La Novia Ensangrentada (1972)

Mooie, sfeervolle 'vampieren'film over een beeldschoon jong bruidje dat niet kan vermoeden dat haar schoonfamilie een donker geheim met zich meedraagt.

Al snel wordt ze achtervolgd door dromen van een mysterieuze vrouw. Als haar droombeelden vleselijk worden, wordt de jonggehuwde in een nachtmerrie gezogen van onheilige communie, gewelddadige moorden en verboden seksuele verlangens.

Indrukwekkende film. Langzaam wordt de spanning opgebouwd, zodat de schokmomenten éxtra rauw op je dak vallen! Dit rondspokende griezelsprookje van lesbische liefde en reïncarnatie is gebaseerd op het onsterfelijke vampierenverhaal 'Carmila' van Le Fanu.

Niet zwaar van splatter en gore, geen emmers met bloed, moet deze film het hebben van spookachtige en seksuele spanning, toegeven aan de verleiding of breken onder de waanzin? De beelden zijn mooi en sprookjesachtig, waardoor de bloedmomenten éxtra hard aankomen! De muziek begeleidt de beelden perfect, zónder ergens overheersend te worden! Sterker nog, ik had niet eens dóór dat het júist de muziek was die me zo onrustig maakte, totdat het te laat was!

Lesboerotische vampierenliefde, en t is géén Anne Rice verfilming??? Woohoo!!! Verwacht géén hardcore all girl crotch-on-crotch action, máár een bloedmooie oefening in ondode lesbische verleidingstechniek! Zéér de moeite waard, voor wie het durft!

4,5* voor de bloederige vrouwelijke schoonheid van lesbische liefde.

Slechte film!

Dat vind ik het zeker niet, maar er gebeurd te weinig om 100 minuten boeiend te blijven. De sfeer en het verhaal zijn aardig en het ziet er allemaal mooi uit. Ook de soundtrack is heel aardig. Maar zoals gezegd is het ook vrij saai tot aan de laatste 15 minuten ofzo.

Een pas gehuwd paar komt aan op het kasteel van de bruidegom om hun wittebroodsweken door te brengen. De bruid Susan gedraagt zich vreemd. Ze heeft een complex ten gevolge van een vroegere verkrachting. Haar frustratie en angst groeien nog wanneer zij denkt dat gravin Mircalla, die een eeuw geleden op het slot woonde, uit het graf verrezen is en haar aanspoort om haar man te vermoorden. Stilaan begint Susan zich met Mircalla te vereenzelvigen. Haar handelswijze zal leiden tot algemene hysterie en uitmonden in een afschuwelijk bloedbad.

De droomsekwensen werden door kineast Vicente Aranda nogal bloederig in beeld gezet (te realistisch uitgebeeld volgens mij). Er is een mooie donkere mysterieuze fotografie en een psychologische ontleding van de complexen van de bruid, die redelijk geslaagd is. De prent verscheen hier ten lande in de bioscoop begin de jaren zeventig toen Hammer drie verfilmingen van het werk "Carmilla" van Sheridan Le Fanu uitbracht: "The Vampire Lovers", "Lust for a Vampire" en "Twins of Evil". Hier tref je echter weinig banden aan met het prachtige werk van de Ierse auteur, ook omdat het gegeven zich afspeelt in het toenmalige heden van de twintigste eeuw.

Persoonlijk vind ik dat "La Novia Ensangrentada" niet kan tippen aan die Hammer-trilogie. Het is eerder een psychologische horror dan een vampierenfilm die evenwel toch best kan meevallen.

De film is al meerdere keren uitgebracht op DVD in regio 1.

Blue Underground heeft een prachtige double bill met "Daughters of Darkness" van Harry Kümel. Mooie anamorphic widescreen print, helaas zonder ondertitels. Zeker aanbevolen, als je Kümel's film nog niet in je collectie hebt.

Amazon.com: Daughters of Darkness (2-Disc Special Edition) 2nd film: The Blood Spattered Bride

Customer Image Gallery for Daughters of Darkness (2-Disc Special Edition) - amazon.com

Ik had net als Mac Hammer Fan de link al gelegd met de Mircalla/Carmilla films uit de Hammer stal en moet hem gelijk geven dat deze toch minder zijn dan de Hammers. Ik bedoel daarmee de eerste uit de trilogie wellicht mijn favoriete Hammer maar dat wil natuurlijk niet erg veel zeggen...

