Brussels by Night (1983)

mooie zwarte film met geweldige soundtrack

Ruwe Belgische diamant.

Als Belg die in Brussel werkt (hoewel dat nu minder is met de telewerkcultuur) wist de film me helemaal mee te krijgen. Ik herkende heel wat plaatsen die nu onherroepelijk veranderd zijn. Fijn om een decor terug te zien van telefooncabines, marginale cafeetjes waar men nog in oude franken betaalde, in een tijd waar er nog gerookt werd in openbare plaatsen en de auto's gratis konden parkeren waar ze wilden. Een Brussel dat ook nog lekker volks was ...

Max is een zelfdestructieve gast die naar Brussel gaat om zichzelf te verliezen. Hij is een klootzak, een ruziemaker, een man die niks om zijn eigen bestaan geeft en ook het geluk aan anderen niet wil gunnen. Hij vindt "vriendschap" in Alice, een cafédienster die ook half en half een affaire heeft met Abdel, een Marokkaanse inwijkeling. Maar in feite vindt hij met niemand verbinding. Sukkelaar Louis komt het trio aanvullen en samen gaan ze op daguitstap. En naar wie telefoneert Max de hele tijd door?

Jazeker, het stemmige Brussels by Night is een belangrijke Belgische film, een klassieker om trots op te zijn en die meer erkenning verdient. Eén van de eerste modernere films, met een gepaste soundtrack van Van het Groenewoud. Van het depri einde wordt je ook wel even stil... Vond 'm heel goed.

Ja die ervaring had ik ook. Gek hoe snel de zaken veranderen.

De LP met de soundtrack heb ik trouwens onlangs op een rommelmarkt op de kop kunnen tikken. Op de achterkant staat er nog een tagline die waarschijnlijk ten tijde van de release gebruikt werd:

"This film will hurt, and you'll love it!"

Leuke collector's item lijkt me. Met die LP op de rommelmarkt heb je veel geluk want op Discogs zijn ze erg prijzig. Ik zal me moeten tevreden stellen met het versleten exemplaar van de stadsbib. Piece of my heart vind ik een zalige Raymond-cover, beter dan het origineel van Janis Joplin.

Interessante film van Marc Didden dat zich volledig afspeelt rond het personage Max. De kijker wordt lange tijd in het ongewisse gelaten van de situatie rond Max. Meer dan observeren voor de kijker zit er niet in. Max slendert rond in Brussel, niet de meest toeristische of mooiste plekjes. Het geheel geeft een rauw deprimerend gevoel. Exact hoe we de gevoelstoestand van Max dienen te omschrijven. Een gevoel van machteloosheid bekruipt hem ook, tot het agressieve of rebelse toe wanneer hij rookt in een taxi of een snoepautomaat er moet aan geloven.

Eenzaamheid en verloedering komen sterk naar voren, elementen die heel vaak gelinkt worden aan een grootstad. Tegelijk erg sfeervolle film met prima soundtrack en camerahantering. François Beukelaers doet het meer dan uitstekend als nihilistisch rondzwervend individu, maar de vraag waarom wordt te weinig uitgespeeld.

Brussels by night is terecht een klassieker binnen de Belgische filmgeschiedenis. Eentje die je als cinefiel moet gezien hebben. Eentje geheel passend bij Marc Didden, rebels en ruw in de positieve zin van de woorden.

Vandaag ga ik naar Brussel, sommige minder gefortuneerden op deze aardbol wonen daar nu eenmaal en dienen af en toe (niet te vaak) opgezocht te worden, dus ik dacht dat het leuk was om tevoren deze film te kijken. Het begin van Brussels by night is ook leuk. Het leek een soortgelijke prent te worden als die Engelse film uit begin jaren '90 over een soort filosofische vagebond, ik ben de titel kwijt, volgens mij herhaalt een woord zich in de titel (?). Afijn, op een gegeven moment ontstaat er een soort driehoeksrelatie met jaloezie en blijkt hoofdpersoon Max een ordinaire psychopaat en toen was de film mij helemaal kwijt. De film was op dat punt trouwens zelf ook zijn originele muziekscore kwijt; de jazzy klanken uit het begin zijn in geen velden of wegen meer te bespeuren. Wat ik nog wel leuk vond was het geografische middelpunt van België, met die twee verlepte kerstbomen. Verder met enige moeite uitgezeten.

Aardige film over een man die door Brussel rondloopt en het aanpapt met een barmedewerkster. Als sfeertekening van de grote, grauwe stad begin jaren '80 best geslaagd. De soundtrack past er in dat opzicht ook prima bij. Van een verhaal is geen sprake en de nihilistische personages worden op een gegeven moment wat langdradig.

Ik weet het weer: Naked (Film, 1993) - MovieMeter.nl

Matig.

