Mira (1971)

Mira is best een goede film. Ook omdat de film een iets oudere leeftijd heeft. Toen nog met de onbekende Jan Decleir en Willeke Van Amelrooy die het toen eindelijk zeer goed speelden als beginende acteurs (nu topacteurs). Nu is de film namelijk ook uit op DVD en kan je de film bekijken in kleur waardoor ik deze film 3,5 sterren toeprijs.

Jan is Belg. En hoezo 'eindelijk'?

Mooie film in fantastische kleuren. Diep drama en vooral sfeerbeeld tijdens het boerenleven van begin van 20e eeuw. Erg mooie en frisse naturelle rol van Willeke van Ammelrooy en Jan Decleir imponeert ook. (hoewel zijn rol niet echt heel groot is)

Scenario van Hugo Claus naar de novelle van Stijn Streuvels. De Authenticiteit valt weer op. En ook de vergelijking met de belgische serie Terug naar Oosterdonk die raakvlakken met Mira vertoont.

Leuke rol van Fons Rademakers zelf ook.

Aanrader, een van de betere films die spelen op het platteland in de 1920'er jaren.

4*

Uitermate mooie schets van een boerendorp aan het water begin vorige eeuw.

Een krakkemikkig dorp, waar door de armoede de bewoners allerlei defensiemechanismen hebben ontwikkeld. Alles wat niet in hun straatje past wordt vervloekt. De brug die dreigt te komen is de hechte gemeenschap een doorn in het oog. Eerst argwanend, en vervolgens met alle mogelijke middelen wordt getracht de aanleg ervan te voorkomen.

Carlos van Lanckere is de fanatiekste strijder Broeke, als deken van de Waterhoek. Hij is aartsconservatief en aanvoerder van het verzet. De rol lijkt voor hem gemaakt. De man die elke verandering verafschuwt, omdat hij te oud is voor grote veranderingen. Hij verdedigt oude waarden en verhoudingen; hij is bang zijn positie te verliezen. Men vecht voor behoud van oude waarden, maar eigenlijk heeft men niks te verliezen. De boerenbevolking moet al elders werken, omdat er bij huis geen werk voor ze is. De mannen worden uitgebuit in het Franse leger, waar ze de vuile klusjes moeten opknappen.

De zoon van deken Broeke is Lander (Jan Decleir); een flierefluiter. Nadat hij terugkomt uit het leger, neemt hij het ervan met Mira, nota bene zijn nicht. Lander kent zijn grenzen in de brugkwestie niet, en gaat gruwelijk over de schreef. De achtervolging in het bos is meesterlijk in beeld gebracht. De setting heeft wel wat weg van Seven Samurai of Hidden Fortress van Kurosawa. De natuur wordt overigens in de hele film mooi in beeld gebracht. De scene in de dichte mist is een ander hoogtepunt.

Langzaamaan breekt het verzet van de bevolking, vooral als de twee aanvoerders van de strijd, Broeke en Lander, voorgoed uitgeschakeld blijken.

De jonge Willeke van Ammelrooy is perfect op haar plaats als gewillige vrijster. Broeke noemt haar steevast hoerenjong, doch het deert haar niet wat men van haar denkt. Freek de Jonge speelt een geniaal type: hij gedraagt zich als nar; altijd breeduit lachend, met een wat sullige blik. Ik moest vaak om hem lachen.

De film komt zeer authentiek over. Een verdienste van Rademakers, die op dat gebied eigenlijk nooit teleurstelt. Rademakers speelt zelf nog een kleine rol: die van de bekakte notaris. Hij komt van buiten het dorp, en dat is te zien: met een auto komt hij steeds aanrijden. Iets wat voor niemand in het dorp is weggelegd. Men moet dan ook weinig van hem hebben en zeker nadat hij in de kroeg, de centrale plek waar de dorpelingen samen komen, de bevolking van de plannen voor de brug op de hoogte heeft gesteld. In de kroeg worden de verhalen aangedikt en plannetjes gesmeden.

De fotografie, production design en de acteerprestaties zijn subliem. Hooguit een enkele keer wat theatraal.

Voor Vlaanderen een heel belangrijke film. Binnen de Belgische setting bezien, is Mira zijn tijd ver vooruit. Mira is een prachtig tijdsdocument. Voor wie van sociaal/historisch drama houdt is de film een must.

De eerste helft vond ik nog wel aardig al houd ik niet erg van streekromanverhalen, maar daarna kabbelt het wat voort zonder dat er nog iets gebeurt volgens mij dus ik begrijp het enthousiasme niet zo goed.

Willeke van Ammelrooy kwam er achteraf achter dat ze in deze film is nagesynchroniseerd (ze had een te Amsterdams accent).

