White Mischief (1987)

Sfeervolle film, geeft aardig beeld van de decadentie van de britse upper class in de jaren 40. Ook altijd leuk om Greta Scacchi te zien.

vond hem behoorlijk goed. mooie beelden, goed geacteerd, dramatisch verhaal. vanwaar deze lage stemmen tot nu toe?

Vanwege het belabberde plaatje. Wie kan op zoek naar een goed plaatje ?

jijzelf?

Aardig goede thriller. Het verhaal is spannend en hield me het hele speelduur erbij. Ook sterk acteerwerk van Greta Scacchi, Charles Dance, Joss Ackland en John Hurt. Ook een kleine rol in het begin van Hugh Grant was leuk om te zien. De film dreigt af en toe zijn interesse te verliezen, maar net op dat moment gebeurt er weer iets wat je er weer gelijk middenin brengt. Gewoon een goede film. Niet meer dan dat, maar ook zeker niet minder.

3*

Sfeervolle film die op de een of andere manier toch niet helemaal lekker uit de verf komt. Film heeft m.i. net wat te weinig inhoud en is te vlak. De jaren veertig muziek in combinatie met de mooie beelden en het dolce far niente-gevoel dat de film uitstraalt maken toch dat ik deze film meer dan eens gekeken heb en waarschijnlijk nog zal kijken wanneer hij weer een keer uitgezonden wordt. 3*

De uitspraak van Sir Henry 'Jock' Delves Broughton (Joss Ackland) over banken is wel heel toepasselijk: als de zon schijnt willen de bankiers je maar al te graag een paraplu lenen maar zodra het regent vragen ze die terug.

Lekker broeierig sfeertje daar in Kenia en dan niet alleen het klimaat. De film is misschien soms wat traag, maar wordt nergens saai. Het voelde allemaal zo surreëel aan. In Europa staat de 2e WO op het punt te beginnen, maar in Afrika leven ze als goden. Een femme fatale brengt de hoofden op hol en het wachten is dan ook op een climax die niet uit kon blijven. Wanneer de kar eenmaal aan het rollen is gebracht brokkelt het decadente leventje stukje bij beetje af.

Scacchi speelt haar rol sterk, maar de echte eer gaat uit naar Ackland. Wat een

heerlijke rol. Zijn zogenaamde ingetogenheid en vergevingsgezindheid maakt snel plaats voor een veel donkerder persoonlijkheid. Ik had veel sympathie voor hem, want ze bedriegen hem waar die bijstaat. Dat Diana ook nog eens trouwt met Colvile geeft aan ze alleen niks voorstelt. Foute vrouw waar ik geen enkel medelijden voor kon opbrengen. Tijdgeest wordt gewoon erg mooi verfilmd. Evenals de omgeving. Keer wat anders dan ik normaal zou kijken, maar zeker niet slecht!

Scacchi op haar mooist. Een ongenaakbare goddess. Joss Ackland, vaak getypecast als een foute vent (bijv. als Zuid-Afrikaanse ambassadeur in de eerste Lethal Weapon), is hier een kwetsbare ouwe snoeperd die denkt Scacchi aan zich te kunnen binden. Charles Dance doet het allemaal voorkomen alsof het de normaalste zaak is dat hij als the only game in town voor verveelde echtgenotes en weduwen recht heeft op Scacchi. En dat is het 'mooie' (fatalistische) aan het verhaal en de film. Dit moet wel fout gaan. En hoe. Mooie sfeertekening. Geen crowd pleaser evenwel, gezien ook de matige rating hier. Voor niemand kun je echt sympathie opbrengen. Hoeft ook niet wat mij betreft. Scacchi hoort van een afstand bewonderd te worden, als een mooi marmeren beeldje.

White Mischief is een Britse misdaad/dramafilm, gebaseerd op het gelijknamige boek van de Britse journalist James Fox uit 1982.

De film speelt zich af in de zgn. Happy Valley, een soort Britse enclave in Kenia, in het jaar 1941. Terwijl de rest van de wereld oorlog voert, houdt de Britse aristocratie er een hedonistische levensstijl op na: er wordt regelmatig van partner gewisseld, drugs gebruikt, en er worden wilde feesten gehouden. Wanneer de 39-jarige Josslyn Hay, de Earl of Erroll, wordt doodgeschoten in zijn auto, vindt er een onderzoek plaats naar de moordenaar. Er worden weliswaar een aantal verdachten aangehouden, maar in feite is de moord uiteindelijk nooit opgelost.

Het verhaal is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis, maar er gebeurt eigenlijk zo weinig spannends dat het mij niet de gehele speelduur geïnteresseerd kon houden. Het helpt ook niet echt dat er enorm veel bijfiguren in de film spelen; ik raakte regelmatig de draad kwijt omdat ik niet wist met wie we nu weer te maken hadden. De mooie beelden van de Keniaanse binnenlanden maken de film echter nog redelijk het kijken waard. 2,5*

De eerste keer dat ik deze film zag is al zó lang geleden dat ik toen niet eens wist wie Hugh Grant was, en pas bij herziening (en na het vooraf bekijken van de full cast and crew bij IMDb) herken ik nu ook Tim Finn (met snorretje) in een zeer minimale bijrol. Dertig jaar later is dit nog altijd lekker decadent gedoe in het Britse Kenia, met de geweldige Charles Dance in een heerlijk vileine rol, Greta Scacchi zeer verleidelijk, John Hurt die met zijn enigmatische verschijning diverse scènes steelt, en (de leukste verrassing) Joss Ackland die nu eens een sympathieke rol mag spelen en dat ook met verve doet. Verder nog diverse acteerkanonnen in kleinere rollen, alsmede de te verwachten fraaie natuurbeelden. Boeiende en broeierige film van een regisseur die niet veel maar vaak wel intrigerende films maakt. (Overigens is het wel een beetje beroerd dat een bioscoopfilm met de 1.75:1-beeldverhouding nu in 1.33:1 op een DVD van nota bene de Quality Film Collection staat.)