Niet in de juiste filmbui voor een goede beoordeling

Klopt, in alle gevallen waren het de verwachtingen of de omstandigheden die totaal anders was dan de film die ik te zien kreeg. Bij The Exorcist dacht ik naar de exterminator te gaan (en vroeg me af waar toch die vlammenwerper bleef)

De French Connection zag ik op m'n 14e op een klasse avond (niet echt de ideale leeftijd voor een karakterstudie)

Bij Pink Floyd The Wall had ik m'n ouders en m'n jongere broerje overtuigd dat dat leuker zou zijn dan James Bond (waar zij heen wilde) vervolgens zaten we in een zaal vol skinheads (die constant riepen dat ze dat hier ook maar eens moesten doen) en was de film veel te eng voor mijn toen 8-jarige broertje. we spraken vrijwel direct af om in de pauze naar huis te gaan (maar die pauze kwam nooit)..

Blood Simple zag ik voor het eerst om 1 uur 's nachts terwijl ik best moe was. Kon me toen nauwelijks wakker houden.

En de Man Who fell to Earth, ach ja, het werk van Nicolas Roeg is nooit echt makkelijke kost geweest...

Ik heb er nog wel meer en ook omgekeerd....

Ah, de uitleg verklaart het een en ander. Ik vind mezelf al ruig als ik een film met 1 sterretje verhoog

Een halve * moet mijn maximum zijn . Ik heb weinig last van die "buien".

Heb ik ook weleens last van.

Bijvoorbeeld Donnie Darko: van 3,5, naar 4,5, naar 5* en een zesde plek in mijn top tien.

Dan heb je het ook over een film die je eindeloos kunt blijven kijken. Heb hem nu ook iets van 4 x gezien, bij elke kijkbeurt vind ik hem beter dan de vorige keer.

In Film > Algemeen > Wat is jouw stemming?:

Hallo Filmfanaten.

ALtijd als ik een film kijk, kijk ik stiekem even van tevoren op moviemeter (natuurlijk!)

Soms zie ik een positief reactie en soms negatief en soms allebei!

Natuurlijk blijf een reactie een mening.

Maar meestal is de film afhankelijk van jouw stemming; heb je hard gewerkt en je bent moe, dan is een actiefilm voor de meeste mensen een oplossing om de avond door te komen, dan moet je niet met een of andere thriller komen waarbij je je kop bij moet houden. zo zijn er nog meer voorbeelden.

Mijn stelling is eigenlijk; Wat is jouw stemming om film te kijken?

ik geef wel een inhoudelijk antwoord als ik in de stemming ben.

Soms heb ik ook zo'n bui, ik kan me wel vinden in de reacties hier. Maar zo'n bui hoeft niet veel te zeggen, als een film goed genoeg is dan boeit hij toch wel. Gisteren keek ik bijvoorbeeld A Tale of Two Sisters van Kim Ji-woon. Toen de film 5 minuten bezig was had ik eigenlijk er eigenlijk geen zin meer in. Niet dat het begin slecht was, redelijk interessant zelfs, maar ik had er gewoon geen zin meer in. Toch maar gekeken en daar ben ik blij om. Na een half uur kwam de gedachte de film uit te zetten niet meer in me op. Wat een mooie en sfeervolle film, goed genoeg om mij uit zo'n bui te halen.

Goeie vraag of je de moment dat je een film ziet wel in de goeie bui bent. Te moe voor een sfeerfilm, of overdag een griezelfilm zien. Heel raar, maar ik kan ook niet ten volle genieten als ik een bepaalde film zie met iemand anders erbij, waarvan ik weet dat die er niets aan gaat vinden. Niet dat het zo veel voorvalt gelukkig.

Verder herbekijk ik af en toe films. Ze moeten maar bewijzen of ze ondertussen nog steeds hetzelfde betekenen.

Dan ben ik toch niet alleen. Op zo'n momenten heb je het gevoel alsof je die film moet verdedigen of je verantwoorden voor je smaak... Ik had het deels toen ik Babel in de bioscoop ging zien met vrienden die vooral films kijken die tv aanbiedt. Het eerste kwartier was gesproken in het Marokkaans (die scène met de Berbers), waarbij ik dacht dat het zo de hele tijd ging duren en mijn bioscoopgenoten er dus niets van zouden vinden. Voor hen zijn films in het Engels of Nederlands, anders is het iets alternatief. Gelukkig was Babel sterk genoeg om er toch voor mezelf ten volle van te kunnen genieten.

Omgekeerd is het ook juist heel leuk als je met iemand een film kijkt waar hij of zij juist erg van geniet. We blijven sociale en emotionele wezens, dus logisch dat dergelijke zaken effect hebben. Een vriendin van mij vond de Smurfen goed, omdat haar kinderen ervan genoten...

Inderdaad, ik begin niet eens aan een film als ik die met iemand moet gaan kijken die er geen klap aan vindt...

Nu nog steeds?

Ik vraag me wel af. Stel je hebt een film altijd goed/leuk gevonden. Nu valt hij tegen. Gaat hij je na een aantal jaren opeens weer bevallen. Of blijft hij op het niveau dat je hem niet meer wilt bekijken. Ik heb zelden spijt gehad dat ik een film heb weggedaan.

Edit: ik vermoed het niet. Het is een stuk nostalgie wat is afgesloten en komt niet meer terug.