Mocht ikzelf filmmaker geweest zijn, zou de film qua thematiek in mijn straatje liggen. Ik kan daar in zekere zin wel van genieten, van dat melancholische en zwaarmoedige gevoel. Daar kan men volgens mij ook betere films van maken dan deze Brussels by Night.

Sowieso had ik wel verwacht dat het effectief Brussels by Night ging zijn, maar de film gaat niet over één nacht in Brussel, maar beslaat enkele dagen. Hoe dan ook is dat te kort voor het plot, want dat rare trio (of kwartet) is een opmerkelijke combinatie waarbij ik het totaal niet snapte waarom ze samen op sjok gaan. De personages beschikken in ieder geval niet over veel logica.

In het geval van Max is dat weinig verrassend, maar eerder dan nihilistisch vind ik zijn persoonlijkheid vervelend en destructief. Aan het einde blijkt waarom. In de tussentijd had ik wel wat meer nuance verwacht, zowel qua karakterschets van Max, alsook zijn relationele beslommeringen met elk van de bijrollen.

De soundtrack is bij tijd en wijlen sfeervol, maar daar had nog wel wat meer kunnen uitgehaald worden. Hetzelfde geldt voor de fotografie. Grijs is het zeer zeker, maar dat kan nog wel wat beter in beeld gebracht worden. De sfeerbom die het had kunnen en moeten zijn is dat slechts op spaarzame momenten.

2,5

Een generatie filmmakers die probeerde tussen boerenfilms en kluchten een auteurs film te brengen, is nobel. Didden de regie, Deruddere als co script, Willy Stassen de fotografie, Troch de montage ... het lijkt wel een filmschool. Het idee om Brussel als een hoofdpersonage te nemen is best geslaagd (de beelden zoals de opening die blijkbaar uit de lift van het Sheraton hotel werd gefilmd – de chaos, de leegte – en niet vergeten, zéér belangrijk voor Brussel : de tweetaligheid) maar het drama dat Didden naar toe wil, komt nooit los omdat de personages eerder vaag en vlak zijn. Didden was in een vorig leven rock journalist en dat is te horen want er is een puike soundtrack (van Raymond van het Groenewoud die plots werd ontdekt als filmmuziek) die toch nog wat leven in de brouwerij brengt. De rest is fragmentarische observaties in een soort mini road movie gepresenteerd. De driehoeksverhouding is wat bij de haren getrokken en stemt niet overeen met het personage van Beukelaers. Deze rebelse, zelfdestructieve persoon wordt immers door zijn mede passagiers zonder probleem vergezeld. De film is in de kerstperiode opgenomen en hier en daar is in het beeld de kerstsfeer (kerstbomen op het plein, versiering in het winkelcentrum, in het straatbeeld) te bespeuren. Eerder onopvallend en daardoor weet ik niet of het de bedoeling was maar kerst voor eenzame zielen is nochtans een perfecte metafoor voor de personages. En Raymond die zingt : Brussel by night/Allemaal lichtjes ....

Indrukwekkend drama.

We volgen de uitgebluste Max op zijn rondzwerven door Brussel. Het trekt op met een aantal losers. Er spannend zijn hun avonturen niet, maar de onderlinge spanningen nemen langzaam aan toe.

Het eind is verrassend en explosief.

Ruime 4*

Aanrader op Netflix

Het levert vaak boeiende portretten op, figuren aan de zelfkant van de maatschappij die hun verdriet wegspoelen met flinke doses alcohol. Bekend voorbeeld is natuurlijk Bukowski maar er zijn ook best wat films die dat thema behandelen. In Brussels By Night is er een ander element aan toegevoegd, zelfdestructie en onaangepast gedrag gaan gepaard met moord en doodslag. Beukelaers is ook geen knuffel-alcoholist maar een enorme eikel van een vent, en het is de vraag waarom hij op sleeptouw genomen wordt door andere nachtbrakers. Veel lulligheid en treurigheid, zeker als ook de gepensioneerde oud-collega hen komt vergezellen. Het einde vond ik best sterk maar had zoals anderen al suggereren minder expliciet in beeld gemogen.

Sfeervolle soundtrack van van 't Groenewoud en zowaar nog een ontdekking: kennelijk ging men ook in België bij La Bamba in een kring dansen, dat deden wij ook op brugklasfeesten. Hartstikke spannend, al bleef het daar wel bij keurige kusjes op de wang.

Eén van de weinige Belgische films in het wereldwijd aanbod op Netflix.

Wie de film liever op groot scherm bekijkt krijgt in CINEMATEK (Brussels) regelmatig de kans, bijvoorbeeld nu zondag 13.02 om 19u30.

