Love Lies Bleeding (2024)

In èèn woord vreselijk. Met veel moeite deze afgekeken. Had ik dat maar niet gedaan want het einde is nog minder dan het vooraf gaande. Echt, dat de gemiddelde waardering van deze titel ( 3.33) nu zo hoog is. Kan alleen maar zijn omdat ie volstrekt belachelijk is. Echte ergernis.

Gister Blood Simple herzien. Een mooie aanleiding om ook deze te herzien.

Er zit zo’n 40 jaar tussen beide films, maar het moge duidelijk zijn dat deze Love Lies Bleeding er een flinke dosis inspiratie vandaan gehaald heeft.

Aan de andere kant doet het gelukkig ook volledig zijn eigen ding. Het is een fantastisch geacteerd misdaad drama waarbij er ook weel lekker solistisch langs elkaar heen gewerkt wordt. Het valt ook op hoe hoog het uitsteekt boven al de middelmaat die je in het aanbod van de vele streamers tegenkomt. Een film met een eigen smoel en ballen! Heerlijk.

Verder kent de film een heerlijke sfeer en fijne soundtrack. De surrealistische elementen kon ik ook weer waarderen.

Ook deze filmvind ik bij herziening beter. Leuk ook hoe het eind een directe knipoog is naar het eerder genoemde Blood Simple.

Verhoogd naar 4,5

Alle hosanna hierboven begrijp ik enigszins wel. Audiovisueel een pareltje. Maar het verhaal is me toch veel te stroef. Ik geloofde de personages op een gegeven moment gewoon niet meer. Daarvoor gebeuren er teveel dingen waarop mensen zich opeens compleet anders gedragen. Het was allemaal net te over de top en de humor ontgaat me ook in de film. Dat iemand er gek uitziet (Ed Harris) hoeft niet gelijk te betekenen dat het komisch bedoeld is. Zo voelt het namelijk totaal niet. En de Jackie momenten voelen me ook te bevreemdend. Heel erg out of place. Daar had ik dan meer van willen zien. Nu vallen dat soort elementen een beetje tussen wal en schip. Leuke poging, maar dit blijft totaal niet bij me hangen.

Toffe en unieke kijkervaring. Boeiend uitgangspunt, met interessante en gekke personages die langskomen is een visueel erg fraaie prent. De mooie lesbische romance, die overigens nauwelijks sensueel lijkt te worden, is ook verfrissend. En de heerlijke Drive -achtige soundtrack van Clint Mansel mag niet onbenoemd blijven.

3,5*

Lekkere A-24 productie weer.

LGBHTI heeft naast de doorgeslagen negatieve zaken ook zeker wel positieve dingen. Uiteindelijk lijkt kunst, cinema en literatuur dit te redden. Met deze opzet is er weer een fraaie film opgeleverd dat een beetje aanvoelt als een moderne versie van Thelma & Louise. Ware het niet dat deze twee jaar voor de daadwerkelijke release afspeelt.

1989 dus, zo blijkt gaandeweg. Je zou bijna kunnen zeggen dat, naast de fraaie retro-opzetten, dat vele makers bepaalde onderbelichte en onbesproken zaken hier willen upgraden. Zaken die destijds nog als gewoontjes geacht leken te worden (vleeskeuring, femicide, het conservatieve taboe rond homoseksualiteit dat in Amerika nog bezig was met wegwerken). Love Lies Bleeding weet hierbij een fraaie Lesbische film noir te worden met twee ijzersterke rollen van de vrouwen waar het om gaat.

Lou is een verveelde medewerktster van een sportschool die vast zit in haar routineuze klusjes tussen de machomannetjes. In haar privéleven ziet ze met lede ogen hoe haar zus als stront wordt behandeld door de gestoorde JJ en krijgt ze bezoek van de FBI die haar vertelt dat haar vader zich met illegale wapenhandel bezig houdt. Zo komt ze ook oog in oog met de biseksuele bodybuildster Jackie. Een vrouw die haar leven voorgoed zal veranderen.

De verbintenissen tussen deze twee dames lijken nauwer te liggen dan men heeft kunnen denken. Jackie heeft ook een geheime affaire met JJ; om op haar beurt dichter bij Lou's vader (Prachtige kop van Ed Harris) te komen om te kunnen werken in de wapenhandel. Is er sprake van toeval? Gaan er ogen open? Hoe dan ook; het loopt drastisch uit de hand.

De vergelijkingen met Thelma & Louise deden nogmaals geregeld de kop op steken. Zeker na het moment dat ze wraak nemen op JJ. Ze werken zichzelf steeds dieper in de nesten. Zeker als we ook nog de alibi Daisy in het spel komt en Jackie ook nog deel moet nemen aan een bodybuild-toernooi.

