The Shield

Op musicmeter, zal ik nooit mijn mening geven over een plaat die ik nog niet meermaals beluisterd heb. (En dat zijn er ondertussen toch al heel wat.)

Op moviemeter, zal ik ook nooit een mening geven over een film die ik nog niet meermaals bekeken heb. Ook wat betreft televisieseries zal ik om dezelfde reden spaarzaam zijn met kritiek. (Soms wat minder.)

Als we van mening verschillen: ok.

Komen we overeen: ook ok.

Wat The Shield betreft: teleurstellend. Eerste seizoen was veelbelovend, nadien werd het gebrek aan een goed scenario duidelijk. Om niet in een soap te verzanden, werd er nog geprobeerd om via slecht camerawerk en matige montage, nog wat zieltjes te winnen in de categorie jongeren. Videoclip niveau en computerspelletjes actie, maar dan zonder interactiviteit.

De manier waarop Bourne verfrissend was tijdens de actiescenes. Maar ook de reden waarom Quantum Of Solace zo slecht was. (door het imiteren, daar waar de James Bondfranchise vroeger zelf toonaangevend was.)

Is dit nog steeds te incoherent of moet ik er een tekeningske bij maken, voor de slechte verstaanders ?

Als dat goed genoeg is voor jullie: veel plezier ermee. Meer dan een soap van dertien in een dozijn is het niet. Een serie die nog wat nodeloos lang uitgerokken zal worden, maar het niveau van het eerste seizoen niet meer zal bereiken.

Net zoals true blood, the l word, lost, prison break en alle andere series waarvan het tweede seizoen heel wat minder was dan het eerste. Omdat het verhaal al verteld was, en er geen vervolg meer hoefde.

Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld wat Britse series: Fawlty Towers, The Office: die stopten ermee na 2x6 afleveringen omdat ze zelf beseften dat het hoogtepunt al voorbij was.

Doorgaan en verzanden in soap, of op tijd stoppen?

Wat verkiezen jullie?

Met vriendelijke groeten,

John

(Hustler, Ravasjol of whatever ze me tegenwoordig noemen.)

Ps: vooraleer ik het vergeet:

Geef me seintje als er nog eens gelachen mag worden.

Bedankt bij voorbaat.

.

Nou ja, ieder z'n eigen mening.

Ik weet niet of je daadwerkelijk wel eens een aflevering van 't tweede seizoen van The Shield hebt gekeken maar op technisch gebied is The Shield altijd, sinds de eerste tot de laatste aflevering, hetzelfde gebleven. Korrelig, grauw en in-je-gezicht. Geen flauw idee waar jij vandaan haalt dat er plots een ommekeer werd gemaakt om een specifieke doelgroep aan te spreken, klopt geen ene zak van. Jij mag mij de overduidelijke verschillen aantonen als ik 't mis heb.

Mijn persoonlijke mening buiten gelaten, maar hoe was Lost na 't eerste seizoen al klaar met z'n narratie? Verhaal was kompleet opengelaten met een smörgåsbord aan onbeantwoorde vragen en open verhaallijnen voor een tweede seizoen (en vervolgens vier meer).

Ik vond dat Lost al al tijdens het einde van het eerste seizoen niet goed meer wist welke richting het verder moest. Maar wegens groot (terecht?) succes verlengd, en er dan nog maar zo'n hoeveelheid van de pot gerukte ongeloofwaardigheden tegenaan gegooid, om het zo lang mogelijk te rekken, dat het schrijnend werd.

3 Seizoenen heb ik het volgehouden. In de categorie uitmelken en niet weten hoe er eind aan te breien, is dit toch een klassieker. Tijdverlies. Meer was het niet. Tijdens seizoen 3 betrapte ik mezelf er al op dat ik alle nevenverhalen van de gestranden gewoon doorspoelde, wegens niet interessant genoeg meer. Kwestie van het verhaal nog wat vooruit te laten gaan. Maar dat deed het niet.

