Miracle on 34th Street (1994)

Voorop gesteld: ik heb het origineel niet gekeken en hou het daar ook bij. Mogelijk dat de wat negatievere reacties voortkomen van mensen die het wel gezien hebben. Ik kan deze kerstfilm wel waarderen, de kerstsfeer zit er goed in. Ik was vooraf niet zo gecharmeerd van een kerstman in de rechtbank, maar achteraf heb ik juist daar het meest gelachen.

Het grootste minpunt vind ik het kind dat geen kind mag zijn, maar naarmate de film vordert wordt ze wel steeds meer kind. Ze blijft wat bijdehand, maar dit hoort ook wel bij haar personage. Had echter wel graag gezien dat ze iets meer kind was geweest, ze was me nu iets te volwassen. Buiten het feit om dat ze niet gelooft, daar ergerde ik mij niet aan, dat maakt de film zoals het is.

Natuurlijk zit het verhaal vol met clichés, als je daar niet van houdt, kan je hem beter overslaan ja. Ik heb daar zelf geen moeite mee. Ik kijk een kerstfilm voor de goodfeel, er zijn maar weinig films in dat genre dat nog verrassend uit de bocht kan komen. Ook is het allemaal voorspelbaar, maar ook daar heb ik in dit soort films geen moeite mee.

De acteerprestaties zijn prima. Wilson vind ik af en toe wat over de top, maar dit ligt denk ik vooral aan haar personage en niet aan de actrice zelf. Haar rol zet ze namelijk goed neer. Attenborough zet de rol van Kerstman ook heel goed neer, al blijft mijn favoriet toch Tim Allen in The Santa Clause. Deze komt echter zeer dichtbij. Al met al een prima kerstfilm die een ruime voldoende krijgt, 3.5*.

Miracle on 34th Street

Ik moet toch wel als eerste zeggen, deze film is te lief. De film klopt in verhouding totaal niet met elkaar, het ene gaat zeker niet mee met het ander waardoor je toch soms met een al te groot vraagteken rond blijft kijken en de film toch niet echt duidelijker word. Goed, nu dat er even uit is.

Miracle on 34th Street is een gezellige en vrolijke kerstfilm, dat zeker. Hoewel de film dan niet helemaal fijn in elkaar steekt, kun je met een warm en gezellig gevoel nog wel kijken naar Miracle on 34th Street. Het vredelievendheid waar Kerstmis voor staat komt zeker omhoog in deze film. De film brengt zo zijn vrolijke momenten maar heeft ook zeker zijn dieptepunten (drama gevoelig).

Het verhaal is zeker leuk. Kriss Kingler doet zich voor als kerstman, wanneer hij de normale kerst man betrapt op alcohol gebruik maakt hij er een notitie van en meld dit bij de leidinggevende. Wanneer de huidige kerstman neergaat word Kriss gevraagd als kerstman voor het jaarlijkse Kerst Parade in New York. Kriss gaat akkoord en groeit hierdoor uit tot de grootste Kerstman van New York.

Wanneer hij achterna word gezeten door de oude kerstman en hij deze vervolgens een tik op zijn smoel verkoopt (wat uiteraard niet echt raak was) moet Kirss naar een gesloten instelling omdat hij al geestelijk gestoord aan word gezien. Onder de hoorzitting moeten ze zorgen dat Kriss weer vrij komt en dan verder kan als Kerstman (wat hij echt blijkt te zijn volgens mij).

Dat bedoel ik heel erg met de eerste alinea te zeggen: de rechtzaak trekt het gehele verhaal uit een en dat is echt zonde. Ook het neppe gedoe dat heel New York vol staat om Kriss te vertegenwoordigen is natuurlijk iets te veel.

Over het algemeen (buiten alle minpunten om) was de film prima te doen. Je zat niet naar iets langdradigs te kijken daar was ik al blij genoeg mee. De film is van zichzelf origineel, ook al is er een voorganger, maar het is zeker geen toppertje.

