Up Close & Personal (1996)

deze film lijkt me echt driehonderd keer niks.mijn moeder vind deze film prachtig,dus dat weet ik al dat het knudde is.

Slaapverwekkend. *1/2

Lang niet zo'n dramatisch, romantisch geneuzel als je zou verwachten. Af en toe zowaar zelfs even grappig. Maar wel veel te lang en met bovendien een soundtrack van Céline 'somebody shoot her' Dion. 2,5 sterretjes kunnen er wel af.

Ik ben het er helemaal niet mee eens.
Als je romantische films of tear-jerkers haat, dan zal je ook dee film niet goed vinden. Maar wie wel fan is van dit genre zal wel van deze film zien. De soundtrack van Celine Dion, het nummer 'Because You Loved Me' past perfect bij de sfeer in deze film. Het is een veel mooiere soundtrack dan bij de meeste recente fims aanwezig is. Tegenwoordig lijkt het alsof de makers van (vooral romantische) films vergeten zijn dat een goede soundtrack de film net dat ietsje meer kan geven.
Maar om terug te komen op de film zelf; het is een ietswat trage film. Maar dat zijn we van dit genre nu eenmaal gewoon. Het verhaal op zich vind ik heel mooi. Michelle Pfeiffer speelt deze rol heel goed.
Het einde van de film is triest. Ook heel onverwacht. Ik heb de film enkele jaren na de release gezien, ik had een romantische komedie in gedachten, maar het bleek dus ook een film met een triest einde te zijn. Dat zal iedereen ondertussen wel weten.
Om samen te vatten: een goed en origineel verhaal, een prachtige soundtrack, goede acteerprestaties, het verhaal kon wat sneller verlopen en een niet zo triest einde zou de film voor mij perfect gemaakt hebben.

Wij hadden hem jaren thuis staan. Nooit ook maar de kleinste neiging gevoeld om hem te gaan kijken. Nu hebben we hem weggedaan en denk ik dat ik hem misschien toch had moeten kijken... Vrijdag dan maar??

Zonder die 2 hoofdrolspelers zou het waarschijnlijk een ramp zijn. Maar met die twee is het best te pruimen. 2*

Juist dat trieste einde maakt voor mij de film, anders zou het een zoetsappige boel zijn, en daar zijn er al tientallen van!
Iedere keer weer springen de tranen in mijn ogen, en dat is bijzonder bij een film die ik al meerdere malen heb gezien. (heel erg, lukt ook bij Ciske de Rat, sht! )

hele mooie film, robert Redford speelt geweldig en michelle pfeiffer doet het ook niet slecht
***1/2

Het is een mooie film. Erg volwassen drama-film, dat wil dus zeggen: Een beetje té serieus, dat wel. Ik moest bijná huilen tijdens het einde. Echt zielig, maar Michelle Pfeiffer laat in elk geval zien, dat ze deze scenes met overtuiging kan overbrengen.

Robert Redford is wel goed, en er zitten een paar spannende momenten in.

Na mijn eerste bericht. Misschien was het toch niet zo knudde. Goed het mag dan met gemak de naam schmaltzy dragen van mij, toch is het best aardig. Wat kitscherig, met aardige Thomas Newman muziek, redelijke romantiek en natuurlijk de twee hoofdrolspelers die wel aan elkaar gewaagd zijn. 3 sterrren

Het is wel een mooie film, maar niet echt geweldig.. Met die opeense aanslagen enzo tsja.. Maargoed Michelle Pfeiffer speelt altijd wel goed en Robert al helemaal!
Daarom toch nog 3*

Hoewel ik een liefhebber ben van drama/romantiek werd ik nauwelijks geraakt door deze film. En hoewel ik films vaak bijna bestudeer tijdens het kijken en ik niet gauw verveeld ben, kon ik mijn aandacht er maar moeilijk bijhouden.

Er was teveel vakjargon gehiphop naar her en der verschillende en niet ter zake doende onderwerpen. Regelmatig haakte ik daardoor af.

Het einde was aangrijpend bedoeld, maar door de verveling die toegeslagen had schonk ik er te weinig aandacht aan denk ik.

Ik vond de film niet echt krachtig, en met name de slotspeech van Tally was teleurstellend. De film was afgelopen en ik dacht: ...huh? ...is that all?

Michelle Pfeifer en Robert Redford waren erg goed. Het einde was prachtig. Ik ben geen liefhebber van dit genre, maar ik heb me toch aardig goed vermaakt moet ik zeggen.

Een film die nog leuk begint, eindigt later in een klein fiasco. Het speelduur is wellicht veel te lang voor een film als deze. Robert Redford en Michelle Pfeiffer zetten beiden een erg leuke prestatie neer. Maar de film wordt op een begeven moment een beetje vervelend, dit komt omdat de scenes niet meer genoeg boeiend zijn en het allemaal een beetje op een lijn blijft hangen. Echter moet ik bekennen dat ik me toch (zeker in het begin) een paar keer flink vermaakt heb. Het einde is opzicht niet zo verkeerd, omdat het anders wel heel cliché en voorspelbaar was. Ach.. voor een keer was hij nog niet zo slecht, maar een hoogvlieger is het zeer zeker niet.

2,5*

Leek me helemaal niks deze film. Nu ik hem gezien heb vind ik het eigenlijk nog niet zo'n beste film. Voor een keertje gaat wel, maar de film duurt gewoon onnodig lang.
De romantiek tussendoor is wel aardig, maar de nadruk ligt op het nieuws want het is natuurlijk een waargebeurd verhaal over die nieuwslezeres/verslaggeefster. Nou ik weet niet precies wat de bedoeling is van de film, maar door die nieuws-scènes wordt de film wel regelmatig saai en tegen het slaapverwekkende aan.
Robert Redford is goed, zoals vaker. Ik vind Michelle Pfeiffer niet zo'n beste keuze, soms speelt ze aardig, maar op sommige momenten ook weer tegen het irritante aan. 2.0.