Love Lies Bleeding is een zeer genietbare en creatieve film waar je niet zo goed een genre aan kan vastplakken.
De setting in New Mexico past perfect bij dit concept en de film blijft naar de goede richting borduren.
Ook de nadrukken op de spieren van Jackie, en dan uiteindelijk die metaforische uitwerking waarbij ze in een reus veranderd is erg fraai weergeven. Alsof er, net zoals bij Heavenly Creatures ook nog ruimte is voor een klein beetje fantasie.

Conclusie: A24 heeft hier weer een product afgeleverd dat typisch in het plaatje van dat bedrijf past en waarbij bewezen wordt dat experimenteren nog zeker wel kan in deze tijd.

4,0*

Er zitten veel ingredienten in deze film.

Van anabolen tot aan huiselijk geweld, misdaad, drama en (ruige) romantiek.

En dat ook allemaal nog eens met een LBTQ sausje.

Sterke rol wederom van Kristen Stewart.

Jammer van de plots ongeloofwaardige finale scene, bijna aan het einde. Half puntje eraf.

Het was voor mij een smetje in een voor de rest boeiende film in een heerlijk smoezelige setting.

3.5*/4*

Sterke romantisch drama met een klein beetje nouveau violence vibe. Het verhaal is best aardig en de uitwerking is een mix van romantiek, drama, misdaad, geweld en nog van alles en nog wat. Maar bij elkaar toch een solide film die staat als een huis. De hoofdrolspelers zetten ook prima en geloofwaardige rollen neer. Visueel valt er ook veel te genieten en de hele sfeer is lekker donker en rauw. Prima film. 4.0

Na eerder al Saint Maude is het duidelijk dat Rose Glass een groot talent is. Wat een heerlijk ranzige, hitsige en opgefokte pulp is dit. Je kan wel zien dat Glass zich door Verhoeven heeft laten inspireren. De humor, spanning en romantiek zitten elkaar nooit in de weg. Glass weet precies de juiste toon te vinden. Al kan ik me voorstellen dat wat mensen af zullen haken bij de scène met Jackie als een reus. De cinematografie en score zijn ook erg gaaf, en Stewart, O'Brian, Harris en Baryshnikov spelen allemaal echt uitstekend.

Zeer vermakelijke en sterke film, met dito cast en zeker Kristen Stewart in glansrol. 8,5 à 9/10.

Een eigentijdse update van 'Thelma & Louise' (1991) met meer anabolen, smeuïge seks en nostalgische throwbacks. Het maakt 'Love Lies Bleeding' (2024) tot een broeierige, hallucinante onderdompeling in de gekwetste ruwheid van twee lesbische geliefden. Giftig tot en met, maar tough love heeft zo haar eigen schoonheid. Erg fijn ook hoe Lou (Kristin Stewart) als verlegen muurbloempje opkijkt tegen de fysieke verschijning van bodybuildster Jackie (Katy O'Brian). Prachtig vormgegeven met trainingsmontages en desolate sfeerbeelden van de sterrenhemel over New Mexico. Al hadden de sluimerende spanningen tussen Lou/Jacky tegeover Papa Lou (Ed Harris) iets uitgediept kunnen worden. Sommige heftige plotwendingen komen erg plotseling.

Nogal overhypet en wat mij betreft onterecht.

Qua stijl voelt het aan als jatwerk van Pulp Fiction, maar het geheel is in vergelijking veel te dun - het mist de ‘royale with cheese’, zeg maar. En de integratie met de soundtrack uit het grote voorbeeld ontbreekt ook nog eens. Daar staat dan tegenover het motiefje van de verslaving, maar dat blijft toch een beetje dun en vooral ook te onwerkelijk. Net zo flauw en onwerkelijk als het kapsel van Ed Harris, en over de scene in de plee begin ik maar niet eens

De rol van Stewart vond ik ook wat tegenvallen, zeker tegenover O’Brian die veel sterker overkomt.

Dan wel 'overhyped' door een zeer selecte groep. Zo hoog scoort deze film helemaal niet.

Vanaf de eerste seconden viel de soundtrack mij al op. Die is geweldig! Love Lies Bleeding begint dan direct voortvarend en valt nergens meer stil. Regelmatig zijn de plotwendingen waanzinnig en ontbreekt het de film niet aan sex en geweld. Tarantino's werk kwam regelmatig in mij op en de combinatie met sociaal drama en misdaad werkt als een dolle in deze enorm dynamische film. De film schuwt het niet om over de top te gaan en dat stoort nergens, het past gewoon in het plaatje. De kleurrijke beelden en gave soundtrack maken van Love Lies Bleeding een waar spektakel.

