Na Putu (2010)

Trailer (YouTube)

super mooie trailer. ik ben benieuwd.

Moedige film over een geëmancipeerde moslima, of beter gezegd een geëmancipeerd voormalig Joegoslavië. De film laat pijnlijk duidelijk zien dat het contrast tussen het moderne Bosnië en het conservatieve moslimgedeelte opnieuw tot conflicten kan leiden.

De transformatie van Amar naar radicale moslim vond ik niet echt overtuigend, maar dat maakt de film an sich niet minder krachtig. 4*

Pracht van een film, vol rake emoties.

Erg overtuigend acteerwerk en geloofwaardigheid. Deze film geeft je weer een beeld hoe "absurd" en extremistisch het moslim geloof is. Ik denk dat dat de gedachte achter de regie van deze film is. Ik kan natuurlijk niet in het hoofd van de regisseur kijken, maar dat was mijn indruk.

Verder is deze film zeker een kijkje waard, omdat het je een beeld geeft dat er toch veel mensen die eigenlijk van origine moslim zijn, steeds meer van hun geloof afwijken en/of weer bekeren.

Een welverdiende 4 sterren.

Een tragisch relatiedrama in samenhang met zelfverloocheling, tolerantie, trauma en begrip dat na een veelbelovende start op den duur verkrampt en zelfs vervelend wordt.

Ik hou van rustige, 'langzame' films. Maar dit was voor mij iets te langzaam. Ook het einde vond ik een beetje teleurstellend. Er gebeurde te weinig.

Overigens vind ik 'Grbavica', een andere film van dezelfde regisseuse geweldig!

Jij begrijpt de islam, zelfs dus na het zien van deze film, totaal niet. Anders probeerde ze ook bijvoorbeeld in deze film ook niet het verschil te laten zien tussen de strengere en minder strenge personen. Doe maar eerst goed onderzoek naar een geloof, voordat je daar kritiek op uit.

Haha jij hebt duidelijk de film verkeerd geïnterpreteerd!

Wat hiervan denken?

Heel mooi verfilmd. Hoe eigenaardig ook, maar het beginlied brengt je al in verwarring. Een mooi en lief snuitje die Luna. Speelt ook prachtig de karakterrol van stewardess en het uiterste waar een vrouw, als geliefde, zo goed als niets te zeggen heeft. De discotheek is haar uitlaatklep om oppervlakkig en ongewild niemand tegen te komen.

Het begin van de film maakte het verhaal voor mij erg eenvoudig en straalt van geluk en rust.

Het vervolg wordt een psychologische oorlog tussen man en vrouw. Opbouwend vol vraagtekens tussen uitersten waarvan uiteindelijk het mogelijk kind het slachtoffer wordt.

Een zeer diepgaande film waarbij de echte liefde in vraag wordt gesteld door psychologische inmengingen van buiten uit.

Ook al lijkt me dit een uitzonderlijk gebeuren. Toch is dit het dagelijkse leven met hoe dan ook diverse ingrediënten. Meer dan je denkt. Hier wordt onderandere de Islam op de korrel genomen, omdat dit "levensgevaarlijk" duidelijk tot ieders verbeelding spreekt als hatelijk. Maar al de neven-psychologische gebeurtenissen, groot of klein, in het leven kunnen over dezelfde kam geschoren worden. Op zoek naar zelfverwijt dat er voor zorgt dat er niet meer echt geleefd kan worden. Vele echtscheidingen zijn het gevolg van zo'n psychologische oorlog van wegen die uit mekaar gaan.

Zoals de coverfoto laat zien. Een verweesde jonge verliefde heel mooie en aantrekkelijke moderne vrouw met haar vage liefde op de achtergrond. De psychologische afstand lijkt daar al onherstelbaar veel te groot.

Prachtige film. Maar moeilijk. Dus denk ik voor velen: laat het verhaal gewoon over je heengaan. Of je bekijkt deze film op een heel andere manier want een echte oplossing krijg je niet aangeboden... Daar moet je zelf voor kiezen. Het blijft alvast even bij je hangen.

Voor mij zeker een 4* waard. Dat sterretje voor die mooie droevige ogen van Luna. Want ze is gewoon hemels. Op een andere manier dan gezien als passagier op de vlucht in en boven de wolken.

Pluim!

Jasmila Žbanić verrast na Grbavica (2006) opnieuw met een pakkend drama over mensen, die worstelen met de naweeën van de burgeroorlog in Bosnië.

