Oeroeg (1993)

Het ploetert allemaal maar voort. Een beetje een moeilijke vertel structuur. De zoekactie van Johan naar Oeroeg, een zoektocht naar zijn eerste vriendschap, een zoektocht naar zijn verleden. Je ziet het ... maar je voelt er niks bij. De film heeft een gebrek aan dramaturgie en de eindscene op de brug wordt daardoor eerder lachwekkend. Jammer.

Ik vond dit best een mooie film, eigenlijk. Zeker niet de minste Nederlandse produktie.

Binnenkort op dvd:

DVDInfo.be - Nieuws

'k Heb het boek gelezen en daarom wilde ik destijds deze film zien. Ik vond 'm mooi! Vooral het einde, meestal hou ik niet van cyclische handelingen in films (zeker niet van die Hollywoodgeintjes), maar hier vond ik 't prachtig.

Oeroeg..?

Na de release van Bridge in oktober brengt ook Paramount 27 oktober Oeroeg uit op dvd. Kijken of er een verschil zit tussen de uitgaven.

Best goede film over de oorlog in het Indonesie dat toen nog een Nederlandse kolonie was.

Het verhaal over de vriendschap tussen een Indonees en Nederlander wordt mooi verteld door flash-backs.

Tevens merk je ook het opkomende rassenconflict dat uiteindelijk zal leiden tot de oorlog en latere onafhankelijkheid van Indonesie.

De film laat zien dat ook de voormalige Nederlandse kolonisten en leger niet terugdeinsden voor geweld en gruwelijke slachtpartijen.

Goede rollen van Rik Launspach en Martin Schwab (deze laatste is hier vooral bekend als 'Keizer' uit de serie Baantjer), en in mindere mate deze keer Jeroen Krabbé.

De film heeft vreselijk veel last van flashbacks, hink stap sprong in de tijd film, niet mijn favoriete stijl. Soms spring die 10 jaar vooruit, dan weer 20 jaar terug, enz. Ook zit er een overbodige nachtmerrie scene tussen, dat maakt het er niet beter op. Van de Nederlandse films over Nederlands Indië, zoals Max Havelaar en Gordel van Smaragd is dit de minste.

Wauw, deze fillm vond ik dus absoluut betreurenswaardig. Ik heb eerst het boek (verplicht) gelezen en daarna de film gezien. Het boek werkte achteraf gezien dus wel, omdat het een rechtlijnige strucuur had. De flashbacks in de film (die soms slechts twee seconden duurden) zorgen ervoor dat je naar de zoektocht naar Oeroeg zit te kijken en eigenlijk nog maar half weet waar het over gaat. Het geeft ook alleemaal geen meerwaard, 't is gevoelensloos (de eindscene was op zich een goed idee, maar 't werkte gewoon niet omdat je geen band had met de personages).

Ahja... Heel zwak vond ik het.

Aaaaaah.... help! Deze film moeten we voor Nederlands gaan kijken en aan het verhaal + het gemiddelde te zien, is dit een über slechte film!

Wordt 2 uur afzien in mijn eigen vrije tijd..

Hé Bart Simpson, Je kan dan beter Max Havelaar kijken!!! Probeer je leraar/lerares hiervan te overtuigen......

hahah nee dat kijkt lekker weg, het tempo van Max Havelaar is erg laag. Veel jongeren vallen er bij in slaap.

Oeroeg heeft nog enige snelheid en goeie spannende scenes!

Zag vannacht een paar scènes en die waren toch best tenenkrommend, vooral qua dialoog. Leek wel op enkele foute jaren zeventig films.

Schoolleiding zul je bedoelen, we kijken de film met alle havo-4 klassen in de aula, op een enorm scherm, dus het gaat erg saai worden..

Gewoon niet gaan dan?

Het is verplicht. Maar ja, bij ons op school geloven ze je wel erg snel.

Afgelopen vrijdag: 4 leerlingen voelden zich opeens ''erg ziek''. Ze vroegen of ze naar huis mochten (niet allemaal tijdens een les) en dat mocht meteen. Ze liepen met een big smile de klas uit

Verhaal doet mij gewoon niets, daarbij komt ook nog eens dat de film erg laag scoort terwijl al best vaak is gestemd..

2,88 is niet eens zo laag. En 60 stemmen op meer dan honderdduizend MM-gebruikers is ook bijna niks.

Beetje gaan zitten zeiken dat er op school op een enorm scherm film gekeken wordt !? Saai? Waar moet dat heen met de jeugd tsk... tsk...

Mooie film, goed geacteerd en vooral een mooi verhaal waar de vorm van heden met flashbacks erg goed werkt. De film loopt anders af als het boek (naar het schijnt), maar dat werkt hier juist erg goed. Anders zou ik het waarschijnlijk een onbevredigend einde vinden.

Ik moet voor school het boek van deze verfilming lezen om uiteindelijk een boektoets te krijgen. Om hoger voor de toets te scoren, zou ik graag naast het boek lezen ook de film willen zien. Heeft iemand de film en het boek gelezen, en zijn ze heel verschillend van elkaar of niet? Zowel, is het dan toch aan te raden om ook de film te zien?

