Boss Nigger (1975)

They call him BOSS.......They call him BOSS......BOSS NIGGAH!

Leuke trailer:

http://www.youtube.com/watch?v=bTIklFsMjjU

''He's black, he's brutal, he's boss.''

VERY NICEEE

Dit is hoogstwaarschijnlijk de meeste zieke filmtitel die ik ook ooit ben tegengekomen. Haha t*ring wat een harde, Boss Nigger!

Legendarische film; een beetje door de titel, maar vooral door de inhoud. Geweldig, die zwarte hoofdrolspelers die er gewoon maar op los schieten. Maar helaas, we moeten ook eerlijk blijven, en dat betekent dat ik niet verder kom dan twee sterren omdat deze film ondanks enkele grappige momenten en een origineel uitgangspunt te kampen heeft met acteer-, script- en regie-mankementen die bij bijna elke scene aan bod komen.

Who's bad?

Fred Williamson is superbad als Boss Nigger de sherriff. Een (ex-)bountyhunter die 'whitey's' vangt. Ondanks het racisme is dit een vermakelijk stukje blaxploitation. Met alle twijfelachtige ingrediënten van dien. Gelukkig zit er ook een vleugje humor in deze pulpfilm (bedoeld en onbedoeld). Hilarisch wordt het niet, maar goed dit is dan ook geen Blazing Saddles. Al schoot dat filmpje wel een aantal malen door mijn hoofd. Met name tijdens de intocht van het duo.

Spannend wordt het niet, maar e.e.a. is absoluut onderhoudend. En dat komt vooral door de heftige uitspraken van een ieder. Zelfs 35 jaar na dato. Sterker nog, kom tegenwoordig maar eens aan met zo'n titel. Prachtig. De titelsong is ook schitterend, overigens.

De soundtrack is er zowiezo een voor het wenslijstje. Waarschijnlijk nog zeldzamer dan de film zelf. Vette bassen, wawa-pedaaltjes en funkey koper. Kortom een soulful western.

Redelijk.

That's mister Nigger for you!

Ik ben nog niet erg bekend met Blaxploitation maar dit is wel een grappige binnenkomer. Inderdaad zou dit vandaag de dag niet meer gemaakt kunnen worden.

Funky muziek, flagrant racisme en vooral een hoop (schiet)geweld typeren deze film, die vol zit met coole oneliners maar als geheel toch tekortschiet; met name het tempo in de tweede helft was te laag en het is echt wachten op de final showdown. Twee sterren lijken me wel voldoende.

I is the law!

Om in het zelfde donkerzwarte genre te blijven:

Black Gestapo, The (1975)

(niet echt een aanrader overigens)

Gisteravond gezien. In tijden niet meer zo'n leuke cultfilm gezien

Heel fout natuurlijk maar daarom erg grappig en er zitten een stel toffe aktie scenes in.

Boss is natuurlijk the man

3.5*

Heb hem gisteren aangeschaft, goede western met veel knokken en schieten, een Spaghetti feel had ik erbij, alhoewel ik de titelsong ook goed vind heb ik met de rest van de soundtrack door de film heen iets meer weg hebben van een actiefilm uit die jaren.

Cool! Waar?

Hij stond bij de boudisque in Utrecht , pompompom

Na een tip van een internet vriend kom ik aan Boss-Nigger.

De sound begint spaghetti met wat soul erdoor .

Van de acteurs ken ik niemand , laat me verassen .

Twee gekleurde bounty jagers rijden een stad binnen en grijpen in bij een incident met een zwarte vrouw, en nemen de stad in eigen hand.

Dit alles gaat met shootouts in hilarische toestanden, daar tussen door wil het ook wel eens komisch worden, geen al te beste western maar het plezier straalt er vanaf.

Ze hebben eigenlijk niet zoveel meer gedaan dan de bekende westerncliches van een zwart tintje voorzien en daar dan een funky soundtrack onder zetten. Ik had hem dan ook iets meer over-the-top verwacht. Die hele confrontatie tussen Jed en Boss Nigger had hilarisch kunnen uitpakken, maar het levert niet zoveel meer op dan wat stoere oneliners over en weer en wat boos kijken naar elkaar. Zonder dat element van ´blaxploitation´ hou je eigenlijk een behoorlijk matige western over. Toch voldoende cult-waardig om eens te gaan zien.

zat gisteren in de nacht van de wansmaak. leuke western maar begreep niet waarom die daarin zat er zijn zoveel van dit soort blaxploitation films (black dynamite, ...) leuke parodieën die duidelijk niet serieus bedoelt zijn

White man's town

Black man's law

Met deze western weet je onmiddellijk door wat voor films de stijl van Tarantino beïnvloed werd voor Django. Dit soort blaxploitation toestanden was een ware rage in het begin van de jaren '70, toen zwarten stilaan opkwamen voor hun rechten. Twee zwarte premiejagers benoemen zichzelf tot sheriff en deputy en laten hun "black laws" gelden.... nigga power Echt goed kun je dit niet noemen : de actiescènes zijn matig, de acteurs lijken hun tekstjes af te rammelen, de revanchistische moraal ... het doet de film allemaal geen goed. Maar het einde was wel nogal een verrassing.

