A Star Is Born (1937)

Een prachtige film, die bijna net zo mooi is als dezelfde versie met Judy Garland en James Mason in de hoofdrollen. Vooral de laatste zin van de film blijft hangen.

Een naief meisje met de ambitie om een Hollywoodster te worden, krijgt een relatie met een voormalige superster die zichzelf naar de verdoemenis helpt. Terwijl zijn carriere steeds meer het slop in dreigt te lopen, wordt zij bekender en bekender. Een confrontatie gloort aan de horizon.

Ik kon vooral genieten van het venijnige beeld dat geschetst wordt van hoe sterren afhankelijk zijn van de waan van de dag en de manipulatieve studiobonzen die met carrieres spelen alsof het niks is. De donkere kant van de faam wordt perfect in beeld gebracht. Een tijdloos verhaal, waarin men nog steeds het Hollywood van nu terug kan zien.

Klassiek, grotendeels voorspelbaar filmpje met de gekende romance, de melancholie, de ups, de downs....

Prettiger was het weerzien met Andy Devine, de man, met hese stem, die in vele, meestal cow-boy, films de goedaardige, komische supporting-actor was.

Jammer, bij mij stond de zender één de gehele dag op zwart. Vooral vreemd omdat ik dit niet bij andere zenders had.

Kan me niet herinneren dat ik een oudere kleurenfilm zag dan deze uit 1937. Zag er eerlijk gezegd ook niet meer uit, zo uitgebeend, heb het even in zwart/wit geprobeerd (en dat beviel eigenlijk beter ).

Verhaal was stevig en fraai uitgewerkt al deed het erg moralistische einde wel veel afbreuk aan de cynische sfeer van de film ervoor. Ben niet dol op Fredric March, maar vond m erg goed. Maar het was vooral Janet Gaynor die ik goed vond.

Ik kende haar naam eigenlijk niet/nauwelijks. Ik weet dat ze in Sunrise meedeed en zie nu dat ze de eerste actrice was die een Oscar won (voor deze film was ze genomineerd). Hierna heeft ze nog maar twee films gemaakt. Ze is getrouwd en kreeg snel erna kinderen. Huismoeder geworden denk ik dan, maar kan dat nog niet goed terugvinden. Toch wel opmerkelijk omdat er bijstond dat ze een van de weinige actrices was die de overstap van zwijgende naar sprekende film goed had doorgemaakt. En ze hoog aangeschreven stond in de Jaren 30. Een rigoureuze keuze, die toen waarschijnlijk veel meer voor de hand lag dan we ons nu kunnen voorstellen.

Verder heeft de film veel vaart (ook door de behoorlijk dynamische camera), zoals gezegd is-ie behoorlijk venijnig en afwisselend grappig (cynisch) en ontroerend.

Inderdaad, Greta Garbo, Luise Rainer en Jean Arthur stopte ook redelijk vroeg met acteren. Het zal in die tijd wel wat gewoner zijn geweest dan nu, waar praktisch iedere acteur doorgaat tot ie neervalt.

Jammer dat ik deze gemist heb.

Toen had je nog geen botox.

Hele leuke en tegelijk soms droevige film.

En wat kunnen mensen soms hard zijn kom je hier achter.

Acteerwerk was goed en verhaal ook.

4 sterren

Nu dan toch een keer gezien. De film viel mij niet tegen, hoewel de versie uit 1954 een stuk beter is. De acteerprestaties zijn zeer overtuigend en ook het verhaal is aardig uitgewerkt. Al moet gezegd worden dat sommige momenten wat fragmentarisch zijn.

Weet iemand misschien waar ik deze film zou kunnen vinden?

"Hollywood, where dreams make stars, and where stars make dreams." Deze zin galmt uit de mond van William H Macy in Inland Empire. Meteen de reden waarom ik dit 'oudje' ook eens moest bekijken. Het zou zelfs zo maar kunnen dat die Mr Smithy zijn oorsprong in A Star Is Born vindt. De ondergang van Norman Maine kwam meer geloofwaardig uit de verf dan de opkomst van Vicky. Film had een halfje meer gekregen met de strandscene als het einde. Helaas moest de grootmoeder uit de kast gehaald worden om er enigszins een happy Hollywood end van te maken.

Een prachtige film. Uitstekend geacteerd en nog steeds het kijken waard. Hij stamt uit 1937, maar boeit nog steeds. Erg leuk om ook weer even terug te zien hoe alles verliep in de jaren 30.

Vanaf 28 febr. 2012 op Blu-ray verkrijgbaar ( KINO).

Review van de Blu-ray release: zone-vrij, geen subs.

Zoals we van KINO gewend zijn: geen ondertitels.

Hier te bekijken. Public domain film.

A Star Is Born : David O. Selznick : Free Download & Streaming : Internet Archive

Het verhaal dat William Wellman samen met Robert Carson schreef over de opkomst en gelijktijdige teloorgang van twee Hollywood-sterren is inmiddels drie keer verfilmd. Daarvan vind ik deze oorspronkelijke versie —door Wellman zelf geregisseerd— met voorsprong de beste.

