The Wizard of Oz (1939)

Redelijk.

De eerste 10 minuten zijn cinema zoals ik het absoluut niet wil, vol met theatraal, stijf drama en wat nog allemaal. Godzijdank slaat de hele gemoedstoestand helemaal om wanneer Dorothy Oz binnenwaait. Geheel tegen de verwachtingen in is deze film ver zijn tijd vooruit op vlak van humor. Tot aan de teleurstellende finale is het één en al zelfspot dat de klok slaat, vooral de leeuw draaft daar soms geweldig in door.

Judy Garland kende ik uiteraard al langer dan vandaag en is minder irritant dan verwacht, hoewel ze het minst grappige personage blijft. De andere acteurs kunnen zich helemaal uitleven in hun belachelijke personages en laten die kans niet liggen. Vooral die heks is geweldig over-the-top neergezet.

Maar niet alleen op vlak van humor lijkt The Wizard Of Oz minder oud, zeker ook visueel gezien zou je deze film minstens 20 jaar jonger schatten. Natuurlijk zijn de plastic decors duidelijk zichtbaar, maar dat heeft z'n charme, zeker ook door originele designs en het gebruikte kleurenpalet.

De vele liedjes die voorbijkomen zijn niet altijd even geslaagd, maar storen niet. Het steeds wederkerende Wizard-lied is zelfs goed.

3

Het is altijd even afwachten of vooroorlogse films de tand des tijds doorstaan hebben. The Wizard Of Oz is duidelijk verouderd, maar oogt grotendeels erg fris. Het is een lekker vlotte film die vandaag de dag nog steeds kinderen aan het beeldscherm kan kluisteren. Het enige dat eigenlijk niet meer kan, is het acteerwerk, maar ergens is dat ook wel lekker koddig. Ik had al enkele remakes gezien, dus hoe het verhaal gaat, is wel bekend. Neemt niet weg dat The Wizard Of Oz barst van de leuke dialogen. Ook de decors mogen er wezen. Het is dan ook niet lastig om te fantaseren hoe de eventuele tekenfilm van Disney er uitgezien zou hebben. Al met al is het een heel leuk verkleedpartijtje en zijn er veel mooie karakters. Ondanks het mierzoete gehalte was het best genieten van sommige liedjes. Tegen het einde wordt het wel iets minder. De uiteindelijke ontmoeting met Oz valt wat tegen, maar verder is het een mooi, fantasierijk avontuur van een meisje dat probeert thuis te komen.

Eindelijk deze klassieker ook eens gekeken. Vooral leuk om te zien hoe een oudere film een verhaal als dit aanpakt.

De decors en kostuums zijn prima in orde. De meeste effecten ook wel. Eigenlijk vond ik de mooiste scene nog wel die twister in sepia. Mooi sfeertje was dat. Andere dingen bleven misschien weer wat achter, maar ik vind het wat flauw om daar al te kritisch over te doen.

Hoewel Judy Garland niet heel veel meer te doen krijgt dan wat bang zijn, weeklagen en zich verwonderen over wat er allemaal gebeurt, vind ik wel dat je kan zien dat ze veel talent heeft.

Wat wel jammer was is dat het de film nogal ontbreekt aan sterke liedjes. Over the Rainbow is eigenlijk het enige nummer dat overbekend geworden is, maar voor de rest blijft de film teveel hangen in repetitieve vrolijke deuntjes en tralala. Jammer is dat, want als het een iets sterkere musical was geweest had ik hem nog wel wat beter gevonden.

Nu krijgt hij een nipte 3,5*

Leuke, mooi gemaakte film/sprookje voor de hele familie. Als je de film ziet, in mijn geval op blu-ray, dan kan je bijna niet geloven dat hij al 74 jaar oud is. Prachtige, kleurrijke decors al moet ik zeggen dat ik het begin van de film misschien wel het mooitse gedeelte vond. Wonderbaarlijk dat de effecten er zo goed uit zagen. De tornade, de tovenaar...prachtig gedaan. Judy Garland is leuk om naar te kijken en ook de rest van de cast doet het uitstekend. Ik denk dat deze tijdloze, vlot vertelde film nog steeds menig kinderhart weet te veroveren. Een 7,5