Op den duur kon ik het stellen met een pakweg 5 minuten durende samenvatting van het volgende seizoen. Blij dat ik die vergezochtheid aan mij voorbij liet gaan. De finale interesseert me al lang niet meer. Hoe het niet moet.

Heroes? ken Je dat? Nog zo'n serie waarvan het eerste seizoen goed was, en ze er dan beter mee gestopt hadden. (Jaja, staking van de scenaristen en zo, maar halverwege zag het er al niet meer uit.)

Misschien ligt het wel aan mij. Pakweg 20-30 jaar geleden was het nog een belevenis om een week te moeten wachten om de nieuwe aflevering van je favoriete serie te kunnen zien.

De laatste 10 jaar kijk ik geen enkele serie meer op TV. Geen gezeik met reclame ertussen en zo. Ik leen gelijk een heel seizoen uit op DVD. En als het goed genoeg is, ben ik er na een dag of 2-3 al door, en wil de volgende jaargang zo snel mogelijk zien.

De stadsbibliotheek staat nog boordevol vol reeksen, waarvan ik zelfs de eerste jaargang nog niet gezien heb. Keuze genoeg. Maar er zijn er maar weinig die echt de moeite waard zijn.

Ieder zijn goesting. Tegenwoordig geniet ik meer van op tijd en stond nen ouwe klassieke film (zo van die volgens hardnekkige geruchten echte goeie, waarvan je denkt: als ik ooit eens tijd heb, zal het er nog wel eens van komen.) Awel: het kwam er eens van, en er zitten pareltjes tussen. Rotzooi ook, maar toch niet dikwijls.

En als er dan al eens ne mindere tussen zit, ben je tenminste geen 10 uur of meer kwijt. Laat staan aan nog een seizoen van hetzelfde onvoldoende niveau..

Dit gezegd zijnde: ‘t Is hier nog altijd het “The Shield” draadje. Dat was de eerste serie waarbij ik na twee seizoenen afgehaakt heb, wegens slecht camerawerk. “The Wire” was de tweede. Om dezelfde reden. Maar dat is ook al jaren geleden.

Vorige week “Band of Brothers” gekocht op Blu-Ray, voor 18,5 €. Reeds bekeken en er geen spijt van gehad. "The Pacific" ( vanaf deze week bij ons op tv) mag dan geen vervolg zijn, maar ondanks dezelfde stijl is is het toch weer heel wat minder.

Veel kijkplezier, iedereen. Wat kan mij het schelen allemaal. Als je het maar de moeite waard vond, is het al lang goed genoeg.

quote:

Ik weet niet of je daadwerkelijk wel eens een aflevering van 't tweede seizoen van The Shield hebt gekeken

Hahaha. Ja hoor. Hallo? Alweer een bewijs dat tegenwoordig de Hollanders (nog) dommer zijn dan de Belgen? Toch een prestatie. Proficiat daarvoor.

'k Zeg je net dat ik geen enkele serie zal bespreken waarvan ik de afleveringen niet meermaals bekeken heb. Tot met de extra's toe.

"The Shield" kwam niet verder dan tijdens het eerste seizoen het dun verhaal al verteld te hebben, en tijdens het tweede dat nog eens dunnetjes over te doen. Als afleidingsmanoeuvre voor het gebrek aan plot, werd de eerste serie gekopieerd, en daar waar de camera- en montagetechnieken tijdens de eerste serie nog ietwat te pruimen waren, werden diezelfde technieken en de afwezigheid van verhaal tijdens het tweede seizoen zo voorspelbaar irritant, dat je net zo goed het eerste seizoen had kunnen bekijken.

Ben je er wel zeker van dat je al eens een aflevering gezien hebt van het tweede seizoen?

Mag ik je de film "Serpico" aanraden? Lumet als regisseur, Pacino in de hoofdrol.

't Gaat over corruptie bij de flikken. Zonder waardeloos camera- en montagewerk,

maar zowaar best te pruimen.