Wat doet deze film in de Vlaamse filmcollectie (http://cgi.ebay.com.sg/DVD-VLAAMSE-FILMCOLLECTIE-42-OEROEG-/200447481112)? Deze film heeft (buiten Tom Van Bauwel dan) toch niets met België te maken. By the way, goede film trouwens. Leuk geacteerd ook door Rik Launspach, Tom Van Bauwel, Matrin Schwab en Peter Faber (etc... etc...). Een film over een niets zo mooi stukje Nederlandse geschiedenis (Ikzelf ben namelijk half-nederlands). Ik geef deze een 4.0

Vlaamse producent, Vlaams geld ...

Ik heb alsnog een beter plaatje geplaatst (dvd-cover ipv vhs-hoes).

Film die redelijk in elkaar is gezet, matig verhaal.

Van deze film had 'k nog nooit gehoord, maar 'k had hem eens gewonnen, dus dan ook maar eens bekeken. De film was beter dan gedacht. 'k vond het nog een interessant verhaal. De film bevat redelijk wat flashbacks, dus het was wel afwisselend.

De cast was ook niet slecht en kwam wel overtuigend over.

Tja, 'k vond hem wel eens de moeite om gezien te hebben.

Een verhaal over (on)schuld, een verloren gegane vriendschap, oorlogsgeweld en het schemergebied tussen goed en kwaad, spelend tijdens een van de meest gevoelige periodes uit onze geschiedenis. De regisseur bleek in staat het tijdsbeeld goed weer te geven en gedurende de gehele film was sprake van een beklemmende en spannende sfeer. Door de cast werd uitstekend gespeeld.

Het valt mij altijd op dat waar Amerikanen talloze films hebben gemaakt over de Vietnam-oorlog, wij Nederlanders eigenlijk nagenoeg geen films hebben over Nederlands-Indië. Mij lijkt de geschiedenis van onze voormalige kolonie toch echt een zeer interessant onderwerp voor films. Juist omdat het onze eigen kolonie was en er dus veel meer sprake was van verwevenheid tussen Nederland en Indië dan tussen bijvoorbeeld de Amerikanen en Vietnam. Gelukkig is daar dan deze verfilming van Hella S. Haasse's roman.

Johan ten Berge keert na zijn studie in Delft terug naar zijn geboorteland Nederlands-Indië, maar ditmaal als militair tijdens de politionele acties. Eenmaal thuis herinnert hij zich steeds meer van de jeugd op de thee-plantage van zijn vader en dan vooral zijn vriendschap met zijn 'bloedbroeder' Oeroeg. Als hij zijn vader vermoord aantreft besluit hij op zoek te gaan naar zijn oude vriend die inmiddels lijder van een onafhankelijkheid-beweging is geworden.

Oeroeg is erg sterk verhaal omdat het een conflict tussen twee mogendheden terugbrengt tot twee vrienden die door hun achtergrond uit elkaar gedreven worden. Daarnaast behandeld de film voor het personage van Johan ook een belangrijk innerlijk conflict. Hij is Nederlander, maar Indonesië is zijn thuis. Door de opstand wordt hij er mee geconfronteerd dat het nooit meer echt zijn thuis kan zijn. Ook sterk uitgebeeld hoe er een soort rassenscheiding bestond in de kolonie en hoe Oeroeg hierdoor langzaam tegen Nederland is gekeerd. (Oeroeg maakt overigens wel een fout wanneer hij tegen Johan zegt dat hij naar Amerika wil omdat mensen daar gelijk zijn, in Amerika was namelijk veel meer segregatie dan in Europees Nederland.)

De cinematografie was goed verzorgd met prachtige beelden van Indonesië. Er zaten een aantal indrukwekkende scènes in de film. Bijvoorbeeld het shot waar rebellen de blauwe strook van de drie-kleur afscheuren en zo de Indonesische vlag maken, de scènes op de plantage en wanneer Johan een uitgemoord dorp aantreft (al was dit misschien iets teveel een verwijzing naar films als Platoon). De muziek van Henny Vrienten was op sommige momenten een beetje te fout, leek meer een jaren '80 actie-film. Gelukkig was de muziek bij de flash-backs en het einde wel precies goed.

Bijzonder opmerkelijk is dat de film ook echt in Indonesië is opgenomen met Indonesische acteurs. Het geeft de film wel echt een meerwaarde omdat je zo ook echt een beeld krijgt van hoe de kolonie er uit gezien heeft. De film kon in Indonesië worden opgenomen omdat in die tijd de band tussen Nederland en de voormalige kolonie op diplomatieke manier versterkt werd. Ook opmerkelijk is dat de meest positieve reacties op de film ook uit Indonesische hoek kwamen. Ik kwam een recensent tegen die Oeroeg zelfs de beste film over de Indonesische Onafhankelijkheid vond omdat de Indonesische films die hierover gemaakt zijn te propagandistisch zijn.