Ik heb deze klassieker niet zo erg vaak gezien ondanks dat ik me toch wel een liefhebber van dit verhaal mag noemen. Dit heeft vooral te maken met de tekenfilm "De tovenaar van Oz" die in de jaren 80 op de Nederlandse TV speelde waarvan ik alle afleveringen heb gezien. Deze film belicht enkel het eerste deel van het lange epos en dan nog is er aardig wat in gesnoeid. De focus ligt hier vooral op het muzikale, het kleurrijke van het land van Oz en zijn bewoners. Vooral de Munchkins zijn erg goed gedaan. Hiervoor zijn dus echte dwergen gebruikt en geen kinderen. Ooit heb ik gelezen dat deze allemaal van hetzelfde theatergezelschap kwamen. Het avontuur en strijd tegen de "Wicked Witch" zijn hier eerder bijkomstig en dienen vooral als een moraaltje. "There is no place like Home" lijkt me ook zo iets typisch van de jaren 30 te zijn. Hoewel Judy Garland in principe te oud was om Dorothy te spelen vind ik haar toch een hele goede keuze die bovendien ook zelf bekwaam was om goed te zingen.

BBC - Culture - The Wizard of Oz: Five alternative readings

"The classic film was first shown 75 years ago. Since then, there have been many interpretations, from religious allegory to an acid trip. BBC Culture picks out five of the most interesting readings of L Frank Baum’s modern fairy tale. "

The Wizard Of Oz is gebaseerd op het boek “The Wonderful Wizard of Oz” van schrijver L. Frank Baum. Deze schreef vanaf 1900 tot aan z’n dood in 1919 verschillende verhalen over het fantasieland Oz. “The Wonderful Wizard of Oz” was het eerste boek, welk tegenwoordig vooral bekend is dankzij deze film.

Hoewel The Wizard Of Oz behoorlijk gedateerd is, was ze eind jaren 30 baanbrekend vanwege de trucages en het gebruik van Technicolor. Na het succes van de Disney-film SnowWhite and the Seven Dwarfs uit 1937, kocht filmstudio MGM de filmrechten van het beroemde boek, welke al meerdere malen was verfilmd. De laatste live-action versie dateerde echter alweer van 1925, dus dit zou de eerste versie worden in zowel kleur als met geluid. Het filmen begon op 13 Oktober 1938. Net als vele film uit die tijd verliep de productie ervan problematisch. De film werd uiteindelijk geregiseerd door Victor Fleming, maar eer deze werd aangenomen waren er al 3 regisseurs ontslagen. Met het gebruik van een nieuwe Technicolor-techniek duurde het maanden voordat het filmen van The Wizard of Oz was afgerond. Een maand voor het einde verliet regisseur Victor Fleming de productie om Gone With The Wind te regisseren. Hij werd vervangen door King Vidor, die met name de scènes in Kansas, waaronder het klassieke liedje “Over The Rainbow” regisseerde.

The Wizard of Oz ging op 12 Augustus 1939 in première. Ondanks dat ze positief werd ontvangen, was de film geen commercieel succes. Pas na enkele re-releases in 1949 en 1955 boekte de studio MGM een kleine winst op de film. Niettemin wordt The Wizard of Oz tegenwoordig gezien als een mijlpaal in de filmgeschiedenis, mede dankzij de trucages (die voor die tijd baanbrekend waren) en de liedjes. De productie ziet er nog altijd schitterend uit. Het gebruik van kleuren is prachtig en de fotografie van Harold Rosson is subliem. Het originele verhaal van L. Frank Baum is echter op een aantal punten flink ingekort, zodat de film ook geschikt zou zijn voor kleine kinderen.

The Wizard Of Oz is een filmklassieker en nog altijd één van de betere fantasyfilms ooit!

Mooie review. Voor volledigheid is de tekenfilmserie "The Wonderful Wizard of Oz" nog steeds het beste.

Aardige film had ik als kind al wel eens gezien en hij was in mijn herinnering toch wel epischer. Het beginstuk voor ze in Oz belandt is veel langer dan ik me kon herinneren, en de reis naar Emerald City is uiteindelijk niet veel meer dan een stevige wandeling. Het stuk bij de Munchkins duurt dan wel weer best lang, ik was die Chipmunks-stemmen op een gegeven moment wel beu.