Dit is een van de boeiendste films uit Fons Rademakers' carrière, een bewerking van het boek De Teleurgang Van de Waterhoek van Stijn Streuvels, met bruisend camerawerk van Eddy van der Enden en een goed spel, hoewel de dialogen van Hugo Claus' scenario nogal stijfjes zijn... 4*

Vond dit niet zo'n bijster boeiende film. Maar ik moet toegeven dat ik andere films van Rademakers verkeerd heb ingeschat, zoals Mijn Vriend en Max Havelaar, die ik nu erken als zeer goede films. Maar Mira is gewoon niet mijn soort film.

de titel alleen al?

Ik vind deze film zwaar overschat. Vind hem veel te traag en de dialogen zijn niet veel waard. Vele stemmen zijn nagesynchroniseerd, niet alleen die van Willeke van Ammelrooy, dat zie je duidelijk in de film. Waarom ze het hebben gedaan mag joost weten.

Ik ken betere films met Van Ammelrooy en Decleir, dit is zeker een van hun minste.

Alleen al het onderwerp van de film zou al beter uitgewerkt kunnen worden maar dat heeft men helaas niet gedaan.

Overschat met een 2.9 ?

vind ik eigenlijk ook wel. ik vind dit één van de mindere vlaamse films, het verhaal stelt niet veel voor (kwam mij precies bekend voor, was er ooit geen serie over?), maar 't waren vooral de dialogen die ergernis opwekten, ze leken wel voorgelezen uit het boek van Hugo Claus. verder springt de film zo'n beetje van de hak op de tak.... 2

Het begon goed, maar werd steeds minder. Ik had de indruk dat er hele stukken overgeslagen werden, je moest maar raden wat er gebeurde, sprong vaak van de hak op de tak.

Jammer ook dat de spannende scénes in het donker zijn opgenomen (en dan moet je maar geloven wat er gebeurt) en dat van de Nederlandse inbreng allemaal (op André v. d. Heuvel na) nagesyncroniseerd werd. Maar goed, het is natuurlijk ook meer een Vlaamse film. Freek de Jonge is trouwens niet veel veranderd (op een paar diepe rimpels na).

Ik vond het maar erg matig. Rademakers lijkt in deze film wat beinvloed door de Italiaanse cinema uit die tijd, maar de poging om er een bruisende, levendige film van te maken leidt vooral naar een erg toneelmatige film met stroeve, geforceerd aandoende dialogen. Het bijt met de poging om een authentiek Vlaams dorpje te schetsen en dat is vrij funest voor een film die het meer van de sfeer dan van het wat hak-op-de-takkerig plot moet hebben. Ik merk, zonder dat ik het boek ooit las, ook meteen dat de roman van Streuvels flink uitgebreider moet zijn. De film lijkt in de tweede helft maar zo'n beetje door het verhaal heen te springen. Een bijzonder zwakke soundtrack ook, ondanks dat de componist geen kleine naam was. Kreeg de indruk dat hij dit een beetje tussen het eten en de afwas in elkaar had gedraaid.

Wel vaak fraaie plaatjes en mooie natuuropnames zoals fraaie scenes in de mist met Decleir in het eerste deel van de film. Camerawerk en bij vlagen ook het kleurgebruik zijn duidelijk de sterke kant van deze film. Maar alles bij elkaar een flinke tegenvaller.

2.0*

hallo allemaal

wie kan mij helpen aan de dvd van mira uit 1971 de teleurgang van waterhoek ik ben al een tijdje op zoek maar kan hem nergens uithalen is er iemand die mij helpen kan ????????

bvd groetjes c&a

bij azur.be zie ik hem nog staan.

Verlaagd na herziening. Het idee van het dorp in protest tegen de brug is wel herkenbaar, gezien de Lange Wapper in Antwerpen. Maar verder is het nogal een karikatuur geworden. En het ontbreken van dialect, slaat veel dood. Een film als dit moet je niet in proper Nederlands brengen, zo gaat het natuurlijke verloren.

Na het interessante begin ben je zowel benieuwd naar het verloop van de brug en de relatie tussen Mira en Lander. Maar plots verdwijnen beide plots van de voorgrond en staat de film stil. Waarschijnlijk wel een leuk boek, maar hier in de film soms wat schrijnend. Los van het feit dat deze film belangrijk geweest zou zijn in de Vlaamse filmgeschiedenis. Maar echt genoten heb ik er toch niet van.

Degelijke film van Fons Rademakers. Ik was niet zo geboeid door het hele liefdesverhaal tussen Willeke van Ammelrooy en Jan Decleir. Deze film doet het bij mij dan ook vooral vanwege de achtergrond en sfeer. Het hele gegeven van die brug, de onontkombare modernisering en de directe impact die deze heeft vind ik interessant en vormt een goede discussie in deze film. Ook sfeervol gefilmd en met leuke bijrollen van Rademakers zelf en Freek de Jonge. Mira is een degelijke film.

