Neobychainye Priklyucheniya Mistera Vesta v Strane Bolshevikov (1924)

Wat flauwe,maar toch vermakelijke satire van Kuleshov,die uiteraard lijdt aan een zekere gedateerdheid.Overigens doet Kuleshov hier niet aan het demoniseren van verderfelijke yankee kapitalisten,maar wordt het allemaal wat goeiig gebracht.De film dankt zijn bekendheid mede aan het feit dat Barnet en Pudovkin hierin meespelen,waarbij vooral de rol van ex-sportman Barnet als mr.Jeddie opvalt.Hij deed duidelijk zijn eigen stunts,oa tijdens een car/bike chase die een spoof lijkt op de great train robbery.Jammer dat hij halverwege de film spoorloos lijkt te verdwijnen.Overigens zitten er meer verwijzingen in naar de decadente westerse cinema,bv de tarzan films met wederom Chochlova als een wel heel onwaarschijnlijke Jane.
De humor in dit werk doet sterk denken aan de kluchtige elementen in Stachka,vooral dan de voorstelling van de groteske,door graaf Pudovkin geleide boevenbende.
Het beeld van de eerste"ware bolsheviek"die mr.West ontmoet(itt de cartoonfiguren die hij kende uit de bladen dus) is overigens uiterst ambigu:de breed grijnzende klabak houdt intussen wel mooi een gun op hem gericht...
Hilarisch tenslotte is de al dan niet serieuze waarschuwing aan de opgroeinde jeugd/dan wel de ouders daarvan om niet al te veel verderfelijke cowboyverhalen te lezen.

Lijkt me pure propaganda ... ?

dat klopt, maar dat stoorde mij nergens. De term propaganda is sowieso overrated aangezien je het in zo absurd veel film tegenkomt, afhankelijk van je definitie. In de USSR had film destijds nou eenmaal een ideologische inslag. om daarom elke film af te doen als propaganda is daarom niet veel anders dan expressionisme af te doen als onrealistisch of avant-garde af te doen als moeilijkdoenerij.

Het is moelijk een film zo objectief mogelijk te recensereren als je de film onder begeleiding van een 60-koppig orkest hebt gezien (@IFFR). Dat maakt de film eigenlijk meteen een prachtige kijk- en luisterervaring.

De film zelf is een flauwe slapstick die zijn humor vooral uit de voorspelbaarheid van de grappen haalt. Dus als je een fan bent van humor die uit de lucht komt vallen kun je deze film beter meteen overslaan. Een leuk feitje is dat Pudovkin als acteur zichtbaar is, maar filmisch gezien staat pudovkin hier erg, erg ver van af. Het plot was wel ok, hoewel net iets lang voor de speeltijd. OP sommige momenten had er toch wel wat geknipt kunnen worden in de film. De typetjes zijn echter het leukst: de rijke amerikaan (zie plaatje) die met zijn enorme bril en amerika-sokken van de ene in de andere strik valt, de "Bolsheviks" met hun enorme snorren en dan nog de "verleidelijke" diva. waarbij het onmogelijk is om er de humor niet van in te zien: wat een lelijkerd, gelukkig maakt haar zelfbewustzijn het een en ander goed.

Fuck it, wegens enorm aangename soundtrack gewoon een hoger cijfer dan dat het anders had gekregen, want uiteindelijk gaat deze film daardoor mijn geheugen in.

Pure Sovjet-propaganda, maar inderdaad: het is allemaal zo belachelijk en humoristisch dat het eigenlijk niet zoveel uitmaakt. Leuk om eens gezien te hebben.

Na 90 jaar meer curieus dan grappig of goed. Dat was-ie misschien toen ook al niet, maar het idee / uitgangspunt en het feit dat de film gemaakt is, is eigenlijk al voldoende bijzonder en maf.

De film technische kijk van Kuleshov is overigens wel degelijk ook in deze film zichtbaar, met shots en overgangen, waarvan ik me niet kan herinneren dat ik die ik veel (ooit?) in andere vroege films heb gezien.

Ik zag een versie van krap een uur en een kwartier, maar dat was eigenlijk lang zat. Een vreemde, niet al te leuke film met een hoop geknok en geren, en een uiterst ingewikkeld plan om de naieve Mr West te beroven.