(Over de Chipmunks gesproken, ik heb de beroemde zelfmoord-scene gezien en het is duidelijk een vogel- al kan dat natuurlijk later gere-edit zijn want in oudere versies zie je toch iemand hangen)

Liedjes waren wel aardig, heb niks met musicals maar het stoorde niet ook al omdat de meeste liedjes kort waren (op dat zoete Over the Rainbow na dan). Verder wat deuntjes die me bekend voorkwamen, volgens mij zijn die in best wat moderne liedjes gesampled, zoals dat "Oheeo-ooooho" wat die bewakers van de Wicked Witch zingen, en de Munchkins van de Lollipop Guild.

Het ziet er verder mooi uit, special effects waren voor die tijd spectaculair, en acteerwerk is goed (al vind ik Garland altijd lichtelijk irritant, en vond ik de leeuw een vervelend personage).

In eerste instantie een lastige film om te beoordelen voor mij, aangezien ik niet zo'n fan ben van musicals. Toch wil ik elke film een eerlijke kans geven, en zeker deze alleen al vanwege de status die deze film heeft. De munchkin stad scene sleept net even wat te lang aan. Zo duurt het wat lang voor het avontuur op gang komt. Alle karakters die in de wereld van Oz leven zijn geweldig gespeeld en vormgegeven. De moraal ligt er soms net even wat te dik bovenop en sommige liedjes zijn toch wat matigjes. De positieve punten overheersen echter de negatieve punten en heb ik genoten van elke seconde van The Wizard of Oz

Zulke films zijn niets voor mij, maar ik wou The Wizard of Oz toch een kans geven. Maar nee, ik vond het niets, iets wat ik al wel verwachtte. 1,5*

Hollywood-musicals, ik kan er geen genoeg van krijgen. Deze heeft iedereen minimaal deels gezien, maar het loont de moeite om het in zijn geheel te zien. De droom in kleur is spectaculair, maar het zwart-wit gedeelte met daarin de verwijzingen naar de personages in Oz is ook goed. Over the top gefilmd in een duidelijk geensceneerd decor, maar dat maakt het dubbel sterk.

Een tijdloze film die je ook kunt zien als een tijdsdocument: de scène waarin Dorothy in stemmig sepia een stoffige landweg achterlaat met een paar bezittingen en haar hondje, is een ontroerende verwijzing naar het leven tijdens 'The Great Depression' en in de zogeheten 'Dust Bowl' in het bijzonder. Garland was eigenlijk iets te oud voor de rol, maar ze is de ultieme Dorothy en ze is omringd door toptalent. De opbloeiende vriendschap tussen haar, Scarecrow, The Tin Man en The Cowardly Lion voelt echt en dat is een enorme prestatie, zeker aangezien de acteurs elkaars voetlicht probeerden af te nemen. De sets zijn schitterend, de Technicolor subliem. de casting van 'little people' als The Munchkins een schot in de roos [hoewel er ook een paar jonge kinderen te zien zijn], maar het is het eenvoudige, maar inspirerende verhaal van Frank L. Baum en de onvergetelijke liedjes van Arlen en Harburg die deze film zo tijdloos maken. Niet te missen, een genot om naar te kijken van start tot finish en 'Over The Rainbow' behoort tot de meest ontroerende liedjes ooit gemaakt.

Dit is een zeer invloedrijke avonturenfilm als geen ander. De animatieserie die erop geïnspireerd was vond ik eigenlijk nog beter maar het blijft een originele film.

Het was een goed idee om deze te herbekijken vlak voor oud op nieuw. Deze film is dan wel geen jeugdsentiment voor mij, oubollig als hij is op bepaalde vlakken staat ie nog steeds als een huis. Ik ben altijd een liefhebber geweest van het Oz verhaal en dat helpt mee. Ach, ik ga er niet te veel woorden aan vuil maken, Voor de tijd toch best indrukwekkende effecten, prachtig kleurgebruik eens Dorothy en Toto in het land van Oz binnenstappen. Leuke karakters die ik een warm hart toedraag en fijne liedjes. Kortom ik vind het gewoon genieten van het begin tot eind met een mooie les/moraal op het einde.

“Toto, I've a feeling we're not in Kansas any more.”

