Girls! Girls! Girls! (1962)

Hehe, de titel sprak me meer aan dan de film hehe,

Ik heb toen ik jong was echt heel veel van deze films gezien (op visite bij oma op zondagen, en niks te doen haha).. allemaal 1 pot nat he.

1,5 voor de moeite.

Return to sender en de Jackie Wilson imitatie (Jackie Wilson was bij de opnames aanwezig en Elvis knipoogt dan ook naar hem als hij Jackie's danspasjes imiteert) zijn niet het hoogtepunt want dat zou impliceren dat er ook aardige momenten zijn in deze film. Dat is niet zo, dus het Return to sender gedeelte is het enige wat deze film wat karakter me geeft (en okay, de titel dan).

Vind ik èèn van de mindere van The King,

Valt reuze mee deze van Elvis, best onderhoudend.

Wederom Elvis in tropische sferen maar ditmaal met kapiteinspet. Het verhaal heeft bijna niets om het lijf maar de liedjes zijn goed. Gemiddeld.

Aardige film. Alleen voor de soundtrack heeft Elvis met een bepaald nummer een totaal dieptepunt bereikt. Het nummer "Song Of The Shrimp", is echt verschrikkelijk slecht.

Doorsnee Elvis film. Wat zonneschijn, vrouwen en een Elvis die liedjes zingt zoals meestal. Maar op zich wel redelijk leuk en amusant. redelijke film, meer niet. 2,5.

Dat vind ik bij herziening ook wel. Misschien dat ik hem te hoog heb gewaardeerd, kan ook zijn dat tussen de eerste keer dat ik hem zag en nu, de film wat mij betreft de tijd niet goed heeft doorstaan. De film is in een mooie lokatie opgenomen, de liedjes gaan ook wel met een paar goede er tussen, bijvoorbeeld de titelsong en Return to sender maar verder nogal slappe, zoetsappige film. Een krappe 3.0 dan maar.

De titel zegt het eigenlijk al en daar draaide deze film ook om. Geen slecht concept natuurlijk Omdat de film natuurlijk zeer gedateerd is, is het natuurlijk wel allemaal preuts. Een hoogvlieger is deze film zeker niet en ook deze film bevatte wederom de typische Elvis Presley elementen namelijk vrolijke cliché film, fraaie decors en omgevingen en leuke liedjes.

Zon, zee en Elvis. En enkele meisjes. Dit is de tweede van drie films die zich afspelen in Hawaii. Maar in Blue Hawaii was de fotografie van de prachtige landschappen wat meer uitgespeeld. Het scenario stelt hier net genoeg voor om de boel draaiende te houden. In de kern is er een stukje drama maar het wordt vrij vlakjes gebracht. Het is niet dat de chemie van het scherm spat, verre van. De film duurt dan ook nog eens vrij lang omwille van de liedjes die erin gepast worden. Het zijn wel leuke liedjes gelukkig. Return to Sender is de hoofdvogel en zou één van de laatste chart toppers uit zijn soundtracks van de jaren ‘60 worden.

Als vermakelijk stukje escapisme werkt deze film helemaal. En zo bekijk ik het ook.