Les Aventures de Rabbi Jacob (1973)

Geloof dat ik dit tot nu toe de leukste Louis de Funès vind. Was aardig wat budget als ik de luxueuze aerial opening van New York zo zie. Alle bekkentrekkerij en potsenmakerij stond hier redelijk ten dienste van het verhaal (zoals dat zo mooi heet) en de opening is gewoon sterk met de racistische Pivert.

Ook de enige film van De Funès waarin Martin Koolhoven meedoet denk ik.

Een leuke Louis de Funesfilm vooral de scène in dat kauwgomfabriek is bijzonder grappig. Het is allemaal een beetje voorspelbaar, maar zeker leuk vermaak voor op een zondagnamiddag. Niet meteen een film die ik vaak zal opnieuw kijken, maar toch thuishoort in de filmcollectie.

Louis de Funès en de rabbijnen

Les Aventures de Rabbi Jacob wordt vaak als één van de beste de Funès films gezien. Ik had al wel eens fragmenten gezien (de legendarische dansscène onder andere) in documentaires, maar het was er nog niet van gekomen om de film in zijn geheel te zien. De film zit in de 10-delige boxset die ergens in 2011 was uitgekomen en aangezien ik een tijd geleden La Zizanie had gezien, was het nu de beurt aan Rabbi Jacob.

Het heeft echter een tijdje geduurd eer ik hier echt iets mee kon, want heel dat gedeelte in de kauwgomfabriek is erg taai om door te komen. De film begint nochtans erg leuk met onder andere de continue racistische opmerkingen van Pivert (de scène waar hij ontkent racistisch te zijn is de Funès op zijn best), de gekke bekken tijdens de file, ... maar het is dan ook pas vanaf het moment dat Pivert en Slimane zich vermommen als twee rabbijnen dat de film echt los komt. Vanaf dan volgt de ene na de andere leuke scène en is het werkelijk genieten tot aan het einde. Zelfs de chaotische bruiloft kon ik nog waarderen. Ik had schrik dat ze dat er gewoon achter gingen hangen om wat tijd te vullen, maar niets bleek minder waar te zijn. Al blijf ik het toch wel ergens raar vinden dat Gérard Oury als de ultieme regisseur voor de kolerieke Fransman wordt gezien. Le Corniaud heb ik hier nog liggen en La Grande Vadrouille verdient wel een herziening (staat nu op 2.5*), maar over het algemeen zijn er toch wel een aantal beteren te vinden. En dan heb ik op zich maar een fractie (zo'n dikke 30 films) van zijn oeuvre gezien, dus er zullen er ongetwijfeld nog wel zijn die een hogere score gaan krijgen.

Soit, dit begint wel erg negatief te klinken en dat is nu ook weer niet de bedoeling. Vooral omdat dit weer een rol is die de Funès op het lijf is geschreven. Hij kan zich weer eens compleet laten gaan met roepen, gekke bekken trekken, mensen op de zenuwen werken, ... De Fransman doet het met veel plezier en overtuiging waardoor hij zich terecht de naam van één van de grootste Franse komieken mag toe-eigenen. In het begin lijkt het nogal een one-man show van hem te worden, maar dan begint Claude Giraud zich meer en meer in zijn sas te voelen als Rabbi Zeiligman en deelt hij een aantal geweldige scènes met de Funès. De rol van de vrouw van Pivert, hier gespeeld door Suzy Delair, had wel door iemand anders ingevuld mogen worden. Dan denk ik eerder aan een Claude Gensac die al meermaals heeft bewezen dat ze het perfecte klankbord is voor de Funès. Het trio slechteriken onder leiding van Renzo Montagnani kan er nog mee door.

Vermakelijk, dat wel, maar ik had er toch net iets meer van verwacht. Al is dat vooral te wijten aan de vele vermeldingen die de film krijgt wanneer je iets van het werk van de Funès opzoekt. Gelukkig zijn er hier wel een aantal erg leuke scènes te vinden waardoor het zeker geen straf is om dit uit te zitten, al had het kauwgom gedeelte niet gehoeven.