Dadakes.

Ik heb "net" de 7 seizoenen gezien van "The Shield", en vind dat voorgaande berichten ergens wel gelijk hebben. Seizoen 1, zalig, Seizoen 2 was iets minder, maar 3-4 zijn soms wel wat heel snel aan elkaar geplakt, naar het einde toe 6-7 is het terug super spannend!

Super goeie cast, goeie serie. Goed & mooi einde, maar ergens hoop ik toch op seizoen 8. (wat er 90% zeker niet zal komen) Omdat Shawn dood is en Ronny behind bars

dan heb je best veel goede series gemist dan

er zijn veel goede series waarvan maar de eerste seizoen of maximaal de eerste 3 of 4 seizoenen op DVD verkrijgbaar zijn (bijv. NYPD Blue, de meest bekroonde drama tv series ooit gemaakt)

The Shield is een van de betere politie series dat ooit is gemaakt, en dan wel alle 7 seizoenen! Trouwens, mijn favoriete film allertijden is Serpico.

In recente jaren heeft Shawn Ryan dan ook Terriers (een aanrader) en Chicago Code (een tegenvaller) gemaakt, en deze waren al na een seizoen gecancelled omdat je tegenwordig een bepaalde aantal kijkers in de VS moet hebben om een nieuwe seizoen te kunnen maken. Deze zullen dan hoogwaarschijnlijk nooit op DVD worden uitgebracht

Sinds Hill Street Blues in de jaren 80 hebben ze in de VS veel politie series gemaakt, waarvan HSB, NYPD Blue, The Wire en The Shield behoren tot de beste.

Gister laatste episode gezien. Geen onaardig einde. Erg veel raakvlakken met de ander FX serie. Sons of Anarchy. Begint lekker fris en nog redelijk geloofwaardig. Maar 7 seizoenen lang Vic elke keer een onmogelijke hoedini act zien uitvoeren brengt toch wel een redelijke deuk in die geloofwaardigheid. Het blijft vermaken en vind de snelle stijl erg goed werken ook het einde werkte dan wel weer erg goed Vic die de allerlaatste hoedini act zelfs weet te bereiken.

3.5 sterren.

Ik ben er nog maar net aan begonnen en heb pas het eerste seizoen achter de rug. Ik kan wegens tijdsgebrek helaas niet in sneltempo door de serie gaan vliegen zoals ik bij voorgaande series heb gedaan. Maar The Shield is echt goed met erg sterk acteerwerk.

En Vic Mackey, wat een kerel, die mag nu al plaatsnemen in mijn lijstje met favoriete personages waar hij gezelschap heeft van mannen als Omar Little, Martin Castillo, Kareem Saïd en Jack Bauer.

Een mooie serie waarvan ik alle 7 seizoenen al gezien heb ( op tv en dvd ) maar waar ik deze week weer mee ben begonnen bij seizoen 1!

Eens kijken hoe dat bevalt als je alle 7 seizoenen achter elkaar kijkt; waarbij ik geregeld 4 tot 5 afleveringen ga proberen te zien op 1 avond.

Sublieme reeks. Ben nu aan de laatste afleveringen van seizoen 7 bezig. The Shield is dé beste politiereeks allertijden.

Steekt zelfs boven "The Wire" uit. Bij The Shield krijg je 7 ijzersterke seizoenen, terwijl ik bij The Wire blijf steken bij het tweede seizoen (saai en vervelend)

Eindelijk eraan toegekomen om The Shield af te kijken. Het laatste seizoen stelt zeker niet teleur. Geniale wendingen: Shane die zelfmoord pleegt met Mara en Jackson; een stervende Claudette; Ronnie die opgepakt wordt terwijl Vic vrijuit gaat; Corinne die verdwijnt uit Vic's leven; en dan, het allerbeste van alles, dat geniale shot van Vic die in een cubicle zit en nostalgisch overpeinst dat zijn tijd als agent nu echt voorbij is. Mooi triestig einde, maar niet op een overdreven melodramatische manier.

