Stutz (2022)

Ik wil dit wel zien. Volgens het artikel op de front page is het ook zeer de moeite:

Netflix-documentaire 'Stutz' van Jonah Hill met lof overladen: 'Kalmerende ervaring'

En met een drie weken oude Mini-me die het nu en dan tóch op een krijsen zet, is een kalmerende ervaring misschien helemaal zo gek nog niet.

Ja mooi hoor. Ik heb enorme bewondering voor Phil Stutz, die ondanks de beperkingen vanwege Parkinson blijkbaar toch nog steeds niet met pensioen is gegaan op 74-jarige leeftijd.

De rollen behandelaar en patiënt wisselen in deze intieme documentaire van Jonah Hill nogal eens. De documentaire gaat dan wel over zijn behandelaar, maar gaat eigenlijk net zoveel over Jonah Hill. Hoe hij worstelde met zijn gewicht en het beeld dat mensen van hem hadden.

Geweldig idee van deze psychiater zijn zijn zogenaamde tools; de kaartjes die hij uitdeelt aan cliënten. Deze kaartjes zijn een soort van opdracht voorzien van een kleine illustratie.

De documentaire schetst aan de hand van een aantal hoofdstukken de belangrijkste lessen en behandelmethoden van Stutz. Ik denk dat eigenlijk iedereen hier wel wat aan zou kunnen hebben, omdat het levenslessen / handvaten biedt voor een geestelijk en lichamelijk gezond leven.

Ik heb veel respect voor Jonah Hill. Hij stelt zich kwetsbaar op. Wat wel een beetje ongewoon is dat de behandelaar een vriend lijkt te zijn geworden, en een vaderfiguur. Dat zal volgens de boekjes en opleidingen wel helemaal niet mogen, maar Hollywood psychiaters zullen vermoedelijk wel vaker anders zijn dan hun collega's uit het reguliere circuit. Of het helemaal gezond is weet ik niet, het lijkt ook wel een beetje op een TE afhankelijke relatie. Maar ik wens iedereen die hulp zoekt een behandelaar toe die zich net zo inzet voor zijn cliënten als deze man.

Je moet hier wel even rustig voor zitten en open voor staan. Voor mij een prima film waar ook wat fijne lessen in voorbij komen. Ook hoe het verder uitgelegd word en hoelang ze hier al mee bezig zijn komt er goed uit. Dikke voldoende.

Mja, de wisselwerking tussen Hill en Stutz is inderdaad wel mooi en bijzonder maar ik had er toch wel iets meer van verwacht.

Vooral zijn therapie-tools deden me geregeld de wenkbrauwen fronsen. Allemaal wel erg simplistisch.

“Wat mensen van deze film vinden doet er niet toe. Het belangrijkste is dat we het gemaakt hebben”. Het zijn Hills slotwoorden in deze baanbrekende documentaire waarin Hill na een redelijk boeiende, maar conventionele eerste 25 minuten tot de conclusie komt dat hij moet kiezen voor een radicaal andere vertelvorm. Wat volgt is een portret van de bijzondere relatie die Jonah Hill opbouwde met zijn psycholoog (en mentor) Phil Stutz met wie Hill wilde laten zien welke instrumenten Stutz hem aanreikte om uit zijn staat van depressie te ontsnappen en zijn stemmingswisselingen te beheersen. Die lessen zijn sowieso al interessant, maar het is de radicale vertelstijl en de compromisloze eerlijkheid en openheid waarmee Stutz en Hill spreken die dit onvergetelijk maken, vooral wanneer Hill de rollen omdraait en zijn mentor enkele confronterende vragen stelt. Een diep persoonlijke film die overloopt van liefde in de breedste zin van het woord, maar nooit zwaar op de hand. Mijn favoriete film uit 2022.

Voor mij persoonlijk vond ik het maar een saaie bedoeling.

Heb er een paar lesjes uitgehaald die ik zeker in de praktijk zal gaan inzetten.

Verder enorm veel respect voor deze professional.

Voor de rest kon het me niet echt bekoren.