Ipnosi (1962)

Europudding proto-giallo klassieker van Eugenio horror express Martin, met de latere giallo coryfee Sorel, Edgar Wallace regular Drache, Buikspreker Serato, zijn vriendinnetje Rossi Drago, en ...een 24-jarige Schimansky ! Ja, dat lezen jullie wederom goed. Deze film is waarschijnlijk dan ook gekender onder de Duitse titel " nur tote Zeugen schweigen " .

Een giallo zei ik, immers de eerste gialli waren Edgar Wallace vertalingen in het Italiians met gele omslag, en dit is toch een gedeeltelijk Italiaanse productie. Dat ie niet in de beruchte lijstjes is opgenomen komt waarschijnlijk omdat ie van voor Bava is en dan blijkbaar niet meetelt, of misschien wordt ie niet tot de Italiaanse cinema grerekend, weet ik veel. Wat mij betreft is het een giallo en daarmee basta.

Een whodunnit is het trouwens itt wat hierboven enigszins wordt gesuggereerd niet en de volgorde is omgekeerd: na amper 5 minuten overvalt Schimansky al buikspreker Serato, en na nog geen 10 minuten is de arme ziel al door Sorel- jaloers op iedereen die zijn liefde voor Rossi Drago in de weg staat- om zeep geholpen. De enige getuige van dat laatste is een buikspreekpop. Nu weet zelfs ik dat buikspreekpoppen niet echt kunnen praten maar dat het de buikspreker is die dit doet ( niet verder vertellen ! ), maar in films gebeuren wel gekkere dingen dan een pop die aan het praten slaat, of erger...

De pogingen tot psychohorror van dit filmpje doen nu wat koddig aan, er is ook geprobeerd de stemming zo gothic mogelijk te houden en veel scènes spelen zich af in gewelven , desnachts en/of tijdens onweersbuien. Conform het latere genre wordt het meest effectieve speurwerk hier niet geleverd door de wat stuntelige inspecteur Drache, maar door amateurs, onder wie de zus van Schimansky en hijzelf, hier in de rol van een jonge boxer met stiekem een hartje van goud.

Nu vooral een curiosum en als giallo voorloper interessant, meer dan een effectieve thriller of griezel.