Misschien wel de invloedrijkste en bekendste klassieker die ooit gemaakt is. Van het verhaal tot aan bepaalde film quotes, en van de muziek tot aan de regie en sets. Zelfs nu nog is The Wizard of Oz een film die zijn sporen nalaat. Natuurlijk ziet het er soms wat gedateerd uit en niet alles werkt even goed, maar het is knap dat het eigenlijk geen moment stoort. De film straalt plezier uit en de energie spat ervan af. Dat komt ook door de acteurs, en vooral Garland, Haley en Lahr zetten een geweldige prestatie neer.

Judy Garland had de zangstem, het acteertalent en de opengesperde puppy-ogen. Deze vertederende onschuld werd nog versterkt door haar hondje Toto, een Cairnterriër met een hele carrière in Hollywood. Bijzonder zijn de vijf dubbelrollen, in het geval van Frank Morgan zelfs een vijfdubbelrol, telkens met een ander accent. In Kansas zeggen deze personages telkens iets wat hun verschijningsvorm in de droom voorafschaduwt. Dorothy's ervaringen overdag worden verwerkt in haar droom, hoe fantastisch die verder ook mag lijken.

Het idee om de realiteit in sepia te tonen en de droom in kleur valt perfect samen met het beeld van de regenboog en met de opkomst van Technicolor. Drie kleuren van stenen zijn nadrukkelijk gebruikt: robijnrode schoentjes (zilver in het boek), een smaragdgroene stad en een weg van gele bakstenen. Deze laatste begint als een spiraal, waarop Dorothy een compleet overbodige maar visueel leuke omweg maakt. Tin kan trouwens niet roesten, maar wel corroderen.

Het was de tijd van de MGM-studio's, met geschilderde decors en grote sets. De tornado ziet er nog steeds goed uit. Er zitten snedige opmerkingen in: "Some people without brains do an awful lot of talking." Adriana Caselotti, de stem van Sneeuwwitje, is even te horen in het lied van de tinnen man. De munchkins werden gespeeld door dwergen uit Duitsland en de V.S. die actief waren in het vaudevillecircuit. Dat zou nu controversieel zijn, maar ze lijken er plezier in te hebben.

Ten slotte is er de muziek. Over the Rainbow van Harold Arlen is prachtig gezongen en roept de sfeer van een fantasiewereld op. De komische tegenhanger We're Off to See the Wizard laat because rijmen op Oz, met uitbuiting van de stemhebbende alveolaire fricatief. In het lied van de leeuw rijmt prowess op mouse. Na alle fantasie en kolder volgt een behoudende moraal: Oost West, thuis best. En geloof in jezelf; daarin schuilt de ware magie. Na bijna tachtig jaar is dit nog steeds uitstekend vermaak voor jogn en oud.

FBI finds stolen ruby slippers from ‘Wizard of Oz’

Toch één van de bekendste filmmemorabilia!

Gouwe ouwe.

Dat is een passende omschrijving van deze film. Ondanks het jaartal vind ik het allemaal bijzonder kleurrijk vormgegeven en is de film toch wel lief. Vooral Judy Garland pas perfect in haar karakter als Dorothy. Ook de rest doet het niet slecht.

Het is allemaal wat overdreven gebracht, die heks bijvoorbeeld was vrij vervelend op sommige stukken. Maar de rest van de karakters zijn best leuk en let je eigenlijk vrij weinig op het jaartal. Zo oud als de film is, is het allemaal qua kleur erg mooi.

Acteren is redelijk, wel lief. Niet echt hoogstaande effecten natuurlijk, misschien duurt voor sommige mensen de film ook wel wat lang. Ach ja, voor de rest een prima film waar ik weinig kritiekpunten op heb. Ligt me wel.

Vermakelijke fantasy/musical die je gelukkig niet overspoeld met rijm en zang. De transitie van sepia naar Technicolor was schitterend en net zoals in The Adventures of Robin Hood spatten de kleuren wederom van het scherm. Vooral geel, rood en groen ogen enorm levendig en energiek, hetgeen perfect aansluit bij het sprookjesachtige thema. Het was duidelijk geen toeval dat het pad dat Dorothy moest volgen geel was, haar schoenen knalrood en veel kostuums felgroen. Het verhaal is op zich niet veelomvattend en spuwt een nogal mager moraaltje uit op het einde, maar veel van de personages zijn leuk genoeg om het geheel boeiend te houden. Vooral de laffe en tamelijk verwijfde leeuw speelde zijn rol met veel bravoure en was mijn favoriet. Het meest interessante deel speelde zich af tussen de ontmoeting van de tovenaar en de uiteindelijke vervulling van de vier wensen. Het is hier dat de decors, kostumering en special effects volledig tot hun recht komen. Opvallend is tevens het gebruik van voorafschaduwing, een techniek die je niet vaak tegenkomt rond die tijd. Leuke personages, goede make-up, decors en algemene aankleding, maar een iets te schraal verhaal dat vandaag de dag weinig indruk maakt. Van zang- en dansscènes zal ik wellicht ook nooit fan worden.