Het zijn zulke verschillende series. The Shield is meer actie en het opbouwen naar dramatische climaxen, terwijl The Wire ook daadwerkelijk problemen in de maatschappij aankaart en dat op een manier doet die aanspreekt voor een groot publiek. Het valt me wel op dat The Shield in zijn latere seizoenen verdacht veel gaat lijken op The Wire, in de positieve zin hoor; ze ''pikken'' de beste elementen eruit en houden het toch de rauwe serie waar we van zijn gaan houden.

Dit moet wel de meest overschatte serie zijn die ik tot nu toe ben tegengekomen. The Shield wordt nog wel eens in een adem genoemd met allerlei topseries, en vooral vaak met The Wire vergeleken. Sterker nog, regelmatig beter gevonden. Ik kan er met mijn pet niet bij, zeker niet als er termen als realisme vallen. Serieus? The Shield heeft weliswaar een rauwe inslag, realistisch zou ik het niet durven te noemen met vaak wel erg geschreven momentjes. Dat vind ik misschien wel het grootste verschil met The Wire. In The Wire heb je ook echt dat gevoel van het keiharde straatleven, The Shield steekt wat betreft amper uit boven vele andere politieseries.

Er zitten ook niet echt van die personages van de straat bij die je bijblijven, en ik vind het nogal ongeloofwaardig bij eigenlijk iedereen behalve Vic Mackey dat ze de gangmembers etc. zo weten te intimideren. Dat is vaak vrij gemakkelijk gebeurd in de serie, net als de verhoren waar nooit enige verrassing in zit. Ze hebben eigenlijk nooit de verkeerde te pakken en het draait alleen maar om of de boel bewezen kan worden of niet, of dat er van “andere middelen” gebruik gemaakt zal worden. Om dit soort morele keuzes draait de serie natuurlijk ook, maar het voelt zo voorspelbaar en onrealistisch aan.

Qua personages geeft de serie mij dubbele gevoelens. Aan de ene kant hebben ze bijna allemaal echt hun functie in wat de makers van de serie willen vertellen, maar lang niet allemaal spelen ze echt goed en ik vind er nog minder interessant. Eigenlijk draait de show ook praktisch alleen om Vic Mackey uiteindelijk, en als je cynisch bent zou je kunnen zeggen hoe de serie er om draait hoe Mackey steeds op gekunstelde en ongeloofwaardige wijze zich uit de nesten redt. Er wordt een poging gedaan hem menselijk neer te zetten, maar ik vond hem direct eigenlijk al erg onsympathiek door zijn immorele gedrag, en eerlijk gezegd vind ik het ergens wel een beetje verontrustend hoe veel mensen hem nog een held noemen.

Mackey wordt door Chiklis natuurlijk erg sterk gespeeld (al heeft hij echt wel zijn zwakke momenten), en dan hebben we ook nog personages als Dutch, Claudette, Julien en Aceveda die aardig worden gespeeld en wel tot mijn favorieten behoren. Nou ja, Aceveda vind ik aan de ene kant ook vervelend, maar hij wordt zeer overtuigend neergezet en op het moment in de serie dat de dramatische rol van hem vrij groot is geeft Martinez ook echt thuis. Al vind ik het dan wel weer typerend voor de serie dat Aceveda binnen geloof ik de 2 of 3 jaar die in de serie verstrijken zich in zo razend tempo opwerkt.

Vond de “mondverkrachtingsscène” wel erg akelig om te zien en een van de weinige momenten dat de serie me wist te raken. Al lieten ze niet expliciet iets zien of zo natuurlijk, iets wat trouwens ook opvallend is aan de seksscènes. Je ziet in Amerikaanse producties wel vaker dat ze heel hypocriet de film tegelijkertijd geilheid mee willen geven en niks willen tonen, maar nergens heb ik het zo tot “kunst” verheven zien worden om iets net buiten beeld te laten vallen. Zo geforceerd.