Het aangrijpende verhaal over liefde, loyaliteit en identiteit wordt uitstekend vertolkt door Zrinka Cvitešić en Leon Lučev. Regisseur Žbanić kiest zelf geen partij in de groeiende kloof tussen Luna en Amar, die in weerwil van de wederzijdse liefde op d’n duur onoverbrugbaar is.
Die keuze laat Žbanić aan de kijker over. Het is niet moeilijk te raden bij wie onze sympathiek ligt, maar dat is zuiver gedacht vanuit onze westerse denkwereld. En wij hebben geen monopolie op het gelijk, al denken sommigen dat misschien wel.

Prachtige film, één van de beste uit het jaar 2010.

Redelijke film, niet echt mijn soort verhaal.

Toch helemaal bekeken en verdiend naar mijn mening een 2.5

Acteerwerk van Luna was prima, maar van Amar viel nogal tegen.

Misschien wordt deze film moeilijker voor mensen die nog twijfelen in of voelen voor het geloof. Die twijfel ben ik al voorbij en dus was de keuze voor de kant van Luna en een grote afkeer van Amar dan ook niet moeilijk.

Blijft over de strijd van Luna die goed op mij overkwam. Geloofwaardig verhaal en goed acteerwerk van Cvitesic.

Laatste zin van de film was een hele mooie: "Luna, kom bij me terug". "Nee Amar jij moet bij mij terugkomen".

4

Een goede dramafilm...

Prima verhaal...

Wat een verschil tussen een gewoon en een moslim...

Dit gaat niet goed relatie, geen liefde...

Prima acteerwerk...

Mooi HD kwaliteit...

De kracht van deze film vind ik toch wel simpelweg het verhaal. Hoe religie een mens kan veranderen en hoe mensen in een relatie toch in afzienbare tijd compleet van elkaar vervreemd raken. Op zich word er ook niet op een religie afgegeven vind ik. Ik kon ook eigenlijk wel begrijpen waarom deze conservatieve moslimgroep een bepaalde afkeer hadden voor het leven dat de westerse mensen leiden. Het werd heel duidelijk uitgelegd en snapte ik ook wel waar het vandaan kwam. Dat vond ik het allersterkste aan deze film.

Het acteerwerk was ook erg sterk. Luna was heel sterk in haar emotie maar Amar vond ik er echt uitspringen. Hoe hij langzaam maar zeker verwijderd raakte van de westerse wereld en hoe hij zich steeds meer in zichzelf keerde, vond ik ijzersterk overgebracht.

Goeie film waarin een een vrouw haar vriend ziet veranderen als hij steeds meer waarde gaat hechten aan het moslim-geloof. Een intieme blik in hun relatie die hierdoor langzaam aan steeds verder onder druk komt te staan. Het verloop komt geloofwaardig over en uiteraard speelt het oorlogs-verleden van Bosnië hier ook een grote rol in. Een mooie rol van Zrinka Cvitesic waar we hopelijk nog meer van te zien krijgen. Een dik verdiende 3.5 sterren.

Ik dacht vroeger altijd dat dit een oorlogsfilm was, toen ik langs de posters liep, maar dit bleek toch anders te zijn. Ik had een sneu oorlogsverhaaltje verwacht, maar kreeg een verhaal over liefde, extremistme en vervreemding. De film laat mooi zien hoe kwetsbaar mensen na een oorlog zijn en dat ze zich makkelijk laten inpalmen door een extremistisch geloof. Mooie film.

Ik ben erg verrast door deze film!
Het was een erg interessante film die me constant geboeid wist te houden. Tijdens het middenstuk dacht ik zelfs even dat deze film bovenaan m'n top10 zou belanden, maar helaas begon de film me daarna minder te boeien, en werd het verhaal wat eentonig en voorspelbaar, en kwamen sommige dingen wat onlogisch over.Ook had het open einde had wel wat meer suggestief mogen zijn.

Toch heb ik aandachtig naar de film gekeken. Dit kwam onder meer door de mooie beelden en het bijzondere verhaal. Ik kon me goed in beide karakters inleven en je kon gewoon zien dat ze het allebei erg vonden wat er gebeurde, maar er beide gewoon geen grip meer op hadden. Ondanks ik eigenlijk al wist hoe de film zou eindigen, was ik toch wel erg benieuwd wat er zou gaan gebeuren.

Een bijzondere en goede film, die helaas niet de topper wist te worden waar ik eventjes op hoopte! 3,5* (7,2)

Mooi verhaal van een vrij moslim stel waarvan de man dan ineens besluit anders om te gaan met zijn geloof dan zijn omgeving, realistisch in beeld gebracht.

Uitstekende film over de tegenstellingen binnen een Moslimgezin, enerzijds Westers ingesteld, anderzijds strict Moslim.

