaster en Widmark en niet te vergeten Paulie van Rocky .

Het verhaal begint goed maar helaas is het einde nogal ongeloofwaardig , maar goed dat mag de pret niet drukken .

De silo zelf is mooi als set en de spanning blijft to aan het eind goed op peil .

Best wel smullen dit smakelijke brouwsel van 70s pessimisme en cynisme + veteranen als acteurs en als regisseur. Split screen werd zelden zo doeltereffend gebruikt. En een film die zijn publiek niet als idioten behandeld. Kwam te laat uit en flopte dus flink, maar een laat hoogtepunt van Aldrich is dit zeker. Ook heerlijk rechtlijnig, Geen onzinnige twistst. En zo'n film waarvan het boek waarschijnlijk een beetje een pulpthriller is maar een die zich wel heel erg leende voor een film.

Meer dan een interessant curiosum is dit voor mij niet. Ten eerste is de look van de film vrij saai en flets. Helemaal passend daarin zijn de oudgedienden Lancaster en Widmark, die wel hun best en het op zich prima doen, maar toch het meest opvallen door hoe ze zijn geworden. Durning komt hier dan nog het beste uit de verf. En heeft iemand postbode Cliff uit 'Cheers' nog ontdekt? De hier geroemde Silo 3 set vond ik weinig bijzonder, maar ik heb toch al weinig met (films in of met) zulke sets.

Het verhaal wisselt tussen zgn. spannende momenten en hoogdravende retoriek betreffende de Vietnamoorlog, waarvan dat laatste best nog wat interessants oplevert (je kan tegenwoordig ook aardig links leggen met bv. het lekken van gevoelige overheidsdocumenten, hoe Amerika probeert met 'kleine oorlogjes' erger of zelfs een WOIII te voorkomen, etc.). Maar bv. vrijwel meteen in het begin al word ik niet warm of koud van het onklaar maken van de beveiliging van de negen kernraketten door bv. een buisje met groene vloeistof dat horizontaal gehouden dient te worden - want anders overleven we het niet!! De split-screens worden goed ingezet, en sommige scènes zijn nog best goed en spannend. Pluspunten zijn verder nog het subiet uitschakelen van die 'wrong guy for the job' en het einde.

Ik kan niet zeggen dat ik hier veel meer van had verwacht, het is niet het type film dat ik gauw uitzoek, maar vanwege Aldrich moest het er toch es van komen. Een kleine zes.