Reazione a Catena (1971)

WAT EEN GENIAAL BEGIN, WAUW!!!!

Sfeervolle en ook geestige slasher. De beroemde blauwdruk van Friday the 13th.

Prachtige fotografie, leuke kills en enige plottwists maken het zeer de moeite waard.

Geen idee waar al die jubelende hosanna berichten vandaan komen die ik op dit forum lees. Of de mensen zijn al blij als het plaatsje beweegt, of ze hebben werkelijk totaal geen verstand van film (Ik vrees dat het laatste waar is). Werkelijk nog geen goed film gezien van deze bagger producerende regisseur. Mensen worden gedood puur om het effect van het doden. de vier 'tieners' in het begin die werden afgeslacht hadden niets met het verhaal te maken. De cameravoering, in dit geval van Mario Bava zelf, is beneden elk peil. Ik vermoed dat hij zojuist een nieuwe zoomlens heeft gekregen vlak voor hij aan de opname van dit wanproduct begon. Wat een celluloid verspilling.

Mijn eerste kennismaking met Mario Bava's werk, Shock, was nu niet meteen geweldig. Toch zaten daar genoeg elementen in die goed genoeg waren om Bava nog een kans te geven. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb.

Verhaal is best leuk en wordt op een fijne en rustige manier verteld. En die rustige manier van vertellen komt de sfeer alleen maar ten goede. Want daarvan staat deze film bol. Er zitten ook enkele erg leuke twists in. Acteerwerk is van een enkeling best o.k.. Buiten de al vaker genoemde overtollige fade ins/outs is er visueel toch nog aardig wat te genieten en Stelvio Cipriani's score is erg fijn. Deze film is misschien dan niet een echte slasher, maar bevat al een aantal elementen die het genre later zo kenmerkend maakten. Enkele moorden zijn dan ook geweldig in beeld gebracht.

Ondanks de zwakke punten is Bay of Blood gewoon erg leuk.

Volgens vele de de moeder der slashers en nu ik de film voor het eerst bekeken heb denk ik dat daar wel een kern van waarheid in zit. In ieder geval weet ik nu wel waar Friday the 13th (1980) de mosterd vandaan heb gehaald. Verder aan deze film weinig op te merken. Legio kills, prima sfeer, leuke plotwendingen en een goed einde. Misschien af en toe net iets te chaotisch maar soit.

Mijn tweede Mario Bava-film en de eerste Giallo die ik van hem zie.

Een oude gravin wordt vermoord en haar man is spoorloos verdwenen. Een erfgenaam komt de baai opeisen. Al snel ontstaat er een spoor van moorden rond de baai.

Het verhaal komt al meteen opgang met een ijzersterk begin. Op een erg slimme manier worden de moorden gebracht en volgt - zoals de titel al zegt - een kettingreactie. Hoewel veel aspecten van de film nu door Amerikaanse Slashers zo vaak zijn gebruik dat ze als clichés worden gezien, komt het hier allemaal nog fris en origineel over.

Omdat ik gewend ben de Engelse dub te kijken bij Argento's films (hier spelen ook vaak Amerikaanse en Britse acteurs in) heb ik dat hier ook maar gedaan. De Amerikaanse dub is erg degelijk, in tegenstelling tot wat gebruikelijk is bij Italiaanse films. Het acteerwerk was ook goed, beter dan van de meeste Slashers.

Door het lage budget werd Bava gedwongen om zijn eigen Cinematograaf te zijn. Visueel is de film dan ook echt schitterend. De cinematografie is erg sterk, sommige shots zien er briljant uit. Het kleurgebruik is erg sfeervol en doet de film aanvoelen als een zomeravond. Omdat er eigenlijk geen bos was op de filmlocatie zijn de meeste scènes in een klein stukje plantsoen geschoten, waarmee Bava de illusie wekt dat het een bos is.

De kills zijn lekker bruut en de gore ziet er erg goed uit. De special effects zijn dan ook verzorgd door niemand minder dan Carlo Rambaldi.

De film was duidelijk een grote inspiratiebron voor de Friday The 13th-films. Een aantal kills uit Friday The 13th: Part 2 zijn zelfs nagenoeg identiek, shot voor shot nagedaan.

Dario Argento zou de film zo goed hebben gevonden dat hij de filmrol van zijn lokale bioscoop had gestolen. Christopher Lee zou tijdens de Britse première uit de zaal zijn gelopen omdat hij de film te gewelddadig vond (iets wat ik me niet voor kan stellen).

Vind het op zich jammer dat er meer dan 1 moordenaar is en de continuïteit van de nachtscènes laat ook een beetje te wensen over (dan is het pikdonker en dan ineens weer schemer). Het einde voelt ook heel onwerkelijk en absurd aan, alsof het een alternatief is.