Ik zie nog altijd graag af en toe films terug. Sommige titels blijven staan, andere films dalen of stijgen in hun score. Na verschillende jaren is ook mijn filmervaring geëvolueerd waardoor films na herziening beter of slechter uit de bus komen. Als een film echt zo goed is (en ik geef mijn nr 1 film Alien als perfect voorbeeld) zal die mij na verschillende kijkbeurten nog steeds kunnen overtuigen.

En zo erg is het ook weer niet als een film je goed vond nu een mindere score krijgt. Filmervaring, omstandigheden, kwaliteit, ... zijn anders dan vroeger dus waarom ook niet de beoordeling?

Films uit mijn jeugd mogen nu misschien wat minder scoren, maar nostalgische waarde blijft voor mij ook wel van belang. Als je een verhaal vroeger leuk of mooi vond in een film, dan kan ik me niet voorstellen dat je er op een bepaald moment niet meer van zou gaan houden. Een film opnieuw en opnieuw kijken dat doe ik niet meer zo vaak, dan zou zelfs mijn meest geliefkoosde films mij de keel gaan uithangen. Ja, je kan iedere keer weer iets nieuws ontdekken maar in grote lijnen zal er toch weinig veranderen denk ik. Ik zou in mijn leven ook niet steeds weer dezelfde gebeurtenissen willen beleven.

Ik denk niet dat ik mijn beoordeling zou gaan wijzigen als een film me minder beviel omdat de omstandigheden op dat moment niet goed waren. Als ik merk dat ik echt niet in de stemming ben ervoor zou ik de film gewoon afzetten.

Je voorkeuren en ervaringen kunnen wijzigen/evolueren maar de film op zich zal nooit veranderen. Het wijzigen van een beoordeling zal dan ook volledig aan jezelf liggen. Externe omstandigheden zouden nooit mogen meespelen in de beoordeling van een film naar mijn bescheiden mening. Naar een film kijken die niet helemaal je eigen keuze was of een film die je niet meteen aanspreekt kan wel gebeuren (date in de cinema of compris moeten sluiten wanneer je film in gezelschap kijkt) kan wel gebeuren maar ik probeer de film dan toch in alle eerlijkheid en naar mijn eigen voorkeur en beleving te beoordelen en geen rekening te houden met externe omstandigheden. Moest ik steeds worden afgeleid door externe factoren (mensen die steeds praten of zo), kan ik ook onmogelijk een beoordeling geven ook al zou ik de film in normale omstandigheden niks hebben gevonden of misschien heel goed.

't Is niet zo dat ik een film 10 keer per se wil opzetten, maar ik zet met plezier een film opnieuw op die ik verschillende jaren geleden voor het laatst gezien heb.

Allereerst het feit dat ik ondertussen al zoveel meer filmervaring heb, dat mijn blik op films anders is. Als voorbeeld denk ik aan de Japanse animatiefilms. De eerste keer was dat helemaal anders dan ik van bvb Disneyfilms gewoon was. Ondertussen heb ik al een heel pak meer films uit het genre gezien en zal ik mijn eerste stap in het genre (ik denk Spirited Away) anders bekijken. Ik heb door veel films te kijken door dat animatie meer is dan Disneyprenten.

Ook het kijken van de film is belangrijk. Ik kijk films in verschillende omstandigheden. TV met reclame, online zonder ondertiteling, in de bioscoop al dan niet met gezelschap met een andere filmsmaak, op dvd via tv of via pc, alleen met partner of met vrienden, ... Om nog maar te zwijgen van mijn humeur of vermoeidheid op dat moment.

Ik denk je bepaalde films wel 1 à 2x per jaar kunt bekijken. Dat zie je ook op tv, dat ze bijvoorbeeld rond de Kerst iedere keer dezelfde films uitzenden.

Als het eerst niet wil maar na een maandje ook weer niet, dan wordt het daarna ook niet veel beter. Films blijven inderdaad hetzelfde. Je smaak en interesse kunnen wel zijn veranderd. Dan willen een aantal films ook niet meer, ook al heb je ze nog zo goed gevonden. Dat is met muziek, boeken,.. niet veel anders.

Je kan aan de gang blijven met het stemmen verhogen/verlagen. Misschien was, een twee-stemmensysteem, zoals sommige hebben voorgesteld, beter geweest. Eén stem voor de eerste keer dat je hem zag, en één die je steeds kunt wijzigen.

Ik merk wel dat ik steeds minder voor het verhaal ga, en steeds meer voor het visuele. Ook films die nogal lopen te variëren (in genre), danwel die slap beginnen maar sterk eindigen of andersom, die scoren het best en blijven vaak ook het best.

Ik begin het ook wel wat te voelen dat ik op andere dingen dan verhaal ga beginnen letten ook al omdat ik nu al veel films heb gezien. Uiteindelijk moet ik tot de conclusie dat er maar weinig echt originele verhalen zijn en dat je uiteindelijk veelal dezelfde terugkeren verhalen bekijkt maar dan een andere variatie of thema erop.

Vandaag zag ik Amityville Horror (1979) op de trein op mijn tablet. De remake had ik reeds 2 maal gezien en heeft wat mij betreft goed verhaal en goede visuals en sfeer. Het origineel heeft wel aardige visuals voor die tijd maar ach en wee wat was de uitwerking van het verhaal pover, de hoofdpersonages zwak en het was totaal niet spannend. Voor een film waarin 2 uur naar mijn mening weinig gebeurde, was ik blij dat het over was. Zo zie je maar dat verhaal toch belangrijk blijft voor mij of alleszins een fatsoenlijke uitwerking ervan. Ja, ik ging eens meer op andere dingen letten haha Ik blijf toch een verhalenman blijkbaar.