It Happens Every Thursday (1953)

Loretta's laatste film. Ze was toen 39+ en had als afsluiting meer verdiend dan deze matige komedie; maar ze mag toch terug kijken op een behoorlijke filmcarriere.

Voor iemand als ik die tig jaar bij dagbladen heeft gewerkt, heeft dat idee van een dorpsblaadje met een miezerige oplage en een pers die het altijd op drukdag begeeft beslist een zekere charme. Het jonge stel dat het avontuur aandurft om vanuit New York het Californische krantje ongezien over te nemen is een uitgangspunt dat al een onverwoestbaar optimisme doet vermoeden. Daar draait het verhaal om en het is redelijk uitgewerkt. Hoe je de mist ingaat omdat je de regio nog onvoldoende kent, hoe je vertrouwen moet winnen, op argwaan en zelfs tegenwerking stuit... Elke journalist herkent het. Ik vond vooral de grafici prachtig neergezet: mannen die alleen maar voor het krantje leven. En zelfs bij dit dorpsweekblaadje: pagina's die op het allerlaatst omgegooid moeten worden. Verder is het verhaal een niemendalletje, waarbij het typische Hollywoodsentiment gelukkig binnen de perken blijft. Een filmpje dat lekker wegkijkt, zeker als je zoals ik iets met het krantenwereldje hebt.

een charmante feel good film over een new york's stel dat een klein regionaal krantje in californië overneemt en de nodige hobbels moet overwinnen om succesvol te worden .
Leuk om John Forsythe nog zo jong te zien en zijn stem herken je uit duizenden .