Jammer, juist zang en dansscenes lenen zich goed voor creatieve mis-en-scene en wervelend camerawerk.

Muziek moet natuurlijk wel een beetje fijn zijn. Maar vind juist de scene met al die (griezelige) munchies het sterkst.

Met The Wizard of Oz ben ik vaak in aanraking gekomen (vooral door referenties in andere films en tv-series), maar doordat ik het sprookje nog nooit in zijn totaliteit gezien had, begreep ik er vrij weinig van. Wel heb ik The Wiz uit 1978 ooit gezien, maar dat wist niet bepaald te beklijven. Uit pure nieuwsgierigheid dus toch maar eens deze klassieker uit 1939 opgezocht.

En... wow. Dit was echt veel beter dan ik had durven hopen. Wat een sfeertje! Sowieso is de introductie al erg fijn. Lekker ouderwets, dat begin in sepia. Zodra Dorothy en Toto in het Land van Oz belanden en er wordt overgegaan op kleur, komt de fantasiewereld extra goed binnen. In het begin valt het wel even overduidelijk op dat we te maken hebben met handgemaakte decors, maar daar had ik uiteindelijk al snel vrede mee. Ze zien er namelijk fantastisch uit en het past op de een of andere manier ook wel gewoon bij deze wereld.

Visueel dus erg sterk, maar de film heeft meer te bieden. Het is natuurlijk in de eerste plaats een musical en dat is altijd een beetje een 'hit or miss' bij mij. Het kan erg leuk zijn, maar ook behoorlijk irritant imo, maar gelukkig sluit The Wizard of Oz zich aan bij het rijtje geslaagde musicals: de nummers zijn leuk, hebben soms best een hoog meezinggehalte en voelen niet misplaatst of onnodig. Daarnaast zijn de personages ook erg leuk. Het plezier is van Judy Garland's gezicht af te lezen en er is absoluut sprake van chemie tussen Dorothy en haar nieuwe vrienden. Scarecrow, Tin Man en Cowardly Lion zijn erg goed uitgewerkte en sympathieke personages. Enige minpuntje dat ik zou kunnen bedenken is dat die Wicked Witch opeens nogal snel wordt uitgeschakeld. Wel een leuke antagonist verder.

Een erg goede film. Het is uitermate amusant om naar te kijken, maar steekt bovendien ook goed in elkaar. Het is een ideale film om met het hele gezin rond de feestdagen te bekijken, want ik twijfel er niet aan dat veel jonge kinderen dit vandaag de dag nog steeds leuk zullen vinden. De klassieker-status is dubbel en dwars verdiend.

4*

Ik vond eigenlijk het hele Oz reisgedeelte naar het kasteel behoorlijk kort en het voelde nogal gehaast aan

Voor de rest aardig met enkele leuke momenten maar vooral de liedjes waren tegenvallend van kwaliteit voor mij geen hoogvlieger .

Een geintje van Google: zoek op ‘Wizard of Oz’ en klik op de rode schoentjes...

Een van de aller mooiste cinema juwelen in de geschiedenis.

Tijdloos en zo bijzonder prachtig.

Pay no attention to that man behind the curtain

Eigenlijk zou ik het meer moeten doen, zo af en toe gewoon eens een filmpje opzetten dat ik in geen jaren heb gezien. Ik heb lange tijd tegen een serieuze kijkachterstand aangekeken en dan kon ik het eigenlijk niet voor mezelf opbrengen om iets te gaan zien dat ik al had gezien maar nu is die achterstand danig gezakt en wordt het dus hoog tijd om eens wat recensies van klassiekers te gaan inhalen. Deze keer is The Wizard of Oz aan de beurt. Niet meer gezien sinds ik de leeftijd van Judy Garland ten tijde van de opnames van de film had en ik vroeg me wel af wat ik hier 13 jaar later van ging vinden.