3.5*

Heerlijke slapstick a la Laurel en Hardy Dolkomisch !!!

Ik heb deze film destijds als kind al in de bioscoop gezien en had daar nog steeds goede herinneringen aan. Nu vele jaren later heb ik de film weer eens gezien en ik vind hem nog steeds erg leuk. Waarschijnlijk ook zelfs de leukste van de Louis de Funes films. Weliswaar zo'n typische klucht en uiteraard ook weer volstrekt ongeloofwaardig. Maar het verhaal bouwt heel leuk op en zit vol met leuke scenes en grappen. Een bijzondere uitschieter in z'n genre.

Funès, nooit wat aan gevonden, en dat wil ik graag zo houden.

Doldwaze komedie met Louis de Funès in de hoofdrol.

En als U die naam hoort dan weet je genoeg, ik ben niet echt een fan, maar sommige van zijn grappen vind ik wel geslaagd.

Al krijg ik het soms wel op de zenuwen van de man, door zijn, ja zenuwachtig gedoe.

Maar inmiddels zijn zijn films wel klassiekers geworden in het genre en altijd wel eens leuk om terug te zien.

"the man with the forty faces per minute"

Ik weet niet in hoeverre z'n filmpersonages een uitbeelding van de echte De Funès waren, maar ik vind het in elk geval niet echt verrassend dat hij op relatief jonge leeftijd gestorven is aan een hartaanval...

Eén van de betere en aanvaardbare Louis de Funèssen, want naast het gebruikelijke lawaai, bektrekkerij en clichés, zit er ook wel enige vindingrijkheid in zoals de chewing gum scènes. Film is dus wel meerdere keren grappig en slaagt er zelfs in Arabieren en Joden elkaar te bedanken, al was het na anderhalf uur burlesque toch wel welletjes.

Weinig aan het bovenstaande toe te voegen, één van de betere De Funès films. In een hoog tempo worden veel grappen op je afgevuurd, vaak van een lach of ik schiet niveau, maar er zitten ook enkele pareltjes tussen. De scènes in de kauwgomfabriek ogen bijvoorbeeld wat kinderachtig, maar zijn echt goed doordacht en uiteindelijk gewoon erg grappig. Maar ook de taferelen op de bruiloft of de scène waarin De Funès met zijn gekke bekken trekken duidelijk wil maken aan enkele politieagenten dat hij is ontvoerd....Ik heb er erg om kunnen lachen, is gewoon ouderwets hilarisch. Weliswaar van het niveau André van Duin, maar het is prettig om een komedie te zien die leuk is zonder dat er zich mensen of doelgroepen gekwetst hoeven te voelen.

Soms flauw, maar ook wel weer leuk!

Onschuldig vermaak..

Zo'n ouwe komedie wordt wel eens afgedaan als simpele humor, maar eigenlijlk zit het heel vernuftig ineen. Er zijn visuele grappen waarin de mens het opneemt tegen de machines en de automatisering, met name in de kauwgomballenfabriek. Het bekken trekken is gemotiveerd, zoals wanneer hij een signaal probeert te geven aan de politie. Louis "de Funniest" krijgt z'n gebruikelijke driftbuien, waarbij hij een specht imiteert, zinspelend op z'n naam Pivert (groene specht). Z'n gedrag is vaak onlogisch, bv. wanneer hij een paraplu vasthoudt in die vijver, alsof dat nog zal helpen. De uitgestelde reactie is ook een bekende techniek, wanneer hij beleefd knikt naar een schurk, om een paar seconden later te beseffen dat hij in gevaar is. Het hele gegeven draait rond een persoonsverwisseling, waarbij hij zichzelf al eens op een klunzige manier verraadt, door een kruisteken te slaan of door zondag te zeggen in plaats van sabbat.

