Dance Party, USA (2006)

aardig mooie film, maar toch lastig te beoordelen.

De beginscene is leuk. Gus is het type gast waar er maar genoeg van rondlopen. Grootspraak, maar ondertussen.., irritante gastjes altijd.
Vervolgens krijgen we 25 minuten te zien waarin niemand maar een fatsoenlijke dialoog kan opbouwen en sfeer of humor is ver te zoeken. Als er dan rond die 25 minuten een kantelpunt komt (onbewust spoilert het plotje hierboven misschien nogal?), begint het zowaar ergens op te lijken, maar voor een film van net over 1 uur, is 25 minuten matigheid wel erg veel.

Opeens krijgen we dan te maken met intieme gebeurtenissen, ongemakkelijke momenten en verstilde sfeerbeelden die WEL ergens op slaan. Het einde is ook mooi, al had dat ook 10 minuten later of eerder ingezet kunnen worden, zo werkt het wel met dit soort filmpjes geloof ik.

Het trage begin, zorgt voor wat aftrek en dat is jammer, want ik heb best leuke dingen gezien. Charmant was het bij wijlen zeker.

interessant klein filmpje wat op een goedkope simpele manier is gemaakt maar toch slaagt in zijn einddoel.
Wat Inland Rabbit eigenlijk al zei had het begin best wat sneller gemogen en wat meer to the point, maar gelukkig is de film na pakweg 20 minuten door zowel de personages als de mooie sfeerbeelden een interessant geheel geworden.

Even door de eerste minuten heen kijken dus, maar als debuut film is Dance Party USA zeker geslaagd.

3*

Deze film gezien op Sundance Channel, nadat ik eens toevallig op 'Cold Weather', de nieuwste film van deze regisseur, gezapt was, en ik dat een prima film vond. De zender, ik weet niet of hij ook in Nederland bestaat, is trouwens 'n grote tip voor fans van mumblecore en andere Amerikaanse indiefilms.

Over de film: je merkt wel dat het een debuutfilm is, in de zin dat zowel de talenten als de mindere punten van de regisseur duidelijk te onderscheiden zijn.
Gelukkig toont Katz veel talent. Het script is goed opgebouwd, de dialogen zijn eerlijk, pijnlijk en rauw, en de acteerprestaties van de tieners zijn heel sterk. De gesprekken tussen mensen, hetgeen waar de film in essentie om draait, grepen me meteen en lieten me niet los.

Minder zijn de intermezzo's tussen scènes, rustmomenten die welkom zijn tussen toch wel zware dialogen: ze zijn lelijk geschoten en missen sfeer. Ook zit er veel houterige beweging in. Een voorbeeld: jongen en meisje wandelen het kader binnen, gaan alletwee zitten en kijken naar elkaar. Nutteloos voor het verhaal en maakt de film houteriger, amateuristischer eigenlijk. Werkpunten voor de regisseur, maar dat kan je hem niet kwalijk nemen.

Thematisch zou je het de postitieve versie van Larry Clark's KIDS kunnen noemen. Het hoofdpersonage in Dance Party USA is in het begin iemand die zo uit KIDS zou kunnen komen: grote verhalen, meisjes verleiden en dumpen, zelfs een soort date-rape. Doorheen de film verandert hij, doet hij als het ware 'boete' voor zijn fouten en krijgt hij het meisje.

Goede film dus, die de meeste liefhebbers van regisseurs als Gus van Sant, Korine, Clark, Linklater (in zijn beginjaren), wel zal kunnen charmeren. En zeker een regisseur om in de gaten te houden.

Een goede dramafilm...
Prima verhaal...
Prima acteerwerk...
Slechte kwaliteit breedbeeld
(geen HD aanwezig)...
Redelijk achtergrond geluid
(geen Dolby Digital aanwezig)...

eh ja, ik lach niet noodzakelijk om jou hoor Decec, maar het verlangen van HD en Dolby is in dit genre wel enigszins hilarisch.

Oh vreselijk geluid... brr slecht kleur breedbeeld
andere films, schitterend super hd kwaliteit

Als no budget debuutfilm zeker geslaagd te noemen en bij momenten zelfs heel aangrijpend. Binnen het genre (indie-mumblecore-whatever you wanna call it) is de film echter niet zo geprononceerd en houdt Katz teveel vast aan bestaande conventies: jongeren die als zombies door het leven gaan en enkel met 'fuck' en 'yeah' communiceren, gelanterfant bij ongure pleintjes, extreme onverschilligheid, bizarre vormen van sociaal contact ("hé, we zagen elkaar ooit op een feestje, mag ik even binnenkomen?"): we've seen it all before. Katz lijkt zelfs zo vastgeroest in het generation x denken dat technologieën van de 21ste eeuw volledig uit den boze zijn. Een nogal artificiële invalshoek om zijn personages nog apathischer te laten overkomen.

Indie filmpje dat toch weet te boeien ondanks dat eigenlijk niets gebeurd. Acteerwerk is goed te noemen, de jongeren weten te overtuigen als apathische tieners die vooral met seks en zichzelf verdoven bezig zijn. Had van mij wel wat minder braaf gemogen, echt opzienbarend is het allemaal niet.

Het beste aan deze film is dat hij niet veel langer dan een uur duurt. Stel je voor dat je precies 65 minuten te spenderen hebt. Dan komt zo'n film als dit mooi van pas. Verder boeit het allemaal niet zo heel erg. De natuurlijke dialogen maken het op zich wel verfrissend, maar niet zo verfrissend dat het de film kan dragen. Het komt op mij over als een weinig pretentieuze vingeroefening voor het echte werk. Als dat de bedoeling was, dan is Aaron Katz, de regisseur van dienst, in zijn bedoeling geslaagd.

En stel nou dat hij later wereldberoemd wordt. Dan kan ik mooi zeggen dat ik zijn eerste film al gezien had voordat hij wereldberoemd was. Daar heb ik nu al zin in. Ook heb ik zin in een glaasje water. Dat kun je soms zo hebben. Ik loop maar eens naar de kraan op en neer. Even de beentjes strekken, daar is nog nooit iemand minder van geworden.