The Offering (2022)

Vanaf 24 november 2022 in de bioscoop (Dutch FilmWorks)

EDIT: verplaatst naar 1 december 2022.

EDIT: verplaatst naar 8 december 2022.

"Who has the know how to play with this kind of stuff?"

Vooraf dacht ik dat dit de zoveelste exorcisme-film zou worden, maar het pakt iets anders uit. Niet dat het de kwaliteit ten goede komt.

Na jarenlang vervreemd te zijn geweest met zijn vader keert Art weer terug naar het ouderlijk huis, dat eveneens dienstdoet als begrafenisonderneming. Hij neemt zijn zwangere vriendin mee om kennis te maken. Tijdens deze verzoeningspoging wordt er een lijk afgeleverd waar een eeuwenoude demon in zit. De familieproblemen vallen daarbij in het niet.

Het is best interessant dat de film zich afspeelt binnen de Joodse gemeenschap. Dit zorgt zeker voor een extra tintje met betrekking tot het Jodendom. Buiten dat wordt er eigenlijk niets meer gedaan met de familieproblemen; het wordt allemaal wel erg snel afgewikkeld. De cast weet het gebeuren ook niet echt boeiender te maken, alleen Paul Kaye springt eruit.

De demon creëert dan weer wel iets meer spanning. Er zitten een aantal aardige dingen tussen, waarbij ik soms moest denken aan een 'The Autopsy of Jane Doe'. Jammer genoeg is het merendeel vrij standaard te noemen. Hiervoor wordt voornamelijk geleund op harde geluidseffecten en goedkope jump scares.

Al met al biedt 'The Offering' niets nieuws onder de zon.

Kleine 2,5 sterren.

Had hier helemaal niets van gezien en gezien de super generic titel ging ik uit van de zoveelste possession film, en niet heel geweldig. Ik vond de film echter heel tof. Wist me van begin tot eind te boeien. Goed verhaal, toch net even anders, prima acteerwerk, soms hele mooie muziek erbij. Leuke verrassing!

The Offering heeft me prima vermaakt, ook al doet het niks nieuws toevoegen aan dit wat doorleefde genre met een kwade demon. Maar ondanks dat het netjes alles afvinkt waar je van te voren aan denkt, zoals familieproblemen en de nodige scares op verwachte plekken was dit best wel spannend en zelfs creepy te noemen. De combinatie van het Joodse cultuur & geloof in combinatie met bovennatuurlijke zaken levert een hele onaangename sfeer met onderhuidse spanning op. De scares en het monster zijn niet eens zo heel cruciaal, het is vooral de hele sfeer met de Joodse teksten en de soundtrack waar ik anderhalf uur ongemakkelijk van werd. Goed gedaan dus. Een minpunt vind ik wel het vermoeiende familieprobleem over geld dat eigenlijk nauwelijks meer relevant word later in de film.

3,5*

Huis-tuin-en-keuken demon

The Offering onderscheid zich in eerste instantie doordat het verhaal zich in een niet-alledaagse setting afspeelt (de Joodse gemeenschap). Naarmate het verhaal zich verder ontvouwt, en de bovennatuurlijke dreiging steeds verder naar de voorgrond treedt blijft er echter niet meer over dan een standaard griezelverhaal, zoals je ze al ontelbaar veel vaker hebt gezien. Met een voorspelbare horror is op zijn tijd niks mis, mits de uitvoering goed in elkaar zit. Dat is hier helaas niet het geval.

Met de opbouw zit het nog wel snor. Er kwamen een aantal momenten voorbij waarbij ik mij ongemakkelijk voelde en er duidelijk een onderhuidse spanning aanwezig is. Helaas vliegt de regisseur steeds verder uit de bocht naarmate de speelduur vordert, totdat de finale veranderd is in een goedkope B-film, waaruit iedere vorm van spanning compleet verdwenen is. Het duistere slot biedt hier nog een lichte compensatie voor, maar de film was bij mij toen al zo ver afgegleden dat het nog weinig zoden aan de dijk zette.

