An Ideal Husband (1999)

Naar het toneelstuk van Oscar Wilde (die ook The Importance of Being Ernest schreef).

Al es eerder verfilmd, lang geleden, onder regie van Alexander Korda.

Enkel in het begin leek het wat te worden, maar het laatste halfuur was beneden alles ...

*' 1,5 op 5 *'

Ik had het stuk nooit gelezen hoewel ik Wilde's verzameld werk al een jaar of 11 à 12 in mijn bezit heb. Het is mijn geelste boek (nutteloos feitje: geel is de minst populaire kleur voor de omslag van boeken). Ik geloof dat ik het stuk liever lees, hoewel, zelfs dat niet want als ik de film zo zie vind ik er denk ik niet veel aan.

Julianne Moore, hoe goed ik haar ook vind, is helemaal niet gevaarlijk in deze rol! Wat jammer. Ik hoopte steeds op dezelfde gevaarlijke glans als de Gloria in Buffy the vampire slayer. Liefhebbers weten denk wel wie ik bedoel. Of Glenn Close of John Malkovich in god-hoe-heet-die-film-ook-alweer.

De hele film loopt er ook zo'n samenzweerderig plingplongmuziekje mee. Ontzettend irritant.

Minnie Driver loopt grappig te doen en is het niet. Rupert Everett is het gek genoeg wel en zijn ironische manier van acteren doet smaken naar meer. Was de hele film maar zo in het overdrevene getrokken, dan had ik 'm denk ik hoger gewaardeerd. Nu smaakt An Ideal Husband nogal flauw. Figuurlijk dan.

Zonde van de uitstekende cast. 2 sterren.

Ik wist dat ik hier niet mocht naar kijken - "kijk nooit naar verfilmingen van werken die je nauw aan het hart liggen, niet omdat ze slecht zijn, maar omdat je je "eigen" personages verliest".

En làp, ik heb het aan mijn been. Cate Blanchett - wat een vrouw! Die zal niet meer uit mijn hoofd te krijgen zijn wanneer ik het opnieuw ga lezen. Damn!

An Ideal Husband is mijn eerste kennismaking met Oscar Wilde in enige vorm. Ik had begrepen dat hij bekend stond om zijn scherpe dialogen en dat alleen al trok mijn interesse. Terecht zo blijkt, want op basis van in ieder geval deze film is dat zijn sterke kant. Ik heb erg genoten van de vele kwinkslagen in deze film, evenals van gedenkwaardige observaties dat als je van jezelf houdt je een minnaar hebt voor het hele leven (ik parafraseer hier in het Nederlands, want in het Engels mag het van mij nu nog alleen maar vertoond worden als Rupert Everett het uitspreekt). De cast doet het erg leuk, met de altijd geweldige Moore en Everett voorop. Die laatste zie ik weinig, maar is me vaker als als vrij briljant opgevallen, misschien wel de ultieme droogkomische Brit.

Dus ja, ik heb me vermaakt met deze film, maar hij wel érg afhankelijk van zijn acteurs en dialogen. Het verhaal vervalt na een interessant begin in een serie vreemde plottwists en misverstanden waar nooit een oplossing voor komt die bevredigend werkt. Daarbij doet regisseur Oliver Parker hier geen enkele moeite om het niet op een theaterstuk te laten lijken. Er zijn meerdere locaties, maar buiten dat om lijkt het vaak een simpele tv-productie op visueel vlak. Parker vertrouwd het toneelstuk blindelings. Gelet op de dialogen heeft hij groot gelijk, maar uiteindelijk bleef ik toch met het gevoel achter dat ik naar niets meer had gekeken (of eigenlijk geluisterd) dan slechts een reeks one-liners. One-liners van het type waar ik van hou, maar de rest van de film hangt daarnaast in het luchtledige.
3*

Uitstekende verfilming van het stuk van Oscar Wilde, door een regisseur die zich kennelijk persoonlijk sterk aangesproken voelt door Wilde's werk: naast dít stuk verfilmde hij ook nog The importance of being earnest (met Rupert Everett en Colin Firth) en Dorian Gray (met Ben Barnes en Colin Firth). Déze film drijft naast de dialogen natuurlijk op de ijzersterke cast; het enige minpuntje vond ik Jeremy Northam, die ik toch net wat te jong voor zijn rol vond, ook al beschreef Wilde zijn personage als "A man of forty, but looking somewhat younger". Gelukkig speelt ook hij uitstekend, dus ik moet gewoon niet zeuren.