Dat is behalve aan deze regisseur vooral te danken aan de bekoorlijke Janet Gaynor, die de figuur van Esther/Vicki levensecht over het voetlicht brengt: kwetsbaar, charmant, liefdevol. Ook Fredric March laat zich niet onbetuigd als de ster, die de keerzijde van de medaille personifieert. Merkwaardig overigens dat deze veelzijdige topacteur uit de gouden Hollywood-jaren onder latere generaties kijkers veel minder (h)erkenning heeft gekregen dan veel van zijn collega’s van toen.

Al met al een mooie film over de dagelijkse praktijk in Hollywood in de jaren ’30. Ook de versie uit 1954 met Judy Garland is zeker de moeite waard. Kijk en vergelijk!

De originele versie van A Star Is Born. De musical-remake met Judy Garland en James Mason zag ik een paar jaar geleden al. Deze voorganger heeft geen liedjes, maar is verder grotendeels identiek aan de remake. De voorkeur van één versie voor de andere zal waarschijnlijk afhangen of je wel of geen musicalnummers wil en welke cast je verkiest. Wat dat laatste betreft is het lastig kiezen. Mason vind ik echt ijzersterk in de remake, zelfs al doet March hier weinig fout. Daar staat tegenover dat ik verreweg een voorkeur heb voor Gaynor over Garland, die ondanks haar vocale kwaliteiten ietwat miscast was. Gaynor is natuurlijk erg schattig, maar heeft ook een bepaalde lichtheid, een soort komische toets, die dit soms wat zoetsappige gebeuren een stuk meer kijkbaar maakte. Dat klinkt als een grote zege voor het origineel, maar de bijrollen vond ik dan weer duidelijk beter in de latere versie.

Verder heb ik niet al te veel te zeggen, hierover. Voor zijn tijd was dit een zeer bijtende film over Hollywood en dat is wel bijzonder, zelfs al zit er een dikke laag sentimentaliteit aan het einde als doekje voor het bloeden, wat me niet zo aansprak (en geloof ik minder aanwezig was bij de remake). Leuk om ook het oude Technicolor te zien. Nog niet zo rijk aan kleur als het enkele jaren later zou zijn, maar het heeft toch al iets warms.
3*

Na What Price Hollywood? (1932) verscheen er in 1937 een nieuwe prachtige film over het leven in Hollywood.

Deze bekendste versie schetst een beeld over de filmindustrie. Met name ook de duistere kanten waarmee Hollywood-sterren geregeld te maken krijgen. De aan lager wal geraakte acteur, de opdringerige fotografen en de lastige keuzes die worden gemaakt. Producent David O. Selznick zag geen toekomst om hier een film over te maken, omdat andere projecten met een soortgelijk thema hadden gefaald. Zijn vrouw Irene Mayer Selznick liet hem echter snel van gedachten veranderen.

De cast is sterk samengesteld. John Barrymore werd overwogen voor de rol van Norman Maine, maar kampte (net zoals zijn personage) met een alcoholprobleem. Hierdoor vergat hij geregeld zijn teksten, en weigerde hij om gebruik te maken van een schoolbord. Fredric March nam zijn plek in. Samen met tegenspeelster Janet Gaynor ontstaat er een ware chemie.

Deze film heeft zich o.a. laten inspireren door feitelijke gebeurtenissen. De scène waarbij Norman Maine in beschonken toestand tijdens de Oscar-uitreikingen zijn vrouw feliciteert, is actrice Janet Gaynor in 1929 in het echt overkomen. Gaynor won een Oscar voor haar rol in 7th Heaven (1927). Haar zus had echter iets te diep in het glaasje gekeken, en bezorgde Gaynor een gênante avond. Haar Oscar gebruikte zij eveneens voor deze film. Norman's personage was gebaseerd op bekende acteurs zoals John Barrymore, John Gilbert en John Bowers. De begrafenis van Norman was geïnspireerd op de begrafenis van Irving Thalberg. Diens weduwe Norma Shearer werd omringd door fans. Tot slot deden geruchten de ronde dat het verhaal was geïnspireerd op het huwelijk tussen Barbara Stanwyck en Frank Fay. Echter is dit nooit bevestigd.

In 1938 waren er plannen voor een sequel met de titel: "Heartbreak Town ", maar dit is nooit werkelijkheid geworden. Wel verschenen er in 1954 en 1976 twee remakes onder dezelfde titel. Verder staat er voor 2017 een nieuwe remake in de planning. Of deze plannen ook werkelijkheid worden, is nog maar de grote vraag. Er zijn destijds pogingen ondernomen om deze versie opnieuw uit te brengen. Grotendeels om de beeld- en geluidskwaliteit te verbeteren. Wegens auteursrechten is dit helaas nog niet gelukt. Toch mag dit de pret niet drukken.