Samengevat: ik zie graag meer van dit soort settings, dan de standaard Amerikaanse gezinnen in de meeste horror films. Zorg er als regisseur dan alleen wel voor dat je film van een gelijk niveau blijft, en gedurende de hele speelduur zo spannend en onheilspellend mogelijk blijft. Wel zo handig binnen dit genre.

2,5*

Een herhaling van zetten, alleen in een ander decor en afspiegeling.

Wij houden wel van suspense en dit verhaal voldeed er aardig aan, vandaar onze 7 als oordeel.

The Offering

Het is hier al genoemd. Een herhaling van zetten, dit keer gehezen in een joods jasje. Ik had er meer van verwacht.

De film had constant een uneasy vibe voor mij. De sfeer en de muziek was creepy. Soms werd het een beetje eng, maar vaak was het gewoon niet origineel genoeg of zag je het aankomen. De effecten waren oke, maar niks bijzonders en het 'monster' zag er oke uit.

2,5 sterren

Niet elke film kan natuurlijk uiterst origineel zijn! Maar als het zoals hier uitgevoerd wordt, is daar helemaal niets mis mee! Na een hele lange reeks van spin-offs uit de James Wan-stal waarin kwade entiteiten/demonen huis hielden, weet deze toch verrassend goed voor de dag te komen. Ja de schrikmomenten in deze film werkte best goed! Opmerkelijkste aan de film was dat het zijn wortels in de judaïsche mystiek had! De enige andere recentelijke die ik kan bedenken zijn The Vigil (2019), The Golem (2018) en Demon (2015) Vraag me af; waarom er niet vaker voor joodse cultuur en traditie wordt gekozen? Op zijn minst is de onbekendheid van de orthodox-joodse achtergrond interessant voer voor horrorfilms! Volgens de inleidende tekst op het scherm betreft het hier de vrouwelijke demon Abyzou “nemer van kinderen” Deze kreeg de schuld van miskramen en kindersterfte en zou gemotiveerd zijn door afgunst, aangezien zij zelf onvruchtbaar was. Zoals ook staat beschreven in het Testament van Salomo. Enfin uiteindelijk is deze film gewoon leuk en goed gemaakt verhaal over demonische handelingen. Verwacht alleen gewoon niets radicaal anders dan wat je eerder hebt gezien

Voor mij te saai en sleepte me niet mee.

Best leuk eigenlijk. Alleen het eind is een soepzootje geworden

Matige horror die vrij voorspelbaar is.

Iets over demonen wat ik niet begrijp. Saaie film.

gewoon wel een leuke genre film

erg cliché maar ook sfeervol & de Joodse setting heeft wel wat

ik heb me wel vermaakt

Krappe voldoende. Het had een hele goede film kunnen zijn als dat familie gedoe eruit was gehaald. De verloren zoon met zwangere vrouw had er helemaal niet in gehoeven. De film had gedragen kunnen worden door enkel de Joodse familie. De vader had de hoofdpersoon moeten zijn. De rest had weggelaten kunnen worden. We hebben een duister mortuarium waar het ineens helemaal fout gaat doordat een verkeerd lichaam binnen komt. Die zoon die al helemaal niet lijkt op een Jood komt te modern over. Jammer want dit kost de film punten.

Qua setting en uitstraling zit het wel goed. 90 minuten is wel mooi voor dit soort films. Kleine voldoende met een niet verassende overbodige seconde

Film 3,0
Beeld 4,0
Geluid 4,0

Redelijke film. Nergens heel bijzonder maar wel prima te kijken. Acteerwerk was meer dan voldoende.