2.5*

Hele leuke kerst feel good film.

Alle magie uit het origineel zit hier niet in en het kind is best irritant. de kerstman heeft de meeste charme van alle acteurs.

Wil het origineel graag eens een keer zien als ik de reacties hier zo lees, tot die tijd vond ik dit een alleraardigste film. Dat het zoetsappig en sentimenteel zou worden had ik al ingecalculeerd, en met die gedachte viel zelfs dat me nog wel mee. Gewoon een lekkere kerstfilm met een onweerstaanbare Richard Attenborough.

3,5*

Miracle On 34th Street is een remake van de gelijknamige film uit 1947. Die film wordt gezien als een echte Kerstklassieker (althans in de VS) en won destijds 3 Oscars, waaronder Edmund Gwenn als Kris Kringle.

In deze film heeft Richard Attenborough de zware taak om in Gwenn’s voetsporen te treden en doet dat uitermate verdienstelijk. Attenborough is veruit het beste punt van deze verder vrij middelmatige Kerstfilm die bol staat van de clichès. Deze remake werd dan ook matig ontvangen door zowel pers en publiek. ‘Een sentimentele draak’ werd de film destijds genoemd, en dat is een treffende omschrijving, gezien het wel erg kleffe einde. Perkins en McDermott zijn als koppel niet bepaald geloofwaardig en de destijds 7-jarige Mara Wilson werkt vooral op de zenuwen met haar betweterige uitspraken.

Het verhaal is niet onaardig en weet dankzij de innemende vertolking van Attenborough nog wel de aandacht vast te houden. De rest van de cast kan echter niet in zijn schaduw staan.

Wel grappig dat men in deze film beweert dat Santa Claus in Nederland Sinterklaas wordt genoemd. Dan hebben de makers toch betrekkelijk weinig research gedaan.

Vrolijke en gezellige kerstfilm waar ik me prima mee heb vermaakt.

Ook deze film eindelijk gezien, vooral voor Mara Wilson, maar ook omdat ik hou van kerstfilms.

Later zag ik pas dat dit niet het origineel is. Die heb ik nooit bekeken en ga ik waarschijnlijk ook niet doen, dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal.

Wat ik goed en leuk vind aan deze film is dat het constant de vraag en twijfel neerlegt of de kerstman echt is. Dat daar een loopje mee wordt genomen. Het zit hem in kleine details die het steeds weer bevestigen, maar dat je ook weer er anders naar gaat kijken. Dat je zelf ook afvraagt of de man niet gewoon gek is of dat hij het eigenlijk wel is. Op het begin hoor je hem al praten met een jongetje dat hij het is. Dan denk je dat het een grap is. Daarna zie je hem een 'neppe' kerstman uitleggen hoe hij de arrenslee moet gebruiken en dan denk je dat hij gewoon behulpzaam is. En vervolgens mag hij ook de kerstman spelen, wat hij eerst niet zo ziet zitten, vooral omdat hij niet bekend wil worden als de kerstman denk je dat hij bescheiden is. Daarna weet hij heel goed met kinderen om te gaan tot in het perfecte. Enzovoorts. Ook dat het kind (Mara Wilson) al niet meer in de kerstman gelooft is dan een goede zet in het verhaal. Hele leuke rol heeft ze weer en zo knap geacteerd op deze leeftijd. Ze had niet zo'n hele lang carriere, maar ze heeft er toch even kort achter elkaar drie klassiekers uitgepompt zoals Matilda, Mrs. Doubtfire en deze.

Mara is dus het schatje, Dylan McDermott is het lekkertje en Richard is aandoenlijk. Elizabeth Perkins zorgt voor de complexiteit in haar karakter al is dat nooit helemaal verduidelijkt, waarom ze zo is. Of het is helemaal aan mij voorbij gegaan.

Soms bij vlagen wat saai, maar absoluut een leuke kerstfilm.