Iets anders dat me erg opviel is dat de serie een hoop personages bevat die me erg weten te irriteren. De onbekwame idioot Billings, de familie van Vic, Mara, Shane (veel zijn ook fan van hem, maar ik vind dat hij juist slecht wordt gespeeld en vind het sowieso al een beetje een irritante hillbilly eerlijk gezegd, en ongeloofwaardig in zijn rol als bad guy. Qua mimiek en manier van spelen lijkt hij zo weggeplukt als sidekick uit een platte komedie a la American Pie.), Tomas, Army (in heel zijn voorkomen al een softie) en opvallend genoeg bijna alle vrouwelijke personages. Het is erg raar, maar ik kan er maar weinig noemen die ik niet irritant vond of op zijn minst overbodig. Van die twee straathoertjes tot Vics ex, Danny, Tina. Mara dus en wie ik nog allemaal vergeet. Positieve uitzonderingen zijn dan weer Claudette en uitstekend gespeelde Rawling.

Forest Withaker heeft nog een opvallende rol maar beviel me door zijn excentrieke manier van acteren wat minder. Al vind ik het wel knap hoe de makers je wat hem betreft als kijker zo ver krijgen dat je echt een beetje een hekel aan hem krijgt en Mackey misschien zelfs nog boven hem gaat verkiezen. Al kan ik niet zeggen dat dat laatste uiteindelijk bij mij écht gebeurde, vond ze uiteindelijk allebei gewoon erg onsympathiek. Sterker nog, ik betrapte me erop dat ik ergens genoot van het lijden van Vic en Shane vooral, tegen het einde van de serie. Al vond ik de gezinszelfmoord van Shane toch wel erg akelig en vond ik het ook wel lullig voor Lem dat Shane hem vermoordde met die granaat. Lem was juist nog een beetje normaal.

Visueel vind ik de serie erg pover. Ik hou niet van steeds die handcamera's, en hoewel het volgens mij alleen op straat echt wordt gebruikt en het allemaal nooit zo overdadig is en alleen als gimmick wordt toegepast hou ik er toch zelden van. Bovendien laat de beeldkwaliteit soms echt wat te wensen over lijkt het. Qua soundtrack heeft The Shield eigenlijk helemaal niks te bieden, terwijl praktisch alle topseries zich tegenwoordig weten te onderscheiden met een goede soundtrack. Je moet toch wel op zijn minst hebben dat het op de meest dramatische momenten effectief wordt gebruikt. Ook een puntje van ergernis is het weinig subtiele inzoomen om de slecht oplettende kijker ergens op te wijzen.

Kreeg tijdens het kijken van de serie ook wel eens de indruk dat de makers niet helemaal wisten welke kant ze op wilden. Dan werd er een plotlijntje in gegooid waar uiteindelijk weinig mee werd gedaan, of werd een personage later opeens groter gemaakt. Zelfs bij de leden van het Strike Team, op Vic en Shane na, had ik dat idee. Lem en Ronnie zijn de eerste uitzendingen eigenlijk behoorlijk anoniem. Vics ex wordt op een gegeven moment opeens het gezicht van het ziekenhuis. Ze lijkt wel overal bij te zijn. Zoals het ook altijd Danny en Julien en later ook Tina zijn die de eerste uniforms ter plaatse zijn op de straat.

De figuranten in de serie zijn ook tergend. Je hebt nooit echt het politiebureaugevoel, met allerlei bekende gezichten etc. Er is wel een enkeling, maar over het algemeen blijft het allemaal wel heel erg anoniem. Vooral daardoor komen de scènes waarin wat wordt gevierd en men yeehaa roept etc. wat knullig over. Net als de momentjes om Mackey uit te vergroten, als hij een grapje maakt (vaak over Dutch) en “de jongens” allemaal lachen. De volksmenscènes zijn ook dom trouwens. Altijd komt het publiek dat wordt toegesproken dan volslagen achterlijk over.

