Heimatklänge (2007)

Filmkrant: ' Jodeln rocks! - de leukste film van het jaar - écht, écht, écht - komt uit Zwitserland en gaat over experimentele jodelaars.'

Tja..Dana Linssen is er helemaal lyrisch over. Voor wat het waard is...

Die schijjnt toch ook te jodelen in haar vrije tijd?

Ja. Het komt niet iedere dag voor dat je naar een jodelmentaire gaat. Ik vond 'm dan ook best leuk. Hoewel het wel een beetje een freakshow is. Maar niet meer dan het songfestival. De drie stemartiesten/jodelaars vertellen vol passie over hun kunstvorm, hoe ze erbij kwamen om te gaan jodelen. Voorderest is er natuurlijk genoeg muziek te horen, wat soms begeleid is met erg mooie beelden van de Zwitserse Alpen. Het experimentele gejodel van Noldi kon me het meest bekoren (vooral het stuk in de fabriek was erg goed). Erika en vooral Christian vond ik maar vreemd (wat een itnieme lessen geeft hij!). Wel leuk toen hij naar Mongolië (?) ging om daar met zijn vrienden muziek te maken. Hoewel het wel een beetje vreemd was om ze op zo'n kale vlakte dierengeluiden na te zien doen. In het begin had ik dat ook wel een beetje, moeite om m'n lachen in te houden.

Zal ik dan maar met Linssen meegaan... Geweldige documentaire. Mooi beeld van mensen en hun passie voor zang en muziek. Een uniek kijkje in de wereld van het (experimentele) gejodel. Van begin tot het einde geen moeite gehad met lachen. Dat is ook precies dat ze teweeg willen brengen met die enorm originele jodelmethode. De cliché ''jodalahiti'' jodelaar is er niks bij.

Misschien omdat ik het op een tv'tje zag, vond ik het een nogal tv-film-achtige documentaire. Wel de moeite waard. Ook af en toe verrassend ontroerend. Zelf heb ik ooit eens een tijd doorgebracht in een tamelijk verlaten landschap. Toen iemand vervolgens ergens verder weg begon te zingen, was dat een bijzondere belevenis. Dat zo'n man in dat berglandschap staat en iets roept, en gelijk een soort 'antwoord' krijgt, zegt niet alleen iets over de menselijke behoefte aan contact maar ook over de levensvreugde die het zingen kan oproepen.

Leuke documentaire, en erg knap wat die gasten met hun stem kunnen. Vooral de man die werd uitgenodigd door de Mongoolse stemvirtuozen vond ik intrigerend om te zien. Je zag aan zijn gezicht dat hij gewoon in hogere sferen verkeerde wanneer hij aan het zingen was. Van de vrouw vond ik voornamelijk de interviews erg grappig. Ik ben alleen nog steeds geen jodelfan, en dat zal ik ook nooit worden. Ik had er na een uur gejodel echt wel genoeg van gehoord. Ik kan me voorstellen dat het een kick geeft om in de Zwitserse bergen te jodelen, maar in de documentaire begon ik me er na een tijdje toch wel aan te ergeren.

Dit Amerikaanse meisje kan overigens fantastisch jodelen!

Mooie documentaire. Ik houd erg van muziek en de muziek in deze film is geen muziek die ik 1,2,3 opzet, maar ik vind het wel mooi en bijzonder. De mensen in deze film leggen hun hart en ziel in de muziek en daardoor kwam het nog meer binnen. Er zit zoveel passie en gevoel in. Fijne film! 3,5*