Mijn allereerste film met Norma Talmadge en al meteen een aangename introductie. Hoewel ze vandaag in vergetelheid is geraakt, was ze in haar tijd een van de grootste sterren van Hollywood. En dat blijkt, want ze is heel veelzijdig.
Het is zowel een biografische als een periodefilm. En dat maakt het interessant. Ik heb volgens mij nooit eerder een stomme film gezien die de levensloop van iemand vertelt. Talmadge begint als een vrouw in haar zeventiger jaren en is het andere moment een puber van 16.
En boven alles doet ze dat geloofwaardig! Ze heeft in sommige scènes erg veel van Greta Garbo weg, het is gewoon een hele mooie vrouw.
Het verhaal ken ik al van de toch wat mislukte remake uit 1933. Mary Pickford stal wel vaker de scripts van Talmadge, ook Kiki (1931) is gebaseerd op een film uit - ik geloof - 1926 met Talmadge. Het is hier echter een stuk beter uitgewerkt. Het is toch meer een script voor een stomme film: de theatrale en melodramatische reacties pasten simpelweg goed. Het wordt echter zo nu en dan ook afgewisseld met redelijk geslaagde humor, wat ook een pluspunt is.
Maar...
Zoals vele films uit die tijd heeft het niet veel diepgang. Het vertelt braaf zijn verhaaltje, maar draagt niet veel bij. De sets zijn iewat saai en oninspirerend en veel diepgang heeft de film ook niet. Maarja, zolang een stomme film al 2 uur geboeid kan blijven, is het al zeer geslaagd.