Inguélézi (2004)

De eerste (een begrafenis) en tweede (een auto-ongeluk) scene vormen een veelbelovend begin van deze film. Je zit er gelijk middenin, met dynamische camera en regie!

Maar daarna begint het wat te kabbelen en zich wat voort te slepen, mede omdat het suggestieve van de eerste twee scenes vervangen worden door 'what-you-see-is-what-you-get'. Wat overblijft is een verder standaard film met een standaard uitwerking. Jammer.

En juist dit 'what-you-see-is-what-you-get' vind ik nu sterk aan een film als deze en maakt hem nu juist net niet standaard.

De kille atmosfeer van na-herfstige dagen en nachten, het handen- en voetenwerk waarmee Geneviève en Kader elkaar trachten te begrijpen. Het geeft de film een onderhuidse laag mee.
Beiden zitten in een periode van rouw en zijn uit hun normale leven gerukt. Wat ze ieder meegemaakt hebben en nog doorgaan is vreselijk en bezorgde mij meermaals een naar onderbuikgevoel.

Thematisch (en wat dat betreft ook qua uitwerking) deed de film me denken aan Keane en In This World. Nu ik erover nadenk kan je het bijna zien als een mix tussen beiden (Geneviève is haar man kwijt en leeft voor mijn idee in een staat van halfleven halfdood (Keane) en Kader is op zoek naar een beter leven en betaald hier een hoge prijs voor (In This World).

Visueel gezien vond ik het eigenlijk sterk. Hoe de camera om beiden personages heen zweeft en erg dicht op de huid blijft werkt. Auditief vond ik vooral de stukken sterk waar geen muziek te horen was. De muziekkeuze vond ik zo zo, haalde me vaak wat uit de film en wat dat betreft had het iets minimalistischer/nihilistischer gekund.
Dat is ook direct mijn kritiek op de gehele film: met nog extremer camerawerk (nog dichter op de huid) had de film me echt bij de strot kunnen grijpen. Dat deed het nu net niet. Toch ben ik erg gecharmeerd door dit soort films, die met simpele middelen en groot effect op mij bewerkstelligen.

De film kwam overigens op Arte voorbij, met Duitse ondertitels (nu is mijn Duits redelijk en werd er sowieso weinig in geconverseerd, dus vond ik het geen probleem).