Matilda (1996)

Van al die fantastische boeken van Roald Dahl vond ik Matilda het allerleukst, al wist ik maar bar weinig van het verhaal meer. Daarom des te leuker om de film eens te zien en die was best goed, beter dan vooraf gedacht! De telekinetische scenes waarmee ze het schoolhoofd (erg leuk gemodelleerd naar een Oost-Duitse sporter) te grazen neemt zijn de hoogtepunten van deze charmante film.

Mathilda vind ik een redelijk leuke film.

Ik moet wel toegeven dat het even duurde voordat ik in de film kwam. De ouders van Mathilda vind ik erg irritante typetjes waar ik niet om kon lachen. De film wordt een stuk leuker zodra Mathilda naar school gaat.

De scenes met de directrice zijn vaak toch behoorlijk grappig. Hoewel ik mij soms stoorde aan de overacting van Pam Ferris vind ik de persiflage van de directrice toch geslaagd.

Wat ook positief is dat de hoofdpersoon een leuk karakter is dat goed wordt neergezet. Mara Wilson als Matilda acteert behoorlijk sterk. Ook een sterek rol van Embeth Davidtz als de goede juffrouw. De andere kinderen op school acteerde ook best wel goed.

Het is jammer dat tussen de leuke scenes met de directrice ook vaak scenes die irritante ouders van Mathilda voorbij komen. Dit haalt de film toch voor mij een beetje naar beneden. Daarnaast stoorde ik mij ook een beetje aan de muziek onder de film. De muziek was wat te druk en te nadrukkelijk aanwezig.

Eigenlijk valt er op deze film toch nog behoorlijk wat op aan te merken. Dankzij de leuke hoofdpersoon en de grappige scenes met de directrice is mijn eindoordeel toch positief.

3,0*

1 van de leukste kinderfilms, naar mijn idee.heb me altijd prima vermaakt.en nu nog steeds.vroeger bij mij op school werd het boek altijd voorgelezen.en toen kwam de film uit.en had er altijd een idee bij en dat werd toch wel waargemaakt in de film.heb de film al tig keer gezien maar de film blijft geweldig eigenlijks.

een leuke film voor jong en oud

Weer eens herzien. Als kind vond ik deze film altijd wel leuk, al was dat misschien meer omdat ik fan van het boek was. Altijd al een fan van Roald Dahl geweest.

Dahl was altijd zo sterk in het neerzetten van weinig sympathieke personages. In het boek waarop deze film gebaseerd is, geldt dat met name voor de ouders van Matilda. De centrale antagonist heeft bijna zonder uitzondering een enorme hekel aan kinderen en is om die reden extra angstaanjagend. Schooldirectrice Trunchbull speelt die rol in dit verhaal, maar was natuurlijk nooit zo eng als de reuzen of de heksen die het echt op het leven van kinderen gezien hadden.

In ieder geval worden deze personages in deze film leuk neergezet, met name de directrice, maar het blijft jammer dat ze nog wat minder angstaanjagend is dan in het boek getuige het meisje dat aan haar vlechten weggeslingerd wordt en zacht landt, terwijl ik uit het boek een tekening van haar na de worp herinner waar je haar helemaal in de war ziet. En wat de vader van Matilda betreft, een beetje vreemd dat DeVito naast die rol ook de voiceover doet.

Maar het grootste probleem in deze film zit in hem in de beelden. Het ziet er gewoon erg goedkoop uit, vooral als mensen door de lucht zweven dan wel geslingerd worden. En het is toch ook een beetje jammer dat het zo'n Amerikaanse setting heeft gekregen. Het zou toch wat minder plausibeler aanvoelen om aan televisie verslaafde ouders te hebben in een Britse setting.

Kortom, Matilda verdient eigenlijk een remake. 1,5*.

Matilda dus.

Ook een boekverfilming hier, alleen vergeten welke schrijver het is. Toen ik wat jonger was vond ik dit best een indrukwekkende film, maar nu valt dat eigenlijk wel weer mee. Nu zie ik het gewoon als een normale kinderfilm eigenlijk.

Weer een hoop irritante types lopen er weer rond. Vooral die directrice was haast niet om uit te staan, natuurlijk hoort het bij haar karakter, maar toch. Matilda zelf was wel schattig, maar dat was het dan weer, Davidtz speelt ook een vrij (te) standaard karakter.

Wel veel fantasie en hier en daar een behoorlijk memorabele scene, maar het uiteindelijke resultaat is gewoon een doodnormale kinderfilm die qua fantasie wel uitblinkt maar qua uitwerking duidelijk niet veel specialer is dan de rest.

Superfilm. Heb me doodgelachen nadat ik 'm jaren niet had gezien. Die directrice is juist zo heerlijk slecht neergezet. Alle personages zijn heerlijk.

Erg leuke jeugdfilm die lekker wegkijkt.

