Sweet Sweetback's Baadasssss Song (1971)

De eerste blaxploitation film, zeker niet de beste maar wel leuk om gezien te hebben.

Dit is niet waar; Shaft was hiervoor uitgekomen (wel in hetzelfde jaar maar was eerder afgeleverd.) Het leuke in deze film is dat Van Peebles heel erg geinspireerd is geraakt door de Avant-Garde stijl wat natuurlijk wat editing ondergaat, Jean-Luc Godard was ook een groots inspiratiebron voor Van Peebles. De Shaft elementen, de vliegensvlugge shots en de Jazz-achtige muziek maakt dit geheel tot een echte blaxploitation film. Erg leuk.

Blijkt nog steeds niet helemaal duidelijk te zijn welke van de twee films de eerste blaxploitationfilm was. Shaft werd gemaakt via Hollywoodgeld, de film van Van Peebles werd door de regisseur zelf gefinancieerd.

Denk wel dat Sweetback de meest harde van de twee was. Leuk om deze film eens te kijken:

http://www.moviemeter.nl/film/20422

Gemaakt door Mario, de zoon van Melvin, als een eerbetoon aan deze film. Ben benieuwd naar deze trouwens. Maar eens de dvd bestellen...

De eerste Blaxploitation film was niet Sweet Sweetback's... noch Shaft maar was Ossie Davis' Cotton Comes to Harlem!

Er zitten wat aardige experimenten in, maar over het algemeen vond ik hem niet zo bijzonder. Ik had trouwens een Engelse versie waarvan de openingsscene gecensureerd was en de 'rating' 18+!

Klik hier voor meer informatie over het Blaxploitation Movie genre en Sweet Sweetback's Baad Asssss Song.

In 1001 Movies You Must See Before You Die staat het volgende bij Shaft: 'Shaft followed directly on the heels of Melvin van Peebles' Sweet Sweetback's Baadassss Song (1971) and is widely acknowledged as the film that initiated the short-lived (but fondly remembered) blaxplotation cinema explosion of the 1970s'.

+

'After the success of Sweetback, MGM gave Parks - an esteemed African-American photographer, writer, composer and film-maker - the go-ahead for a project that hopefully would capitalize on the fast-emerging black market.'

Zeer vitale film. Had zo'n vormexperiment als dit eigenlijk niet verwacht, maar ik had me, naast dat ik de titel en het hokje 'blaxploitation' kende, nooit specifiek in de film verdiept.

De film is naast die kleur- en vorm experimenten ook narratief, inhoudelijk/thematisch een ratjetoe. Ik noem het vitaal, maar rommelig en stijlonvast zou je het ook kunnen noemen

Ik was in elk geval aangenaam verrast. Jammer dat de film normaalbeeld heeft, dat doet hier duidelijk afbreuk aan de mogelijkheden.

Bijzondere film. Ik houd er van als regisseurs zich boos maken. En dat is van Peebles. Hij pakt zelf de kans om dat te uiten in een film die van hem is en waar hij dus zijn gang kan gaan. En dat levert een opmerkelijke en onstuimige film op die breekt met alle hollywood wetten. Een film tegen 'the man'. Alleen daarom is deze film al belangrijk en interessant.

Maar de film is net zo interessant door de beeldtaal en de muziek. Wat een krachttoer; alle registers gaan open. Jump cuts, slowmo's, freeze-frames, split screens etc. Niet alles is even geslaagd, maar er zitten fraaie dingen in. En die repeterende soulmuziek, zwaar sfeerverhogend.

Verhalend is de film soms niet te volgen en soms juist maakt het handig gebruik van genre kenmerken. Er zitten echt maffe scènes in zoals op het begin in het bordeel of die sekswedstrijd met die bikers. Al met al kan ik zeggen dat ik me redelijk goed vermaakt heb, en een halfje extra voor het unieke van de film (en dan heb ik het niet over het inluiden van blaxplotation genre). 4 sterren.

Apart filmpje. Qua verhaal wordt er niet echt aan subtiliteiten gedaan, het is een verhaal van de strijd van zwart Amerika in de vorm van Sweet Sweetback (Melvin Van Peebles zelf) die in een wat slap en warrig misdaadverhaaltje achtervolgd wordt door een structureel racistische politie en overheid. Maar het script is niet het punt van deze film, de politieke boodschap is veel belangrijker - dat, en het feit dat Melvin van Peebles alle registers losgooit qua film en er volledig op los experimenteert qua beeld, geluid en vorm. Niet altijd met succes, maar het maakt het sowieso wel interessant. Coole muziek ook. Ook heeft Van Peebles ervoor gezorgd dat hij zelf in zo veel mogelijk seksscenes los kon gaan, in allerlei rare settings, ook in het openbaar en vaak niet zo bijzonder functioneel. Leuk om een keertje deze oer-blaxploitation gezien te hebben, al mag een wat meer coherent verhaal wel wat mij betreft.

Leuk feitje: Melvin Peebles heeft het tussenvoegsel Van in zijn naam gevoegd tijdens een periode waarin hij hier in Nederland aan het werk was.

Blaxploitation was wel een van de meest merkwaardige genres ooit. Begin jaren zeventig werd een aantal films gemaakt door een voornamelijk donkere cast en crew op die manier als een soort van curiosum in de markt gezet. Van de meest bekende ('Shaft' en 'Superfly') waren de soundtracks beter dan de film. Ook Melvin van Peebles' 'Sweet Sweetback's Baasasssss Song' heeft een vette soundtrack, met veel Earth, Wind & Fire bijvoorbeeld. De film zelf is echter ook fantastisch. Mafkees Van Peebles speelt zelf de hoofdrol en we zien hem veel rennen en op de vlucht zijn, waarbij zijn regisseurs-alter ego experimenteert met kleurenfilters, telelenzen en belichting. Een beetje gangster-movie, een beetje comedy en een beetje porno: voila de ingredienten voor een top-cultfilm.

Redelijke film over een mannelijke prostituee die vlucht voor de politie als die hem willen arresteren voor een moord. Deze vroege (en wellicht eerste) blaxploitation-film is zeker experimenteel te noemen vanwege het camerawerk, montage en muziek (maar hierdoor ook rommelig). Rauw in beeld gebracht en de opening is zelfs nu nog controversieel te noemen.

Cinema Speculation #1

Ik had deze film al jaren in de kast staan. Op laserdisc en in de Van Peebles box van Criterion. Maar nu naar aanleiding van Tarantino’s Cinema Speculation eindelijk eens opgezet.

En wat een geweldige film is dit zeg. Zeer experimenteel geschoten, maar het werkt fantastisch. Er worden zoveel beelden op je afgevuurd, zodat de tocht van Sweetback epische proporties krijgt. LA in de jaren 70 heeft er nog nooit zo groezelig uitgezien. Maar ook het onderwerp en onderliggende boodschap is sterk en komt hard aan.

De openingsscene is er een waarvan je wenkbrouwen gaan fronsen. (Overigens zijner wel meer scenes die daarvoor zorgen) Man, wat zijn we toch ver teruggezakt als samenleving waar alles vooral als probleem wordt gezien. En dat terwijl de problemen van Sweetback, echte problemen, nog steeds niet zijn opgelost.

Met recht een klassieker!

Hele dikke 4* met kans op verhoging.