Gouttes d'Eau sur Pierres Brûlantes (2000)

Deze film heeft z'n aardige momenten, het verhaal is echter wat magertjes.

Al moet ik wel zeggen dat het voornamelijk een acteursfilm is.

Ik vond de film net niet interessant genoeg.

Bij de weg; de Fransen lijken er een sport van te maken om filmtitels te bedenken met het woord Goût (smaak) erin. Naast deze film zijn recentelijk Une Affaire de Goût en Goût de Autres uitgekomen...

Jezus, het lijkt wel of ik dit jaar alleen maar films heb gezien die ijzersterk starten, een half uur voor het einde als een plumpudding in elkaar zakken en ronduit teleurstellend eindigen. Gouttes d'eau is er ook weer zo één. Malik Zidi en Bernard Giraudeau acteren verbluffend goed, en de film kent een bijna ondraaglijke spanning tot het moment dat plotseling de ex-vriendinnetjes hun intrede doen, de vier personen onderling out of the fuckin blue allerlei gevoelens voor elkaar ontwikkelen, er zelfs een tragische zelfmoord tussendoor wordt gegooid, kortom: veel te veel hooi op de vork in krap twintig minuten tijd. Uiteindelijk maar weer een middenmoterige 3*.. zucht.

De dansscene was leuk. Ludivine Sagnier was erg opwindend net als in Swimming Pool. Alleen wordt ze door Ozon in beide films als naieve slet neergezet. Gaat wel erg ver. In deze film is ze de enige die geen idee heeft wat liefde is. 'Iets waardoor je kinderen krijgt'. De drie gay- mannen kwamen diepzinniger uit de bus.

Dat het een hommage aan Fassbinder is heel fijn voor Ozon maar het maakt voor mij de film er niet interessanter op. Eerder extra gekunsteld. Al met al weinig aan.

2*

Heb ik me nogal aan gestoord. Die Ozon lijkt wel een Ludivine Sagnier-fetisjist.

Precies. Op zich niet geheel vreemd maar doe dat thuis

verkrijgbaar vanaf 13 juli op DVD.

De scene waarin Franz' gedachten over het doodschieten van Leopold worden getoond, vond ik wel heel lullig en overbodig. Het was zonneklaar dat er een heftige haat-liefde relatie tussen Franz en Leopold was, deze grove 'hint' vond ik ongepast. Niet in de film passend, bedoel ik.

Verder is het teveel een verfilming van een toneelstuk. Niet elke film hoeft als een James Bond op 100 locaties te spelen, maar hier vond ik het allemaal te minimaal.

Ik denk dat het oorspronkelijk toneelstuk van Fassbinder veel boeiender zal zijn (met goede acteurs natuurlijk, waar het hier ook niet aan ontbrak).

Het is misschien wat flauw van mij om te reageren op een bericht van méér dan 4 jaar geleden, maar het lijkt me toch on-topic dat een filmtitel correct begrepen wordt ?

Het franse woord goutte (druppel) heeft niets te maken met goût (smaak). Vrij vertaald betekent de titel : Druppels water op gloeiende stenen / rotsen.

Maar dat kon, bij nader inzien, natuurlijk ook al afgeleid worden uit de engelse titel

Ha. Bedankt voor deze nuttige les Frans. Ik kijk nooit naar Engelse titels van Franse films. Die zijn vaak onzinnig (vaak willekeurige titel), maar in dit geval dus niet.

Die fransen verwarren wederom film met kleinkunst. Verder gebeurt er niet zoveel. Geen karakteropbouw of een leuke verhaalwending. Ik vond dat dansje wel leuk. Sagnier in dr blootje is misschien wel lekker maar ik noem dat geen kunst. 2.5 of 2.

Dit is dus weer zo'n Ozon waar ik niks mee kan.

Waar de film nou heen wil of wat Ozon nou precies wil overbrengen blijft een vage waas en dat zal het blijven ook. Dan heb je nog Anna, haar akties slaan nergens meer op als ze eenmaal Leopold heeft ontmoet. Ik heb ijzersterk werk van Ozon gezien maar door dit barslechte werkje gooit hij zijn eigen glazen in.

Dikke 0,5*

Prachtig gespeeld.........er hangt constant een geladen spanning in de lucht......alleen, dat heb ik bijna met iedere film van Francois Ozon.......ik denk dat ik het niet helmaal begrijp...............

Ik weet niet goed wat ik moet denken van deze film. Het is meer geschikt voor een theaterstuk, met die duidelijk afgebakende "actes".

Goede acteerprestaties, maar rare personnages. De geladen spanning is er heel de tijd en die is goed voor de film. Maar de karaters worden niet uitgediept, het blijft toch zeer oppervlakkig.

Ludvine Sagnier in haar blootje is en blijft zalig om naar te kijken. Het dansje vond ik ook erg leuk.

Al bij al heeft deze film me weten te onderhouden, maar lang blijft dit niet hangen, vrees ik.