De film neemt geen standpunt in (De Franse titel van de film is "Le Choix de Luna" - aan Luna de keuze), maar het is toch treffend hoe langs de ene kant de genocide als een straf van Allah wordt aanzien omwille van het niet strict naleven van de Moslimleer en langs de andere kant de vraag waar Allah was toen de familie van Luna koelbloedig werd vermoord.

Meerdere films gezien over conflicten tussen personen, geliefden of familieleden met een verschillend geloof. In die optiek is deze "Na Putu" toch wel bijzonder, vermits hij een conflict behandelt binnen eenzelfde geloofsleer.

Als we dicht bij huis kijken is Joegoslavië een sterk voorbeeld hoe religie tot verschillen kan leiden. Verschillen die zwaar genoeg waren om er voor te vechten. Ondertussen zijn we anno 2014. Niet dat alles nu vergeten is, maar de verschillen (en vooral religieuze verschillen) zijn al wat verzwakt. In deze film gaat het vooral over een koppel dat wel gelovig is, maar op een manier zoals wij dat kennen in de westerse wereld. Behoud van de tradities, maar evengoed ook voor familie, vrienden en plezier maken.

Amar en Luna lopen mooi samen, maar als Amar bij wijze van spreken ontspoort door het verlies van zijn job, het overmatig gebruik van alcohol en de stress doordat hij geen kinderen kan krijgen, zoekt hij antwoorden. En komt daarbij terecht in religie. Is dat slecht? Tja... eigenlijk heeft dat hier niet echt van belang en ik denk ook niet dat het aan mij is om daarover te oordelen. Ik zal vanuit mijn westerse insteek een gekleurd idee hebben, maar dat maakt die mensen absoluut niet slecht. Voor Amar zijn het de oplossingen voor zijn problemen. Hij drinkt en rookt niet meer en heeft zelfs een job. Voor hem zit de trein dus terug op de rails.

Luna zit stevig op haar weg, maar Amar is door de keuze van religie een ander pad ingeslagen. En dan zit je toch met een probleem tussen een koppel. Is de liefde sterk genoeg om samen verder te gaan? Wie volgt wie en op welk weg (op welk 'pad')?

Het mooie is dat het verschil in religie één van de oorzaken was dat de ouders van Luna niet meer leven. Het is dan ook confronterend als Luna terug gaat naar het ouderlijke huis en daar kinderen ziet die er nu inwonen. Kinderen die te jong zijn om te weten wat er echt gebeurd is. Evengoed als ze naar huis terugkeert en mensen ziet feesten, net als zij zelf doet. Eens te meer komt dan naar voor dat de verschillen uit het verleden er waren door religie. Dat maakt het zwaar om voor de liefde te gaan en dus ook de religie van haar man achterna te gaan. Met als finale woorden 'Luna kom terug! - Jij moet bij mij terugkomen.' Luna is haar pad blijven volgen, het is Amar die een andere weg is ingeslagen. Ze houden wel van elkaar, het ene pad is niet slechter dan het andere, maar als koppel moet je samen op weg gaan. En dat is niet altijd evident.

Mooie film die misschien niet echt overweldigd, maar een sterk thema aansnijdt. Vooral door een modernere westerse bril, maar langs de andere kant toch evengoed door mensen uit Bosnië Herzegovina, dus denkelijk toch niet zo afstandelijk gemaakt als wij denken. Eentje om over na te denken.

Wanneer de vrouw in het begin haar buikje uitsteekt, weet je al dat ze een kinderwens heeft - een voorafspiegeling van het conflict. Mijn sympathie gaat naar de vrouw. Haar partner vervalt van de ene zwakte in de andere: van alcoholisme naar fundamentalisme. Het is waar dat zijn bekering hem van zijn drankprobleem afhelpt, maar hij moet toch ook van de drank af kunnen blijven zonder zich aan die godsdienstwaanzin over te geven? Zo zien we hoe een ideologisch conflict dat het wereldnieuws beheerst, tot een relatiebreuk kan leiden. Macro en micro. De beste Bosnische film aller tijden.

De berichten hier hadden me eerder verward, zo open is dat einde niet. Ik blijf me verbazen hoe sommigen zich aan slaafs aan bijna onmenselijke (geloofs)systemen kunnen overgeven. En sommige het blijkbaar nodig hebben om niet de onrust in zichzelf weg te drinken, en geen eigen ideeën / identiteit meer te hebben. Bijna ongeloofwaardig dat iemand zo orthodox wordt, nooit geweest zijnde.

De film gaat helaas niet diep op de achtergrond in en laat alleen wat worsteling en keuzes zien. Goed gefilmd maar het scenario is mager... Hebben ze ooit wel goed met elkaar gepraat??
mooie film, mooie acteurs, heel mooi gespeeld, maar ik miste het gesprek.....