The Shield is dus helaas nou niet geworden wat ik er van verwacht had. Jaren geleden had ik al eens losse afleveringen gezien op Veronica of zo, en die bevielen me eigenlijk vrij goed. Maar ik heb me uiteindelijk echt moeten dwingen om afleveringen te kijken. Er waren best momenten dat ik me wist te vermaken, maar vaak moest ik ook een beetje sarcastisch lachen om alle punten van ergernis, waarvan ik er hierboven een hoop genoemd heb, en waar ik er als afsluiter nog wat van wil noemen voor de volledigheid, zoals de domme liefdesplotjes (Een halfslachtige poging tot een driehoeksrelatie rondom Danny, Vic en Dutch, later een rond Tina, Hiatt en Dutch, de soap wie de vader van Danny's baby is, Dutch die met Vics ex date, Vic die de seks heeft met de ex van Kavanaugh, Vic die zijn toevallig knappe advocate weet te zoenen), veel domme op het nippertje-momenten (letterlijk van het niveau de ene partij komt door de ene deur binnen net als de ander door de andere naar buiten stapt) en de vele zeer vergezochte subplotjes en gebeurtenissen:


-Een beroemde basketballer die wordt opgesloten zodat het Strike Team geld aan gokken kan verdienen (en intussen geeft hij een of ander lekker wijf een beurt terwijl de “babysitters” dom lopen te grijnzen).
-Julien en zijn gevoelens voor mannen met als dieptepunten als Vic toevallig bij hem binnenloopt net als hij wordt gepijpt en de gayporno in de vruchtbaarheidskliniek.
-Agenten die steeds aanpappen met "klanten". Arrestanten worden gewoon bebloed of half gekleed in de cel geflikkerd.

-Vics vrij anoniem overkomende kinderen, op Cassidy na. Wel aardig hoe ze op een gegeven moment moeite krijgt met haar vader doordat ze dingen over hem te weten komt, maar dat verhaallijntje eindigt dan weer erg idioot. Uiteindelijk is alles redelijk vergeven en vergeten uit het niets, ze heeft zelfs een 98 gescoord voor een wiskundeproefwerk, haha. Verder is het ook wel erg dom van de makers van de serie dat de serie 7 jaar loopt in het echt terwijl dat er 2 of 3 in de serie zelf zijn, waardoor de kinderen (nou ja, Cassidy dan vooral) wel heel ongeloofwaardig snel groeien.
–Er wordt wel heel erg een schepje opgedaan wat betreft de macht van Vic in het korps en op straat. Ook wordt zijn aantrekkingskracht op vrouwen wel heel erg overdreven. Sommige vrouwen vallen op echt zo'n alfamannetje, maar zo aantrekkelijk is de kleine ietwat dikkige Mackey ook weer niet met zijn veel te brede loopje en net wat te strakke shirtjes.
-Met informanten wordt vaak gewoon openlijk op straat gesproken.
-De “mondverkrachting”van Aceveda is een erg akelige scène om te zien maar het is wel wat ongeloofwaardig. De man die normaal altijd alles volgens de regels doet gaat nu opeens tegen de voorschriften in alleen naar binnen.
-Dutch die geïnspireerd door de cuddler rapist een katje afmaakt. Kun je ook interpreteren als een poging in de ziel van een seriemoordenaar of -verkrachter te kijken, maar er wordt hier toch ook met de gedachte gespeeld dat hij er zelf een is, want ik las dat de scriptschrijver overwoog om de serie te laten eindigen met Dutch die zijn eigen martelkelder of een kelder vol graven in zou lopen.
-Als dank voor het vermoorden van een Armeense maffiabaas (zelf nogal een typetje) die haar zusje vermoordde heeft een knap Armeens meisje spontaan seks met Mackey.
-Aceveda die masturbeert op een verkrachtingsvideo en zich later als sado-masochist ontpopt.
-Een hoertje die vertaalwerk mag doen. Heb het bureau sowieso volgens mij nooit een tolk in zien huren.
-Een per ongeluk ontploffende Russische gangster. Beetje flauw eslapstick.
-Dutch verricht bij een vermoedelijke seriemoordenaar een huiszoeking, en vervolgens komt deze vlak na wat belastende vondsten thuis en moet Dutch zich in de kast verstoppen. Überhaupt al sterk dat hij in zijn eentje naar binnen ging.
-Shane die er in seizoen 6 een minderjarige meisje als scharrel op nahoudt.
-Aceveda en Mackey ontrafelen in een paar seconden even dat Mexicaanse complot.
-Shane die Armeense mafiafamilies tegen elkaar uitspeelt en een belangrijke pion even dwingt over te lopen, terwijl hij intussen Mackeys ex en dochter in een container heeft opgesloten, haha.
-Dutch die steeds weer seriemoordenaars en -verkrachters op intuïtie weet te spotten. Hoeveel kun je er wel niet tegenkomen in zo'n korte tijd?
-Hoe als Shane op de vlucht is heel goedkoop net het medicijn van zijn zieke kind wordt vergeten. Of hoe de politie bij het ziekenhuis Shane niet opppakt maar Vic, uiteraard ook op het nippertje.
-Die hoge pief van het kartel die Vic al direct vertrouwt en zelfs als huurmoordenaar in wil zetten. Het wordt zelfs nog sterker als Mackey daarna deel gaat nemen in de criminele organisatie (als mol)
-De manier waarop Shane weet te ontsnappen aan de twee gangleden die hem gevangen willen nemen voor het losgeld dat Mackey voor hem heeft uitgeloofd.
-Vic die direct doorheeft dat de politie het park in de gaten houdt. Daarna loopt hij tijdens de bekentenis op het kantoor van ICE helemaal leeg precies nadat het contract voor volledige immuniteit (tuurlijk) is getekend, en draait Claudette zo door dat ze zelfs Dutch ontslaat, haha.


