Sen'ya Ichiya Monogatari (1969)

Bijzondere cinema, dat staat voorop. Het voelt als een typisch Osamu Tezuka brouwsel, waarbij dit keer alle Arabian Nights elementen (zoals de Aladdin en Sindbad avonturen en nog veel meer) samengegooid worden en een avontuurlijke Tezuka interpretatie uitvoortkomt.

De film vormt samen met Cleopatra een uniek animatiegenre op zichzelf, al is het alleen maar de combinatie van cartooneske avonturen, gecombineerd met schaamteloos gebruik van onblote bovenlichamen van vrouwen. De jazzy/psychedelische rockmuziek voelt niet op z’n plaats maar drukt sterk een stempel op de film en beviel me goed, zo ook het (spaarse) gebruik van live-action beelden, soms gecombineerd met animatie, modelwerk en stilstaande shots om, naar het schijnt, kosten te dekken.

De film is verre van erotisch, al zit er wel een erg interessant stukje in waarbij lichamen in elkaar kronkelen en fuseren en je niet goed meer ziet waar welke ledemaat zit. De film duurt te lang, maar is dusdanig hak op de tak, dat het genoeg weet te boeien. Maar het laat ook zien dat een typische kinderlijke avonturen narrativiteit niet zo goed strijkt met de ‘volwassen’ insteek, waardoor het een beetje tussen twee werelden hangt; te flauw en kinderachtig voor ouderen en door de borsten, het (cartoonesk) geweld en dialogen waarschijnlijk niet interessant voor kinderen. Gevalletje beetje vreemd maar erg lekker, want het is een combinatie die je niet zo vaak ziet en misschien alleen al daarom leuk om eens te zien.

Leuk voor een uurtje.

Op zich wel een aparte film, zeker gezien z'n leeftijd. Waar die oudere anime films totnutoe vooral Disney afkooksels waren, is dit toch wat eigener en experimenteler. In ieder geval niet bepaald vergelijkbaar met Disney's Alladin.

Vooral qua animatie toch al best boeiend. Nogal wat verschillende technieken, waarvan enkel de live actie mij wat tegenviel. Verder veel stijlen en probeersels die de film levendig hielden. Character art is in vergelijking een beetje kinderachtig, maar dat viel de film nog wel te vergeven.

Verhaaltje schiet uit de startblokken en kent veel tempo. Het is niet altijd even boeiend, maar elke vijf minuten viel er wel weer iets nieuws te beleven. Jammer genoeg niet boeiend voor 120 minuten, maar echt vervelend werd het niet.

Wel een beetje saai, en dan vooral tijdens het tweede uur. Eens de verrassing en novelty value een beetje weggeëbt is, valt de film toch iets teveel in herhaling en na 90 minuten had het gewoon mogen stoppen. Maar dit is zeker één van de betere oude animes die ik gezien heb.

2.5*