5,7 maakt naar boven afgerond 3*

Het wel bekende genre krijgt hier in The Offering een ander, origineel gegeven. De setting speelt zich namelijk af in een Joodse gemeenschap. Dit gaat gepaard met (enkele) Joodse dialogen, Joodse klederdracht en een daarin een historisch (verzonnen) verhaal. Het is een mooi gegeven wat goed op beeld is gebracht. Helaas behoud het verhaaltechnisch niet lang stand om het nog verfrissend te laten blijven. De spanning en sfeer laat zich op sommige momenten erg achterwegen. Vooral de spanningsboog weet niet lekker op te bouwen en voelt met sommige jumpscares en hoogtepunten achteraf gezien wat voorspelbaar aan. De sfeer wordt voornamelijk bepaald door de vertoning van de gemeenschap en de locatie, maar komt met enkele (hoogte punten) scènes pas echt tot zijn recht. Met vervolgens het standaard uitgangspunt als demonen en de toegevoegde bestrijding daartegen brengt dit het helaas tot een nogal basic einde. Als je dan als kijker nog verrast wordt met een demon die je als kijker de aftiteling in jaagt voelt het ergens al helemaal aan als een niet serieus genomen film. En dat had niet nodig geweest, maar bedrukt achteraf het vermaak niet weg wat een klein anderhalf uur voorbij is gegaan. Het laat ook zien dat er nog hoop is voor een standaard geesten/demonen film als deze.

2,0*

"The Offering," ook bekend als "Abyzou," biedt een verfrissende kijk op het horror genre. De film levert spanning dankzij goed getimede schrikeffecten en indrukwekkende special effects voor het monster. Het verrassende einde zag ik even niet aankomen en blijft bij je hangen. Opvallend en leuk dat de film het jodendom verkent in plaats van de gebruikelijke christelijke thema's in het genre. Kortom, "The Offering" is een leuke en onderscheidende horrorervaring.

Ja, het is weer eens wat anders dankzij het Joodse sfeertje en de pijpenkrullen eromheen. Dat brengt (zoals zo vaak) iets lichtvoetigs/zwart-komisch met zich mee. In combinatie met de horror-elementjes pakt het soms best bevreemdend uit. Bijvoorbeeld de spiegel-scène mag er zijn.

Helaas zijn er te weinig van dat soort stukjes en de laatste vijf seconden van de film zijn te fout/jaren ‘90-‘00-achtig. Desondanks een degelijk horrorfilmpje dat het van z’n aparte setting en invalshoek moet hebben.

PS blijft altijd vreemd dat een entiteit/demoon/geest van alles kan doen (mensen gek maken, spullen in de weer en de hele mikmak), maar een slachtoffer dat ze nodig hebben, daar hebben ze dan juist weer mensen voor nodig

Aangename verrassing.

Zonder enige voorkennis ingegaan, en dat beviel me prima. Ben ook verbaasd na het zien van de lage beoordelingen, zowel hier als op IMDB.
Niet het standaard demonen/possesion verhaaltje wat je bij de 'grote hollywood films' vaak voorbij ziet komen. Maar een meer duistere en zonder happy end bovennatuurlijk horror-werkje
Oké, de jump-scares met bombastische geluiden zag je al van mijlenver aankomen, maar vreemd genoeg stoorde ik mij daar totaal niet aan...
Stijlvol, grimmig en een naargeestig einde. Misschien was ik wel precies in de juiste 'mood' hiervoor...
Twijfel tussen 3,5 en 4, maar in een poging het gemiddelde een beetje op te krikken, 4 steren.

Charismatische horrorfilm die dankzij de religieuze inslag een extra laagje weet te bemachtigen, ook al vangt regisseur Oliver Park er niet bijzonder veel mee aan. Abyzou is naast die desbetreffende inslag een redelijk typerend gebeuren, met een klassieke opbouw en een ietwat voorspelbare uitwerking. Vooral de demon laat het afweten, met een iets te geanimeerde verschijning. Het wezen komt bovendien al op de helft volop in beeld en als de fysieke afwerking niet erg geslaagd is vormt dat al snel een matige keuze. Park leunt verder iets te veel bij uitgekauwde horrorelementen, maar het staat een redelijk effectieve sfeerzetting verder niet in de weg. Knappe spanningsopbouw, een fris kleurenpalet en genoeg griezelige sfeer weten je aandacht moeiteloos vast te houden, daarnaast speelt Paul Kaye een uiterst geslaagde bijrol. De setting in een mortuarium is ook uiteraard subliem gekozen voor een film als Abyzou. Over de grote lijn is het gebeuren erg netjes, maar wanneer het echt op de pure horror aankomt laat Park wat steken liggen.