*** vind ik fair.

Wat een vreemde film alweer van Ozon... Logica in het verhaal is heel ver te zoeken en de personages zijn zo wereldvreemd en reageren zo abnormaal (zonder dat de film er komisch door wordt overigens) dat je de hele tijd met een diepe frons naar de film zit te kijken. Maar tegelijk was ik wel (zoals steeds in zijn films) enorm gefascineerd door de gekunsteldheid van het scenario en door de personages niet normaal te laten reageren en interageren, boeien de relaties veel meer en begin je meer na te denken over wat nog normaal is, althans meer dan in een film met een banaal liefdesverhaaltje. Dat is voor mij de voornaamste kwaliteit van de film, naast de goede (en érg mooie ) acteurs, de geweldige sfeer in de film (voortdurende menging van seksuele spanning en totale banaliteit) en de originaliteit. Geen heel groot succes, deze film, maar toch meer dan onderhoudend genoeg om hem een 3.5 te geven.

Omdat het gaat om een verfilming van een toneelstuk hangt er veel af van de prestaties van de acteurs. Daarin zijn vooral Bernard Giraudeau (Leopold) en Ludivine Sagnier (Anna) uitblinkers.

Alles draait evenwel om Giraudeau, de charismatische Leopold, die uiterst geloofwaardig drie personages volledig in zijn greep houdt, en die ze laat geloven dat ze hem nodig hebben, dat ze niet zonder hem kunnen, dat zonder hem alleen de dood een uitweg is. "Gouttes d’eau sur pierres brûlantes" is een intens drama met komische noten, dat hedendaagse seksuele relaties onder de loep neemt en de onrustbarende tragiek daarvan treffend in beeld brengt. De komische dansscène is subliem !

Als ik de 15 bovenstaande berichten overschouw, kan ik niet anders dan concluderen dat er toch zoiets bestaat als een Nederlandse "filmcultuur", die gemiddeld genomen blijkbaar vreemd is met de Franse film. Hij lijkt voor velen wel van een andere planeet te komen... Eigenlijk is daar op zich niks speciaals aan, en trap ik bovendien misschien een open deur in. Maar toch moet mij van het hart dat ik dat soms erg jammer vind... Ik vond deze film, net zoals het meeste werk van Ozon, namelijk zonder meer schitterend: casting, regie, setting, thematiek, spanning, humor... allemaal topniveau... Casting en acting van Bernard Giraudeau en Mailik Zidi waren voor mij zelfs gewoon de best denkbare... Ik heb aan één stuk door op het puntje van mijn stoel gezeten, en de film was ten einde vóór ik het besefte - dát is voor mij het teken dat het een goede film was.

Misschien was enkel het tweede bedrijf er een beetje teveel aan, was het nl. wat overbodig om de "relatie" tussen Franz en Leopold zo te karikaturiseren, maar waarschijnlijk moeten we dat eerder op rekening van Fassbinder zetten dan op die van Ozon!

Bijzondere film over een bijzondere liefde tussen mannen en vrouwen. Het is een erg kunstzinnig geschoten film die zeker ook erg mooi is. Alleen is het toch niet echt mijn ding, waarschijnlijk omdat de film ook te afstandig gemaakt is en daarmee te onwerkelijk voor het onderwerp.

Wat bedoel je met "afstandig", Robi?

Liefde zie ik toch als een teder onderwerp en dan wil ik me als kijker graag kunnen inleven in de hoofdpersoon. Deze film was voor mij toch meer een observatie van buitenaf. Een camera die mensen registreert. Voor zover ik me de film nog kan herinneren. Want hoewel het nog niet eens zo lang geleden is dat ik de film gezien heb, kost het me nu al weer veel moeite om de beelden in mijn gedachte terug te krijgen. En dat is ook niet echt een goed teken. Voor de film of voor mij laat ik hier maar even in het midden.

Matige verfilming van Fassbinder's vroege toneelstuk Tropfen auf heiße Steine (1964).

Merkwaardig, absurd, maar vooral traag en saai.

François Ozon heeft wel betere films gemaakt, zoals Swimming Pool, 5x2 en 8 Femmes.

Eerste gedeelte van de film vond ik eigenlijk vrij saai, maar na het verschijnen van de fraaie Ludivine Sagnier (bloot mocht ze er natuurlijk ook wezen) werd het leuker met als hoogtepunt natuurlijk het dansje op de muziek van Luv' maar dan in een Duitse uitvoering. De vier hoofdrolspelers (niet meer en niet minder) hadden er zelf ook veel plezier in. Het einde vond ik overigens maar maf. Was overigens wel leuk om weer eens Anna Levine terug te zien met haar bazooka's.

Francois Ozon zorgt altijd voor iets verrassends in z’n films. Het is daarom net een beetje anders. Ik mag dat wel. Heb eigenlijk nog geen tegenvallende film van hem gezien. Dit is de eerste. De helft van de film zitten kijken naar twee ruzie makende mannen, die het kennelijk in bed zo leuk hebben samen. Nou, sorry hoor, dat trek ik niet.

Het wordt wat beter als Ludivine Sagnier ten tonele verschijnt. In vol orrnaat, liggend met haar tieten omhoog. Later zien we haar zich nog even lekker klaar rijden. Maar daar redt je geen film mee. Dan is er nog het Junge Werther/Faust/Gretchen-thema, waar Ozon ongetwijfeld een bedoeling mee heeft, maar dat is mij ontgaan. O ja, een omgebouwde travestiet doet ook mee, mooi en tragisch. Het is net opera. Maar doe mij maar een andere Ozon.