Love, Death & Robots (2019-2022)

Love, Death & Robots seizoen 1 Een project waar best wat over te zeggen valt.

Allereerst de categorisering als TV serie. Wat mij betreft is dit gewoon een anthology, zoals die redelijk populair zijn in Japan (en dan vooral binnen animatie). Een collectie van kortfilms rond een gemeenschappelijk thema, waar variatie belangrijker is dan coherentie. Ik vind het dan ook een beetje gek dat dit enkel op TV-meter staat, los van hoe Netflix en Fincher het wensen te benoemen. Allicht dat ze vonden dat het idee van een TV-serie de wat minder gefocuste moderne mens makkelijker zou bereiken, eerder dan een anthologie van 227 minuten, Het enige wat een beetje gek is, is dat sommige regisseurs meerdere shorts voor hun rekening genomen hebben. Beetje jammer ook, maar da's het enige atypische aan dit project.

Verder ben ik blij dat ik de trailer niet vooraf gezien heb, want dat minuutje is misschien wel het beste aan deze serie. Qua muziek en editing legt het de lat eigenlijk véél te hoog voor het gemiddelde niveau van wat hier voorgeschoteld wordt. Wat gelukkig niet wil zeggen dat er hier en daar toch een paar uitschieters inzitten die absoluut de moeite waard zijn.

Het gemeenschappelijke thema is uiteindelijk ook wat flou. De titel vat het wel redelijk samen, maar ik had eerder verwacht dat elke short met de combinatie van elementen aan de slag zou gaan. Dat is zeker niet het geval, sommige shorts zijn klassieke ruimteverhalen, andere gaan over weerwolven in oorlogstijd. Variatie is altijd een must in dit soort projecten, maar af en toe vroeg ik me toch af wat een bepaalde short nét binnen deze film deed.

Qua stijlen is het gelukkig wel aardig gevarieerd, zeker vanuit het idee dat Amerikaanse animatie echt dodelijk steriel is. Wie al eens vaker een animatiefilmpje meepikt zal iets minder opkijken, maar als je menu normaal uit het aanbod van de kinderstudios bestaat, dan is dit wel een héél andere wereld. Misschien af en toe net wat té geforceerd "volwassen", maar dat kan je de mensen achter deze film moeilijk kwalijk nemen. Zo vaak krijgen ze ook de kans niet dit soort verhalen te vertellen met een deftig budget. Enige jammere is dat er net wat teveel shorts zijn die gaan voor de verwachte ulta-realistsiche look.

Een zekere onervarenheid kan verder positief zijn, maar het valt ook iets te vaak op dat sommige regisseurs niet geheel weten wat ze aan moeten vangen met hun vrijheid. Er zitten wat teveel kortfilms in de gewoon een scene uit een langere film vertellen, of een hoop verhaal in de korte speelduur proberen duwen. Die balans ligt hier zeker niet altijd even lekker en er wordt links en rechts zeker wat artistieker en experimenteler potentieel gemist.

Gelukkig ben ik wel fan van anthologies en kan ik afwisseling erg waardering. Gemiddeld kom ik uit op 2.3*, maar de som is hier meer dan de afzonderlijke delen. Anderzijds wil het wel zeggen dat de meeste filmpjes echt wel tekort schieten om op zichzelf te kunnen overtuigen. Uiteindelijk had ik maar 5 voldoendes, eventjes in volgorde (en met ratings):

4.5* - The Witness
4.0* - Fish Night
3.5* - Sonnie's Edge
3.0* - Zima Blue
3.0* - Alternate Histories

Vooral The Witness is een echte uitschieter. Volgens mij gewoon live-action werk met een animatie-look filter er overheen, maar het camerawerk was echt grandioos en de stijl spat gewoon van het scherm af. Zo kan ik makkelijk een hele film uitzitten. Ook Fish Night vond ik echt de moeite, één van de weinige film die puur of sfeer speelt, daarmee deed het mij een klein beetje denken aan het werk van Morimoto.

Jammer genoeg is er ook veel basic gedoe bij, dat vooral doet denken aan andere films. Helping Hand is een deleted scene uit Gravity, Lucky 13 is een bravere versie van Yukikaze en Three Robots is flauwe en goedkope maatschappijkritiek verkeerdelijk verpakt als humor. The Secret War lijkt dan weer op een cut scene van een FPS. Dat soort zaken zouden toch wat meer aandacht verdienen, om ervoor te zorgen dat elke short wat meer op zichzelf staat en écht een duidelijk concept heeft.

Maar heb me hier uiteindelijk goed mee vermaakt en een tweede film klinkt als muziek in de oren. Ik hoop alleen dat men het dan misschien ook net iets breder gaat zoeken qua talent en er iets meer films bijzitten met interessante, vernieuwende of artistiekere ideeën. Want het mag dan oeverloos beter zijn dan de Zootopias en whatnot, het hinkt nog zwaar achterop als je het vergelijkt met de anthologieën die een Studio 4°C af en toe uit z'n hoed tovert.

Werk aan de winkel dus, maar de uiteindelijk balans is toch nét positief.

3.0*

Love, Death & Robots seizoen 1 Heerlijk

Vooral als omnibus toch echt een meerwaarde. Geen filmpje zónder nadelen en tegelijk geen échte uitschieters maar als dwarsdoorsnede uitzonderlijk vermakelijk. Ook de korte speelduur per aflevering is fijn, al merk je wel dat het voor sommigen een beetje verkrampt zoeken hoe en hoeveel verhaal er ingepropt moet worden.

Opvallend hoeveel stijlen kiezen voor een realistische look, terwijl die haast nergens overtuigend overkomt. Daarentegen, afgezet tegen het Hitler-filmpje en Yoghurt, kun je je afvragen wat beter is.

Zelf had ik het meeste met de stijl van Sucker of Souls, Good Hunting, misschien een Shapeshifters of zelfs een Zima Blue. Die laatste vond ik als geheel ook het sterkst. Een van de weinigen waar stijl, verhaal en sfeer perfect afgestemd waren.

Meeste afleveringen omarmen de gore-and-violence leidraad op een natuurlijke manier, maar soms wordt het er ook wat opgeplakt. Tegelijk wordt het eigenlijk nergens écht grof of rauw. Misschien vond ik Sonnie’s Edge daar nog het sterkst in, al zorgt daar de statische camerawerking voor veel gemiste kansen, een gevoel dat ik bij meer filmpjes had.

Bijna elk filmpje lijkt geïnspireerd op of gejat van iets wat je al eerder hebt gezien maar zelden staat het de filmfun in de weg. Ik hoop wel dat een tweede seizoen de mogelijkheden van animatie en insteek van de serie nóg meer benut, maar dit is zeer fijn vermaak. 4*

Love, Death & Robots seizoen 3 Niet beter dan het tweede seizoen. Op 2-3 afleveringen na niets bijzonders met als klap op de vuurpijl de laatste aflevering die in mijn ogen helemaal nergens over ging.