Mishandeling of verwaarlozing van kinderen is een veel terugkerend thema in de kinderboeken van Roald Dahl. Hij putte uit eigen ervaring, als kind kreeg hij op de kostschool regelmatig straf van het schoolhoofd, met stokslagen. Als hij zijn veters niet goed had gestrikt bijvoorbeeld. Maar wie pijn en verdriet weet om te zetten in kunst, heeft een krachtige brandstof in handen, denk ik dan maar.
Matilda is zo'n verwaarloosd kind. Het arme boekenwurmpje groeit op in een liefdeloos gezin met ouders die haar uitzonderlijke intelligentie maar beschouwen als iets hooghartigs en betweterigs. Van boeken moeten ze niets hebben. 'Waarom zou je een boek lezen, als je ook tv kunt kijken?' merkt haar wijze vader (Devito) nog op. Van onderwijs hebben ze al helemaal geen hoge pet op.
Dus Matilda is blij als ze eindelijk naar school mag, waar ze les krijgt van de zachtaardige juffrouw Honey (Engel). Maar heel veel beter dan thuis heeft ze het daar ook niet, want de tirannieke schooldirectrice Trunchbull (Bulstronk) terroriseert de boel en plakt de kinderen het liefst achter het behang. Bulstronk wordt gespeeld door Pam Ferris, die ook al zo'n fijne rol had in Rosemary & Thyme, een Engelse serie over twee tuinierende detectives. Ze is verder nog bekend van haar rol als Aunt Marge (Tante Margot) in Harry Potter and The Prisoner of Azkaban, een rol die min of meer gelijkenis toont met deze.
Het is vooral door Ferris waarom ik deze familiefilm zo leuk vind. Mensbaksel Bulstronk die in het verleden kampioen kogelstoten was en van haar diepgewortelde mysopedie geen geheim maakt. Ze doet me aan iemand uit mijn jeugd denken.
Bulstronk is eigenlijk het enige wat echt Engels aandoet in deze geamerikaniseerde boekverfilming. Er zijn significante verschillen met het boek. In het boek zijn Bulstronk en de ouders van Matilda en nog véle malen erger. Als de moeder van Matilda aan het slot afscheid neemt van haar dochter die bij juffrouw Engel gaat wonen, heeft ze het daar duidelijk moeilijk mee. In het boek interesseert het haar geen zier.

Duister en lief, grof en zoet; het zijn combinaties waar vooral Roald Dahl goed in is. Wat dat betreft heeft regisseur Danny DeVito de toon prima te pakken in een film die vooral uitblinkt vanwege een uitstekende cast. DeVito zelf speelt met Rhea Perlman de erg leuke rollen van Matilda’s ouders en ook Mara Wilson is goed gecast als sympathiek hoofdfiguur. Maar het meest memorabel is toch wel Pam Ferris als Trunchbull, zij speelt haar rol met enorm veel plezier. DeVito maakt een kleurrijke en warme familiefilm met af en toe een lekker duister randje, hoewel het nergens eng wordt als de Dahl-verfilmingen The Witches van Roeg of de BFG animatiefilm. Daarvoor is de toon van Matilda net iets te lief en vooral cartoonesk. Wat dat betreft zit er ergens nog wel een rem op de film, DeVito had hier en daar nog best een stapje verder mogen gaan.

3,5 sterren.

Leuke kinderfilm, die ouders zijn inderdaad irritant, maar dat zijn ze ook in het boek. Dus ja die horen er wel in.

Matilda heb ik op jonge leeftijd als boek gelezen en de auteur was een van mijn favoriete. Op latere leeftijd ging ik de film kijken en mijn fantasie raakte gauw op. M.a.w. ik vond het boek beter dan de film. Het kan ook zeker met de leeftijd te maken hebben maar dat wil lang niet de enige factor zijn.

Het blijft een prachtige film.

Haha, mijn anderhalf jaar jongere zus had deze op VHS, hebben die echt wel vaak gezien. Ook gewoon zalige film vr kids en zelfs nu nog zeer kijkbaar. Wel mierzoet natuurlijk. Zou de nieuwe versie op Netflix de moeite zijn, is blijkbaar wel een musical, geen echte fan van, natuurlijk zijn er uitzonderingen, zoals 'The Beauty & The Beast' en andere Disneyfilms. Maar films als 'The Sound Of Music' vind ik om te kotsen.

Verfilming van één van de beste jeugdboeken ooit. Prima verfilming ook, want het boek wordt op een aantal kleinigheden na volledig gevolgd. Prima gecast ook. De personages uit het boek komen ontzettend goed overeen met de cast in de film.

Mara Wilson doet het prima, DeVito evenzeer, maar Ferris springt het meest in het oog. Niet onlogisch als dit erg opvallend karakter, maar je moet het toch maar doen.

De musical die nu ook op Netflix draait zag ik nog niet, maar ben steeds nogal terughoudend als het om musicals gaat. Dit was alvast een prima familiefilm voor het hele gezin. Het doet je ook wegdromen dat iedereen talenten heeft en zelf iets kan maken van het leven. Fijn ook die wisselende emoties van ontroering, spanning en humor.

Alleraardigste Roald Dahl verfilming. De film, die eruitziet als een ouderwetse komedie, gaat regelmatig over de top. Dat is helemaal niet erg, want de film is primair bedoeld voor een jeugdig publiek. Daar mag ik mijzelf niet meer toerekenen, maar ik heb mij niettemin best vermaakt vooral dankzij de schattige wijsneus Mara Wilson in de titelrol.

Ik heb de eerste helft van de film meerdere malen op de basisschool gezien. Dezelfde film werd steeds opnieuw opgezet en toch hebben we op school deze film nooit afgekeken. Nu zeker 20 jaar later heb ik de film alsnog afgekeken. En ik vind het oprecht een van de leukste films die ik tot nu toe heb gezien. Geweldige typetjes, leuk verhaal en wat een acteertalenten allemaal. Dit is echt een film voor jong en oud.

Alleraardigste verfilming. Waar ik wat moeite mee had was dat de vertellende voice-over duidelijk Danny DeVito is, die op beeld een hele andere rol speelt. Nu verwachte ik dat er ergens een clou of iets zou komen dat Mr. Wormwood uiteindelijk een milde man geworden was, die sprak zoals de voice-over.