Even sloeg de schrik me om het hart want het stuk in Kansas is wel erg taai. Die sepia kleuren zijn lelijk, de cast is te geforceerd (dat stukje waar je al een voorproefje krijgt van welke rollen Hickory, Hunk en Zeke in Oz zullen spelen is wel erg tenenkrommend) en het is pas wanneer de deur naar Oz opengaat, dat je het gevoel hebt dat de film is begonnen. Toegegeven, juist door die fletse kleur in Kansas waardeer je de Technicolor in Oz des te meer maar de film vindt ook gewoon eindelijk zijn tempo en stijl. Het ene na het andere nummer wordt gezongen en in tegenstelling tot wat je zou verwachten zit er geen enkel echt slecht nummer in. De aankleding is erg fijn (Emerald City!) en Dorothy en haar kompanen gaan in een sneltreinvaart doorheen Oz op zoek naar de fameuze Wizard. In een ver verleden wel eens het eerste boek van L. Frank Baum gelezen (die schreef uiteindelijk meer dan 10 sequels op het originele verhaal) maar dat zit te ver weg om te herinneren of dit een getrouwe verfilming is. Het is in ieder geval wel een film waarbij je je afvraagt hoe ze er in geslaagd zijn om het allemaal nog wat consistent te houden, want met maar liefst 6 regisseurs en bijna 20 (!) scenaristen is dit een werk met veel verschillende mensen aan het roer.

Maar het werkt dus wel en natuurlijk zal de ene zijn bijdrage wel wat kleiner of groter zijn geweest dan die van een andere. Sowieso ook wel een film met de nodige problemen (de make-up van de Tin Man die giftig bleek te zijn waardoor er naar een andere acteur gezocht moest worden, de Yellow Brick Road die groen was in plaats van geel, ...) maar daar valt achteraf weinig van te merken. Judy Garland is aandoenlijk als Dorothy (Auntie Em! Auntie Em!), Frank Morgan neemt maar liefst 5 - hetzij kleine - rollen voor zijn rekening en doet ze allemaal goed en het trio Ray Bolger/Bert Lahr/Jack Haley vormen goede kompanen voor Garland. Het leukst is misschien nog wel Margaret Hamilton die de slechte heks speelt en dat met heel veel charisma doet. Dat stukje van "I'm melting" durft nog wel eens bovengehaald worden wanneer het een hittegolf is. Qua soundtrack dus ook wel erg fijn en dan zeker het bekende Over the Rainbow. Ik was alweer vergeten dat dat origineel uit deze film komt. Ik ken het vooral in de versie van Israel Kamakawiwo'ole maar Garland moet er eigenlijk niet echt voor onder doen.

Fijn dat dit meer dan 60 jaar later nog altijd zo goed overeind blijft staan. Oké, het stuk in Kansas is pittig en doet net voldoende afbreuk dat ik hier geen 4.5* aan kwijt wil maar voor het overige is hier echt weinig op aan te merken. Fijne personages, fijne muziek, een lekker vlot verhaal en misschien wel het schoolvoorbeeld als je iemand kennis wilt laten maken met de schoonheid van Technicolor. 1939, het was toch een indrukwekkend filmjaar precies.

4*

Fijne fantasy en klassieker uit de oude doos. Vooral voor een film uit 1939 visueel erg knap al zal ik wel een gerestaureerde versie gezien hebben, maar toch. De elementen waarvan men gebruik maakte zagen er prima uit.

Altijd toch wel een kippenvel moment wanneer Garland haar “Over the Rainbow” aanvat. Prachtige song en subliem gebracht. Daarnaast een prachtige intro met die bruine beeldkleuren die dan veranderen in helle felle kleuren in de fantasywereld zelf.

Het hondje Toto is geweldig en is een echte aaifactor, als Garland dat zelf al niet was. Fijn verhaal met leuke personages. Erg vermakelijke film voor jong en oud. Prima soundtracks ook voor een musical. Toch wel van genoten!

If I only had a brain...

Erg leuk om weer es te zien (en te hebben op blu-ray om om de zoveel tijd eens op te kunnen zetten), was er toch wel wat van vergeten. Niet al het gezing vond ik even goed te pruimen, maar o.a. de vliegende apen waren te gek. De nette 8 blijft mooi staan.

