Dirty God (2019)

Mooi dat IFFR deze Engelstalige productie van een Nederlandse regisseur als openingsfilm van het 2019-festival heeft verkozen. De film knaagt en blijft knagen.

In de eerste plaats door Vicky Knight die zeldzaam overtuigend in haar debuut een vrouw speelt die weigert een slachtofferrol te spelen, met haar verminking naar buiten treedt en een 'normaal' leven probeert op te bouwen. Het hechte scenario draagt hieraan bij: "Ik weiger en wil leven!" Alle andere rollen versterken geloofwaardig haar strijd om te overleven en als mens te worden gewaardeerd inclusief verminking.

Het lijkt me toe dat joostmeeuw een andere film heeft gezien dan ik.

"Iedereen heeft recht op een beetje goeie god, toch?", zo vraagt Sacha Polak retorisch aan de interviewer van De Volkskrant. Dat geluk heeft de protagonist in Dirty God, Jade (Vicky Knight), niet: zij moet haar leven na een aanval met zoutzuur door haar ex-partner weer vorm en betekenis zien te geven. Dirty God laat zien met welke worstelingen dat gepaard gaat.

De film opent sterk met close up beelden van het verminkte bovenlichaam van Jade. Dat voelt aanvankelijk ietwat ongemakkelijk maar went verbazingwekkend snel. Normaal zou je wegkijken terwijl je eigenlijk wil kijken. Nu word je juist uitgenodigd óm te kijken in plaats van weg te kijken. We volgen Jade van nabij in haar poging om het leven in een armoedige buitenwijk van Londen weer op te pakken; als moeder van een tweejarig dochtertje, als jonge meid die erop uit trekt met vrienden en als werknemer bij een callcenter. Dat levert soms pijnlijke momenten op, die bijzonder realistisch overkomen. Zo'n scene waarin Jade aan een collega vertelt dat haar dochtertje haar na maanden in het ziekenhuis gelegen te hebben bij hun hereniging een monster noemde, snijdt door merg en been. Sterk aan Dirty God vind ik verder dat de film nergens melodramatisch wordt: door de moedige manier van Jade om weer actief onderdeel te zijn van de maatschappij en om vooral niet als slachtoffer gezien te worden, wordt niet opzichtig gehengeld naar emoties, maar komen die soms vanzelf op onverwachte momenten, bijvoorbeeld als Jade in een stoffige en armoedige buitenwijk van Marrakesh (daadwerkelijk op locatie gefilmd) tot het besef komt dat ze op internet is opgelicht, in haar poging om zo goedkoop mogelijk een hersteloperatie te ondergaan in een kliniek voor plastische chirurgie.

Een film over een beladen onderwerp. Ik vind dat het jammer dat niet de aanleiding en het proces meer uitgediept zijn. De verwerking staat centraal met alle problemen daarbij. Het naïeve van de Marokko reis heeft voor mij geen toevoeging.

Gisteren gezien als enige in de zaal, wat ik helemaal niet erg vind. Lekker rustig. Zodra ik over deze film hoorde, was ik er benieuwd naar, en ik moet zeggen dat het verhaal en de uitwerking best veel indruk op mij hebben gemaakt. Het is heftig wat het hoofdpersonage is overkomen, maar ik vind dat ze er op krachtige wijze mee omgaat. De reis naar Marokko vind ik een fijne toevoeging. Ik houd van reizen in films. Wat ze daar meemaakt is echter erg naar, al moet ik wel zeggen dat ik zoiets al zag aankomen, maar ik snap dat je wanhopig en daardoor wellicht wat naïef wordt in zo'n situatie. Ik vind het acteerwerk erg goed en realistisch en er komen erg mooie, dromerige en/of artistieke beelden in voor. Het is vreselijk dat dit soort zuuraanvallen daadwerkelijk gebeuren. Een 8. 4*

Goeie film over een jonge moeder die verminkt door het leven gaat door toedoen van haar ex-vriend. Deels een sociaal drama en deels een portret over een vrouw die ondanks alles gewoon haar leven wil leven. En die twee gaan hier prima hand in hand. Op sommige momenten wat eentonig. Een moedige debuutrol van Vicky Knight die hier heel natuurlijk overkomt.

Dirty God is een film die graag wil uitblinken in zware thema's. Het ouderschap op tienerleeftijd en vechten met handicaps tot daar aan toe. Verdere sub thema's met seksualiteit etc. gaat mijns inziens wat ver. De film is perfect geacteerd en het heeft de juiste setting maar het verliest zichzelf in de boodschap. Daarmee niet meer dan een twijfelgeval. Niet slecht maar zeker niet goed.

Redelijk drama. Het indrukwekkende verhaal wordt aardig stevig neergezet. De uitwerking is echter wat minder. De film blijft redelijk vlak en bereikt nergens een hoogtepunt of raakt de kijker diep. Aangrijpend is het wel en met name Knight tilt de film op een hoger niveau. De film houdt de aandacht van de kijker goed vast en boeit tot het einde. De soundtrack is passend. Er had veel meer in kunnen zitten. 3.5

Schrijnend psychodrama over een jonge, alleenstaande moeder die door een afgrijselijke wraakactie van haar ex-partner voor het leven getekend is. De serene verhaallijn tracht nergens valse sentimenten op te wekken. Dat én de indrukwekkende, ingetogen vertolking van Vicky Knight vormen de sterke punten van deze film, die aanzienlijk beter is dan de voorgaande films van Sacha Polak.