Alles bij elkaar is Reazione a Catena een erg vermakelijke Giallo met een prima verhaal, sterke kills en mooie beelden. Ben erg benieuwt naar Bava's andere gialli.

De moeder of vader der slashers, ja deze film mag die titel gerust hebben. De openingsscène is goed en doet meer aan een giallo denken. Daarna is het echt wel een slasher met een vrij hoog tempo. Helaas zoals zowat elke slasher is het een dun verhaal, saaie karakters, de kills voel ik door de muziek of camerawerk al van ver aankomen. Het zal wel aan mij liggen dat ik blijkbaar de spanning niet voel waar mensen het over hebben als ze spreken over Halloween, Friday the 13th of andere slashers. Misschien ben ik me toch nog steeds te bewust dat ik maar naar een film zit te kijken. Nochtans kan ik me wel inleven bij karakters waar ik sympathie voor heb maar in slashers vind ik die maar zelden. Eigenlijk kan ik het het zo samenvatten: We gooien een dozijn mensen in een afgesloten ruimte, degene die als laatste overblijft wint de hoofdprijs. Wie vermoordt wie, vraagt men zich af in dicussies, maakt niet uit. Op het einde wint niemand, of toch ja de kinderen, maar die deden eigenlijk niet mee en hadden het niet eens door. Goede opening en maf einde (is eens wat anders dus dat kon ik wel pruimen), wat ertussen zat zal ik wel weer gauw vergeten. Toch blijft deze veel vermakelijker dan het doodsaaie Halloween.

De moeder aller slashers? Neen, deze eer geef ik aan Hitchcock's Psycho volgens mij "de" film die aan de basis ligt van alle slashers!

Deze Bay of Blood is dan misschien wel de eerste die de combinatie begint te maken met lichte splatter.
Al bij al zeker een kijkbeurt waard voor de genrefan. De FX oogt wel gedateerd en het acteerwerk is niet top maar we hebben hier wel een mooie setting en sfeeropbouw.
Het verhaal zit goed ineen, is wat puzzelwerk en moet dus toch wel gevolgd worden. Resultaat: "Misdaad loont niet"
Het einde vond ik dan net weer niet passen

3*

make-up?

Ik zie niet onmiddellijk wat je bedoelt, make-up is i.d.d. een middel om o.a. FX te creëren
Wanneer bv. de keel werd doorgesneden, zag dat er erg nep uit.

Onderhoudende film van de mooie Italiaanse bodem. De locatie en de sfeer zijn goed gekozen en neergezet. De kills vind ik ietwat tegenvallen maar al met al een leuke kijkervaring.

De kills zijn juist wereldberoemd geworden. En die kill van die natte blondine met doorgesneden keel was steengoed, felrealistisch!

Tegenvallende film waarin de erfenis van een baai voor veel problemen zorgt. Afgezien van de paar moorden gebeurd er bar weinig en het verhaal komt veel te laat op gang (de hele opening met de twee stelletjes duurt veel te lang). Hier en daar wel stijlvol, maar deze vroege en trage slasher kon me verder niet bepaald bekoren.

Spannende mysterieuze en creepy film die ontzettend veel sfeer uitstraalt. Het is allemaal erg mooi gefilmd en bevat erg mooie locaties en leuke karakters. Soms griezelig, soms grappig. Erg sfeervol gedaan allemaal. Vind het een classic in dit genre.

Er wordt vaak gediscussieerd waar het slashergenre zoals wij het kennen nu echt begon. Sommige mensen wijzen naar de jaren 60 met Psycho en Peeping Tom, anderen wijzen eerder richting eind jaren 70 met Halloween. Feit blijft dat in die discussies deze film van Mario Bava vaak wordt vergeten. Want negen jaar voor Friday the 13th was er Twitch of the Death Nerve. Of Bay of Blood zoals op mijn DVD stond. Of Reazione a Catena. Of één van de andere duizend titels die deze film heeft, kies maar eentje. Dat de makers van vooral de Friday the 13th reeks geïnspireerd zijn geweest door dit werkje van Bava is vrij duidelijk; één scène uit deze film wordt zelfs letterlijk gekopieerd in Friday the 13th Part 2. En net als die franchise draait het bij Bay of Blood ook om een hoop moordpartijen op één kleine locatie.