Ik ging hier eigenlijk blind in, en het viel me niet tegen. Het jaren ’80 sfeertje, de mooie cinematografie, de stomende romance tussen twee vrouwen, het wat sleazy wereldje, alles zorgt ervoor dat het een boeiende en aangename kijkervaring is, net als het soms verrassend rauwe geweld.

Minpunt is denk ik het plot zelf. Hoe het verhaal zich ontwikkeld is op zich nog wel oke, maar dat er in het verleden blijkbaar iets gebeurd is (te zien aan de rode flashbacks) met haar vader vond ik zelf een beetje een minder element. Sowieso ging het me tegen het einde wat tegenstaan. Het is heel de speelduur best een coole film, maar het wordt op een gegeven moment een beetje belachelijk als er weer iemand met een getrokken pistool verschijnt (om nog maar te zwijgen over die fantasie Hulk-reus, dat had echt niet gehoeven voor mij).

Weer een erg sterke rol van Kristen Stewart trouwens, maar eigenlijk was heel de cast wel opvallend goed.

3,5*

Love Lies Bleeding

Het verhaal speelt zich af in 1989 in een afgelegen stadje in New Mexico en volgt Lou, een teruggetrokken sportschoolmanager, die een relatie begint met Jackie, een ambitieuze bodybuilder op weg naar een wedstrijd in Las Vegas. Hun romance leidt tot een reeks gewelddadige gebeurtenissen, waarbij familieconflicten en criminele activiteiten een centrale rol spelen.

Gezien de reacties had ik meer van deze film verwacht. Het begon sterk, maar naarmate het verhaal vorderde, werd het steeds vreemder. Hoewel ik begrijp wat de film wilde overbrengen, was de uitvoering simpelweg niet mijn stijl. Veel mensen beschouwen de film als brutaal en gewelddadig, maar ik vond dat wel meevallen, misschien omdat ik als fan van verfijnde horror wel wat gewend ben. Voor een misdaadfilm is het zeker gewelddadig, maar het voelde voor mij niet te extreem.

De acteerprestaties van zowel Kristen Stewart als Katy O'Brien waren een aangename verrassing, met name die van Stewart. Hun chemie was goed zichtbaar, maar niet bijzonder indrukwekkend. Tot slot waren de score en cinematografie uitstekend en absoluut de sterkste punten van de film.

Al met al wist Love Lies Bleeding me visueel te boeien dankzij sterke acteerprestaties, prachtige cinematografie en de sfeer die werd neergezet, maar het verhaal en de uitvoering lieten me minder betrokken achter.

3 sterren.

Kristen Stewart is niet de type actrice die ik graag zie spelen, maar weet hier wel een overtuigende rol te spelen in dit romantisch misdaaddrama. Daarnaast heeft ze goede chemie met Katy O'Brian die eveneens een prima rol speelt. De film heeft een erotisch getint sfeertje gecombineerd met dramatische aspecten zoals familiegeweld, moorden, gevoelens van verraad en diepe teleurstellingen in het leven. De cinematografie is opvallend pluspunt en de soundtrack is een sterke troef om de sfeer van de film nog extra te benadrukken. 7,5/10

De eerste helft pakte me wel. Kristen Stewart, zoals altijd in een sulky rol met altijd die blik van 'ik heb alles al gezien in het leven', overtuigt wel in haar rol, en ook Katy O'Brian is interessant om naar te kijken.
Het leek dus nog wel wat te worden met de film.

De tweede act gaat het echter een kant op die ik niet aan zag komen, en waar het ook op een wat flauwe manier escaleert. De derde act is zowaar nog gekker; het 'jumps the shark' en er komt half-assed wat voorbij over het verleden van Lou en de hele verstandhouding met haar vader. En toen vond ik het allemaal een beetje te vergezocht worden.

Daar komt bij dat sommige plotelementen wel heel raar verlopen: hoe krijgt Lou alle bloedsporen verwijderd nadat JJ is vermoord, hoe kan dit niet gevonden zijn door de FBI? Hoe kan Jackie urenlang (met notabene Lou's truck voor het huis geparkeerd) daar nog blijven zonder opgemerkt te worden? Hoe kunnen al die moorden opzichtig zonder enige repercussies gepleegd worden? Hoe relevant is überhaupt het bodybuilden in heel dit verhaal, waarom wordt ze soms ook nog eens de Hulk? Als Lou ondervraagd wordt door de FBI lijkt ze in de problemen te komen, maar ineens zijn die weg en stuurt haar vader Mike de corrupte agent achter haar aan? En waar is Mike de agent uberhaupt gebleven na zijn mislukte moordpoging?

Kortom, er zijn nogal wat onduidelijke montagedingetjes, veel vragen en losse ploteindjes. Jammer, had wel een betere afronding verwacht. Het gaat veel kanten op en niet alles landt even goed.
Positieve punten: de 80s vibe, soms mooie beelden en Ed Harris kan weer lekker op zijn Ed Harris tekeer gaan.