Wat ik steeds bewonder in dergelijke Britse producties is de prachtige rolinvulling, de schitterende dialogen, de costumering, de decors en deze "An Ideal Husband" stelt daarin ook nu niet teleur.

Gesteund op een schalks stuk - met veel levenswaarheden notabene - van Oscar Wilde, munt de film uit door een verrassende en plezierige intrige, een rustige opbouw en een puike regie.

Ondergewaardeerd, als ge't mij vraagt.

De laatste tijd heb ik een boel films gezien en vele daarvan vond ik genietbaar, maar het is lang geleden dat een film mij met zo'n brede glimlach achtergelaten heeft. An Ideal Husband is oorspronkelijk een toneelstuk van Oscar Wilde, en hoewel ik het oorspronkelijke stuk niet ken kan ik in de verfilming duidelijk de hand van Oscar Wilde zien, tot mijn grote vreugde. Oscar Wilde strooit zoals altijd met briljante citaten, geen idee waar hij ze vandaan haalt. In deze film gebruikt hij daarvoor als spreekbuis Rupert Everett, die ik fantastisch vind als de wat gladde en uiterst sophisticated (bij gebrek aan een beter woord) Lord Goring. Hij speelt zijn rol precies zoals ik denk dat Oscar Wilde het bedoeld moet hebben. De chemie met Minnie Driver is geweldig, echt een genot om te zien hoe die twee om elkaar heen draaien.

Cate Blanchett bewonder ik al jaren en ook in deze film is ze weer schitterend. Jeremy Northam doet het ook goed; van Julianne Moore weet ik het nog niet zo, ik denk dat mijn mening over haar beïnvloed wordt door de volstrekte onuitstaanbaarheid van haar personage.

Behalve dat het acteerwerk uitstekend is vind ik het verhaal ook geweldig. Ik denk dat niet iedereen dat met mij eens is, een andere verklaring voor het veel te lage gemiddelde kan ik niet bedenken. Ik vind het uiterst vermakelijk hoe Oscar Wilde heel zorgvuldig alles in het honderd laat lopen zonder dat het melodramatisch wordt. De ironie is ook nooit ver weg en daar maak je mij wel blij mee.

Wat valt er verder nog te zeggen... De kostuums zijn prachtig, vanzelfsprekend. De muziek is me helaas niet opgevallen, maar misschien zat ik daarvoor teveel in het verhaal. Verder niets op aan te merken. Ik heb absoluut genoten van An Ideal Husband en geef voor nu vier welverdiende sterren.

Goeie film waarin een succesvolle minister door een vrouw wordt gechanteerd met een geheim uit zijn verleden. Gebaseerd op Oscar Wilde's toneelstuk dat zich aan het einde van de negentiende eeuw afspeelt. Een bittere komedie met ook een aantal scenes die grenzen aan een klucht. Goeie dialogen met een scherp en kritisch randje mbt mens en maatschappij. De acteurs zijn stuk voor stuk uitstekend gecast.

Nadat ik de meningen gelezen had over deze film, zag wie het geschreven had en welke acteurs/actrices erin speelden, kreeg ik al het vermoeden dat de film een juweeltje moest zijn.

Ook nog het Britse halffabricaat en het kon niet meer stuk.

En INDERDAAD, heerlijke film met een fijn verhaal waarin regelmatig met citaten op niveau wordt gestrooid, mijn vermoedens werden bewaarheid!

En dan de humor, een volle 10 punten behaalt deze, ik ben nu eenmaal dol op de Britten wat hun humor betreft, daar kunnen velen een puntje aan zuigen.

Als iemand graag even uit de sleur van de dag wil stappen en wat opbeurends nodig heeft, hier ligt een kans!

Een tijdloos verhaal in de vorm van een aantrekkelijke en prachtige romantische komedie over blackmail met een brief, naar een toneelstuk van Oscar Wilde, onweerstaanbaar in zijn eenvoud, slim, gevat, scherpzinnig en vol kwinkslagen. Voor je speelde zich een netwerk af van leugens, complicaties, misverstanden, verleiding en afspraken. Het geheel speelde zich af ten tijde van het Engeland van koningin Victoria (een weergaloze tijd zo leek het; tenminste als je aan de goede kant van de samenleving zat): de sfeer van die tijd werd fantastisch in beeld gebracht, om maar te zwijgen van de kleurrijke en schitterende kostuums. De levendige cast, met een kleine bijrol van Jeroen Krabbé, speelde zonder uitzondering voortreffelijk.

Ondanks de goede cast kon deze film mij niet boeien