Grappig ik meende even op bovenstaande cover John Holmes daar liggend in het gras met Willeke te herkennen.

Proper Nederlands? Ik verstond het vaak niet,een ondertiteltje hier en daar zou welkom geweest zijn.

Deze film heeft wat dode momenten, maar toch een prima tijdsbeeld.

Goede film. De 2 Nederlanders : Freek en Willeke stelen de show en waren het meest grappig.

Eindelijk eens de moeite genomen om de film helemaal te bekijken en ik vond het geen straf. De verfilming is mooi en sfeervol en het acteerwerk goed. Dat het nagesynchroniseerd is, tja, misschien toch liever dat dan heel slecht Vlaams. Op een paar trekkerige stukjes na ook een mooi tempo in de film. Ja, heb er echt van genoten.

De film was inderdaad erg schetsmatig, voor mij iets té. Het ziet er allemaal prachtig uit en het komt authentiek over. Maar De aanslag & Max Havelaar laten zien dat Fons Rademakers écht goede films kan maken, als hij een goede scenarioschrijver tot zijn beschikking heeft.

De film is trouwens legaal te vinden op Youtube.

De Vlaamse film zoals hij bestond in die jaren, het leven op het platteland, met aandacht voor de achtergesteldheid van die bevolkingsgroep, hun onwetendheden, hun achterdocht maar ook hun koppigheden en verzet.

Niet neer kijken op Rademakers film naar de Streuvels' roman, vind ik, die puik een tijdsgeest weergeeft.

Jan Decleir overtuigt als de dwars door alles verliefde boerenzoon en Willeke van Amelrooy was toen, om wille van haar wulpse verschijning, beslist een attractie in de Vlaamse cinemazalen

Twee keer, op zijn Frans

Toen ik een tijd geleden het oeuvre van Hugo Claus als regisseur bekeek, dan was deze Mira me ook onder ogen gekomen. Claus was weliswaar niet de regisseur van Mira maar werd wel eigenhandig door Stijn Streuvels gevraagd om zijn De Teleurgang van den Waterhoek om te vormen tot een scenario naar aanleiding van de 100e verjaardag van de schrijver. Streuvels zou de film uiteindelijk niet meer meemaken, hij overleed in 1969 op 97-jarige leeftijd, en dat is zonde aangezien de film wel wat heeft betekend voor de carrière van een aantal mensen.

Zo was er een bijrol weggelegd voor Jan Decleir die tot dan toe voornamelijk furore had gemaakt in de jeugdreeks Keromar maar hierna definitief gelanceerd was en was er natuurlijk Willeke van Ammelrooy die hier (en met Louisa, een Woord van Liefde uit 1972) haar reputatie van actrice "die geen problemen had met naakt gaan voor een rol" liet ontstaan. Qua naaktscènes is Mira alleszins wat overroepen maar bon, dat is niet de reden waarom ik hier aan begonnen ben. Fons Rademakers als regisseur stond al langer op het verlanglijstje (na hem eerst als acteur te hebben gezien in onder andere De Vijanden, het regiedebuut van... Hugo Claus) en ja, dit valt wel erg goed te smaken. Deed me qua stijl en opzet wat denken aan Het Verloren Paradijs - ook met Willeke van Ammelrooy trouwens maar die film werd wel pas eind jaren '70 gemaakt - en het heeft gewoon iets fascinerends om een stel mensen te volgen die zich tegen wil en dank verzetten tegen de toekomst. Misschien hier en daar iets te fragmentarisch met onder andere de komst en het terug verdwijnen van Lander maar Rademakers weet de film heel de tijd boeiend te houden. Alleen wat jammer dat de dialogen van Claus hier en daar wat te gekunsteld voelen. Zeker het gebruik van de naar mijn gevoel toch vooral Antwerpse "gij" breekt een beetje met de setting van de Waterhoek.