3*

Beetje teleurgesteld in deze film, het zou schokwaarde en bloederige bodyhorror bezitten maar daar heb ik niets van gezien of bestaat er ook een explicietere versie van deze film? Wel was het goed gemaakt, bezat eeen heerlijk weirdo identiteit en propt zich gelukkig niet helemaal in het A24 "art"-pakket. Het voelt wel alsof het opbouwt naar iets heel sensueels en grotesks (à la Cronenberg), maar levert dit nooit en komt uiteindelijk tot zonder echte schok aan zijn einde. Alhoewel ik de humor en de enigszins trash-conclusie van de derde akte eerlijk gezegd wel weer zag zitten! De film start met een adequate opzet; Kristen Stewart speelt Lou die in 1989 haar dagen in de sportschool slijt met het ontstoppen van toiletten en het uitkafferen van proteïneproleten. Dit verandert als de intrigerende Bodybuilder Jackie (Katy O’Brian) binnenloopt en de twee een opbloeiende romantisch liefdesrelatie krijgen. Echter gaat dit ook best lang door, je bent dan ook al ver in de film voordat criminele papa (Ed Harris, met bizar kapsel) en werkende steroïde-injecties meer te tonele verschijnen. Solide thriller die voor het filmhuis-publiek waarschijnlijk een grotere schok oplevert.

Ik wist niet wat ik van deze film moest verwachten, maar ik vind het toch wel een klein pareltje geworden met subtiele verwijzingen (Gullivers reizen) en de vrouwelijke hulk. Kristen Steward speelt net als Ed Harris een heerlijke rol. Vond ze eigenlijk allemaal wel goed spelen. Het is zeker niet mijn wereldje, maar daarom vond ik 'm zeker niet minder. Ook de beelden waren fraai genomen zoals bij die rotsspleet en de soundtrack maakt hem verder helemaal af. Hij verveelt geen moment tot de aftiteling toe. Was wel een Vlaamse ondertiteling. Schoonbroer kennen we hier niet.

Film 3,5

Beeld 4,5 blu ray

Geluid 4,5

Kristen Stewart toont na Spencer opnieuw haar veelzijdigheid, ze kiest een nadrukkelijk eigenzinnig carrierepad en ga haar steeds meer waarderen. Seberg ook maar eens opsnorren.

Love Lies Bleeding is een originele vertelling, een soort mash-up van Thelma & Louise en At Close Range maar dan in een pulpy noir-toon, beïnvloed misschien door Windig Refn. Audiovisueel dan ook erg fijn. Naast Stewart ook prima acteurs, O'Brian kende ik niet maar toont zich talentvol, al zal het aantal interessante rollen voor haar vanwege haar physique niet overhouden vrees ik, en Harris verdient alleen al voor zijn hair-do alle lof.

Aangename verrassing dit!

Cool, al is de coolheid mij net iets te bedacht. Die fluorroze en -groene '88 outfit van Katy O'Brien bijvoorbeeld. Een shot van Stewart lezend in een boek met de titel Macho Sluts, van Pat Califia, in het Nederlands vertaald als Macho Sloeries. Nu ben ik eigenlijk wel heel benieuwd naar dat boek haha..

"Geen resultaten gevonden voor 'macho sluts'" aldus mijn bieb.

De androgyne Stewart heb ik altijd een stoere verschijning gevonden, met name in die paparazzi filmpjes van haar die op het internet circuleren: Stewart die op hoge hakken, in haar ondergoed, zwarte jarretels, een hotel verlaat en in een auto stapt. Dat jongensachtige in haar maakt haar zo cool, ook hier weer.
Ook haar tegenspeelster O'Brien trekt de aandacht naar zich toe, maar meer op een fysieke manier. Zeer fraai shot wanneer ze als een reus uittorent boven de man die ze net heeft omgelegd en dood aan haar voeten ligt. Het Gulliver's Travels stukje verwijst alvast naar het slot van de film. Ook haar spieren die zichzelf oppompen telkens als ze boos wordt is erg grappig.
Ik kan me nog een fraai fotoboek herinneren uit de jaren '90 dat Pink heette (geloof ik) en volstond met halfnaakte bodybuildsters in de buitenlucht. Helaas kan ik het nergens meer terugvinden. Net weer een halfuur gezocht.

Erg toffe film, al had het van mij allemaal net iets rauwer gemogen, af en toe oogt het wat young adult-achtig. Past ook bij deze tijd. Die scène in Vegas bijvoorbeeld voorafgaande aan de wedstrijd, als zij dat zaaltje binnenloopt, ziet er veel te gekunsteld/kinderlijk uit.