Geweld in journaals

De aanleiding voor deze post zijn de gruwelijke beelden die ik zojuist op het journaal heb gezien van opstandelingen die vier politiemannen gedood hebben door ze te slagen en te bekogelen met stenen.

Nu, als horrorfanaat zoek ik altijd de grens op in films. En net wanneer je denkt dat je alles al gezien hebt, zie je dat de journaals eigenlijk zoveel gruwelijker zijn. En die trend zie je al een aantal jaren (althans hier in België toch). Waar vroeger geknipt werd in beeldmateriaal of verwittigd werd voor schokkende beelden, kan het vandaag niet schokkend genoeg meer zijn. Alles draait om sensatie, lijkt het.

Nu was mijn vraag aan jullie: Kan dit volgens jullie? Of moeten de journaals een soort van zelfcensuur - wat beeldmateriaal betreft - opleggen?

Ikzelf vind van wel. Ik vind niet dat berichtgeving over zulke feiten achterwege moet blijven, maar ik vraag me af of dat gruwelijk beeldmateriaal absoluut nodig is om de boodschap over te brengen. Er zijn tenslotte kinderen die meekijken op dat uur. En dan kan je wel zeggen dat kinderen van tegenwoordig meer gewoon zijn (hoewel), dat betekent nog niet dat deze evolutie een positieve evolutie is.

(Ik hoop trouwens dat de mods dit topic niet gaan sluiten omdat het film en televisie overstijgt en meer om ethiek gaat, want ik meen dat dit thema relevant genoeg is om hier te bespreken.)

Ik denk dat je zeker wel grenzen kunt stellen (wat natuurlijk al gebeurt), maar de vraag is natuurlijk wat die grenzen zijn.

Die grenzen hangen samen met functionaliteit denk ik. Als de boodschap duidelijk kan worden gemaakt zonder expliciete beelden te gebruiken hebben dergelijke beelden ook weinig nut.

Ik bedoel: als er een nieuwsitem is over een psychopaat die iemand met een spijker in z'n oog heeft gestoken gaan ze ook niet dat oog laten zien. (ik wil alleen maar zeggen: er zijn natuurlijk wel grenzen bij het nieuws).

En de eeuwige vraag is: waar ligt de grens. Voor mij ligt de lat heel erg hoog, terwijl mijn vrouw al schrikt van bijvoorbeeld een moord of een brand.

Het enige waar men het over eens is, is dat het informatief moet zijn. Eén beeld zegt dikwijls meer dan duizend woorden.

Intuitief keer ik me af van het idee dat alles zomaar kan, niet omdat ik er niet tegen kan maar omdat ik ergens toch nog waardering kan opbrengen voor principes als menselijke waardigheid. Aan de andere kant kun je niet ontkennen dat in een aantal gevallen gruwelijke beelden wel veel in gang gezet hebben. Indrukmakende beelden kunnen mensen choqueren, maar er ook voor zorgen dat de problemen achter de beelden bijblijven, bovendien is verontwaardiging opwekken een van de sterkste middelen om iets opgelost te krijgen, of toch minstens de aandacht erop te vestigen.

Maar wat velen niet schijnen te begrijpen is dat bepaalde beelden ook sommige mensen aanzetten om hetzelfde te doen. Kijk naar de autobranden in Parijs. Die criminaliteit waaide over naar Brussel en Antwerpen omdat er in de media veelvuldig aandacht aan werd geschonken. Heel die hetze is uiteindelijk pas opgehouden wanneer het niet meer of weinig in de journaals kwam.

Sommige beelden brengen sommige mensen nu eenmaal op sommige ideeën. En ik vind dat men daar wat voorzichtiger mee moet omspringen.

Maar wie zegt dat dit gebeurt doordat ze het op tv zien? Volgens mij is deze vorm van cause and effect niet aan te tonen hoor.

Zolang het met gespect wordt getoond, en op een tijdstip dat mijn kinderen in bed liggen, heb ik geen bezwaar tegen gewelddadige, of schokkende beelden.

Ik hoef bijvorbeeld niet zo nodig het bebloede hoofd van Pim Fortuyn te zien om zeker te weten dat hij is doodgeschoten, ik vind dat zeer respectloos, met name voor de familieleden van het slachtoffer. Soms is het nodig om gewelddagige / zieke beelden te laten zien om de ernst van de situatie te benadrukken. Zie de door Freud geplaatste foto's. Vooral die eerste is respectloos, maar dit moet gezien worden anders gelooft niemand het. De Tsunami-beelden van 2004 waren ook zeer schokkend, en vanzelfsprekend ook zeer moeilijk voor nabestaanden, maar het had ook zo kunnen zijn dat mensen hun familieleden herkennen in zulke beelden, en op die manier zekerheid krijgen over de toestand van vermiste familieleden en vrienden. De grens ligt dus wat mij betreft bij de noodzaak om zulke beelden te laten zien.