Waar Bay of Blood onder fans vandaag de dag wordt geprezen om bijvoorbeeld zijn prachtige cinematografie, werd het destijds door veel critici met de grond gelijk gemaakt vanwege zijn groteske moordpartijen. Qua enthousiasme hang ik in het midden. Ik bedoel, de film is (zeker voor het budget) prima gemaakt, maar de hemel in prijzen gaat me ook weer een paar stappen te ver. Bay of Blood is in principe niet veel meer dan een Friday the 13th-film; het doet wat het moet doen, maar veel meer dan dat is het niet. De film is relatief kort en zit vol met moordpartijen, maar heeft desondanks pacing-problemen en voelt hier en daar nogal gerekt. De personages zijn ook maar vrij eendimensionale en vrij saaie figuren en het script heeft maar weinig om het lijf; iedereen wil iedereen dood hebben om een stukje grondgebied en uiteindelijk gaan er ook veel mensen dood. Dat laatste is - voor de liefhebber - overigens alles behalve een teleurstelling, de kills en bijbehorende gore zorgen voor een paar uitstekende sequenties. Dat maakt van Bay of Blood niets meer en niets minder dan een prima - en hele vroege - slasher.

3 sterren.

Nooit geweten dat dit de blauwdruk van Friday The 13th werd genoemd, maar idd zie ik de overeenkomsten wel enigszins. Een slasher-film bij een meer etc.
Toch heeft de film ook wel een beetje een soap kantje met mooie melo-dramatische muziek, wat mij betreft gedurende de gehele film heb ik wel genoten van de mooie Italiaanse soundtrack!
Het gore/slash gedeelte best oké, de effecten zijn wel redelijk nep te noemen, maar draagt ook wel weer bij aan sfeer van de film. Ik heb de Arrow Blu-ray versie van de UK gezien en deze was best oké qua beeld en geluid. Bava gebruikt ook wel wat humor in deze film, vooral aan het einde van de film. Ik heb best kunnen genieten van deze Bava slasher...

Wat een geweldige opening van deze film, klassieker wat mij betreft. Helaas haalt de gehele film dit niveau niet meer. Verhaaltechnisch echt een rommeltje, ook qua acteerwerk is het niet geweldig. Maar goed een slasher kijk je uiteindelijk voornamelijk voor de kills en die waren toch prima in beeld gebracht, ook vrij expliciet ook.

Niet de topper die ik hoopte maar toch wel erg genoten.

A Bay of Blood is een vrij bloederige film met heel wat vreemde plotwendingen en het slot zet de kijker helemaal een hak. 13 verdachten, 13 kills in deze gitzwarte horrorfilm.
Het is een film waarin de vele moorden gecombineerd worden met zwarte humor. Ieder slachtoffer wordt op een andere manier om het leven gebracht en veel sympathie kun je niet opbrengen gezien het ontbreken van enige karakterontwikkeling. De hoofdfiguren zijn allemaal egoïstisch, inhalig en berekend. Renata ( uitstekende rol van Claudine Auger ) spant de kroon. Ze is een echte bitch die alles en iedereen naar haar hand probeert te zetten. A Bay of Blood is in zijn genre een originele, artistieke film met veel oog voor stijl. 7/10

Enkele aardige kills, maar de films zelf is een soort home-video.

Een van mijn mooiste herinneringen aan een bioscoop betrof mijn bezoek tijdens het Brusselse Internationale Fantastische Film (BIFF). De zaal zat al een half uur voor aanvang afgeladen vol en het enthousiasme was nog nooit zo groot. Iedereen had er zin in om een horror filmpje te zien, sommigen hadden zelfs kleine attributen mee van hun favoriete films. Alhoewel de film zelf (toevallig ook van een giallo maker nl phantom of the opera van Dario Argento) middelmatig was, was de respons overdonderend. Het leek op een voetbalwedstrijd. Bij iedere kill en schock werd er luid geapplaudisseerd en geroepen. Dit was fun, zowel het kijken als het beleven. Daar dacht ik aan toen ik deze film zag want ik ben er zeker van dat ook dit publiek dit zeker zou smaken. Er zijn genoeg set ups om plezier aan te beleven (reeds veel genoemde grandioze opening), de opeenvolgende moordenaars (bijna zoals 'tikkertje') is hoogst inventief, het sublieme (met knipoog) einde en ja, de mankementen zoals de veel te lange opbouw van de 4 jongeren en de grillige vertel structuur zullen zeker met de mantel der liefde weggeveegd worden want dit staat garant voor 86 minuten film plezier.

Wat ben ik blij dat ik niet in deze zaal zat. Ik zou mij mateloos geërgered hebben. Zulke ronduit irritante reacties bij het publiek verknoeien gewoon mijn kijkgenot bij een sfeervolle griezelfilm. Ik ga trouwens nu nooit meer in de bioscoop horrorfilms bekijken. Ik verkies ervoor lekker thuis en alleen ongestoord te kunnen griezelen. Alleen dan zijn rillingen gegarandeerd.