La Leggenda del Santo Bevitore (1988)

Eerste post hier

Olmi is briljant

Wat een hartverscheurend portret is dit, met een gigantische glansrol van Rutger Hauer, wellicht zijn allerbeste rol ooit.

De film is gebaseerd op het boek van Joseph Roth: Die Legende vom heiligen Trinker, 1939, en er zit heel veel verwerkt van hem in deze film.

De muziek, van voornamelijk Strawinsky, is briljant, en met het trage tempo ook sfeerverhogend.

Maar de film is wel moeilijk, de shots van Olmi zijn net schilderijen, er is met kleur en beweging gespeeld, de soundtrack, die je in het engels moet hebben, vanwege de originele stemmen van Hauer en Quayle (hoewel een klein rolletje). Er wordt onvertaald Frans in gesproken.

En het rolletje van Dominique Pinon is verrassend (zit zo ongeveer in alle rollen van Jeunet)

Tja de waardering, die is hier 4.5, maar ik wil hem heel graag herzien. De schilderkunst van Olmi in combinatie met Strawinski is weergaloos.

Uiteraard niet voor iedereen weggelegd dit.

Tja, twijfelgeval.
Muziek en beelden zijn prachtig en ook het acteerwerk is erg goed.
Maar ik had moeite mijn aandacht bij de film te houden, wat voornamelijk kwam door het verhaal en het tempo. Enerzijds kwam het nogal warrig over (wat schijnbaar ook de bedoeling was) en op andere momenten viel het me wat teveel in herhaling zodat ik me toch af en toe een beetje zat te vervelen.
Het einde snapte ik pas na uitleg, wat ik teleurstellend vond. De Heilige van de Drinkers? Mmmja.. ok.

Een gulle 3,5*

Is deze film ergens te koop?? Staat al een tijdje op mijn lijstje om te bekijken, ligt alleen niet voor t oprapen...

Alvast bedankt!

Zou ik graag zien.

Voor zover ik me kan herinneren, want ik zag de film lang geleden en is inderdaad moeilijk te krijgen, doet Hauer hier waar hij het beste in is: spreken in stilte. Spreken met zijn gezicht dus, zwijgen en tussen de regels in zoveel zeggen, zoals eigenlijk in de beste poëzie.

Eén van de films waarin Hauer briljant is, volgens hemzelf.

Hoogst opmerkelijk film. Wat mede komt omdat ik compleet onbevangen de film inging en ik op Il Posto en L'albero Degli Zoccoli na verder niets zag van Olmi. Lees of hoor ook zelden iets over hem. Kortom ik had niet echt een beeld van hem.

Echter na jarenlange zoeken heb ik weer eens een (oudere) regisseur gevonden die oprecht geïnteresseerd is in het Christendom. De Bijbel. Het Geloof. Ons bestaan. En de zoektocht en worstelingen met onze Schepper. Want wat een ontzettend Katholieke karakter heeft deze film. Wel vol met metaforen - wijn - en symboliek - Thérèse - maar voor mij duidelijk genoeg om de 'boodschap' te begrijpen. Maar ik voelde Rutger Hauer helaas nog niet toen die op het einde eindelijk door zijn knieën ging.

Olmi is volgens mij een regisseur van weinig woorden en als dan de helft van de zinnen niet Engels ondertiteld zijn dan krap je toch af en toe achter je oren of je niet iets 'essentieels' gemist hebt. Daarbij vond ik de versnipperde flashbackstructuur over de gehele linie niet lekker werken en de nasynchronisatie ook niet bij ieder persoon goed uitgewerkt. Met andere woorden tijd dat Criterion deze opnieuw gaat uitbrengen. Dan zou ik hem t.z.t. graag eens opnieuw willen zien.

Arrow !!!

Fantastische slowburner. Ik moet toegeven dat ik me hier waarschijnlijk niet doorheen gebeten had als Rutger Hauer niet de hoofdrol had gespeeld. De film is traag en een verhaal ontvouwt zich nauwelijks. Pas na een uur is er de eerste dramatische cue. Maar als na twee uur op het eind de ware aard van de film wordt prijsgegeven, slaat die in als een bom. Herziening zal anders zijn en ik verwacht beter.

Wat een geweldige rol van Hauer!

Dikke 4* (om mee te beginnen)

Het onlangs overlijden van Rutger Hauer was voor mij de doorslag om La Leggenda del Santo Bevitore eens te kijken. Voornamelijk omdat Hauer dit zijn beste rol vind, maar ook omdat L'Albero degli Zoccoli van Ermanno Olmi me eerder goed was bevallen.

De film verteld het verhaal van een dakloze man die van een vreemdeling 200 francs krijgt, als hij beloofd dat hij wanneer het kan het geld terugbetaald naar de heilige Theresia van Lisieux. Het lukt hem echter keer op keer niet om het geld terug te betalen en hij raakt aan de drank. Toch veranderd het leven van de zwerver voorgoed door dit vriendelijke gebaar.

De film is niet bijzonder toegankelijk. Dat zit hem met name in de flash-back structuur en het grote non-verbale gehalte, bovendien is al het Frans dat er gesproken wordt niet ondertiteld. Toch weet Olmi uitstekend - hetzij wat ambigu - te communiceren wat hij wil uitbeelden.

Net als L'Albero degli Zoccoli is dit een door en door katholieke film. Olmi benaderd het leven in de onderste klasse op een realistische, maar niet hopeloze manier en belicht het goede in de mens.

Was ik gister lovend over de rol van Albert Finney als dronkaard in Under the Volcano, vandaag had ik zin in deze.

De rol van Hauer is eigenlijk in alles het tegenovergestelde van Finney. Dat geldt trouwens ook voor de film. Het Mexico in Under the Volcano is luidt, druk en kleurrijk. Finney is omgeven door bekenden en oreert tegen iedereen die het wal of niet wil horen. Zo zijn de meeste dronkaards in films.

Hoe anders is Hauer in zijn rol als alcoholist. We zien m nauwelijks drinken en hij schmiert geen enkele keer. Hauer is lijdzaam en probeert, geholpen door een vreemdeling zijn leven weer op de rit te krijgen. Hij wil heel graag en doet zijn best, maar verschillende ontmoetingen met oude bekenden en nieuwe vreemdelingen brengen hem steeds weer van zijn stuk. In flashbacks krijgen wij zijn verleden voorgeschoteld. De gebeurtenissen in het heden zijn hier steeds aan gekoppeld. Maar het is allemaal zo desolaat en poëtisch in beeld gebracht, dat je je als kijker je kunt afvragen of je het niet door een dronkemansroes ziet.

Erg sterke film met een fantastische minimalistische Hauer. Een film die onder je huid kruipt en stiekem beter wordt.

Dikke 4*

Ik geloof niet dat ik Hauer ooit zo goed heb gezien.