Vandaag valt vooral op hoezeer Brussel veranderd is tegenover de jaren 1980, 'een Vlaamse film die op een bewuste manier een tijdsgeest in beeld probeerde te brengen en aansluiting zocht bij een internationale beeldtaal.'

De inspiratie van Wenders, Scorcese, punk en new wave zijn duidelijk te voelen. Eén van de meest memorabele scènes speelt zich in tegenstelling tot de filmtitel overdag af buiten Brussel, bij een geleid bezoek aan het hellend vlak van Ronquières.

De gids vraagt aan het bonte gezelschap met in de hoofdrol François Beuckelaars: 'Flamands?'. Waarop deze antwoordt: 'Trois Flamands et un Arabe. L'Arabe, c'est moi.'

Diddens fascinatie voor de loser, de drop-out, de eeuwige buitenstaander is tevens een koppig pleidooi voor het vinden van de vreemdeling in onszelf.

Dat valt toch wel mee? Ik zie er de laatste tijd steeds meer voorbij komen, erg interessant. Tijdje geleden Zaman gezien, en Meeuwen Sterven in de Haven staat er ook op, en nog een paar titels. Erg blij mee.

Toch wel haast zijn tijd vooruit, deze Belgische film. Nu te zien op Netflix.

Brussels by Night is een nummer van Raymond van het Groenenwoud; de man krijgt hier nog wel vaker de beurt om een soundtrack te uiten. Ik kende het nummer toen ik een jaar of 8 was. Mijn moeder kreeg een verzamelcd van een kennis cadeau dus vandaar. In dezelfde periode zag ik deze titel ook als film voorbij komen maar ik liet dat al snel langs me heengaan. Tot het moment dat ik deze op Netflix beschikbaar zag staan... verrek, inderdaad.

We volgen Max; een man waar we in eerste instantie nog weinig over te weten komen. Dat hij een nihilist is staat al voorop. Dat hij geen doel heeft en niet kan dealen met de maatschappij ook. Na een onderbrekende zelfmoordpoging verlaat hij zijn huis en pakt hij de eerste de beste trein: Naar Brussel.

Het is een impulsieve man en in de jaren 80 werd er nog wel nuchter gedaan als je in het openbaar een sigarettenautomaat aan gort trapte omdat het ding niet werkte, of als je midden in een tunnel uit de taxi wilde stappen. Ook het stadsbeeld lijkt veel moderner en dynamischer te zijn dan de stadsbeelden van het heden. Naast dat het grijzer is vliegen de reclameborden en leuzen je om de oren, terwijl onderwijl het voetvolk zich verschanst in kleine cafeetjes en lullige baantjes. Max wandelt door de stad, komt zijn oude bekende loservriend Louis tegen en stuit vervolgens ook op een ogenschijnlijk stelletje: de kroegbazin Alice en immigrant Abdel. Tussendoor pleegt Max bij elke willekeurige telefooncel of cafételefoon een belletje naar een bepaald nummer... dat maar niet beantwoord wordt.

In eerste instantie zou je denken dat Max gewoon een impulsieve, cynische rotzak is die toch niet zo snel een gevaar is voor de mensheid. Hij is slechts verbitterd en aangedaan. Maar daar komt wel snel verandering in. Jaloezie komt om de hoek kijken, uitzichtloosheid, concurrentie en frustraties onder de bij elkaar geharkte ontmoetingen... die op een dag een trip maken naar een een of ander oord. Zonder doel... Maar langzamerhand valt het kwartje.

En die was meer dan verrassend en treffend.

Ja, Brussels by Night is een creatieve doch sterke film die overduidelijk zijn mosterd heeft gehaald bij bekendere stadsfilms. Taxi Driver misschien? Wim Wenders? Sterk acteerwerk, absurdistische personages, een prima lijn toewerkend naar een fatale verrassing. Een sterk stukje Belgische cinema.

4,5*

Wat een flutfilm was me dit sech, über saai, geen bal aan...

Kwam deze film tegen bij Netflix. Ondertussen 40 jaar oud. Depri sfeertje over een man die rondzwerft in Brussel en er enkele types tegenkomt met wie hij optrekt. Valt op dat de straten en decors leeg zijn, wat bijdraait tot het trieste sfeertje van de film en dit is niet negatief bedoeld. Hou wel van dit genre films waar ieder met zijn eigen problemen worstelt. Vele scènes hebben geen inhoud en er zijn ook enkele stille dode momenten. Leuk om Brussel eens te zien in die tijd. Ook opvallend is de manier van acteren in die tijd. Ook is het grafisch niet wat we gewoon zijn. Film bij momenten korrelig. Soundtrack wel ok. Je moet wel te vinden zijn voor dit soort van films en in de juiste stemming zijn. Zal niet voor ieder weggelegd zijn. Zelf nog in Brussel gewerkt in de jaren 90 vandaar mijn klik met de setting.