Films die niet te quoteren vallen

Ben ik hierin alleen, of zijn er nog mensen die durven toe te geven dat ze sommige films niet kunnen quoteren ?

Laat mij een paar voorbeelden geven :

de films van Mizoguchi en Ozu ("verplichte" kost voor de filmliefhebber, ik herinner me enkel Japanse schuifdeuren en mooie panorama's). Idem voor Antonioni ("L'Avventura", anyone ?); waarschijnlijk ben ik hier te dom voor, en ontgaat de bedoeling mij volledig. En wat met Bergman ? Heb de indruk dat in zijn films pogingen worden aangegaan om het een en 't ander te verklaren, alleen spijtig dat ik er niets van snap (met uitzondering van zijn latere films). Hoewel ik normaal redelijk streng ben in mijn beoordelingen, moet ik ook fair blijven met mezelf, en toegeven dat een aantal films de "ver-van-mijn-bed-show" zijn.

quoteren?

Oftewel stemmen.

ik interpreteer het meer als "op juiste waarde inschatten", maar volgens mij betekent het woordt "quoteren" iets van "aan de hand van een quotum verdelen" ofzo

afijn...

quo·te·ren (ov.ww.)

1 naar evenredigheid verdelen

Ik snap niet wat er zo moeilijk aan is. Als ik een film om wat voor reden dan ook niet begrijp, of hij komt gewoon niet over zal 'ie hoogstwaarschijnlijk een lage waardering krijgen. Dat het een klassieker of must-see film is interesseert me dan niet al te veel.

De ene film heeft voordat ik een beoordeling geef voor mij wat meer tijd nodig om te bezinken dan de andere, maar uiteindelijk weet ik alles wel in het juiste vakje te plaatsen.

Ik snap je probleem ook niet zo. Als je het gevoel hebt dat er meer in een film zit dan jij eruit haalt geef je hem toch wat lager dan je misschien wel van plan was? Of je kijkt de film over een aantal jaren opnieuw, kan ook.

Sorry, maar wat wordt er bedoeld met quoteren?; iei denk ik dan aan quoten....

Films quoteren is gewoon films naar waarde schatten, en dat is toch wat wij doen met het systeem van stemmen???

Men kan hier tien verschillende quotaties geven, namelijk van 0,5 tot 5. Ik dacht toch dat het dat is wat wij hier doen, de films naar onze eigen waarde schatten? Als men bijvoorbeeld vindt dat Das Boot een rotslechte film is, moet men hem niet overquoteren met hem zoals de rest een vier of vijf te geven, maar dan geeft men hem gewoon een minimum. Anderzijds kan men ook een prent onderquoteren door één of andere flutfilm die jij nu precies graag ziet een minimum te geven omdat iedereen dat geeft, terwijl je een vier of vijf in je gedachten had...

Ik ga dit uitprinten en morgen nog even bestuderen...

een quotatie is een "aanhaling, citaat"... misschien ben je een beetje ongelukkig in je woordkeuze speedy

denk dat dit (alweer) een verschil is tussen taalgebruik in Nederland en in Vlaanderen. "Quoteren" is bij ons wel degelijk "een waarde toekennen", maar misschien had ik beter "beoordelen" kunnen gebruiken (waarvoor sorry).

In ieder geval, misschien moet ik het nog wat scherper stellen. Over het algemeen ben ik heel streng voor "ernstige" films die volgens mij hun doel missen. ("The Shawshank Redemption", "Tillsammans", "Out Of Africa", "Dancer In The Dark"). Ik heb dan ook geen problemen om deze films een lage score toe te kennen, desnoods tegen alle anderen in.

Als ik daarentegen de indruk heb dat de film dieper is dan mijn beperkt verstand, dan vind ik niet dat ik het recht heb om een lage quotering (yes!) te geven.

Hoeveel keer ik de films van met name Ozu en Mizoguchi ook zal bekijken, steeds zal ik geconfronteerd worden met mijn "Westerse", maw plotgerichte ingesteldheid.

Uit respect voor de mensen die deze films wel naar waarde kunnen schatten, moet ik hier dus met mijn fikken afblijven...

Ik denk dat je met je beoordeling niet moet proberen een objectief oordeel uit te spreken, want dat lukt je toch niet. Met je beoordeling kun je hooguit uitdrukken wat je persoonlijk van een film vond, dus als de film je niet raakt, of als je een film gewoonweg saai vindt, dan kun je - wat mij betreft - gewoon een laag cijfer geven, zonder daarbij te ontkennen dat een film 'kunst' is of (film)historische waarde heeft.

Ik ben niet zo gek van westerns, uitgezonderd Once Upon a Time in the West.

Dus kijk ik ze niet meer (in mijn jeugd vond ik ze trouwens allemaal prachtig), want het is mijn smaak niet (meer).

Toch denk ik dat je iemand niet kunt verwijten dat hij films kijkt die 'niet zijn genre zijn', maar wel beroemd, ook niet als dat in erg lage beoordelingen resulteert.

Nee, dat kun je iemand niet verwijten. Als een film hoog aangeschreven staat, wil ik 'm toch altijd wel zien.

Dat geldt bij mij sowieso voor top 100 films. Ik kijk uit naar de release van Cidade de Deus op dvd (28 okt.) en Finding Nemo in de bios.

Op zo'n gebied heb je gelijk, maar in de volksmond iets quoteren is gewoon iets naar waarde schatten, en liefst nog in groep, dan kan men spreken van een eindquotatie.

Het stukje dat ik hier nu schrijf is zogezegd een quote, en volgens de Van Dale is een quote hetzelfde als een quota, als je de woordenboek bekijkt klopt dit ook al niet want een quota is een evenredig aandeel dat iedereen moet bijdragen in de algemene lasten of ontvangst uit algemene winst. De Nederlandse taal kan men zeer breed interpreteren hoor...

Grappig. Begin je een topic, gaat het alleen maar over de titel.

Eigenlijk wel Yak. Het is ongelofelijk hoe een mens kan afwijken van zijn onderwerp...

OK, een laatste vraag dan : iedereen hier vindt zich in staat om gelijk welke film punten te geven ?

Elke film past in het eigen referentiekader "saai", "niet saai", "genre" etc ?

Ben waarschijnlijk per ongeluk op de undercoversite van Mensa gebotst, dan!

Zolang je niet pretendeert objectief te zijn, zie ik geen problemen in een oordeel vellen.

Objectiviteit is m.i. grote onzin. Een oordeel is altijd een mening en dus nooit objectief.

Als een film je om welke reden dan ook niets of weinig doet, dan is een lage waardering terecht. Ook als de meeste anderen daar heel anders over denken.