Antisemitisme is een delicaat onderwerp voor een komedie. Pivert maakt stigmatiserende opmerkingen over joden, maar ook over Belgen en andere nationaliteiten. Tegen het einde komt hij tot inzicht en wordt hij breeddenkender. Er komen Jiddische woorden in voor als mesjogge en sjtreimel (bonten hoed). Kolonel Farès is wellicht geïnspireerd door kolonel Qadhafi. Het hoge tempo, de totale overgave van De Funès aan z'n rol en de mengeling van ernst en kolder, maken hiervan een van de betere komedies uit de jaren '70.

Voor menig oudere onder ons denk ik, zijn en blijven dit soort komedies de klassiekers. Les Aventures de Rabbi Jacob is 1 van Louis de Funes beste film, Met de legendarische scene in de kauwgum ballen fabriek en de dansscene die de Funes doet. Ik heb deze film gisteravond met heel plezier herzien na vele en vele jaren.

Rabbi Jacob, elle va parler !

Afgelopen zaterdagavond met een verkoudheid in de zetel; dan verkies ik een film die ik al eerder zag en waarbij je je verstand op nul kan zetten.

Nog steeds even goed als een paar decennia terug. Een degelijk uitgewerkt verhaal, met een zoals altijd hyperactieve de Funès. Weinig films die zó afhankelijk zijn van een acteur.

Ik vraag me trouwens af of de politiek totaal incorrecte humor in deze tijd nog mogelijk zou zijn op dat niveau. Geen idee in hoeverre daar in de Nederlandse media over gesproken is, maar als ik denk aan de heisa die er geweest is in Aalst een paar weken terug, rond de grappen bij het carnaval rond Joden...

Anderzijds: hoe incorrect het ook mag zijn, op het einde schudden de drie grote religies gelukkig wel elkaar de hand.

Rabbi Jacob, elle va danser !

IL!

Komisch, in één vloeiende beweging. grotendeels te danken aan de mimiek van Louis de Funès. Een film die nooit zal vervelen...

Lachen. Vooral het eerste uur met die kauwgomfabriek zag ik De Funès op zijn best. Wanneer het hele circus met de Joden begint werd het allemaal wat minder om daarna op een absurde manier te eindigen. Er zit een hoop actie in waardoor dit een heel levendige en nerveuze komedie is geworden.

Een kleine industrieel wordt betrokken in een politieke samenzwering en om aan zijn belagers te ontsnappen vermomt hij zich op een bepaald moment als een rabbijn. Daarna moet hij diverse Joodse rituelen begeleiden in de gemeenschap. En net uit dat laatste kon meer gehaald worden. Maar De Funès blijft een unieke komiek... na hem kwam enkel Rowan Atkinson nog in zijn buurt. Geen favoriet voor mij : de hoge cijfers voor De Funès hou ik achter voor Le Corniaud, La Grande Vadrouille en Le Grand Restaurant.

Erg leuke komedie met een zo strak tempo dat het een beetje hyperkinetisch overkomt. Dat laatste gaat dan over de sowieso drukke stijl van de Funès in combinatie met het camerawerk. Zeker één van de beste films met de Funès die ik al gezien heb. Qua thema naar huidige normen ook wel gewaagd hoe men speelt met allerlei etnische en religieuze identiteiten (en gevoeligheden). Toen kon zoiets waarschijnlijk makkelijker door de beugel omdat de demografie van de samenleving er nog heel anders uitzag. In elk geval is de uitkomst van deze film erg plezierig breeddenkend. Topmoment is voor mij de handdruk tussen de Arabier en de Jood. Niet te geloven dat deze film alweer een halve eeuw oud is. We zien hier ook Suzy Delair aan het werk in één van haar laatste rollen.

0m13s: klinkt toch echt wel als 'elle', nee ?

https://www.youtube.com/watch?v=S2OoVC9Em9c

Zeven jaar later weer eens gezien en ik heb verder niets toe te voegen aan mijn vorige recensie. Half puntje erbij dat wel.