Natuurlijk, er kunnen in de serie altijd wel wat aparte momenten zitten, maar The Shield gaat er wel heel erg ver in, vooral als je kijkt naar hoeveel het er wel niet zijn in de looptijd binnen de serie zelf.
Moet zeggen dat ik verder het einde wel sterk vond. Tenminste, hoe Vic Ronnie erbij lapt en hoe hij als straatman tot een lullig bureaubaantje blijkt te zijn veroordeeld. Het spel van Chiklis is rond de bekentenis en in die laatste scène ook op zijn best. Zo weet The Shield de boel toch nog een beetje met een positief gevoel af te sluiten. Lekker vrij open einde ook nog.

Prima eerste seizoen. Het was even wennen aan de documentary stijl maar de esthetische functie isna een seizoen wel overduidelijk. Ik heb normaal gezien wel bepaalde visuele eisen maar die laat ik voor The Shield fijn varen. Geweldige personages, met een uitstekende uitdieping, zeer intense en spannende ontwikkeling en zeer solide drama. De scenes tussen Vic en Connie zijn echt goud waard. Verwacht niet dat Connie nog lang leeft.

Goed, maar nog net geen wow gevoel maar volgens de serie fans die ik erover gesproken heb schijnt de serie alleen maar beter te worden en is dit in de verste verte niet het beste seizoen. Ook benieuwd naar de wtf momenten waar iedereen over spreekt. Zin in.

Dat wow gevoel komt nog. Wacht maar tot Anthony Anderson en Forest Whitaker mee gaan doen. Vooral van Anthony Anderson had ik nooit verwacht dat die zo overtuigend een bad guy kon neerzetten.

Goed om nog eens die bevestiging te krijgen. Ik kijk al uit naar Whitaker en goed te horen dat Anderson ook indrukwekkend is., had ik ook niet verwacht. Zelf ook wel benieuwd naar de rol van Close, is haar performance ook sterk?

Zeker weten, in het begin moest ik haar personage niet, maar na een tijdje kreeg ik er zeker respect voor.

