Als jij regisseur zou zijn...

Ja, dat bedoel ik. Een beetje onderbelicht doordat het zo controversieel zou zijn, maar ik zou nog eerder de verkiezingen waarin Hitler wint filmen, met de brand van de Reichstag aangestoken door de Nederlander Van Der Lubbe.

Babylon Berlin (TV Series 2017– ) - IMDb

Toch één van de ideeen die min of meer gerealiseerd wordt, maar wel in een andere vorm, maar eindelijk eens een verhaal uit Duitsland uit een heel interessante periode waar we eigenlijk nog te weinig van weten (eind 1920 en eigenlijk de gehele jaren '30, in de serie tot 1934). Ik vind dat als je het nazi-tijdperk wilt begrijpen, je vooral de aanloop ernaar toe en de periode waar de nazi's werden geprezen moet laten zien, en niet één of ander gepopulariseerd "gekke nazi's verliezen-film", want daar hebben we toch al een dozijn van gehad, en die vertellen ook niets meer op vlak van psychologie.

Ja, ik zou nu enkel projecten aannemen / starten waar ik zelf in geloof dat ik ze tot een goed einde kan brengen (of waar ik in geloof dat een ander het beter zou kunnen doen), dus als ik een bekende regisseur was zou ik heel veel weigeren.

Maar ik zag deze poster vandaag, en damn... ik denk niet dat ik ooit zo veel zin had om een film verwezenlijkt te zien worden. De poster alleen al ziet er dope uit. Het is een soort van "promotieposter", maar niet voor een film, maar gewoon over een concept.

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0d/TRAPPIST-1e_12x18.jpg

Visueel biedt dit super veel mogelijkheden. Het gaat om een potentieel leefbare planeet zoals onze Aarde maar dan 40 lichtjaren ver weg, en één die cirkelt rond een rode dwerg. De James Webb telescoop neemt binnenkort een kijkje naar dit planetenstelsel. Bovendien is dit wel een planeet of systeem die wat meer bekendheid verdient (Alpha Centauri films gaan er bvb. wel komen, maar dit lijkt me gewoon nog meer de moeite waard).

Maar er zijn bepaalde kenmerken aan dit planetenstelsel wat esthetisch mogelijkheden biedt. De rode dwerg is veel dimmer, en de planeten staan allemaal zeer kort bij elkaar, en ook heel dicht bij hun ster wat geen probleem hoeft te zijn want de rode dwerg is veel kleiner en zwakker dan een ster zoals wij hebben in de vorm van de zon (gele dwerg). Het licht is niet zo sterk, waardoor de dagen er vrij donker zouden uitzien, en dagen zouden zijn zoals een een continu zonsondergang (maar toch warm genoeg) en de nachten dan uiteraard zoals hier donker, maar dan wel met 7 andere planeten waar licht op kan schijnen van de rode dwerg zelf als ze met hun kant naar de zon staan. Al is het licht te zwak om dat te reflecteren maar in de plaats van de Maan die er wit uitziet kan de dagzijde juist rood zijn. Nu het is onduidelijk of deze planeten tidally locked zijn (en Trappist 1-e ook), dus door de zwaartekracht van de rode dwerg permanent met één kant naar hun ster staan en de andere constant donker is. Theoretisch vrij waarschijnlijk. En ook qua weersysteem is het onduidelijk of er winden zullen zijn die voor een goede verdeling van temperaturen zouden zorgen, of we een donkere en heel koude kant zouden zien en aan de andere kant juist een heel erg hete kant met voortdurend zonsondergang. Dan zouden mensen moeten leven in een klein stuk in het midden waar de rode gloed dan nog eens vager wordt. Ik weet niet hoe ik dat zou oplossen, maar wellicht zou ik hiervoor een hypothese gaan dat het meest interessant is voor de film, zowel esthetisch als ook wetenschappelijk verklaarbaar of zo waar mogelijk aan de feiten die we nu kennen (wat nog altijd veel voor interpretatie overlaat, dat is dan het fiction element uit sci-fi).

De rode gloed zou me toelaten om eigenlijk een reden te hebben om een film in het purplewave genre te plaatsen, geinspireerd door bvb. The Neon Demon, films van Cosmatos of Refn. Maar dan met een meer harder sci-fi element (Europa Report bvb.), met een focus op de film waarbij we een kijkje nemen in het Trappist 1-e systeem (dat element zou ik dan weer baseren op de docufictie Alien Planet). Ook Blade Runner zou een heel grote inspiratiebron zijn voor mij.

De poster en titel zou ik behouden (maar dan met toestemming van wie de poster had gemaakt), maar ik zou een heel groot mystery-element in het verhaal plaatsen. Ik denk dat het niemand boeit hoe we er zouden geraakt zijn, dat niemand de ruimtereis zelf zou boeien, en bovendien zou dat een heel groot budget vergen dat er wellicht niet zou zijn, dus dat laat ik er dan uit, deels omdat dat minder "tijd" is om de visuele, esthetische potentieel van een concept zoals een film als deze te laten tonen.