Nadat ik afgelopen week al een drietal leuke zwart/wit films heb gezien van regisseur Jack Arnold, stond eigenlijk op mijn programma om eerst nog zijn film "Creature from the Black Lagoon (1954)" te gaan bekijken, maar toen ik deze Western / Actie film van hem zag, heb ik die eerst bekeken, omdat ik wel moest lachen om de filmtitel in combinatie met de twee donkere hoofdrolspelers in deze film. We hebben dan ook te maken met een typische "Blaxploitation" film uit de jaren 70 (destijds waren dit soort films vrij normaal), die ik gezien de andere drie films van Jack Arnold, niet echt bij hem vond passen. Het verhaal is best racistisch en het discriminerende woord "Nigger", vliegt je om de oren. Wat dat betreft is het zeker een film met een donker sfeertje

In dit verhaal draait het om de onverbiddelijke premiejagers Boss Nigger (gespeeld door Fred Williamson) en Amos (gespeeld door D'Urville Martin), die slechte blanke mensen (mannen) vermoorden voor geld. Wanneer hun volgende doelwit Jed Clayton (gespeeld door William Smith) zich met zijn bende in een dorp verschuilt en het dorp in zijn macht heeft, besluiten ze om de inwoners van het blanke dorp te terroriseren door er sheriff te worden, totdat hij zich overgeeft aan hun.

Het eenvoudige verhaal (met de thema's gerechtigheid en wraak) stelt eerlijk gezegd niet zoveel voor (deed me soms denken aan een Bud Spencer en Terence Hill film), maar wist mij wel te vermaken en het verhaal is vooral hard (qua actie) en racistisch en dat laatste soms op een luchtige manier (vooral vanwege Amos), waardoor er eigenlijk ook wel om te lachen viel (hoewel racisme natuurlijk niet iets is om over te lachen). M.b.t. racisme krijgt de blanke mens in dit verhaal (die het niet hebben op de niet blanke mensen, zoals de zwarte mens en Mexicanen) er flink van langs, door o.a. de teksten/dialogen:

"Boss Nigger: Ze kijken naar ons alsof we demomen zijn ! De mensen weten niet wat ze moeten denken. Deze stad heeft misschien nog nooit zwarte mannen gezien"

"Bendelid: Hé, nikker, jij daar ! Kom hier en poets mijn laarzen. Haast je een beetje Boy !"

"Boss Nigger: Luister ober: hij weet dat hij een nikker is en ik weet het, dus je hoeft het niet te zeggen. Zelfs nikkers moeten eten, schiet op of ik blaas je hoofd eraf ! Ober: Ja, Mr. Nikker ! Uh... ja, sir".

"Juffrouw Pruitt: Hallo, heren, en welkom in onze stad. Ik ben Miss Pruitt, ik ben de lerares hier. Toen ik in Boston woonde, had mijn familie zwarte mensen in dienst. Dat waren goede mensen. Ze hielden van zingen en dansen. Ik hield ervan naar hen te kijken. Boss Nigger: Bedankt voor het welkom, mevrouw. U kunt naar Boston en uw familie zeggen dat u twee nikkers zag die niet zingen of dansen"

Visueel gezien werd het verhaal best fraai in beeld gebracht (o.a. de landschappen en het dorp) en ook valt er hier en daar wat te lachen en dat komt vooral zoals al eerder gezegd door D'Urville Martin (in de rol van Amos). Ik moest vooral lachen om hem vanwege de regels en boetes die hij maakt voor het blanke dorp, zoals "Stoep spugen 3 dollar, Nikker zeggen 20 dollar, Orde verstoren 5 dollar, Beledigen van officier van de wet 5 dollar en Plassen in het openbaar 2 dollar" en waaraan velen zich natuurlijk niet houden en die dan ingerekend worden door hem. Het einde mocht er ook best wezen en hoewel vrijwel iedereen zijn verdiende loon kreeg, vond ik het niet bepaald clichématig (o.a. door de dood van de zwarte vrouw Clara Mae, die gered is geworden in het begin van het verhaal door Boss Nigger en Amos en waar Boss Nigger zich over ontfermd. Tijdens die redding zegt Amos overigens "Oh Lord, another Nigger".)

De cast vond ik het eerlijk gezegd wel goed en leuk doen en dan vooral natuurlijk de twee hoofdrolspelers Fred Williamson (in de rol van premiejager Boss Nigger, die de Sheriff wordt van het dorp) en D'Urville Martin (in de rol van premiejager Amos, die van mollige vrouwen houdt en die hulpsheriff wordt van Boss Nigger), waarvan de eerste natuurlijk een vrij bekende acteur is (ik zag hem laatst nog in de leuke jaren 80 Actie / Sciencefiction film "1990: The Bronx Warriors"). Barbara Leigh (in de rol van juffrouw Pruitt, die wel nieuwsgierig is in Boss Nigger en hem ook helpt) en Carmen Hayward (in de rol van Clara Mae, die haar schoonheid goed en nuttig gebruikte) vond ik wel mooie verschijningen en van de laatste is ook wat bloot (van achteren) van te zien als ze een bad gaat nemen en daarbij begluurd wordt door de slechte en corrupte burgemeester Griffin (gespeeld door R.G. Armstrong) van het blanke dorp, die dan zegt tegen haar als hij tevoorschijn komt en zich aan haar vergrijpt "Als je aardig tegen mij bent, ben ik aardig tegen jou. Je huid is zo zacht. Net als fluweel. Ik was op je uit, weet je. Ik kan goed voor je zijn hier. Wat zeg je ervan ?". William Smith (in de rol van slechterik Jed Clayton die het dorp in een ijzeren greep heeft en waar Boss Nigger en Amos het op hebben voorzien) deed het opzicht ook wel verdienstelijk, maar zijn rol als stereotype slechte blanke man, was wel erg dik aangezet.

Ondanks dat ik deze Western / Actie film niet echt vindt passen bij regisseur Jack Arnold, en zeker niet gezien de vorige drie films welke ik van hem tot heden heb gezien (daarin speelden weliswaar alleen blanken in mee), heb ik me er wel goed mee vermaakt (zeker in het eerste uur van het verhaal) en kijkt hij met bijna 90 minuten ook wel lekker weg.