Uit de Mira Archieven (een documentaire van Canvas die mee als extra op DVD staat) blijkt dat De Vijanden de eerste co-productie tussen België en Nederland was en was Mira nog maar de derde. Een statement waar ik iet of wat mijn twijfels bij heb (zo is Het Afscheid uit 1966 ook al een Belgisch/Nederlandse co-productie) maar het heeft wel als resultaat dat je 2 Nederlandse namen in de film krijgt: Willeke van Ammelrooy en Freek de Jonge. Beiden worden weliswaar gedubt door Vlamingen om niet te hard te breken met de taal van de andere acteurs maar dat wordt eigenlijk netjes gedaan. Het zorgt er in ieder geval niet voor dat de chemie tussen van Ammelrooy en Decleir verdwijnt (die laatste ontmoeting tussen hen waarbij Mira enkel en alleen maar 'Ja Lander' zegt spreekt boekdelen, al is het toch ook wel vreemd dat het nonkel en nicht is..) en ook de rest van de cast is de moeite. Carlos van Lanckere is uitstekend als de Deken en een sterk verouderde Charles Janssens (toch als je hem voornamelijk kent uit de volkskomedies van Edith Kiel) charmeert als Snoek met een grote mond maar een kleine gestalte. Bijrolletjes zijn er nog voor Fons Rademakers zelf (als notaris omdat de acteur die oorspronkelijk gecast was besloot om niet te komen opdagen omdat hij zijn broek moest uitdoen), Ann Petersen als hospita en Ward de Ravet als rijkswachter.

Tjah, beetje jammer dat er een aantal dingen gewoon niet goed werken. De dialogen zijn soms wat te gekunsteld en het oogt ook allemaal een tikkeltje fragmentarisch maar het mag duidelijk zijn dat Mira een film is die na al die jaren nog altijd gezien mag worden. De film is ondertussen uit de top 10 van de succesvolste Belgische films aller tijden gedonderd (staat op moment van schrijven op plaats 11) en dan verbaast het me het aantal stemmen hier op MovieMeter me wel. Ik had toch wat meer animo verwacht hier.

Dikke 3.5*

Mira is een legendarische Vlaamse film, maar ook eentje die ik nog nooit eerder zag. De iconische scène met Mira en Lander, de vrijscène in het riet, wordt vaak wel eens aangehaald in één of ander programma en wellicht zag ik hem als kind wel eens, maar erg bewust was dat niet.

De film speelt zich af in het West-Vlaamse Avelgem. De filmlocaties speelden zich 80km verder af, op een paar km van mijn deur, regio Hamme en Berlare. En hoewel de film zich afspeelt langs de oevers van de Schelde ligt de werkelijke Mirabrug niet over de Schelde, maar aan het zijriviertje de Durme.

Had ook gedacht dat Jan Decleir een prominentere rol zou gehad hebben. Dit was al bij al vrij beperkt en eerder een bijrol in het geheel. Het is vooral Van Ammelrooy die de show steelt als diva en mannenverslindster. Destijds toch wat controverse over de film wegens voor het eerst gepubliceerde naaktscènes in een film.

Qua taal zeer oervlaams en ik begrijp dat dit voor de noorderburen niet zo evident is. Net als die andere Vlaamse klassiekers als De Witte van Zichem, Het gezin van Paemel, … een blik op het oude boerenleven met al zijn facetten van koppigheid, wantrouwen, tradities en boerenlogica. Beetje gedateerd aan het raken, maar blij hem eindelijk gezien te hebben.

Aardige film waarin de bewoners van de Waterhoek het er niet mee eens zijn als er een brug gebouwd wordt. Een plattelandsdrama waarbij het verhaal wat focus mist en waarbij sommige personages wat beter uitgewerkt haden mogen worden (de korte speelduur werkt dan ook in het nadeel hier). Het ziet er allemaal wel goed uit met een prima aankleding en prima camerawerk.

Het verhaal van Stijn Streuvels over de teleurgang van De Waterhoek. Het verhaal doet denken aan de hele discussie in Antwerpen rond de Oosterweel waarbij al jaren gepleit werd voor een brug over de Schelde met de nodige protesten. Bij Mira gaan we 100 jaar terug de tijd in, waar een kleinere brug voor een schok zorgt in een klein dorpje.

Ik vroeg me eerst af waarom de film eigenlijk Mira heet, als het hoofdverhaal eigenlijk die strijd is tussen dorp en stad over een nieuwe brug. Maar Mira staat volgens mij symbool voor de tweespalt tussen beiden. Voor de dorpelingen is ze een vreemde meid met invloeden uit de grote stad. Voor de rijkere stedelingen is ze dan weer een vrolijke boerendochter die afwijkt van de regels uit de high society. Door beide partijen liefdevol omarmd en tegelijk weer verketterd. De verzetsleider Lander en ingenieur Maurice staan symbool voor beide kanten.

De film is even wennen door de mix van Vlaams en Nederlands en het nogal afgeborsteld Nederlands dat ze spreken. Anno 1971 is Vlaanderen nog lang geen filmland, maar je moet het aangeven dat sommige beelden zeer mooi zijn. De scène in de bossen zijn prachtig gedaan en de mistige scènes aan het water zorgen voor sfeervolle spanning. Deels wat verouderde film, maar best goed verfilmd.

Helaas niet te verstaan