The Prisoner of Zenda (1937)

enkele prachtige vertolkingen, echt een fijne film, deze gouwe ouwe

**** 4 op 5 ****

Weelderige kostuumfilm met een puike bezetting. Douglas Fairbanks Jr. munt uit als Rupert van Hentzau...

Iets te weinig avontuur en te veel drama.

Verders mooi gemaakt en goed geacteerd.

Verhaal was ook wel te doen.

3,5 ster

Dit soort films konden ze in de jaren '30 toch wel echt goed maken, zie ook met name The Adventures of Robin Hood. Dergelijke swashbucklers lijken nooit echt speciaal te worden, maar desalniettemin is het altijd topvermaak. Het verhaal is ietwat voorspelbaar, maar toch leuk. De aankleding en cinematografie zijn uitstekend. Een minpunt is dat we voor het zwaardvechten moeten wachten tot rond het einde. Het middenstuk kon wel wat actie gebruiken en sleepte wat. Maar als de degend eenmaal gekruisd worden is het weer prachtig. Al was het wel jammer dat één sterfscène door het zwaard er wel érg onovertuigend uitzag.

Opvallend is ook altijd dat films als deze vroeger beter gecast leken te worden. Het is geen hoogstaand acteerwerk, maar iedereen lijkt het naar zijn zin te hebben en het werkt aanstekelijk. Alleen de twee dames zijn niet bijzonder overtuigend. Ronald Coleman, door mij eeuwig verward met Robert Donat, heeft zo'n losse, charmante acteerstijl die ietwat verloren geraakt is door de decennia heen, maar die perfect past bij zoiets als dit. C. Albrey Smith en David Niven zijn prima sidekicks en Raymond Massey is lekker grimmig. De show wordt echter gestolen door Douglas Fairbanks Jr. als schelmige schurk. En volgens mij brak hij de hays code, want in die tijd mochten schurken nog niet ontsnappen aan hun straf. Fairbanks Hentzau weet echter toch te ontkomen. Vond ik wel een charmante toevoeging. Paste ook bij het personage.

Zeer degelijke avonturenfilm dus. Niet de beste in zijn soort, maar liefhebbers van oude swashbucklers mogen dit niet missen.
3,5*

Aardige en charmante klassieker die precies lang genoeg duurt en het goede tempo heeft om je niet te storen aan de oudbolligheden.

Veel elementen die je later terugziet in talloze andere films en een altijd fijne Ronald Colman.

Hoe komt het toch dat hij relatief zo onbekend is vergeleken met andere grote acteurs uit zijn tijd als Jimmy Stewart of Bogart. En waarom heeft ie maar zo weinig films gespeeld sinds de jaren 40?

Ronald Colman was al wat ouder (1891) dan de meeste sterren uit de jaren 30, 40 en 50. Maar in de jaren 20 was hij een grote ster. Ik denk dat acteurs als Clark Gable en vooral Errol Flynn zijn status hebben overgenomen. Goed acteur inderdaad. In a Double life is hij geweldig. Naast film was hij ook veel actief op de radio. Dus dat en zijn leeftijd, (net te oud voor jonge rollen, net te jong voor oude rollen) zou de rede kunnen zijn dat hij sinds de jaren 40 in weinig films heeft gespeeld.

Hij is trouwens ook een Britse theater acteur, die eigenlijk alleen werd gevraagd voor historische drama's en avonturen films. Vanaf half jaren dertig werden die rollen voornamelijk uitgedeeld aan de veel jongere Errol Flynn en Tyrone Power. Ja, zo ging/gaat dat in Hollywood . En vanaf begin jaren 40 waren die films weer uit de mode. Maar hij werd wel gezien als een groot acteur in die periode. De oscar voor A Double life (1947) zal daar de beloning voor zijn geweest.

Vooral door de amateuristisch aandoende settings heeft deze film de tand des tijds maar matig doorstaan. Bovendien ontstijgt het verhaal amper het niveau van een spannend jongensboek.

Daar staat tegenover dat Ronald Colman natuurlijk een voortreffelijk acteur is, net als Douglas Fairbanks jr. Ook Madeleine Carroll is met haar “koninklijke” uitstraling perfect gecast, maar ze heeft helaas maar weinig te doen in deze film.

Het weerzien met haar –door Paramount ooit aangeduid als “the most beautiful woman in the world”– heeft me wel op het idee gebracht om weer eens op zoek te gaan naar haar beste film, The 39 Steps van Hitchcock.

Sprookjesachtige, fantasierijke avonturenfilm met een dikke laag romantiek, naar het boek van Anthony Hope, meermaals verfilmd.

Vond het, zeker in de beginne, bijna als een komedie overkomend en niet au serieux te nemen en ook het melodramatisch slot overtuigt niet.

Veel indruk heeft het in ieder geval niet gemaakt, maar het acteerwerk mag er wel zijn en heel interessant om zien was de jonge, vooroorlogse David Niven.