Le Juge et l'Assassin (1976)

Film die blijft hangen en absoluut de moeite loont om over na te denken.

Veel meer dan de moordenaar die uiteindelijk gevat wordt en berecht. Een portret van justitie en de psychologische ontleding van de mensen die er deel van uitmaken en deze die er bij aansluiten, met het sterk opkomende socialisme als decor.

Michel Galabru en Philippe Noiret zijn zonder meer verbluffend in hun beide, sterke, gevarieerde karakterrollen die zoveel verschillen, of niet..!?

Film is gebaseerd op historische gegevens, al zijn de werkelijke namen niet weerhouden.

Bertrand Tavernier ("Coup de Torchon", "Une semaine de vacances"...) ontgoochelt nooit.

Niet weerhouden?Whatever.Vroege film van BT gebaseerd op ware feiten(al heette de serial killler dus niet Rundman maar Koeman) uit het fin de siècle.
Zoals de titel reeds aangeeft focust de film zich niet op de slachtpartijen ,maar op het psychologische spelletje tussen Poiret en Tavernier,en uiteindelijk vragen wij ons af wie gek en wie normaal is.
Gedurfd om een komiek als Galabru als moorddadige gek(?) te casten,zijn rol heeft dan ook iets grotesks en Swiebertje -achtigs.Poiret speelt een van de pompeuze personages zoals we die wel meer van hem gezien hebben.Verder is er een slecht uitgewerkte rol voor Brialy als officier van justitie,een gewetenloze schoft.En ook een piepjonge,best lekkere Huppert heeft een rol als dienstbode van Poiret,waarbij ze-hoe verrassend- sexueel wordt misbruikt.
Irritant is de manier waarop Tavernier zijn sociale boodschap verkondigt:dat de brave man niets op heeft met kolonialisme,anti-semitisme(speelt tijdens de Dreyfus affaire) uitbuiting en onderdrukking bergrijpen we wel,dat hoeft hij niet steeds in onze oren te tetteren.
Cinematografisch zou je deze film kunnen plaatsen in de traditie van het poetisch realisme met veel beelden van het ongerepte platteland en tussendoor wat liedjes uit de tijd zelf.

Vandaag te zien op TV : Arte - 21:50 uur

Onbegrijpelijk dat Arte hier jaren na dato (nog steeds) met clownesk Duits een soort Peppi en Kokki van maakt!

Films van Tavernier... dat is niet voor iedereen weggelegd... De users die deze film hoog waarderen hebben wel overschot van gelijk om dat te doen. Het is op zich inhoudelijk een intelligente film en Philippe Noiret is imposant als de rechter Rousseau die zijn slachtoffer aan de galg wil praten. Het gaat niet zomaar om een serial killer (kinderverkrachter) die voor zijn misdaden moet berecht worden.

Tavernier is een man van polemieken, geen zwart-wit denker. Je krijgt het gevoel dat Bouvier niet geëxecuteerd moet worden omwille van wat hij deed, maar omwille van wie hij is : een arme drommel, waarschijnlijk mentaal gestoord, die zich niet kan verdedigen tegen de juridische machine. Het thema klassenstrijd staat meer dan ooit centraal in Le Juge et l'Assassin. De rechter gebruikt deze kans om de sociale ladder op te klimmen, meer dan bekommerd te zijn over de waarheid en de nuances in het proces van Bouvier. Zo is Rousseau geen voorstander om Bouvier medisch te laten onderzoeken op krankzinnigheid en doet er alles aan om vol te houden dat de man niet gek is. Vanaf dan begin je als kijker de wenkbrauwen te fronsen of dit wel voldoet aan de definitie van "justitie" en besef je hoe krom en immoreel de rechter is in zijn handelingen.

Vond het een zware dialoogfilm en dat is ook typisch voor Tavernier. Bovendien moet je ook de betekenis of richting van wat gezegd wordt aanvoelen, en daar nog eens bovenop moet je alles in het sociaal-politieke klimaat uit die tijd kunnen kaderen (bvb de impact van de Dreyfus zaak, het patriottisme). Daarmee vind ik deze film hoogdrempelig en lijkt hij er teveel in te willen proppen. Ik blijf nu op een 3* hangen maar een herziening kan alleen maar wonderen doen.