Goeie romantische film over de weg naar succes voor een nieuwslezeres. Een aardig verhaal dat vooral ook onderhoudend blijft door het achter-de-schermen beeld van het tv-nieuws. Hierdoor wordt het zelfs wat spannend tegen het einde. Michelle Pfeiffer zet een heerlijke rol neer en ondanks het leeftijdsverschil vormt ze samen met Robert Redford een mooi paar.

Enigszins onevenwichtig romantisch drama over de carrière van een nieuwslezeres, een variant op het A Star is Born thema. Niet bijzonder, maar niettemin de moeite waard dankzij het goede spel van Robert Redford en Michelle Pfeiffer.

Your voice is full of money

Ik heb altijd al wel een zwak gehad voor journalistieke films. Sinds het magnifieke All the President's Men heb ik er zelfs even over getwijfeld om zelf in die richting verder te gaan, maar uiteindelijk toch een andere loopbaan gekozen. Van tijd tot tijd zet ik echter wel eens graag een film in het genre op en vanwege de aanwezigheid van Robert Redford was ik hier best wel benieuwd naar geraakt. Regisseur Jon Avnet heeft niets echt noemenswaardig op zijn naam staan, maar misschien wist ook hij te verrassen.

Up Close & Personal is een interessante film, maar wel eentje die vooral naar een hoger niveau wordt getild dankzij de cast. Het verhaal is een ietwat standaard liefdesplot (waar de journalistiek wat naar de achtergrond wordt geschoven) over een mentor en zijn protegé die een turbulente relatie krijgen met alle gevolgen van dien. Het loopt weliswaar allemaal vrij vlot, maar toch is de speelduur te lang voor dit soort niemendalletjes. Wanneer er dan nog eens een heel segment wordt toegevoegd waar Warren Justice (wat een verschrikkelijke naam is voor een personage trouwens) in Panama vast geraakt te zitten en uiteindelijk het loodje legt, dan lijkt het wel een erg zuur einde te gaan worden. Gelukkig blijkt Avnet kundig genoeg te zijn om dit alsnog tot een goed einde te brengen. Oorspronkelijk was dit trouwens bedoeld als verfilming van het leven van nieuwsanker Jessica Savitch, maar wanneer de film 8 jaar na de eerste scripts tot leven kwam bleek daar niet meer veel van over te schieten.

Robert Redford, dat is en blijft toch een klassebak eigenlijk. Beetje jammer dat hij vandaag de dag niet meer zo goed aan de bak lijkt te komen (las ooit een interview met hem naar aanleiding van, ik dacht, The Conspirator waarin hij zei dat hij geen rollen meer aangeboden krijgt en zodoende meer als regisseur is beginnen werken), maar dit doet hij toch weer uitstekend. Leuke chemie ook met Michelle Pfeiffer die me eigenlijk meer en meer begint te verrassen. De film steunt vooral op deze twee en ze tillen het geheel effectief naar een hoger niveau. Leuke bijrol ook nog voor Joe Mantegna, al blijf ik dat altijd een wat shady figuur vinden in eender welke rol hij speelt, en let vooral ook nog op Dedee Pfeiffer in een bijrol. De jongere zus van Michelle is zien als... de jongere zus van Sally.

Up Close & Personal is zo'n film die door een hele boel mensen al op voorhand zal worden afgedaan als romantische zooi (dat was eerlijk gezegd ook mijn ingesteldheid vooraleer ik hier aan begon), maar toch zit hier net iets meer in. Iets wat dus vooral te wijten is aan een uitstekende Redford en dito Pfeiffer. Duurt alleen wat te lang.

3.5*

Herinner jij je nog dat mierzoete hitje van Céline Dione 'Because You Loved Me'? Kennelijk hoorde dat nummer bij dit romantische melodrama over een jonge journaliste (Michelle Pfeiffer) die in de leer gaat bij een oude rot in het journaille (Robert Redford). Laat het slotstuk van Dion’s smachtsong meteen het motto van de film zijn: 'I'm everything I am. Because you loved me'. Dat hoor je goed, Sally Atwater! Dan ben je een sterke vrijgevochten vrouw, krijg je te maken met een seksistisch bolwerk. Ze keuren hoe jij je kleedt, hoe je jouw make-up opdoet en of je wel vrouwelijk genoeg in de uitzending komt. En dan die opmerkingen! Honey. Sweetie. Wil je een drankje doen, sweet cheeks!?

Oh Sally, waar zou je zijn zonder jouw persoonlijke mentor Warren Justice. Zijn onorthodoxe strategie is om jou tot op het bot te vernederen met snoeiharde kritiek, om je daarmee een spiegel voor te houden dat zijn input van levensbelang blijft in jouw toekomstige carrière. Daarnaast staat hij erom bekend dat vroegere protegés extra levenslessen kregen tussen de lakens. In 2016 noemen we zo'n relatie tussen chef/ondergeschikte seksuele intimidatie op de werkvloer, maar in 1996 was er niks romantischer. En weet je wat nou het mooiste is? Een sterke carrièrevrouw als jij meent dan óók nog eens dat het zijn verdienste is dat je uiteindelijk in het nieuwswereldje staat te shinen. I'm everything I am. Because you loved me...

Met een speelduur van bijna 2 uur is deze film net iets te lang. Er zit geen vaart in, en er zit nergens een beetje spanning in. Langdradig allemaal.