William A. Wellman en Robert Carson mochten een Oscar in ontvangst nemen voor het prachtige script. Daarnaast won de film 2 andere prijzen, en werd in totaal 7 keer genomineerd. (Waaronder 6 keer voor een Oscar).

3,5 *

A Star Is Born kon me niet boeien, heb me nogal naar het einde moeten slepen. Pas naar het einde toe werd het nog even interessant door de situatie met Frederic March.

De film had op zich geen slecht script en de acteurs waren wel op dreef maar het geheel maakte een belegen, weinig dynamische indruk op me. Misschien is dit melodramatische suikerzoete genre gewoon niet aan me besteed. Voor mij bevatte deze film te weinig pit. Ben wel benieuwd naar de remake met Judy Garland die nog op mijn schap ligt. Misschien wordt het allemaal wat draaglijker met wat meer show.

William Wellman, een vermaard regisseur, was bevriend met David O. Selznick en zijn broer Myron. Deze laatste wilde dat Wellman twee films zou maken voor de één jaar oude filmstudio Selznick International Pictures. De regisseur bracht een door hem zelf geschreven verhaal mee, It Happened In Hollywood. David Selznick mocht het verhaal niet, daar het een harde satirische blik gaf op Hollywood met allerlei karikaturale figuren, maar viel uiteindelijk voor het romantische gedeelte. En… een legende was geboren.

Janet Gaynor en Fredric March spelen resp. Vicky Lester en Norman Maine. De chemie tussen beiden is uitstekend. De aandoenlijke en altijd charmante Gaynor laat zien dat zij een geweldige actrice is; zij won de allereerste Oscar voor Beste Actrice met de film 7Th Heaven (1927). March en Gaynor hebben allebei prachtige films op hun repertoire staan,. Wellman had zijn eerste hit met Wings (1927); deze prachtige rolprent over de Eerste Wereldoorlog won de allereerste Oscar voor Beste Film. De film The Public Enemy (1931) - geregisseerd door Wellman – maakte van James Cagney een superster.

De film won de Oscar voor Best Origineel Verhaal en cameraman Howard E. Greene ontving een ere-Oscar voor de kleurenfotografie die de film zijn prachtige uitstraling geeft; het fenomeen Technicolor is wederom aanwezig in al zijn glorie. De decors van Lyle Wheeler zijn schitterend te noemen. Er zijn volop prachtige scènes om van te genieten, waaronder die van Danny en Vicky in een bar nadat ze elkaar net hebben leren kennen.

Het karakter van Norman Maine is gebaseerd op een combinatie van acteurs John Gilbert, John Barrymore en John Bowen, die op 50-jarige leeftijd zelfmoord pleegde door met een roeiboot de oceaan op de varen; dit gebeurde in 1936 tijdens het maken van de film. Een mooi verhaal, goed gecast en… gewoon een heerlijke en geweldige film.

Zoals verwacht een stuk beter dan de versie uit '54. Gaynor is op alle vlakken leuker dan Garland, verder geen inwisselbare halfzachte liedjes en een behapbare speelduur. March doet niet veel onder voor Mason, al zet die laatste wellicht een iets overtuigender dronkelap neer, mede dankzij zijn stem die sowieso klinkt alsof hij net 6 jenevertjes heeft weggetikt. De regie van Wellman is kundig, al hoort deze niet tot zijn beste films. Dat de film in kleur was deed de film iets jonger lijken maar vindt het niet echt een meerwaarde. Wel grappig dat de film in de film wel in zwart-wit is.

A Star is Born is eigenlijk al een hele vroege afrekening met Hollywood en het sterrendom, en dat deze film binnen datzelfde Hollywood toch geëerd werd is een ironische bijkomstigheid. Wellicht herkenden de leden van de Academy de processen die Norman Maine en Vicky Lester doormaken, waarbij de grens tussen succes en mislukking maar dun blijkt te zijn, en publiek en pers zich met een cynische overgave stort op de gevallen held- kennelijk iets diep-menselijks, genieten van de ondergang van een gewezen ster.

De eerste verfilming en aangezien ik nog geen enkele versie had gezien leek het me ook het beste om het origineel als eerst te bekijken .

Ik kan eigenlijk weinig negatiefs opnoemen , de film is degelijk met een charmante Janet gaynor in de hoofrol .

Frederic march ken ik als acteur eigenlijk niet echt goed , ik vond hem wat makjes spelen en er zat weinig pit in zijn personage .

De zogezegde kritische blik op hollywood die deze film zou uitstralen vind ik ( zeker naar moderne maatstaven ) wel heel povertjes , ok paparazzi fotografen krijgen een veeg uit de pan maar voor de rest is het min of meer de stomme keuzes die acteurs en actrices zelf maken die ervoor zorgt dat ze uit de gratie raken .

Ik ben ervan overtuigd dat het echte hollywood ( zeker ook nu) heel wat ergere nare kanten heeft .