The Pack (1977)

Belachelijke film.

Slecht script en waardeloos uitgewerkt.

Slechts een paar keer wil de film spannend worden.

Maar het grootste gedeelte gaat simpelweg nergens over.

1,5*

Ik vond de film best aardig. Het verhaal is wel simpel , maar de bende wilde horde honden houden de kijker bij de film. Het geheel is ook verouderd. Dat merk je aan hoe een paar spannende scènes zijn uitgewerkt en ook aan de kleuren. Als je echt een nagelbijter met een wilde hond wilt zien, is mijn aanrader de film Cujo, gebaseerd op het boek van Stephen King. Deze film krijg gewoon een 6/10

Het commentaar van Waku raakt kan noch wal wat deze film betreft, en hetgeen Noodless te melden heeft is al niet veel beter. The Pack is welliswaar geen mega Hollywood film, mar goed uitgewerkt. Baker speelt een goede hoofdrol, en de film blijft meer bij het suggestieve, als bij het grafisch weergeven van mensen die door honden worden verscheurd. Wat het vergelijk met Cujo betreft: het was een aardige Stephen King film, maar was op veel punten uiterst ongeloofwaardig. Deze was beter. 3,5

Viel me niet tegen, snap die lage recensie hier ook niet echt. Je zou echt bang worden van die wilde honden, die trouwens ook het beste acteerwerk in de film lieten zien. Ik ben benieuwd naar de remake maar die scoort nog lager haha

Vakantiegangers op toeristeneiland hebben honden achtergelaten en die hebben zich inmiddels tot een roedel wilde honden gevormd en die lusten nog wel wat Chappie-brokjes. Zoals die paar mensen die vast op het eiland wonen.

Formulewerk, maar goed uitgevoerd en best spannend allemaal. Met de honden inderdaad als beste acteurs, maar Joe Don Baker mag er natuurlijk ook zijn als onze held. American Human Association staat ook nog op de rol vermeld dus geen dierenbeulerij zoals vroeger nogal eens gebruikelijk was. Die leider van de honden kijkt wel overtuigend gemeen uit z'n ogen. Best tof filmpje in het subgenre.

The Pack is een verrassend sterke film over mens vs. natuur.

In The Pack volgen we een groep vakantiegangers op een eiland in Nova Scotia. Buiten hun medeweten begint een roedel verwilderde honden, achtergelaten door hun eigenaars, mensen aan te vallen.

In de jaren '70 en '80 zijn er veel natuur- vs. mensenfilms gemaakt na Jaws. De meeste daarvan zijn complete shit, dus ik had niet verwacht dat deze film zo effectief zou zijn als hij is. Een aantal zeer vermakelijke scènes waarin mensen buiten op onderzoek uitgaan, alleen duisternis zien en niets anders horen dan het gejammer van de honden. Iedereen die me een beetje volgt weet dat ik een hekel heb aan goedkope jumpscares, maar er waren er een paar die echt werkten. Ik sprong letterlijk op toen een hond door de duisternis een slecht verlichte patio op kwam rennen en een border collie aanviel.

Het algehele verhaal is voorspelbaar en er wordt nogal wat dubieus geacteerd. Het was ook duidelijk dat de honden zich slimmer gedroegen dan ze normaal zouden doen en de mensen zich dommer gedroegen dan ze zouden moeten doen, allemaal om het plot duidelijk vooruit te duwen naar waar het wanhopig wil eindigen. Ook werd ik verrast door dat vreemde eindshot.

Desondanks heb ik er best van genoten. The Pack is een kleine, lagere budgetfilm waarvan ik denk dat meer mensen hem zouden moeten bekijken.

3,5*

Natuurlijk, bij het concept van The Pack kan je al een beetje uittekenen hoe de film gaat verlopen. En nee, de film blinkt niet uit in grafische gore, bloederigheid, laat staan in mysterie of acteertalent. Desalniettemin vond ik The Pack wél een alleraardigst genrewerkje.

Het scheelt voor mij ook zeker dat de dreiging, een roedel losgeslagen terror-honden, een stuk geloofwaardiger overkomt dan vrijwel elke andere horrorbedreiging. Ik bedoel, ik ben nog nooit belaagd door een malloot met een bijl, een killer clown from outer space of door een spokend huis. Maar ik ben wel een paar keer op reis bijzonder onvriendelijke honden tegengekomen, inclusief soms een grote stok meenemend om ze voor hun kanis te slaan mochten ze toch te dichtbij komen. Hoe dan ook, de hondacteurs doen het goed als dreiging, en de niet zo heel bijzondere rest van de film wordt daardoor toch opgehaald. Ook al straalt het low budget er soms vanaf, inclusief een vrij volledig gebrek aan explicietere scenes.