'Wizard Of Oz'; Kenya Barris To Write, Direct Reimagined Film For Warner Bros - Deadline

The Wizard of Oz is een absolute klassieker die elke filmliefhebber toch eens een keer moet hebben gezien, net als bv Gone with the wind die toevallig ook uit het jaar 1939 komt. Bijzonder toch dat deze film alweer ouder dan 80 jaar is. Volgens mij heb ik deze film als kind wel eens gezien, maar ik heb er ieder geval geen herinneringen aan. Wat ik nog wel weet is dat ik als kind ook naar een tekenfilmversie van dit verhaal heb gekeken.

Mijn probleem met dit soort oude films is vaak dat ze niet zo lekker wegkijken meer en vaak aanvoelen als een theaterstuk op beeld met een hoop overacting. Ook deze Wizard ontkomt hier helaas niet aan, maar dat wil niet zeggen dat het niets is want het kijkt best weg. De jaren 30 waren in de wereld en vooral Amerika depressief en zwartgallig en dat zie je hier ook terug met de zwart-wit beelden, terwijl het over gaat in kleur als ze in Oz zijn. Vond ik wel leuk gedaan. En de bordkartonnen decors hebben zeker hun charme en zijn soms behoorlijk groots en mooi gemaakt. Maar toch, het valt natuurlijk wel zwaar op en dat versterkte dus het gevoel dat je naar een theaterstuk op beeld keek. De liedjes zijn best aardig, met dé klassieker Over the rainbow natuurlijk als pronkstuk. Dat is oprecht een gevoelig en mooi liedje geworden en behoort ook tot de klassiekers. De andere liedjes zijn een stuk minder memorabel.

De film kabbelt aardig voort zonder dat er echt memorabele momenten voorbij komen. Eigenlijk is de film nog een tikje aan de lange kant, hier was een 75 minuten ook wel voldoende geweest. Judy Garland werd wereldberoemd met haar rol en doet het ook charmant leuk. De mede-reisgenoten zijn wel gezellig maar zo na een tijdje valt de boel wel een beetje in herhaling. Toch ben ik blij ook deze te hebben bekeken, is HBO Max ook weer eens van nut geweest deze week.

3*

Deze klassieker weer eens herzien en nu in 3D! Dat voegt diepte toe, meer eigenlijk niet. Er zijn geen noemenswaardige "pop-outs". De film blijft zijn kracht houden en wat me nu opviel is hoe snel deze film wordt verteld en zeker voor die tijd! Inmiddels is hij ook opgeknapt in 4K Ultra HD en ook die uitgave is de moeite waard! Nog steeds vijf sterren, zeker gezien dat de film uit 1939 stamt!

Dit valt zo onder het genre films die je als kind hebt gezien en waar de herinneringen vooral bestaan uit de periode dat je jong was, de persiflages door de bekendheid of de invloed op andere films. En dan vergeet je wel eens het grote deel van de film zelf. Net zoals velen Sound of Music zullen herinneren van do re mi en niet van het boeiende nazi verhaal...

Wizard of Oz komt uit het gloriejaar 1939. Hollywood was nog bespaard van de oorlog en het mocht allemaal grootser. En in een film als Wizard of Oz, past het soms kinderlijke of theatrale acteerwerk nog wel. Met de nodige kleuren en liedjes maar ook vele lagen. Heerlijk hoe de figuren in Kansas ook terugkomen in Oz. . Prachtig gemaakt voor die tijd trouwens. Er wordt wat ondankbaar op terug gekeken soms, al blijft het toch een klassieker.

Over de film zelf zou je ook al een film kunnen maken. Van de te harde aanpak van Judy Garland, tot pesterijen op de set, de verschillende regisseurs (Victor Fleming vertrok tijdens de opnames om Gone with the Wind te gaan maken). En nog meer sappige verhalen.

Deze onverwoestbare klassieker heeft de tand des tijds verbazingwekkend goed doorstaan. Het tijdloze verhaal is best geinig, de personages innemend en visueel oogt alles nog steeds behoorlijk indrukwekkend, van de kleurrijke decors en achtergronden tot de inventieve special effects. De suffe liedjes moet je dan maar op de koop toenemen.