Persoonlijk vind ik het ook een pluspunt dat de makers van Oeroeg geen overduidelijk standpunt nemen in het conflict. De film behandeld het als een schemergebied tussen goed en kwaad. Toch vond ik de film wel iets teveel kritisch op de Nederlanders ten opzichten van de rebellen, die toch ook gruwelijke dingen hebben gedaan met Nederlanders en Indonesiërs die trouw bleven aan Nederland. Al met al is het een sterk oorlogs-drama met prima acteerwerk en mooie beelden. Voor mij persoonlijk was het ook fijn om een beeld te krijgen van hoe het voor mijn grootvader en overgrootvader geweest moet zijn om tijdens deze tijd in Indië geweest te zijn.

Film met als decor de poltieke en sociale situaties ten tijde van de Nederlandse overheersing in Indonesië en de vrijheidsstrijd die daarna ontstond en die een verhaal brengt waarin hunkering naar vroegere vriendschap - als tegenstelling met het gruwelijk realisme van het ogenblik - centraal staat.

De film maakt kundig gebruik van tijdssprongen die absoluut niet storen.

Mooie film eigenlijk, met goed acteerwerk en m.i. wat ondergewaardeerd.

Saudara tetap.

Maar een enkele letter verwijderd van iets anders. Maar ook een wereld ver verwijderd van het boek van Hella Haasse, dat het grootste deel van het verhaal dat deze film vertelt op de laatste bladzijde had. Dat zou niet erg hoeven zijn, want het verhaal is op zich nog steeds wel integer - maar waarom dan gebruik, misbruik maken van deze titel, de legitimatie van het boek van Haasse. En behalve dat maar weer eens een overbodig bewijs dat er een stuk onuitspreekbaar gevoelige geschiedenis is tussen Nederland en Indonesie. Misschien dat er een paar generaties verder een neutrale en zinvolle dialoog kan ontstaan, en daarna misschien een film over de moeizame geschiedenis - die onmiskenbaar langer is dan alleen de Bersiap, minimaal de jaren 1816 tot 1955 zou moeten omspannen. En wellicht nog veel eerder dan dat, want de VOC en alle koloniale randverschijnselen daaromheen dreunt nog lang door.

Voordat het zover is is dit gewoon een niet heel beste film. Want het verhaal wordt te gefragmenteerd en te gedwongen verteld, zonder de literaire merites van Haasse om daar een waarde op zich aan te geven. En de historische waarde is twijfelachtig, want meer als een schets van de zeitgeist in Nederland kan er niet van gemaakt worden - het ontbreekt aan de verankering in min of meer echte gebeurtenissen door de breuk met het boek van Haasse, en een andere bron is er ook niet. Nee, de politionele acties worden genoemd en niet in een fraai daglicht, maar de excessennota komt lang niet in beeld, en de Celebes-affaire ook niet. Had dat gemoeten? nou ja wellicht wel, want zonder de authenticiteit van een min of meer eerste orde verslag vanuit de stem van Haasse - wat sowieso al twijfelachtig was omdat zij deze periode niet in Indonesie heeft meegemaakt - verwordt het geheel van de tegenwoordige tijd van de protagonist toch tot ietwat van horen-zeggen, op zijn best. En meer waarschijnlijk tot een politiek gewenste kleuring van een verslag uit derde hand, of een sprookje over de tempo doeloe - als je dat dan vertaalt als 'de goeie ouwe tijd'. Maar er zijn een heleboel andere herinneringen aan die tijd, zoals Oeroeg fijntjes opmerkt - en dat is wellicht de enige echte waarde van deze film.

Als film an sich vindt het geheel bij mij ook niet veel gratie. Het blijft een beetje raden wat nou eigenlijk de boodschap was die de maker dan in zijn hoofd had - was dat de broederschap tussen de twee jongens? dat had er dan toch wel wat beter uit mogen komen. Tenzij het de bedoeling was om aan te geven dat dat soort broederschap-voor-het-leven eigenlijk toch in de realiteit maar voor een paar weekjes geldt, maar dat past dan weer niet zo goed bij de rest van de film.

En zoals altijd met Nederlandse films uit die periode - laat ik het ruim nemen, alles tussen 1970 en 2005 - is er een echt serieus probleem met de casting. De hoofdrollen zijn op zich wel goed, maar wie heeft het dan in zijn hoofd gehaald om Peter Faber en Jeroen Krabbé in een paar vrij onbetekenende bijrolletjes te casten - werkelijk iedereen, tot aan de buurman van de schoonmaker van de kantine op de set was beter en geloofwaardiger geweest. Het idee was ongetwijfeld dat met die namen meer publiek naar de zalen zou trekken, maar nu, bijna 30 jaar later maakt dat de film zo ongeveer stuk. Nederland heeft gewoon echt een serieus probleem met acteurs en Bekende Nederlanders. Spijtig dat deze film daar weer zo'n pijnlijk bewijs van moet leveren.