Vrij intense en confronterende film over een jonge vrouw wiens leven verwoest is nadat haar gezicht is overgoten met zuur. Ongemakkelijke film ook. De opmerkingen van sommige passanten zijn oerdom. De vele blikken van voorbijgangers zijn voor de nieuwsgierige mens ‘normaal’ te noemen, maar zijn zo snijdend voor Jade.

Hier en daar sterke scènes zoals de moeizame relatie met haar kleine dochtertje en de angst om naar buiten de komen. Ook haar wanhoopspogingen om haar gezicht te verbergen of haar heil te zoeken in het buitenland waren frappant. Niet onvoorspelbaar dat ze van een kale reis moest terugkomen. Niet bijster slim, maar binnen de context van het emotionele wrak dat ze is, begrijpbaar. Alleen had haar omgeving wel wat assertiever mogen zijn.

Het subplot met haar seksuele escapades vond ik wat vreemd. Het onderwerp was sterk genoeg om dit weg te laten en zich nog meer te verdiepen in het mentale aspect, beetje jammer. Ook de good news show van ‘employée of the month’ vond ik weinigzeggend en cliché. Niet realistisch ook. Voor de rest een prima dramafilm. Eentje om bij stil te staan en te realiseren hoe belangrijk het uiterlijk is in onze maatschappij.

Interessant verhaal met een duidelijke kritische verwijzing naar de maatschappij waar het uiterlijk een grote rol speelt. Prima ingetogen vertolking van Vicky Knight die een paar intense scènes moet spelen, al had het subplot rond haar seksuele uitspattingen best weggelaten kunnen worden. Beetje vreemd, vooral de relatie met de vriend van haar vriendin kwam ongeloofwaardig over.
Bizar feitje is ook het gegeven rondom haar wraak. Dit heb ik niet kunnen waarnemen in de film. 6,5/10

Dirty God is best een ellendige film. Uiteraard bedoel ik niet dat de film slecht is, maar het heeft die typische vibe die ik vaak alleen terugzie in films die zich op het Britse eilanden afspelen. De film voelt realistisch en de personages voelen als echte mensen. De dialogen voelen niet gekunsteld aan en wanneer bijvoorbeeld vriendinnen op pad zijn kan het gewoon zijn dat er stiltes vallen of af en toe een opmerking. Dit soort realisme bevalt me enorm in dit type Britse films (ondanks de Nederlandse makelaardij). Soms is het iets teveel een opstapeling van depressiviteit en was de neerslachtigheid me iets teveel. Vooral doordat het misschien iets te stuurloos is. De film kent niet echt een plot en is meer een opeenstapeling van gebeurtenissen. An sich niet een probleem, maar ik had het gevoel dat Dirty God hier wel baat bij zou hebben gehad. Als hier een iets duidelijkere lijn in zat had gezeten, had dit een echte topfilm kunnen zijn.

3,0*

Aardig uitgangspunt natuurlijk en op zich niet slecht gemaakt en geacteerd. Jammer alleen dat er zo’n mager en voorspelbaar scenario wordt gebruikt.

Het zijn vooral de acteerprestaties die het 'm doen, Vicky Knight natuurlijk voorop (het bevriende stelletje daarna en achteraan de moeder - het kleine kind is zich natuurlijk nergens van bewust, maar is er uitstekend tussen 'gezet'). Het verhaal komt aanvankelijk wat hak-op-de-tak over, maar dat past bij het personage Jade en uiteindelijk wordt duidelijk dat zij op de volgende manier wraak neemt: “Living well is the best revenge.” - "He didn't destroy me," zegt ze daarover.

Indrukwekkend op vele fronten, hoewel ik wat moeite had met het volgen van de moeder (die van Jade) in haar motivaties om bv. de moeder van de dader het kind mee te laten nemen naar een gevangenisbezoek of zo tekeer te gaan wanneer Jade en Rae na wat omzwervingen bij een bushalte terugvonden worden (je zou toch in eerste instantie opluchting verwachten, er wordt ook niets gevraagd over hoe en waarom) en zo zijn er nog wel wat dingetjes, maar swa.

De vele, tamelijk kunstzinnige uitspattingen van de regisseur vond ik maar weinig toevoegen, maar heel erg storend waren ze ook weer niet, die in de rechtszaal werkte zelfs weer heel erg goed.

Dikke zeven.

Sterke maar ook aangrijpende en harde film van Sacha Polak.

Geen verhaal op zich maar eerder een situatie- en karakterschets van een vrouw die getekend is voor het leven, maar tevens er moet toe komen haar verantwoordelijkheden in haar nieuw bestaan op te nemen en te beseffen dat het haar door de maatschappij niet eenvoudig zal worden gemaakt.

Glansrol van Vicky Knight.