Deze is qua sfeer en vooral setting erg goed gedaan maar naar mijn persoonlijke voorkeur blijft deze teveel hangen in dat surrealistische sfeertje met een al een vooraf uitgestippeld pad waar niet van af wordt geweken. Er zijn nauwelijks verrassingen, geen twists en qua shock of grafisch valt er ook niet veel te beleven tenzij je niet veel gewoon bent. Het is jammer ik had deze graag een voldoende willen geven. ook de rol van dat kleine meisje was wel leuk. Eens als de bruid in de greep van Carmilla/Mircalla komt weet je eigenlijk al hoe het verder gaat en is het vooral hopen dat er nog een verrassing komt, helaas niet. Als de meeste (grafische) horror en erotiek uiteindelijk buiten beeld gebeurt is er ook niet veel lol aan. Over de passie tussen Susan en Carmilla wordt vooral over verteld en niet veel getoond. Ja zeg ondertussen zijn we al in 1972 dus laat die preutsheid maar varen. Ook een erg zwak einde.

Mooie poster, wat? Alleen daarom al wil je deze film zien. Bovendien, Vicente Aranda is niet de minste van de Spaanse filmmakers, met de reputatie dat hij zoveel bloot in zijn films doet. Dat valt in deze film trouwens wel mee, al is Maribel Martín wel een paar keer full te bewonderen, met een stevig accent op haar vrouwelijkheid en op haar mooie kleine borsten. Seervol is deze film zeker. Het gaat over een pas getrouwd stel, dat op een kasteel woont (en in een mooie witte Triumph TR5 rijdt). De jonge bruid raakt gefascineerd door de familiegeschiedenis van haar echtgenoot en komt in de kelder het portret van een vrouw tegen, van wie geen sterfdatum bekend is. U ziet hem al aankomen. Die vrouw is natuurlijk een vampier (geen spoiler, staat in de synopsis) en maakt zich meester van de lieftallige bruid. Daarna spat het bloed ruimhartig in het rond.

Aranda doet z'n best en schiet mooie plaatjes in een herfstachtige omgeving van een oud kasteel en wat vervallen ruïnes, maar echt creepy wordt het niet. Ook is hij wel op een paar continuïteitsfoutjes te betrappen. De jonge echtgenoot loopt wat doelloos in het rond. Ik heb dan altijd de neiging om te vragen, moet jij niet wat gaan doen? Werken bevoorbeeld? Maar goed, dat komt omdat ik niet echt wat heb met vampierfilms. Ze vervelen me snel. Maar gelukkig dit keer geen enge tandjes.

Fransman prachtige poster en de film lijkt me wel iets voor mij.

Au, dit vond ik nogal een pijnlijke slechte film! Deze Spaanse film is dan wel gebaseerd op de novelle "Carmilla" uit 1872 van de Ierse auteur Sheridan Le Fanu maar voegt daar pseudo-Freudiaanse uitdieping aan toe. Door dit te doen krijgt het verhaal een aanzienlijke vrouwonvriendelijke ondertoon. Angst van de regisseur voor man-hatende lesbianisme?? Pijnlijk duidelijk gemaakt in een droomscène waarin Carmilla de vrouw aanmoedigt om haar man met een mes te castreren. Die laatste is zo'n beetje de enige horror in de film. En ook totaal niet doeltreffend. Ook op gebied van regie is de film plichtmatig Alles is eenvoudig, er is maar weinig subtiliteit of iets dat op een ander niveau werkt. Er is geen sprankje spanning in de film te vinden!? Regisseur Vicente Aranda frummelt wat met surrealistische beelden waardoor het resultaat uitermate traag verloop, De film deed met denken aan de Franse Jean Rollin, ook hij vermengde erotiek, vampirisme en surrealisme. Echter is die overeenkomst voor mij alles behalve positief waardoor de film dezelfde waardering krijg als die regisseur.