Dad's Army (1971)

Minder leuk dan de serie, mischien door de speelduur.

Maar wel leuk om één keer te zien

Hoe leuk is Engelse humor?

Heel leuk!

Deze film ook en best aardig om te zien. 4 sterren voor deze lolbroeken!

Alles wat er over te zeggen valt is al gezegd, je moet er van houden.

Dit blijkt uiteindelijk een legendarische serie. Er is een stroom geweest van humor-series waar Engelsen al vanaf eind jaren zestig begin jaren zeventig in kunnen grossieren natuurlijk..... maar dat is ook goed aan ze besteed... zelfspot. (Nederlanders bakken er in het geheel niets van... andermansspot?.... hoe dan ook, echt internationaal wil het niet aanslaan).

En of iets écht goed is blijkt meestal achteraf. Dat is wel vaker zo in 't leven... zo ook met series. Zo ook met die eindeloze stroom van humorseries... Hoe langer het duurt, hoe verder weg in de tijd (het is nu al ruim 40 jaar oud deze serie)... hoe minder gedateerd de Engelse humor in deze serie is.

Dat blijkt temeer uit het populaire museum dat al sinds jaar en dag bestaat. Door tal van evenementen die worden georganiseerd, de documentaires die zijn gemaakt over de schrijvers... en de acteurs... Overigens... er zijn nog maar drie van de gehele crew in leven....

Uiteraard is de setting een groep van welwillende maar totaal incompetente groepje oudere dorpsgenoten die het Engeland wel even zouden beschermen tegen de Duitsers... maar dat maakt de humor nog niet gedateerd. Nee die blijkt na al die jaren nog springlevend!

Aan die enorme brei van series blijkt langzaamaan juist deze serie zich te hebben ontworsteld aan de middelmaat...; het steekt met kop en schouders uit boven al het andere. Jaarlijks wordt deze serie nog herhaald op de Engelse zenders.

Achteraf, ja helaas achteraf, blijken Perry en Croft geniale scriptschrijvers, en blijken de sukkels van acteurs, geniaal getypecast te zijn... ; alles klopte aan deze serie.

Het is aan de kijker of het enige boodschap heeft aan de setting van een bijeengeraapt oude mannen clubje... dat nota bene Engeland wil redden gedurende de WO2. Het is aan de kijker of het kan omgaan met al die mislukkingen en stupiditeiten... Het is aan de kijker of het wat heeft met Engelse humor, of dat Amerikaanse humor hen toch meer aanspreekt.... Dat bevalt of dat bevalt niet.

Dat laat onverlet dat de serie als geheel, of bepaalde fragmenten, of juist sommige opmerkingen onvergetelijk zijn. En de moeite waard van het bekijken. Uiteindelijk ga je van ze houden! Misschien wel omdat het de mens laat zien in al z'n zwakte en gekte... en goeiigheid...

De serie liep van 1968 tot 1977 en tussendoor kon er zonder populariteitsverlies nog een langspeelfilm vanaf.

- "Can you swim to the shore, sir ?"

- "I' m a general, not an admiral".

Dit en vele grappigheden in woord en absurditeiten in beeld vullen deze film, die eigenlijk, net als de serie" erg origineel is en een zelfspottend portret van het bedreigde Groot-Brittanië in WO II brengt. Geen Brit die er zich aanstoorde. De realiteit van de oorlog werd te ver weggehouden en de amusementswaarde lag te hoog om er zich over op te winden.

Bovendien werd die oude rakkers die het land moesten verdedigen goedmenend en onschuldig voorgesteld en de de acteurs die de rol waarnamen karikaturaal en knap bedacht. Arthur Lowe, John Le Mesurier en co schitteren van begin tot einde.

De kortere afleveringen uit de serie zijn meestal geestig, subtiel en goed geschreven. Dat verwachtte ik hier uiteraard ook, maar het viel me helaas wat tegen, ik vermoed dat het ontbreken van de "lachband" hiervan de hoofdreden was.

Dan denk je soms wel eens dat zoiets eigenlijk niet nodig zou moeten zijn, maar lachen werkt nou eenmaal aanstekelijk, en veel van die Engelse comedyseries zijn zonder eigenlijk minder leuk. Ik geloof dat dit ook zo ervaren heb bij Mr. Bean... En ja, 40 minuten of anderhalf uur zijn ook twee verschillende dingen om te vullen.