Mijn dochter (nu bijna 18) heeft altijd alle nieuwsberichten gezien, inclusief de schokkende beelden. Nooit geen problemen mee gehad. Ze moeten nu eenmaal klaar zijn voor het schokkende van onze maatschappij. Ze mogen volgens mij niet van de ene op de andere dag in volledige onschuld de wereld ingegooid worden.

Wat mijn dochter wel altijd heeft gekregen is een duidelijke uitleg, over het hoe en waarom van wat ze gezien heeft.

Dat klinkt nogal hoopgevend voor kinderen zég! Alsof ze op hun 18de ineens de hel binnen moeten stappen. En jij, Speedy, ben jij wel 'klaar' voor al dat schokkends? Jij kunt gevoelloos naar een straat vol ge-explodeerde lichaamsdelen kijken omdat je er 'klaar voor bent'?

Wat zou ik moeten zeggen tegen mijn kinderen als ze vragen wat daar gebeurd is? "Tsja meiden, (4 en 6 op dit moment) dat hebben hele gemene mensen gedaan die niet willen dat mensen met een ander geloof blijven leven, zulke mensen heb je hier ook wel. En nu lekker gaan slapen hoor!"

Ik ben het met je eens dat ze het wel moeten weten, maar in mijn geval vind ik mijn kinderen daar nog té jong voor.

Interessant topic. Buiten het geweld wat we krijgen te zien wil ik ook pleiten voor een beetje minder details. Als ik hoor dat er een heel groot kinderporno netwerk is opgerold dan vind ik dat goed om te horen en ik hoop dat die mensen allemaal de kogel krijgen maar wat ik vanmorgenvroeg om half 8 niet wilde horen was dat er ook (niet lezen als je een zwakke maag hebt) beelden van peuters van anderhalf jaar waren gevonden Dat wil ik gewoon niet weten.

Niemand spreekt van 'ineens'. Je begrijpt toch dat het van kleinsaf aan moet, en niet van "nu is het je achtiende verjaardag en nu gaan we naar wat uiteengereten lichamen kijken."

Ik heb thuis geen enkel nieuwsfeit moeten missen omdat het 'te gruwelijk' was. Ik weet zeker dat ik er geen problemen mee heb om het te bekijken (ik heb er vroeger al verschillende gezien en niet op tv). Er treedt ook een soort van 'gewenning' op.

En uit ondervinding denk ik dat kinderen van vier en zes dit helemaal nog niet interesseert op deze leeftijd. Maar je hebt volgens mij de taak om je kinderen voor te bereiden en ze niet te overbeschermen (rare zinsbouw eigenlijk).

Ik begrijp dat niet iedereen een even sterke maag heeft, maar er zijn dingen dat je gewoon moet weten. Er zijn er tientallen feiten in de geschiedenis waarvan je kunt zeggen 'Dat wil ik gewoon niet weten', maar toch wordt van jou verwacht dat je ze weet.

Daar kan ik mij helemaal in vinden. al men er maar geen 'nieuwsshow' van maakt.

Die twee foto's ondersteunen volledig mijn stelling 'een beeld zegt soms meer dan duizend woorden' volledig.

'Overbeschermen' doe ik niet, ik zal nare beelden niet heel snel wegzappen, mochten ze het toevallig zien. Ik vind het alleen nog niet nodig om ze van alle gruwelen op de wereld nu al op de hoogte te brengen.

Een serie als 'Baantjer' zap ik wel weg, en niet alleen omdat ik het een domme serie vind, maar ook omdat elke aflevering met een lijk begint die er niet altijd even florisant bij ligt. Kinderen dromen veel, en weet jij natuurlijk ook wel. Ze snappen niet dat er een moord is gepleegd, maar ze nemen wel de nare beelden in zich op, en dat komt hun (en mijn) nachtrust niet ten goede. Onnodige confrontatie dus. Zodra ze de leeftijd hebben om te kunnen begrijpen wat er achter de beelden zit heb ik er geen problemen meer mee. Kleine kinderen moeten zich geen zorgen hoeven maken, daar hebben ze later nog tijd genoeg voor.

Interessante stellingen van Speedy en Hannibal hier. Ik kan me in beide theorieën vinden. Allebei getuigen ze van een verstandige manier van opvoeden, zij het dan op een andere manier. Ik denk dat je het zelf ook een beetje moet inschatten en aanvoelen of je kinderen er rijp voor zijn. Elk kind is nu eenmaal anders en heeft een specifieke aanpak nodig.

Of de gulden middenweg.

Of de gulden middenweg inderdaad. Ik vind het in ieder geval heel verstandig van jou dat je steeds aan je kinderen vertelt wat ze precies gezien hebben en waarom, de context met andere woorden. Hannibal heeft ook wel gelijk als hij z'n kindjes wil beschermen tegen al dat geweld. Het komt er gewoon op aan van ze op de juiste moment voor te bereiden op "de zieke wereld".