Pen Choo Kab Pee (2006)

Heel aardige Thaise horror die het vooral moet hebben van de visuals (veel scènes waarin een duister groen domineert dat later mooi gecontrasteerd wordt met scènes die baden in warm geel/oranje), de locatie (twee akelige, oude huizen omgeven door benauwende, weelderige vegetatie) en de sfeer van de jaren '30.

Sfeervol is de film zeker, mooi ook, maar voor mij lijdt hij aan een overdaad in de ingezette middelen om mij bang te maken. Alle horrortrucjes vliegen voorbij en ook de soundtrack laat geen moment onbenut. Extra jammer omdat de film soms iets art-achtigs over zich heeft dat ik graag prominenter aanwezig had gezien.

Ik ben het héél erg eens met het eerste deel van -fal's bericht. Die levend groene kleuren die verkleuren naar zwart, afgewlisseld met mooie gele en oranje tinten leveren prachtige plaatjes op. Nadat Wisit al eerder Citizen Dog en Tears of the Black Tiger van een compleet geschift kleurenpalet wist te voorzien, laat hij hier zien dat hij ook binnen een bepaalde kleursfeer perfect zijn mannetje kan staan. Visueel vaak oogverblindend.

Qua tempo, editing en camerawerk zelf ben ik iets minder enthousiast. Ging mij vaak iets te snel. De horrortrucjes zijn inderdaad talrijk maar de film blijft een zekere romantische kant houden die ervoor zorgt dat het nooit echt helemaal als een horrorfilm aanvoelt.

Het einde vormt daarin wel een erg mooie pay-off. Sterke climax die plots wel een zekere spanning en enge sfeer neer weet te zetten. In het begin vond ik de sfeer een beetje dubbel en af en toe clashen, maar het einde brengt alles mooi samen, en de kleurenpracht is meer dan voldoende voor extra credit.

Kleine maar verdiende 4*

Sluit me grotendeels maar weer eens zonder meer aan bij die knul van Onderhond. Mooie, romantische griezelfilm, horror is te veel van het goede.

Trap ik er toch weer in!

Weer een spookhuis

Ik word daar echt een beetje moe van.

Beetje filmliefhebber moet er echt wel honderden hebben gezien.

En als je er 1 gezien hebt, heb je ze allemaal wel gezien.

Heel klein beetje credit voor de tuinscenes die wel mooi gefilmd zijn (itt de binnenscenes) en de laatste 10 minuten.

Ik heb inderdaad honderden spookhuisfilms gezien, maar dit was een juweeltje. Prachtig kleurgebruik, wat zorgt voor een benauwend sfeertje.

Plot deed me een beetje denken aan The Others Waar ik eerst dacht halverwege de Climax: "onee he, gaan we weer" Vond ik het einde toch nog erg verrassend en het compenseerde de overdosis aan horror effecten aanzienlijk. Toch wist deze film me her en der wel stuipen op het lijf te jagen, vooral halverwege wanneer je nog helemaal niet begrijpt waar de film naartoe gaat. Ik vind het een aanrader!!

13 in het dozijn..

..maar wel schitterend gebracht! Echt een prachtig vormgegeven spook-filmpje die veel truucjes in de strijd gooit. Maar de grootste troef hier blijft de soms adembenemend mooie shots. Vooral in de tuin, écht vakkundig gebruik gemaakt van de sfeervolle locatie.

Het benut met zo'n uitgangspunt alle mogelijkheden wel. Veel cheap scares, maar dankzij de strakke combinatie van beeld en geluid weet het toch een bepaalde spanning te creeëren en goed vast te houden.

Wanneer het tot een eind komt is de twist leuk, laat alles leuk eindigen met voldoende interessante ontwikkelingen waardoor het niet teleurstelt.

Overigens wel geinig dat ik een sound herkende uit Gears of War...of is dat eerder triest.. . Al met al zeker een geslaagd geest filmpje, eigenlijk zoals er 100en zijn, echter weet het met genoeg eigen flair te overtuigen en te vermaken.

Thaise horror, da's even wennen. Het begin van de film is prachtig van sfeer maar ook uiterst traag. De hoofdpersoon dwaalt door het huis en de weelderige tuin en ontmoet nogal vreemde bewoners. Het zorgt voor een sfeer waarvan je weet, hier gaan een hoop enge dingen gebeuren. Maar het begin en het eerste deel van de film vond ik niet het sterkste deel. Veel vragen blijven onbeantwoord. Waarom gaat Nualjin pas na een jaar, als ze op bevallen staat, op onderzoek uit waar haar man is gebleven? En hoe komt ze nou net in dát pension terecht?

De hele film baadt in een oranje/geel kleurfilter. Dat moet wellicht een dromerige, tijdloze sfeer van het verleden verbeelden. Maar ik vond het wat onnatuurlijk. Het zit het vele groen in de weg, dat daardoor wat morsig wordt. De film moet het wat mij betreft vooral hebben van het zinderende slot, waarin begrippen als tijd en ruimte volledig op z'n kop komen te staan en uiteindelijk blijkt alles anders te zijn dan we dachten. Misschien inderdaad meer een griezelfilm dan echte horror, maar wel een dikke voldoende.

Geen film die de originaliteitsprijs zal winnen. Dit soort films zijn aan de lopende band gemaakt en ook in Thailand zijn ze niet vies van een beetje geestenfilm. Daarnaast ook nog eens een echt vervelend en langdradig verhaal om te volgen. Gelukkig valt er daarnaast wel wat te genieten. Fraaie kleuren, mooie shots en ook het acteerwerk is meer dan prima.