Zelf zou ik denk ik op docufictie inzetten, maar dan zonder verteller, en met een focus op "ontdekking", om de volle mogelijkheden te tonen, maar dan moet het natuurlijk wel blijven boeien. Nu het zou niet de film zijn met het sterke plot, maar echt bewust een soort van "conceptfilm" zijn, waar de "alien wereld en planetensysteem" zelf het hoofdpersonage vormt.

Zelf zou ik sterk inzetten op samenwerking met NASA, wetenschappers maar ook op het visuele met sterk camerawerk en enorm veel focus op belichting omdat dat één van de belangrijkste aspecten van de film zou zijn (dat dan bvb. gebaseerd op Blade Runner). Een v/d personen die ik zou contacteren om mee te werken aan de film zou al Isaac Arthur zijn. En als er dan toch een soort premise v/d film zou moeten komen, zou ik wellicht een deel v/d Fermi paradox verwerken in de film alsook het vraagstuk: "is er leven ergens anders in het universum?", maar mogelijk zonder tot een concreet antwoord te komen omdat de paradox tot op heden nog niet is opgelost.

Met vrijwel alles kan je zeggen: "it's been done before", dus hoe zou je het dan beter kunnen doen. Veel zaken zijn zodanig veel gedaan dat er eigenlijk nog weinig aan toe te voegen valt. Daarom oneindig veel remakes, herinterpretaties, vervolgen enzovoort. Het algemene gebrek aan "inspiratie". Nu, een andere setting kan al heel veel doen in film.

Maar bij één thema is dat probleem niet aanwezig, en dat is eetstoornissen. Ik vind het echt belachelijk hoe weinig films er daarover zijn. Als je het goed aanpakt, kan je een erg unieke, mooie maar ook pijnlijk confronterende film van maken.

Ik denk mocht ik ooit de kans hebben (en gezien sci-fi films met een klein budget toch niet helemaal mijn ding zullen zijn), zou ik eerder die richting uitgaan.

In bepaalde scènes deed Grave me bijvoorbeeld erg denken aan hoe een eetstoornisfilm er zou kunnen uitzien. Vooral de zalmscène bleef me altijd enorm bij. Volgens mij ligt er heel veel potentie in zo een film, zeker in de kijk ervan, maar ook in hoe het zicht vormt en in het herstel erin. Ik denk dat er daar heel veel mee te doen valt, en dat dit zo een thema was - als ik regisseur zou zijn - waar ik het eerst aan zou starten. Dat is zoiets als je een goed idee hebt, dat er echt heel veel mee te doen valt.

Echt geen idee waarom niemand dat nog niet heeft gedaan en we zijn al 2021. Is zo een film dan zo extreem controversieel qua thema. Ik heb toch het idee dat meer controversiele en moeilijkere onderwerpen al zijn aangepakt aan film. Erg vreemd.

Lijkt mij voor de filmwereld behoorlijk relevant. Behoorlijk wat actrices die "aan de bak mogen komen" als ze mager genoeg zijn. Of genoeg acteurs die zoveel "kg" moeten afvallen voor een bepaalde film. Misschien is dit dan wel onder controle, maar film is toch vrij "demanding" op vlak van lichaam. Sport kan daar ook aan gelinkt worden, zelfs topsport. Maar voor veel mensen in de jeugd relevanter dan ooit met al die sociale keurmedia.

Wat ook wel een goede film zou kunnen opleveren, is een film over de "twisties". Ik ben helaas geen regisseur, maar ik kreeg wel het idee na de heisa van Simona Biles op de Olympische Spelen, en na haar uitleg over wat de twisties waren, denk ik wel dat je daar een hele goede film over kunt maken. Ik denk wel dat er al een film al over het thema zou gemaakt zijn, maar misschien minder of zelfs niet in de setting, en dat de praktijken in de gymnastiek wel eens onder de loep mogen gebracht worden, alsook de werk- en sportwereld. Meer een film over "het heel ver gepusht worden in onmogelijke dingen en tot op het randje" door coaches of de entourage, de immense druk achter een toernooi of voor het presteren (wat bij turnen zeker het geval is), het uitmergelen van je lichaam maar dus ook over de twisties, waarbij je als je in de lucht springt je niet meer de orientatie hebt. Op wikipedia meer over gezocht, het lijkt wel meer voor te komen, maar het verhaal van turnster Elena Mukhina lijkt mij een mooi verhaal om te vertellen (maar wel donker en tragisch). Daarmee is de "westerse bias" wel al wat minder, en heb je meteen een vrouw als hoofdrolspeelster, maar kan je ook indirect nog eens kritiek uiten op het Russische sportsysteem.

Qua manier van filmen kan je je dan laten inspireren door Black Swan, Whiplash (en als ik me niet vergis ook I, Tonya). En eigenlijk heb je dan wel weer een erg goede film die maatschappelijk wel relevant kan zijn om de sportethiek te veranderen.