Jezus, wat is seizoen 2 nog niet eens halverwege al steengoed. Chiklis is echt een force of nature. Ijzersterk drama maar ook de case segmenten zijn nu veel samenhangender. Karakteruitdieping is ook zo sterk. Echt ijzersterke personages. Hard en compromisloos ook. Zoveel beter dan het al solide eerste seizoen. Staat me nog veel moois te verwachten.

Die laatste twee afleveringen.. De makers winden er bepaald geen doekjes om, de afkeer ten aanzien van de hoofdpersoon spat er vanaf, zelden vertoond. Ook die paar kijkers met nog een laatste spatje bewondering voor Vic moeten hier wel overstag zijn gegaan. Eén van die andere psychopaten uit het Strike Team, Ronnie, komt dan nog goed weg. Kan door zijn lullige aftocht rekenen op sympathie waar hij helemaal geen recht op heeft. Ook van mij, want ik durf toch wel te stellen dat het mijn favoriete personage is. De anderen hadden allemaal hun zwakke plek. Lem had een geweten dat aan ‘m vrat, Shane was te dom om in te zien waar ‘ie nou eigenlijk allemaal mee bezig was, Vic trok teveel de aandacht. Maar Ronnie is bijna de perfecte crimineel. Mysterieus. Intelligent. Een koele kikker. Maar toch bijna de perfecte crimineel. Want hij gaat tenonder aan z’n loyaliteit.

Kavanaugh vond ik ook een goed personage. Wat had ik een hekel aan die vent. Erg knap gedaan van Forest Whitaker; zijn aanwezigheid tilt The shield in seizoen 5 naar een hoger niveau. Maar ook los daarvan is seizoen 5 het beste wat de serie te bieden heeft. De dood van Lem is het emotioneel hoogtepunt van de serie, maar de scène op de klanken van Disarm van The Smashing Pumpkins ( ) is ook ijzersterk. Het gemis van Lem en Kavanaugh is in het seizoen erna meteen merkbaar. De leemte wordt opgevuld met oninteressante politieke spelletjes bij de Armeniërs en vermoeiend famliegeneuzel in huize Mackey. Hoodschuldige daarvoor is Cathy Cahlin Ryan die Corrine speelt. Wat een akelige stem heeft dat mens.

Uiteindelijk wel een goede serie, maar betreuren dat ik het achter de rug heb doe ik niet.

Billings verdient trouwens nog een speciale vermelding. Geweldig grappige vent.

Halverwege seizoen VI en de dood van Lem heeft me toch wel behoorlijk geraakt:




The Shield - Seizoen 1 (★★★½ / ★★★★)
The Shield - Seizoen 2 ( ★★★★)
The Shield - Seizoen 3 ( ★★★★)
The Shield - Seizoen 4 ( ★★★★)
The Shield - Seizoen 5 (★★★★½)

meh het raakt me niet en in een tijd waar ik nog zoveel series wil zien, vind ik het een beetje zonde van mijn tijd om mee verder te gaan. Macky is karikaturaal, de soundtrack schreeuwerig en er word iets teveel op shock value gespeeld, ook al zijn de karakters opzich goed geschreven en goed geacteerd. Seizoen 1 afgezien en een gedeelte van seizoen 2.

Ik ga dit zeker wel eens oppakken, op het moment dat ik even niet meer weet welke serie ik wil kijken ofzo, want echt slecht is het ook niet. Denk momenteel dat ik nog zoveel betere dingen kan zien.

The Shield heb ik dus lang links laten liggen maar nu ben ik toch wel blij hier aan te zijn begonnen! Ik hoorde vooral vaak de vergelijking met The Wire, die ik ergens wel kan begrijpen. Rauw drama, uitzonderlijk goed acteerwerk, corruptie, bende geweld in achterbuurten.

'The Shield' Actor Michael Jace Arrested on Suspicion of Killing Wife - Hollywood Reporter - hollywoodreporter.com